Ο Γνωστός... Ζυλ Ελυζάρ

"Η αντίδραση στην Γερμανία"

Ίσως το πιο ποιητικό και... θρησκευτικό κείμενο του Μπακούνιν

Μέσω της Εγελιανής φιλοσοφίας και ειδικά των αντιθέσεων καταφέρνει να αποκαλύψει με καθάριο τρόπο την αντίθεση αρνητικού-θετικού και την αποψίλωση του δεύτερου απ΄το πρώτο. "Αρνητικιστής" ο ίδιος αντιλαμβάνεται ότι στους δύο πόλους ενυπάρχει ο καθένας από αυτούς, δημιουργώντας μια αντίθεση που διέπει ολόκληρη τη ζωή. Γιατί τί είναι η ζωή αν όχι φάση-αντίφαση, θέσεις-αντιθέσεις, βάραθρα και ύψη;

Εμφορείται από συμπάθεια προς το αρνητικό, αφού αυτό αντιπροσωπεύει την κίνηση (κάτι που χαρακτηρίζει και το φαινομενικά ακίνητο θετικό, αφού τίποτα δεν υπάρχει χωρίς κίνηση, συνεπώς το θετικό περιλαμβάνει το αρνητικό εντός του χωρίς καν ίσως να το γνωρίζει και... καταπίνεται από το κινητικό αρνητικό).

Ένα πρώιμο Μπακουνικό κείμενο "δημοκρατικότητας", μάλλον ξένο ως προς τα κείμενα της αναρχικής του ωριμότητας, αποκαλύπτει έναν Μπακούνιν που διαφαίνεται ξεκάθαρα προς τα που θα κινηθεί στο μέλλον, το πάθος του για την ελευθερία, τον αγώνα του για την απαγκίστρωσή της από οιοδήποτε καθεστώς ανελευθερίας, ένα αγώνα και πάθος που ονομάζει θρησκευτικό.

Ίσως μάς ξενίζει σήμερα, αλλά στο έργο αυτό, αναφέρεται δύο φορές σε αποσπάσματα της Βίβλου (ευαγγέλιο & αποκάλυψη) ενώ το κείμενο βρίθει θρησκευτικών όρων, δείχνοντας τη διαφορά ερμηνείας στο μυαλό του Μπακούνιν ανάμεσα στη θρησκευτικότητα ακόμα και μιας ελευθεριακής άποψης από την ίδια τη Θρησκεία.

Ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα: "Αυτό σημαίνει να έχουμε σαν θρησκεία μας την ελευθερία, που η μόνη αυθεντική έκφρασή της είναι η δικαιοσύνη και η αγάπη. Ναι, για μας- που θεωρούμαστε εχθροί της Χριστιανικής θρησκείας- και μόνο σε μας μένει αυτό το έργο που το θεωρούμε ύψιστο χρέος: να ασκούμε ουσιαστικά την αγάπη ακόμα και στις πιο λυσσαλέες μάχες μας, αυτή την αγάπη που είναι η ύψιστη εντολή του Χριστού και η μοναδική αρχή του αληθινού χριστιανισμού"  

Είναι γεμάτος αγάπη, ευαισθησία και προσμονή.

Φαίνεται μια ρομαντική διάσταση  στην εκφορά του λόγου του, ενώ φορές-φορές αντιδρά στην ύπαρξη ενός πολιτικού χώρου (του δημοκρατικού συγκεκριμένα) ως αρνητικού πόλου απέναντι στον θετικό. Δεν μπορεί- τονίζει- ένας χώρος να επιβιώσει και να ζήσει εάν εξαρχής τίθεται ως η αντίθεση ενός άλλου. Με δικά μου λόγια, ίσως αυτό να σημαίνει πώς μόνο αν μετατραπεί κάτι σε θέση, αποκτά κύρος, στόχευση και περιεχόμενο.

Ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα: "Το ότι οι δημοκράτες αποτελούν μονάχα ένα κόμμα (και μάλιστα αν κρίνουμε από τις εξωτερικές εκδηλώσεις της ύπαρξής του ένα αδύναμο κόμμα), και το ότι για να υφίσταται απλά και μόνο σαν κόμμα προϋποθέτει ένα άλλο, ισχυρό κόμμα, που να τους αντιτίθεται, αυτό και μόνο θα έπρεπε να διαφωτίσει τους δημοκράτες για τις ίδιες τις ανεπάρκειες που ουσιαστικά ενυπάρχουν σε αυτούς ".    

Πολλά μπορεί να γράψει κανείς για αυτό το κείμενο του Μπακούνιν, το τόσο διαφορετικό από τα υπόλοιπα έργα του, αλλά ας αναφερθώ πάλι στον ίδιο τον... Ζυλ Ελυζάρ (ψευδώνυμο του Μπακούνιν για το συγκεκριμένο κείμενο)

"Ας έχουμε λοιπόν εμπιστοσύνη στο αιώνιο Πνεύμα που δεν καταστρέφει και δεν εκμηδενίζει παρά μόνο γιατί αυτό είναι η ανεξάντλητη πηγή, που αιώνια δημιουργεί κάθε ζωή. Η ηδονή της καταστροφής είναι ταυτόχρονα μια δημιουργική ηδονή!"

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ελεύθερος Τύπος

Νίτσε & Αναρχισμός (Νιτσεϊκή Ανάγνωση Του Δεκέμβρη Του '08) {Μια Συζήτησ...

Tο εισαγωγικό απόσπασμα είναι από το "Bull on red cape" του Poly.K, κομμάτι που έγραψε ειδικά για αυτή την συζήτηση και τον ευχαριστώ πολύ για αυτό. 

Για... περαιτέρω άκουσμα του Poly K εδώ:

https://www.youtube.com/channel/UCRLo...​

- https://polyk.bandcamp.com/?​

Μια Συζήτηση (14/04/2020) με τoν Χρίστο Ηλιόπουλο για τον Νίτσε και τον Αναρχισμό, με αφορμή το βιβλίο του " Νίτσε Και Αναρχισμός- Μια Εκλεκτική Συγγένεια Και Μια Νιτσεϊκή Ανάγνωση Της Εξέγερσης Του Δεκέμβρη Του '08 Στην Αθήνα" από τις εκδόσεις "Ναυτίλος".

Ευχαριστώ πολύ τον Χρίστο για την αποδοχή της πρότασής μου, ώστε να κάνουμε αυτή τη συζήτηση. Επίσης, ευχαριστώ πολύ τους φίλους και συντρόφους:

Χάρη: διαχείριση και επεξεργασία ήχου

Θανάση: διαχείριση και επεξεργασία εικόνας

 

   

Θεματολογία

- "Νίτσε & Αναρχισμός" ή "Νίτσε & Αναρχία"; (2:00​)

- Κυρίαρχες Πολιτικές Προσλήψεις/Ερμηνείες Του Νιτσεϊκού Έργου (5:23​)

- Περί "Εκλεκτικής Συγγένειας" (Michael Löwy)

(8:46​)

- Περί... Αναρχισμών (11:07​) - Εξουσία & Εξουσιαστικότητα (13:21​)

- Περί Επανάστασης & Αναρχικής Παράδοσης (15:37​)

- Αναρχικά Ρεύματα (Εγωιστικό-Ελευθεριακό)

(18:39​)

- Νέα Αναρχίζοντα Κινήματα (21:35​)

- Αναρχισμός & Μετα-αναρχισμός (Έμμα Γκόλντμαν/ Γκούσταβ Λαντάουερ)

(25:30​)

- Νιτσεϊκή Σκέψη & Κροπότκιν-Γκόλντμαν-Λαντάουερ-Μπούκτσιν (30:52​)

- Νίτσε & Ρομαντισμός (37:50​)

- Νίτσε & Αρχαιοελληνική Σκέψη (41:20​)

- Βάλτερ Μπένγιαμιν & Φρήντριχ Νίτσε

(Νίτσε & Αναρχισμός Αναρχισμός & Ελευθεριακός Κομμουνισμός)

(45:20​)

- Βάλτερ Μπένγιαμιν & Φρήντριχ Νίτσε (Θεωρητικές Συνδέσεις) (50:14​)

- Η Νιτσεϊκή Κριτική Στους Αναρχικούς

("Αφέντης-Δούλος "Πιστωτής-Χρεώστης" "Μνησικακία")

(58:40​)

- Περί Προοπτικισμού (Νίτσε/Αναρχικοί)

(1:09:06​)

- Βία/Μέσα-Σκοποί (Νίτσε & Αναρχισμός)

(1:14:42)

- Περί Μηδενισμού (Νίτσε & Αναρχισμός)

(1:21:57​)

- "Πώς Φιλοσοφεί Κανείς Με Το Σφυρί" (Νίτσε & Αναρχισμός) (1:26:31​)

- Η Επιλογή Της Εξέγερσης Του '08 (1:28:57​)

- Οι Νιτσεϊκές "Τρεις Μεταμορφώσεις Του Πνεύματος" Ως Μεθοδολογικό Εργαλείο

(1:32:55​)

- Οι Νιτσεϊκές "Τρεις Μεταμορφώσεις Του Πνεύματος" 

& Ο Δεκέμβρης Του '08

(1:38:17​)

- Το... Πνεύμα Του Δεκέμβρη Του '08 (Μια Συζήτηση Περί Ταυτοτήτων)

(1:44:52​)

- Ο Νιτσεϊκός Διόνυσος Ως... Αναρχικός Θεός & Ο Αυτοπειθαρχούμενος Απόλλωνας

(1:50:40​)

- Η Νιτσεϊκή "Γενεαλογία της Ηθικής" & Ο Αναρχισμός (1:57:25​)

- Η Νιτσεϊκή "Γενεαλογία της Ηθικής" Ως Κριτική Στις Νιτσεϊκές Ηθικές Αξίες

(2:00:25​)

- Νίτσε-Μπακούνιν (Ζωή/Βούληση & Ζωικότητα)

(2:02:13​)

- Περί... Νιτσεϊκού Αναρχισμού (2:05:46​)

Θραύσματα Μιας Αξέχαστης Πατρίδας

Νομίζω ότι αρκετά νωρίς (15-16 ετών) άρχισα να αναρωτιέμαι για αυτό που στο σχολείο μάς μάθαιναν ως "πατρίδα".

Η πατρίδα είναι σίγουρα μια επιβαλλόμενη από άλλους αφαίρεση, αλλά για ΄μένα (φυσικά όχι μόνο για μένα) είναι μια ζώσα πραγματικότητα που ξετυλίγεται μπροστά σου στα παιδικά και (μετά)εφηβικά χρόνια είτε τον χρόνο που τα βιώνεις είτε αντιλαμβανόμενος αργότερα τη σημαντικότητά των χρόνων αυτών και των εμπειριών που κουβαλούν.

Φυσικά, δεν το κατάλαβα αυτό ακριβώς έτσι τότε.

Αυτό έγινε μετά από χρόνια.

Όμως, σε εκείνη την ηλικία άρχισε μια αμφισβήτηση που κράτησε χρόνια.

Είμαι σίγουρος ότι όλες και όλοι μας έχουμε αυτές τις αναμνήσεις, που είναι ισχυρές και όσο μεγαλώνουμε μάλλον ισχυροποιούνται στο μυαλό μας και συνιστούν μια αθώα, αυθεντική χρονική περίοδο. Δεν ισχυρίζομαι ότι στα αλήθεια είναι αυθεντική και αθώα, όμως έτσι την εχω στο μυαλό μου.

Αυτό, μάλλον συμβαίνει γιατί μεγαλώνω (ενώ δεν θέλω), ενώ τότε ήμουν μικρός και ήθελα να μεγαλώσω.

Οι εμπειρίες, οι μυρωδιές, οι λέξεις-φράσεις, οι δρόμοι, τα στενά, η χαζομάρα και τα αδιέξοδα αυτών των χρόνων είναι μάλλον μια σίγουρη πατρίδα.

Τα καταγράφω χρονικά και θεματικά μάλλον μπερδεμένα.

Τα καταγράφω όπως μου έρχονται στο μυαλό και σίγουρα δεν είναι όλα.

Οι καταλήψεις του '90-'91 για το νομοσχέδιο Κοντογιανόπουλου και η φράση της μάνας μου απευθυνόμενη σε μένα: "Παιδί μου, αγόρι μου, θέλω να πρυτανεύσει η λογική".

Α ρε μάνα…

Οι οδοί Αιλιανού, Πάτμου, Ουίλιαμ Κινγκ, Λευκωσίας, Μυθύμνης κι όχι μόνο αυτές

Η μεγαλειώδης Πατησίων

Η μεγαλειώδης Αχαρνών

Η λεωφόρος Ιωνίας

Ο Π.Τ.που... έσβησε ξαφνικά μετά από ένα παιχνίδι μπάσκετ. Ημασταν 17 χρόνων

Το Πολυτεχνείο

Οι πλατείες Αμερικής, Κολιάτσου, Αγίου Ανδρέα, Αγίου Νικολάου, Καραμανλάκη

Το Πεδίον Του Άρεως, Σάββατοκύριακα, πρωί ή απόγευμα, Δημοτικό, ποδόσφαιρο

Το μαγαζί που νοίκιαζε ποδήλατα στην πλατεία του Αγίου Νικολάου

Το καφενεδάκι στην ίδια πλατεία, που σχεδόν κάθε Κυριακή μάς πήγαιναν οι γονείς μου για ποδήλατο κι εμείς με τον αδερφό μου "ξεκληρίζαμε" τον μεζέ από το ούζο που παρήγγελναν

Το πρώτο μου "σπαστό" ποδήλατο

Οι κινηματογράφοι Ηλέκτρα, Αελλώ, Ατενέ, Όσκαρ

Η Κυψέλη και τα στενά της

Το ψητοπωλείο "Το Χωριό" στην πλατεία του Αγίου Ανδρέα

Το ζαχαροπλαστείο "Σαράι" με πολίτικα γλυκά στην πλατεία του Αγίου Ανδρέα

Το τυροπιτάδικο (και με πολίτικα γλυκά) του Κυρ-Γρηγόρη στη Νικοπόλεως

Τα αγγλικά "Χαμπάκης"

Τα αγγλικά-γαλλικά "Σκανδάμη"

Το παγωτό στη "Χαρά", στα Πατήσια

Η… εμπέδωση (χωρίς περαιτέρω πληροφορίες)

Τα... κολονάτα στην αυλή του σχολείου (χωρίς περαιτέρω πληροφορίες)

Το διήμερο στο εξοχικό του Α.Γ. στο Κορωπί με μια μπλούζα D.R.I. στην κατάψυξη

Η μόνιμη στο στόμα φράση του Α.Σ.: "ενώ εσύ ρε μαλάκα..."

Η ικανότητα του Χ. να τραγουδάει τον εθνικό ύμνο με ρέψιμο. Η ικανότητα του γενικά να ρεύεται όποτε του πεις

Το σκύψιμο του κεφαλιού πίσω από τον μπροστινό/η όταν άνοιγε ο κατάλογος του καθηγητή για μάθημα

Η απέχθεια στα μαθηματικά/γεωμετρία/φυσική/χημεία/βιολογία (ελπίζω να μην ξέχασα κάτι)

Τα… αποσπασμένα από γονείς αυτοκίνητα και οι (μετα)μεσονύχτιες βόλτες

Το παλιό Renault του (υπερ)φίλου Κ.

Τα βιβλιοπωλεία του Μαλαξού και της κ. Αλίκης που προμηθεύτηκα τα πρώτα τετράδια, γόμες, ξύστρες κ.τ.λ.

Η δασκάλα Ε. που μάς έλεγε την αξιοπερίεργη φράση "Το μυαλό σας πουρπουλάει"

Το βιβλιοπωλείο μεταχειριμένων βιβλίων στην Αγίου Μελετίου στη στοά

Το επί έτη καλοκαιρινό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου στην τεράστια τσιμεντένια αυλή του 8^ου Λυκείου Αθηνών, στη Νικοπόλεως, με γνωστούς τότε παίκτες (έτσι τουλάχιστον έλεγαν όσοι ήξεραν, εγώ ήμουν πάντα άσχετος) κι όχι μόνο

Ο A. που έχασε τον πατέρα του εντελώς άδοξα και σκληρά το 1989 κοντά στον Α.Ν.

Ο Ν. που είχε...χάσει τον δικό του πατέρα για δύο μέρες, όμως τελικά αποδείχτηκε ότι ήταν κλεισμένος στον περιβόητο κινηματογράφο Αλάσκα (φαντάζομαι με διαλείμματα)

Ο Α. με τα δύο (;) φοβερά του πάρτυ, τις ωραίες μουσικές και τον χαμό. Από τότε, δεν ξαναήπια ποτέ τζιν στη ζωή μου

Η φράση του Γ. (ή Κ.;) σε πάρτυ του Α. κι ενώ είχα ήδη μεθύσει από πολύ νωρίς: "καλά ρε μαλάκα, δεν σου είπα να περιμένεις να μεθύσουμε μαζί;"

Τα αυτοσχέδια πάρτυ στο σπίτι του Α. όταν έλειπαν οι γονείς του στο εξοχικό (που ούτε καν θυμάμαι πού ήταν και δεν είμαι σίγουρος αν ήξερα και ποτέ). Η μπανιέρα που κιτρίνιζε από τα... ξερατά.

Οι "Azoic" με την πειρατική, χειροποίητη κασέτα τους και η... επιτυχία τους "Possessed Fitini"

Η αποτυχία στην πρώτη προσπάθεια εισαγωγής στο Πανεπιστήμιο λόγω σφοδρού έρωτα κι όχι μόνο

Ο Κ. που στις συναυλίες στο Ρόδον μάς άφηνε τα γυαλιά του, ανέβαινε στην σκηνή και μετά όλος χαρά βουτούσε στον κόσμο σαν να βουτούσε σε βαθιά θάλασσα. Είχε γυρίσει όλα τα μεταλλάδικα στέκια της ευρύτερης Αθήνας και κάθε Δευτέρα (όταν δεν τον είχαμε ακολουθήσει) μάς έλεγε τις εμπειρίες του

Οι Ramones για πρώτη φορά στην Αθήνα και τα πηγαδάκια στην αυλή του σχολείου για την εμπειρία αυτή

Τα μέταλλα, τα γκοθοπανκιά, οι ροκαμπιλάδες σε παρέες-παρέες στην αυλή του σχολείου

Η αναγνώριση και η προσέγγιση ανθρώπων λόγω κοινών ακουσμάτων και αισθητικής

Ο Γ. που χρόνια πριν κάνει το λεγόμενο απονενοημένο διάβημα (ευτυχώς σώθηκε) είχε κοιμηθεί κάποια Χριστούγεννα ή Πρωτοχρονιά που είχε χιονίσει στην Αθήνα, κάτω από ένα αυτοκίνητο, γιατί βαρέθηκε στον "Μάγο του Οζ" (rock club κοντά στην Πλατεία Αμερικής), αλλά ούτε και στο σπίτι του ήθελε να γυρίσει, οπότε είπε να ρίξει έναν υπνάκο κάτω από ένα αυτοκίνητο, σαν γατούλα. Αυτός, που προμηθεύτηκε πρώτος από όλους μας νομίζω το "Nevermind" των Nirvana.

Το μπαρ "Υδρία" στη Φωκίωνος Νέγρη

Το ξενοδοχείο "Σέμελη", στη Θύρας, απέναντι από το μπατσικό

Τα ξενοδεοχεία "Αthens City" και "Hotel Patissia" το ένα ακριβώς απέναντι από το άλλο στην Πατησίων

Ο Γιάννης, ο Γάλλος, κουτσός σερβιτόρος του "Hotel Patissia"

Το θέατρο "Καλουτά"

Η στάση "Λυσιατρείο"

Το ροκάδικο "Γκαλερί" πίσω από τον Άγιο Λουκά.

Ποτά, μουσικές, συζητήσεις, φιλιά

Ο… ναός (ηλεκτρονικάδικο) στην Τζωρτζ, κοντά στην Πλατεία Κάννιγος

Το φροντιστήριο "Παιδεία" κοντά στην ίδια πλατεία

Το "2001" (ηλεκτρονικάδικο) στην Φωκίωνος Νέγρη

Τα μπαρ των Εξαρχείων

Το μαγαζί "Δίσκοι-Κασέτες" στην οδό Κορθίου

Το "Happening" στην Χαριλάου Τρικούπη

Oι αφίσες συγκροτημάτων στο εφηβικό δωμάτιο

Οι πρώτες συναυλίες

Το συγκρότημα Θ-wave

Το συγκρότημα Insomnia

Τα δέντρα κατά μήκος των δύο πεζοδρομίων της οδού Σερίφου

Το προποτζίδικο του Τάκη στην Αιλιανού

Ο Α. που μου έμαθε τους Mecano και τον Nick Cave. Η παρέα του, με βαμμένα μαλλιά και κονκάρδες κυρίως Cristian Death, Joy Division, Cure (κυρίως ο ένας από την παρέα, που δεν είμαι σίγουρος αν ζει ακόμα)

Oι Motorhead στο Σπόρτινγκ και οι Iron Maiden στην Φιλαδέλφεια

Ο Κ. (που ακόμα συνδεόμαστε στενά και είμαστε σαν αδέλφια) που στην Δροσοπούλου δεν είδε μια τρύπα για δημόσια έργα που είχαν ανοίξει, όμως τον είδε εκείνη και τον ρούφηξε μέσα της. Ευτυχώς Κ. έσωσες την τυρόπιτα…

Η πρώτη μου αγάπη, η Μ., που Δευτέρα ή Τρίτη Δημοτικού πηγαίναμε χέρι-χέρι στην αυλή του 22ου Δημοτικού σχολείου, εκεί, στη Νικοπόλεως

Ο Α. που είχε τρέλα με τις μηχανές και το αλκοόλ

Η πλατεία Καραμανλάκη, που μαζευόμασταν όλοι και μετά εκτοξευόμασταν στο πυρηνικό κέντρο της Αθήνας.

Εκεί, στην ίδια πλατεία, η "Lugano" με το ωραίο της πατάρι, που ερωτοτροπούσαμε μέσα σε φιλιά, υγρά και κανένα από τα ζευγάρια δεν είχε θέμα με ό,τι θα προέκυπτε

H "Rebound" στην πλατεία Αμερικής, που όταν σχεδόν χάραζε μαζεύονταν ντεθικοί και λαϊκοί από το διπλανό μαγαζί (κάποτε εκεί έβγαζε σεζόν ο πλανητάρχης Μπουγάς) στην καντίνα με τα "βρώμικα" επί της Πατησίων

Ο Ι. κι ο Η., φίλοι από το Ζαΐρ

Η Α. καθηγήτρια Γαλλικών, που... δεχόταν πέτρες και χάντρες από κομπολόγια την ώρα που έγραφε γυρισμένη στον πίνακα

Ο Κ., καθηγητής Φυσικής στο Λύκειο, που σε όσους φορούσαμε κονκάρδες συγκροτημάτων έλεγε: "το παιδάκι με τα παράσημα στον πίνακα". Ό ίδιος, κάποτε έψαχνε την υποτείνουσα (ακόμα με μπερδεύει τι είναι αυτό), κι όμως, την είχε στα δεδομένα

Οι μπλούζες με την φάτσα του Α., μεθυσμένου δίπλα σε κουτάκια μπύρες. Τις έβγαλε από όλους μας (ευτυχώς ήταν καλοκαίρι) και τις έκαψε στη μέση της αυλής του 8^ου Λυκείου Αθηνών, εκεί στην Νικοπόλεως

Ο Ναούμ (δυο-τρία χρόνια μεγαλύτερος), που εγώ νόμιζα ότι αυτό ήταν το επίθετό του, όμως, μάλλον αργά κατάλαβα ότι τον φώναζαν έτσι λόγω της λέξης ("...ναούμ", δηλαδή "να πούμε") που τέλειωνε κάθε του πρόταση

Η Π. που στην τρίτη λυκείου καπνίζαμε μαζί Prince, παρόλο που ήταν καθηγήτρια

Η κλωτσοπατινάδα και η ρίψη νερατζιών κάθε Απόκριες με τα σχολεία του Κολωνού

Ο Α. μεγαλύτερος, που τότε (τέλη δεκαετίας '80) ήταν στην Ο.Σ.Ε.

Ο Π. ένα χρόνο μεγαλύτερος, που τότε (τέλη δεκαετίας '80) ήταν στην Χρυσή Αυγή, -σε ερωτική σχέση με την κολλητή Ι.- και τσακωνόμασταν σχεδόν κάθε φορά που συναντιόμασταν (ας μην μπω σε λεπτομέρειες). Τότε τα γραφεία τους ήταν πολύ κοντά στη γειτονιά

Η "Σελήνη" (καφετέρια), στην Αιλιανού, που μαζευόμασταν το πρωί πριν πάμε σχολείο και πολλές φορές καθόμασταν και τις δύο πρώτες ώρες του σχολείου, έτσι, χωρίς ιδιαίτερο λόγο

"Σελήνη", Τρίτη Λυκείου. Έξι άτομα σε ένα τραπέζι, καφέδες και πακέτα τσιγάρα, η Κ. πάνω στα πόδια μου. Το βλέμμα του πατέρα μου όταν τυχαία πέρασε απ΄εξω πηγαίνοντας για δουλειά, μου έχει μείνει χαραγμένο στη μνήμη

Η Φυτευτή, το πρώτο μεγάλο πάρκο στη γειτονιά (η πρώτη ταμπέλα για απαλλοτρίωση μπήκε επί Μπέη, τελικά φτιάχτηκε επί Έβερτ). Μπάσκετ, τσιγάρα, συναντήσεις

Το πρώτο τσιγάρο, 13 χρονών, εκεί, στη Φυτευτή, κρυμμένοι πίσω από τους κάδους

Η ερώτηση την ίδια εποχή του πατέρα μου, δεινού καπνιστή τότε: "Ηλία, καπνίζεις";

Η δική μου απάντηση: "Όχι, πατέρα"

Η ανταπάντησή του: "Καλά, πήγαινε στο δωμάτιο, σκέψου το και ξαναπές μου"

Η πλατεία της Αγίας Παρασκευής (μπάσκετ, τσιγάρα, συναντήσεις) κοντά στο νοσοκομείο "Η Παμμακάριστος" 

Η αυλή του 8ου Λυκείου στη Νικοπόλεως, σαββατόβραδα, με καφάσια μπύρες και μουσική από κασετόφωνο

Η πρώτη μπλούζα με στάμπα σιδερωμένη επί τόπου (ή στο "Rock city" ή στο "Δισκάδικο της Αθηνάς" ή κάπου αλλού, που δεν θυμάμαι αυτή τη στιγμή), το Somewhere In Time των Iron Maiden

Η Β. από το Θησείο και οι βόλτες στον Λουμπαδιάρη και τα στενά των Πετραλώνων

Τα υγρά φιλιά με την Β. Σχεδόν ακόμα έχω τη γεύση τους

Το δώρο της Κ., 6-7 βινύλια των Judas Priest στα γενέθλιά μου, τρίτη Λυκείου, "Happening"

Ο Μ. από το Θησείο και οι διαφωνίες μας για το Black album των Metallica

Ο Π., που μέσα στο χάσιμο, μπέρδεψε την ολόσωμη αφίσα του Πασχάλη -στην πόρτα του ενός από τα δύο περίπτερα της πλατείας Κολιάτσου- με τον ίδιο τον περιπτερά, κι έτσι, κράδαινε το 'κατοστάρικο για να του δώσει σοκολάτα, αλλά χωρίς ανταπόκριση. Ο περιπτεράς κάτι έφτιαχνε στα ψυγεία, o Π. όμως επέμενε.

Όταν του εξήγησα ότι μιλάει με την αφίσα του Πασχάλη κι όχι με τον περιπτερά μού έκανε την πλεόν αφοπλιστική ερώτηση και την εννοούσε κιόλας: "Τι λες ρε μαλάκα, ο Πασχάλης έγινε περιπτεράς;". Μεγάλο χάσιμο

Η Κ., Tρίτη Λυκείου στην οδό Σκιάθου. Οι συναντήσεις στο σπίτι της, πριν την απογευματινή σχολική βάρδια

Η μυρωδιά του νερού στις βρύσες μετά από παιχνίδι ποδοσφαίρου στο διάλειμμα

Ο Μ., σπουδαίος καθηγητής μουσικής, που έβαλε τη δική του πινελιά σε όποια μουσική παιδεία έχω

Η Ε.Γ., Γυμνάσιο με το φοβερό της στήθος

Ο Δάσκαλος Γ. και η φράση του όταν σηκώναμε χέρι ("κύριε, κύριε, κύριε...") για να απαντήσουμε: "Μη με λέτε Κύριο, ένας είναι ο Κύριος"

Σίγουρα ξέχασα πολλά, πάρα πολλά.

Όλα τα παραπάνω (και σίγουρα πολλά άλλα που δεν μπορώ να ανακαλέσω στη μνήμη μου τώρα) είναι μέσα μου και για εμένα συνιστούν τα θραύσματα μιας αξέχαστης πατρίδας.

Μια Συζήτηση Με Τους Cold i

Tο εισαγωγικό απόσπασμα είναι από το "Κακός Άνεμος" των Cold i. 

Μια Συζήτηση (07/02/2019) με τους Cold i.

Ευχαριστώ πολύ τους Cold i για την αποδοχή της πρότασής μου, ώστε να κάνουμε αυτή τη συζήτηση. Επίσης τούς ευχαριστώ για τα δώρα που απλόχερα μού προσέφεραν.

Tέλος, ευχαριστώ πολύ για μια ακόμη φορά τον φίλο και σύντροφο Χάρη για την επιμέλεια του ήχου. 

Θεματολογία

- Cold i (Πότε & Γιατί) (1:40)

- Προηγούμενες Καλλιτεχνικές Ενασχολήσεις & Cold i (4:19)

- Επιδραστικές Μπάντες & Κάποιες Σκέψεις (13:53)

- Επιδραστικές Εγχώριες Μπάντες & Κάποιες Σκέψεις (31:43)

 - Οι Στίχοι Των Cold i (Eπιρροές & Μια Συζήτηση) (42:33)

- Τρόπος "Κατασκευής" Των Κομματιών (46:45)

- Περί Ελληνόφωνου Στίχου (51:57)

- Περί Καταλήψεων & Αυτοοργανωμένων Χώρων (56:04)

- Cold i & Ιδεολογικό Πλαίσιο (1:00:30)

- Περί D.I.Y. (Μια Συζήτηση & Κάποιες Σκέψεις) (1:02:11)

- Τέχνη & Ουτοπία (1:16:27)

- Απελευθερωμένη Κοινωνία (Μια Συζήτηση) (1:21:21)

- Κάποιοι Στίχοι (1:28:33)

- Μια Συζήτηση Περί Των Δίσκων Των Cold i (1:35:04)

- Μουσική Για Θέατρο ή Κινηματογράφο (Μια Συζήτηση) (1:41:02)

- Μελλοντικά Σχέδια (Με Αφορμή...) (1:51:18)

"Ω, Λε Φιλαλάκο!" (Μια Συζήτηση Με Τον Νίκο Γιαννόπουλο)

Tο εισαγωγικό απόσπασμα είναι από το "Όσο Μένει Καιρός" των Oldschool Rednex.

Μια Συζήτηση (29/02/2019) με τον Νίκο Γιαννόπουλο με αφορμή το βιβλίο

"Ω Λε Φιλαλάκο (Μια ιστορία για το κίνημα, τη ζωηρή άκρα αριστερά και τους ανθρώπους της)" από τις εκδόσεις Κουκκίδα.

Ευχαριστώ πολύ τον Νίκο Γιαννόπουλο για την αποδοχή της πρότασής μου, ώστε να κάνουμε αυτή τη συζήτηση.

Επίσης ευχαριστώ θερμά τη φίλη Ροδάνθη που, εκτός όλων των άλλων, συμμετείχε και στη δημιουργία των ερωτήσεων.

Tέλος, ευχαριστώ πολύ για μια ακόμη φορά τον φίλο και σύντροφο Χάρη για την επιμέλεια του ήχου.

Θεματολογία

- Λόγοι Συγγραφής Του Βιβλίου (Καταγραφή Σκέψεων & Μνημών)

(1:42)

- Κρίσεις & Επικρίσεις Περί Του Βιβλίου (8:10)

- Η Ζωηρή Άκρα Αριστερά... (Μερικές Σκέψεις)

(14:11)

- Καμπαγέρο: "Οι Νέοι Δημιουργούν Την Ιστορία, Οι Γέροι Τη Διηγούνται Και Τα Παιδιά Την Ακούν"

(19:11)

- Ο Ρόλος Των Προσώπων (Κάποιες Σκέψεις)

(21:38)

- Περί Αστυνομίας (26:58)

- "Στο Δρόμο, Στο Δρόμο, Να Σπάσουμε Τον Τρόμο" (31:24)

- Κοινωνική Ουτοπία/Θρησκευτική Ουτοπία (32:50)

- "Μειοψηφική Πολιτική Με Πλειοψηφική Απεύθυνση" (36:59)

- Περί Του Όρου Συλλογικότητα (42:15)

- Αριστερά & Αντισημιτισμός (44:28)

- Ελευθεριακή Αριστερά/Αναρχισμός (49:40)

- Περί Διεθνισμού (54:49)

- Φύλα & Κίνημα (1:05:22)

- Σύγκρουση (Οργάνωση & Αυθορμητισμός/Θεαματικότητα) (1:10:05)

- Κατάληψη Χημείου 1985 (1:16:57)

- Κινηματικός Ρεφορμισμός-Αντιεξουσιαστικός Χώρος (Κάποιες Σκέψεις)

(1:20:32)

- Νοσοκομείο "Αγία Σοφία" (Εμπειρίες & Σκέψεις)
(1:22:56)

- Ε.Ο. 17 Ν/Δημήτρης Κουφοντίνας (1:26:36)

- Το "Δίκτυο Για Τα Πολιτικά & Κοινωνικά Δικαιώματα" & Οι Αναρχικοί

(1:33:00)

- Με Αφορμή Τον Χάρη Τεμπερεκίδη (1:36:51)

- Κάποιες Περιπέτειες Στο Εξωτερικό (1:41:47)

- Περί Κινηματικού Ρεφορμισμού ("Ομάδα Ρόζα" & ΣΥ.ΡΙΖ.Α.)

(1:45:42)

- Περί Δικαίου... (1:53:35)