Παρασκευή 17 Απριλίου 2015

Υπομονή

Μετά από κάθε εκλογική διαδικασία, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα ισχύουν τα εξής: 

Το αστικό κράτος παραμένει αστικό κράτος.
Η κοινοβουλευτική  δημοκρατία παραμένει κοινοβουλευτική δημοκρατία.
Οι νόμοι παραμένουν νόμοι.
Το Σύνταγμα παραμένει  Σύνταγμα.
Οι δικαστικοί και νομοθετικοί θεσμοί παραμένουν στη θέση τους.
Οι οικονομικές τάξεις υπάρχουν ακόμα.

Τίποτα ουσιαστικό δεν αλλάζει σε όλες αυτές τις δομές όταν αλλάζει η διακυβέρνηση, απλώς μπορεί κάποιες πρακτικές να χαλαρώνουν ή άλλες να σκληραίνουν αναλόγως της δεξιάς ή αριστερής κλίσης της εκάστοτε κυβέρνησης.

Παραδείγματος χάριν, επί συγκυβέρνησης Ν.Δ.-ΠΑ.ΣΟ.Κ. η κατάληψη της πρυτανείας θα είχε κατασταλεί την πρώτη εβδομάδα ενώ τώρα επί συγκυβέρνησης ΣΥ.ΡΙΖ.Α-ΑΝ.ΕΛ. κατεστάλη λίγο αργότερα λόγω... αριστερών ανακλαστικών.

Το να ζητούν σύντροφοι αναρχικοί διαφορετική αντιμετώπιση από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α είναι το ίδιο οξύμωρο και απίστευτο, όσο το να δούμε κάποτε τον Πορτοσάλτε να κατεβαίνει σε εκλογές συνεργαζόμενος με το Κ.Κ.Ε. όπως η Κανέλλη.
Το δεύτερο υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες να συμβεί εν συγκρίσει π.χ. με το να αποποιηθεί η αριστερά την κομματική και κρατική της εξουσιαστική υπόσταση.
Το ότι μπορεί να βρισκόμαστε με την αριστερά στον δρόμο, σε εκδηλώσεις κ.τ.λ. δε σημαίνει ότι η αριστερά αλλάζει τομάρι, απλώς προσωπείο αλλάζει, γιατί το εξουσιαστικό της τομάρι δεν κρύβεται με τίποτα.
Το ότι προεκλογικά ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α θεωρούσε τον αναρχικό χώρο συντροφικό είναι το ίδιο οξύμωρο με το ότι καταδίκαζε την επέλαση των κατασταλτικών δυνάμεων στη Βίλα Αμαλία ενώ παράλληλα καταδίκαζε τον αναρχικό χώρο για την κατάληψη των γραφείων της ΔΗΜ.ΑΡ.

Επίσης, καλό είναι να θυμόμαστε ότι το λεγόμενο πανεπιστημιακό άσυλο έχει καταργηθεί εδώ και περίπου τέσσερα ή πέντε χρόνια, άρα, οι μπάτσοι, όποτε λάβουν τις απαραίτητες εντολές έχουν κάθε δικαίωμα να εισβάλλουν σε οποιοδήποτε χώρο του πανεπιστημίου ακόμα και χωρίς εισαγγελική παραγγελία.
Δεν είναι καθόλου οξύμωρο ότι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α χρησιμοποιεί την αστυνομία, το περίεργο είναι ότι δεν έχει ακόμα χρησιμοποιήσει και τον στρατό (μπορεί να το δούμε κι αυτό).

Είμαστε από διαφορετικούς πολιτικούς κόσμους κι αυτό πρέπει να το θυμόμαστε: Εκείνοι Μαρξιστές, Εμείς Ελευθεριακοί.
Ξέρουμε πού συμπλέουμε και πού όχι.  
Ξέρουμε κι εμείς τον Μαρξ, όπως και εκείνοι, μόνο που τον διαβάζουμε διαφορετικά.
Γνωρίζουμε κι εμείς μετα-μαρξιστές στοχαστές, ξέρουμε από επαναστατικές ιστορικές στιγμές, μόνο που βρίσκουμε σε όλα αυτά τα ελευθεριακά πυρηνικά τους στοιχεία και στεκόμαστε απέναντι στα εξουσιαστικά τους με κριτική διάθεση.

Είμαι σίγουρος ότι θα δούμε παρά πολλά, πολλά περισσότερα, από εδώ και πέρα.
Λίγη υπομονή χρειαζόμαστε.

Τετάρτη 1 Απριλίου 2015

Ο.Υ.Κ.: "Μια Ωραία Πεταλούδα"

Χρόνια τώρα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δημιουργείται απορία και εντύπωση (πολύς κόσμος πέφτει από τα σύννεφα εν ολίγοις, κυρίως αριστερών φρονημάτων) με τα εθνικιστικά και ρατσιστικά συνθήματα των Ο.Υ.Κ., των Ειδικών Δυνάμεων και άλλων υπερστρατόκαυλων σωμάτων, που ακούγονται στις παρελάσεις, συμπεριλαμβανομένων και των αστυνομικών τέτοιων- που δεν διαφέρουν σε τίποτα από τα στρατιωτικά, παρά μόνο στο ότι αυτά είναι πολιτικά, δηλαδή ουσιαστικά  αποτελούν τον πολιτειακό στρατό της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.

Ένας εθνικιστικός και ρατσιστικός θεσμός όπως είναι ο στρατός και η αστυνομία δεν θα  μπορούσε να προπαγανδίζει στο εσωτερικό και εξωτερικό ακροατήριο τον ρόλο του με συνθήματα όπως "περνά περνά η μέλισσα και τα μελισσόπουλα" ή "μια ωραία πεταλούδα"!
Γιατί αν γινόταν αυτό, και το κύρος του θα έχανε, και την απήχησή του, ιδιαίτερα στο εξωτερικό ακροατήριο (κοινωνικό σώμα).
Κανονικά, θα έπρεπε να απορούσαν και να εξανίστανται όσοι το κάνουν σήμερα, αν ακουγόταν ο ύμνος των στρουμφ κι όχι όταν τα συνθήματα ταυτίζονται απόλυτα με θεσμούς, που στον πυρήνα τους ήταν, είναι και θα παραμείνουν ολοκληρωτικοί.
Γιατί, Στρατός και Αστυνομία είναι εκφάνσεις του ολοκληρωτισμού που χαρακτηρίζει την ίδια τη δομή του Κράτους, την ιεραρχία του, την προπαγάνδα που ασκεί εντός κι εκτός, τον ρόλο που θέλει ιστορικά να διαδραματίσει.
Εκτός αν τεθούν ως εσωτερικοί ή εξωτερικοί εχθροί ο Μπομπ Σφουγγαράκης, ο Μίκι Μάους και ο Ποπάυ.

Η "απορία", κατά τη γνώμη μου, θα έπρεπε να είναι η εξής:
γιατί πολύς κόσμος χειροκροτά και ταυτίζεται με αυτά τα συνθήματα, νιώθει εθνικά υπερήφανος και κορδώνεται μέσα από τους "εθνικούς ράμπο" και τις εθνικές επετείους, ενώ στο άκουσμα ταξικών-εργατικών ή άλλων τέτοιων συνθημάτων όλοι- εκτός των συνηθισμένων υπόπτων- σφυρίζουν αδιάφορα;
Γιατί ο κόσμος που συγκεντρώνεται στις παρελάσεις είναι περισσότερος π.χ. από την πορεία της 1ης Μαΐου και μάλιστα φαίνεται να ψυχαγωγείται με συνθήματα που αναφέρονται σε ξεκοιλιάσματα αλλοδαπών και αλλόθρησκων, άλωσης της... Πόλης κ.α.;
Γιατί πολύς κόσμος τα προηγούμενα χρόνια ένιωθε τόσο ανελεύθερος, επειδή δεν μπορούσε να θαυμάσει λόγω των κιγκλιδωμάτων τα "υπερήφανα ελληνικά στρατά";
Ναι, τα κάγκελα δεν προάγουν την ελευθερία, να τα ρίξουμε αλλά όχι για να είμαστε ελεύθεροι να παρακολουθούμε ερπύστριες και στρατιωτικούς βηματισμούς.
Ναι, να σηκώνουμε το κεφάλι ψηλά για να αναπνέουμε καλύτερα και να καθαρίζει το βλέμμα μας αλλά όχι για να θαυμάζουμε τα f-16.
(Και βέβαια, υπάρχουν απαντήσεις για τα παραπάνω ερωτήματα, απλά δεν είναι σκοπός μου να τις καταγράψω εδώ, αυτη τη στιγμή).

Η νέα συγκυβέρνηση νομίζει ότι βρήκε τον τρόπο να συνδυάσει και τα θέλω των ακροδεξιών-στρατόκαυλων και τα θέλω των αριστερούληδων κι έτσι έκανε παρέλαση-λαϊκό γλέντι, φέρνοντας στο μυαλό μας εικόνες και πλάνα της επτάχρονης δικτατορίας.
Αν παρακολουθήσει κανείς δε πώς όλες οι ακροδεξιές και φασίζουσες εφημερίδες ύμνησαν την πρωτοβουλία αυτή, θα καταλάβει ποιό κοινό προσπαθεί να προσελκύσει ή και να διατηρήσει στο πλευρό της η κυβέρνηση μέσω τέτοιων εκδηλώσεων κι όχι μόνο.

Οι ίδιοι, που τα προηγούμενα χρόνια έκαναν τις παρελάσεις πεδίο μάχης, γιατί διαφωνούσαν με την διεξαγωγή τους, είναι οι ίδιοι που σήμερα δημιούργησαν αυτό το υβρίδιο εορτασμού εθνικής επετείου, κάτι μεταξύ "στην υγειά μας ρε παιδιά" και "περνάει ο στρατός, της Ελλάδος φρουρός".

Συγχαρητήρια, επιτέλους, το Κιτς και ο θεαματικός Ολοκληρωτισμός ξαναβρήκαν σε τέτοια ένταση τον βηματισμό τους.

Κυβέρνηση με ολίγη ή πολλή από Αριστερά δεν έχουμε;
Ε, συντονιστείτε, θα δούμε και θα ακούσουμε πολλά ακόμα.