Ο Μαξ Χορκχάϊμερ όχι μόνο θεμελίωσε και ανέπτυξε την Κριτική Θεωρία, αλλά επηρέασε βαθύτατα και εκείνους ακόμη από τους συνεργάτες του, οι οποίοι παρεξέκλιναν από τις δικές του θέσεις. Ανήκει στους φιλοσόφους εκείνους, οι οποίοι, έχοντες συνειδητοποιήσει την πολυπλοκότητα των προβλημάτων που αναφέρονται στη θεωρία και στην πράξη, υπολαμβάνουν ως αντιπαράθεση με τυφώνα τις προσπάθειες επιλύσεώς τους στα πλαίσια του συστήματος. Ως εκ τούτου η Κριτική Θεωρία του δεν είναι αποτετελεσμένη, παρά το γεγονός ότι ούτε σειρά αποσπασμάτων αποτελεί ούτε εσωτερικής συνοχής στερείται.
Κατά τον Χορκχάϊμερ και την Κριτική Θεωρία πρέπει να καταδικαστεί κάθε θεωρία που πιστεύει ότι ο κόσμος των εξωτερικών όψεων συνιστά τη δομή της πραγματικότητας και ότι ο άνθρωπος μπορεί να γνωρίσει μόνο ό,τι προσφέρεται στις αισθήσεις του, στην εμπειρία του. Εξίσου πρέπει να καταδικαστεί και κάθε μεταφυσική θεωρία που, παρόλο που αρνείται τη θετικιστική προσκόλληση στην επιφανειακή, φαινομενική πραγματικότητα, προσπαθεί να ταυτιστεί με μια πραγματικότητα που κείται έξω από την ανθρώπινη ιστορία και να δώσει νόημα στην ανθρώπινη ζωή καταφεύγοντας σε υπερβατικές, αφηρημένες αρχές όπως ο Θεός ή απόλυτη ιδέα.Το "Ινστιτούτο της Φρανκφούρτης" ή η "Σχολή της Φρανκφούρτης" σε ολόκληρη την πορεία του (της) ασχολήθηκε με τα προβλήματα της κοινωνίας, του ανθρώπου και της ιστορίας του, έχοντας ως όπλα πλευρές της ανθρώπινης σκέψης όπως η ψυχολογία, η κοινωνιολογία, η φιλοσοφία, η μουσική, η αισθητική κ.α.