Τι Παπανδρέου, τι Παπαδήμος.
Συμφωνώ: Το "παπάς" σίγουρα παραμένει, όμως από εδώ και πέρα θα αλλάξουν οι ταχύτητες μονοσήμαντης … συνουσίας μεταξύ κυβερνώντων και κυβερνωμένων, με τις ευλογίες βεβαίως-βεβαίως ολόκληρου του λεγόμενου αστικού κόσμου (πολιτικών κομμάτων, εφημερίδων, νέο-τηλεοπτικών συγγραφέων, πρόθυμων φιλοσόφων και διανοουμένων κ.τλ.).
Σε αυτήν την ανάρτηση θα ασχοληθώ κυρίως με την μεγαλύτερη, τελευταίας εσοδείας, Οβιδιακή αλλαγή της Νέας Δημοκρατίας (μα πώς τα καταφέρνει και παραμένει νέα από το 1974 ως τώρα; Έχουμε 2011…).
Τελοσπάντων… η Ν.Δ. λοιπόν έκανε την μεγαλύτερη κωλοτούμπα ξεπερνώντας κι αυτόν ακόμα τον ΛΑ.Ο.Σ. Μέχρι τώρα "Αντιμνημονιακή", από εδώ και πέρα "Μνημονιακή"… με προϋποθέσεις, που φυσικά μόνο αυτή γνωρίζει. Μα γιατί δεν μας τις λέει και μας;
Ο Χατζηγάκης πάντως σήμερα το είπε ξεκάθαρα- και φυσικά διαγράφηκε: είναι ακροδεξιά στοιχεία (εννοώντας προφανώς τον Πάνο Καμμένο), όσοι από το κόμμα αντιτίθενται στην κυβέρνηση Παπαδήμου και ισχυρίζονται πως δεν θα της δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης.
Μάς λέει δηλαδή πως μέχρι τώρα η Νέα Δημοκρατία ήταν ακροδεξιό κόμμα (αφού έως και την προηγούμενη εβδομάδα αντιτίθετο στο Μνημόνιο, υποστηρίζοντας τον … Αντιμνημονιακό Αγώνα και λέγοντας πως χρειάζεται νέο μείγμα πολιτικής, αρνούμενη ταυτόχρονα αναφανδόν να συμπράξει είτε με τους Εθνικοσοσιαλιστές του ΠΑ.ΣΟ.Κ. είτε με τους Εθνικοφιλελεύθερους του ΛΑ.Ο.Σ σε μια κυβέρνηση συνεργασίας). Είναι προφανές πως ο Καμμένος έμεινε σταθερός στην προ Παπαδήμου Νέα Δημοκρατία, αλλά ταυτόχρονα άλλαξε ρώτα η μετά Παπαδήμον Νέα Δημοκρατία, με απόφαση του αρχηγού της, που ως γνωστόν άλλα λέει το πρωί άλλα το μεσημέρι κι άλλα το βράδυ, όπως συνηθίζουν όλοι οι αρχηγοί δηλαδή.
Πάντως πρέπει κάποιος να πληροφορήσει τον κύριο Σαμαρά, πως η κυβέρνηση Παπαδήμου (στην οποία συμμετέχουν και "δικά του" στελέχη για να μην ξεχνιόμαστε) κατασκευάστηκε για έναν απλό λόγο: να κάνει τους όρους του Μνημονίου πραγματικότητα μέσα σε πολύ μικρό διάστημα, να εκπληρώσει δηλαδή τις πολιτικές που απορρέουν κυρίωςαπό την τελευταία δανειακή σύμβαση σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Μήπως το ξέχασε; Τώρα θυμήθηκε πως η "Παράταξη" της οποίας ηγείται είναι φιλελεύθερη, ευρωπαϊκή και αστική; Τόσο καιρό που είχε θέσει επ΄ ώμου το "Αντιμνημονιακό Λάβαρο" σε ποιο κοινό της "Παράταξης" απευθυνόταν;
Κάτι σχεδόν τελευταίο.
Αυτό που με εντυπωσίασε (…λέμε τώρα) είναι πως σύμφωνα με δημοσκοπήσεις Κυριακάτικων εφημερίδων φαίνεται πως πάνω από το 70% των ερωτηθέντων απαντά με θετική και μάλλον θετική άποψη για το πρόσωπο του Παπαδήμου. Εντάξει, λογικό είναι. Τόση προπαγάνδα που ασκήθηκε αυτές τις μέρες από τα Μ.Μ.Ε. και τη μάπα μου να έβγαζαν στην τηλεόραση και να με έδειχναν από το πρωί μέχρι το βράδυ, τελικά θα με ήθελε ο κόσμος. Θα έλεγαν πόσο επιτυχημένος είμαι, πόσο τεχνοκρατικός, πόσο γαμάτος στα οικονομικά, πόσο με αποδέχονται στο εξωτερικό (και τον Γιώργο υποτίθεται πως τον αποδέχονταν…), θα έλεγαν, θα έλεγαν… ώσπου θα έφτανε η ώρα που τα μυαλά των πολιτών θα έπεφταν σαν ώριμα σύκα στην πιατέλα της… "Εθνικής Ανάγκης-Σωτηρίας". Άλλωστε τόσο καιρό είχαν καλλιεργήσει το έδαφος για κυβερνήσεις συνεργασίας. Θυμάστε τι μας έλεγαν; "Έτσι γίνεται στο εξωτερικό. Γιατί αυτοί μπορούν κι εμείς όχι;" Λες και αν σε πηδάνε όλοι μαζί έχει μεγάλη διαφορά. Εντάξει, το δέχομαι, υπάρχει μια ποικιλία, αλλά πέφτουν απανωτά τα κ-----ά ρε γαμώτο και αυτή η διαφορά δεν αντέχεται.
ΥΓ: Κλίνω με κάτι άσχετο.
Θέλω να σας πω ότι θα συνεχίσω την προσπάθεια των συνεντεύξεων που άρχισε με τον Γιώργο Ρούση.
Το ξαναγράφω προς αποφυγή παρεξηγήσεων: Όσους καταφέρω να πλησιάσω και να μιλήσω μαζί τους, δεν σημαίνει πως συμφωνώ μαζί τους απόλυτα. Με κάποιον μάλιστα (έναν συγκεκριμένο έχω αυτήν την στιγμή στο μυαλό μου, πιθανόν να προκύψουν κι άλλοι) που έχω σκεφτεί να πλησιάσω μάς χωρίζει βαθύ και απροσπέλαστο ιδεολογικό χάσμα.
Όμως, κάποιες φορές έχει περισσότερο ενδιαφέρον να μιλάς με αντίθετους ακραίους παρά με ως επί το πλείστον ξενέρωτους μέσους.
Άλλωστε, το εκάστοτε μέσο καθορίζεται από τα άκρα κι όχι το αντίστροφο.
Σας χαιρετώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου