Α+Β=Διάλογος

A: Τους έπιασαν τους Χρυσαυγίτες, τους έπιασαν ρε μαλάκα!

Β: Επιτέλους ε;

A: Πλάκα κάνεις; Τόσα χρόνια προσπαθούσαμε.

Β: Ποιοί;

A: Εμείς.

Β: Και ποιοι είμαστε εμείς;

Α: Εμείς, που τόσα χρόνια φωνάζαμε και προσπαθούσαμε και μιλούσαμε και πάλι από την αρχή…

Β: Κι εμείς τους πιάσαμε;

A: Όχι ρε παιδάκι μου, αλλά δε χαίρεσαι;

Β: Χαίρομαι... χαίρομαι.

A: Δε με πείθεις.

Β: Κοίτα, δε μου φαίνεται ότι θα βγει πουθενά όλο αυτό!

A: Σώπα μωρέ μαλάκα τώρα, σώπα...

Β: Έγινε.

A: Μια ζωή ψοφοδεής και απαισιόδοξος, σε ό,τι κι αν γίνεται βρίσκεις και κάτι αρνητικό.

Β: Ε, ως απαισιόδοξος τί περίμενες και ‘συ από ‘μένα;

A: Παρεξηγήθηκες τώρα;

Β: Όχι ρε, γιατί να παρεξηγηθώ; Καλύτερα απαισιόδοξος παρά μαλάκας.

A: Εμένα λες μαλάκα;

Β: Μύγα έχεις;

A: Για μένα το είπες αυτό;

Β: Ε ναι, για σένα.

A: Εγώ αναλύω τα γεγονότα και καταλήγω σε ασφαλή συμπεράσματα!

Β: Ασφαλή κιόλας;

A:  Εμ βέβαια ασφαλή.

Β: Για πες μου την ανάλυσή σου, είμαι όλος αυτιά.

A: Ε... τί να σου πω... πιέζαμε τόσο καιρό με πορείες, αντισυγκεντρώσεις κ.α. και τελικά η κυβέρνηση αναγκάστηκε με αφορμή τη δολοφονία του παιδιού αυτού να ασχοληθεί σοβαρά με τη Χρυσή Αυγή.

Β: Έτσι έγινε ε;

A: Ναι... εντάξει, δε σου τα ανέλυσα ακριβώς, δε σου είπα όλα μου τα επιχειρήματα, αλλά πάνω-κάτω έτσι έγινε, ναι.

Β: Μάλιστα. Να σε ρωτήσω κάτι;

A: Ρώτα μωρέ μαλάκα, τί μου κάνεις εισαγωγή πρώτα;

Β: Δηλαδή συνδέεις εμάς με την κυβέρνηση;

A: Αυτό είπα εγώ;

Β: Τί είπες; Πες μου να το καταλάβω.

A: Είπα ότι συνέπεσε ο χρόνος, σύμπτωση, πώς το λένε!

Β: Και τί σχέση έχει ο δικός μας αγώνας με τις αποφάσεις μιας κυβέρνησης;

A: Στο εξήγησα πριν.

Β: Εμείς δεν είμαστε εκείνοι που την κυβέρνηση ακροδεξιά την ανεβάζουμε και ακροδεξιά την κατεβάζουμε;

A: Ναι, αλλά δεν έχει σχέση αυτό.

Β: Α, δεν έχει σχέση, μάλιστα.

A: Εμείς τους πιέσαμε και με αφορμή τη δολοφονία κατάλαβαν ότι δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς.

Β: Μα πώς τους πιέσαμε, αφού δεν κάναμε κάτι διαφορετικό από αυτά που κάναμε όλα αυτά τα χρόνια;

A: Δεν έχει σημασία το τί κάναμε, η πολιτική συγκυρία έχει σημασία, συνέπεσαν σε πολιτικά καλό σημείο ο δικός μας αγώνας με τη δική τους απόφαση.

Β: Νομίζεις πως έχουμε τον ίδιο εχθρό, αυτό λες;

Πώς γίνεται μια ακροδεξιά κυβέρνηση να έχει ως εχθρό της τη Χρυσή Αυγή;

A: Δεν καταλαβαίνεις τί σου λέω ή κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις.

Δε σου λέω ότι έχουμε τον ίδιο εχθρό.

Σου μιλάω για σύμπτωση γεγονότων, για πολιτική συγκυρία.

Β: Μα η πολιτική συγκυρία ήταν η χειρότερη που θα μπορούσε να υπάρξει κι εσύ ισχυρίζεσαι ότι είναι η καλύτερη;

A: Τελοσπάντων, έχουμε διαφορετική άποψη.

Β: Να σε ρωτήσω κάτι;

A: Ρώτα με.

Β: Τα μέχρι τώρα στοιχεία τα κρίνεις ισχυρά;

A: Μα τί λες τώρα;

Δεν είδες τη φωτογραφία του Παππά με τη σβάστικα, τις σημαίες, τα βιβλία στο σπίτι του, δεν είδες τις σφαλιάρες του Κασιδιάρη, τις συνομιλίες, τους μάρτυρες στα κανάλια, δε τα είδες όλα αυτά;

Β: Εσύ διάβασες το πόρισμα του Βουρλιώτη;

A: Όχι.

Β: Όταν το διαβάσεις, έλα να τα ξαναπούμε.

A: Τί εννοείς;

Β: Ότι το πόρισμα του αντεισαγγελέα είναι για γέλια, είναι έκθεση ιδεών, που προσπαθεί να συνδέσει ασύνδετα πράγματα, να τα μετατρέψει σε γεγονότα και έτσι να αποδείξει ότι πρόκειται για εγκληματική οργάνωση.

A: Και δεν είναι;

Β: Και βέβαια είναι, ποιός λέει όχι;

Αλλά αυτό δεν αποδεικνύεται με επιχειρήματα καφενείου ρε φίλε, ούτε η δικαιοσύνη κινείται όταν τη διατάζει ένας υπουργός, που δεν είναι καν και ο πολιτικός της προϊστάμενος δηλαδή.

Η δικαιοσύνη υποτίθεται ότι κινείται αυτόβουλα, όχι με εντολή ενός ακροδεξιού υπουργού, που τώρα ξαφνικά τον ενόχλησαν οι φασίστες.
Για ποιά ανεξάρτητη δικαιοσύνη μιλάνε;

Καταρχήν, αυτοί οι τύποι έπρεπε να είχαν καταδικαστεί πολιτικά εδώ και χρόνια, να μην είχαν καμία βάση για να αναπτύξουν τις ιδέες τους, να είχαν εκδιωχθεί από την αστυνομία, που πλέον είναι γεμάτοι από δαύτους, αλλά τί λέω... αφού η αστυνομία αποτελεί τον εκ φύσεως προπομπό του φασισμού και των μεθόδων του… για να μην υπάρχει φασισμός μέσα της θα έπρεπε να καταργηθεί η ίδια, δε γίνεται αλλιώς.

A: Μα παριστάνουν τους ανήξερους, δε το έχεις δει;

Δεν έχουν τα κότσια να αποδεχτούν τις ιδέες τους,
ούτε καν τώρα που τους γράπωσαν, ακόμα και τώρα.

Β: Μα αυτό το έκαναν και πριν. Έχεις δει δολοφόνο να παραδέχεται ότι σκότωσε; Όταν τους ρωτούσαν για τη Δημοκρατία, έλεγαν ότι δεν πιστεύουν σε αυτήν τη δημοκρατία, τη συγκεκριμένη, όχι γενικά στο πολίτευμα.

Όταν τους ρωτούσαν για τον Εθνικοσοσιαλισμό έλεγαν ότι αυτοί είναι Έλληνες Εθνικιστές, έπαιζαν με τις λέξεις και τα νοήματα.
Μαλάκες ήταν να παραδεχτούν τις καταβολές τους;

A: Κι αυτό είναι τίμιο;

Β: Μα περίμενες τιμιότητα από εθνίκια;

Ό,τι πιο πολιτικάντικο και λαϊκίστικο θα το βρεις σε αυτούς.

A: Άκουσα πάντως ότι λειτουργούν με την "Αρχή Του Αρχηγού", το χιτλερικό Führerprinzip.

Β: Ναι, ναι.

A: Τι "ναι, ναι"... είναι κάτι αυτό, είναι εντελώς αντιδημοκρατικό αυτό ρε φίλε.

Β:  Άσε μας ρε μαλάκα… γιατί οι άλλοι πώς λειτουργούν δηλαδή, με την "Αρχή Του Μέλους";

A: Μα είναι το ίδιο; Γιατί τα ισοπεδώνεις όλα;

Β: Πάντα μπέρδευες αυτές τις έννοιες, άλλο αρχηγός κι άλλο ηγέτης.

A: Ωραία, θα μου απαντήσεις τώρα;

Β: Ο Μπακούνιν πχ ήταν ηγέτης, δεν φυτεύτηκε από κάποιους, ηγέτες υπάρχουν παντού, σε κάθε γειτονιά, άγνωστοι κι όμως σεβαστοί στον περίγυρό τους.

Εδώ πρόκειται για κάτι άλλο.
Ξέρεις κάποιο κοινοβουλευτικό κόμμα που να μη λειτουργεί με την "Αρχή Του Αρχηγού";

Ο Σαμαράς δεν κάνει ό,τι θέλει στο κόμμα του;

Ο Βενιζέλος;

Ο Κουβέλης;

Ο Τσίπρας;

Τί κάνουν όλοι αυτοί, συνδιοικούν με τα μέλη;

Είναι αυτοί ηγέτες;

A: Δεν είπα αυτό, αλλά δεν είναι το ίδιο.

Β: Ξέρεις κάτι... και μη σου φανεί περίεργο αυτό που θα πω.

A: Ωχ, ωχ…

Β: Από την άποψη της Αρχής Του Αρχηγού προτιμώ τους Χρυσαυγίτες από τους άλλους, που υποτίθεται ότι λειτουργούν δημοκρατικά, αξιοκρατικά, από τη βάση, που διατείνονται ότι υπηρετούν το δημοκρατικό πολίτευμα ακόμα και μέσα στα κόμματά τους.

Οι Χρυσαυγίτες, αν και όπως είπαμε δεν το παραδέχονται, είναι Ναζί, αλλά ακόμα και εθνικιστές αν παραδεχθούμε ότι είναι, σε όλα τα εθνικιστικά κόμματα, πάντοτε, σε όλον τον κόσμο, οι αρχηγοί κάνουν κουμάντο, τα μέλη απλά υπακούνε.

Ας αφήσουμε τις μαλακίες λοιπόν.

Δε θα φυλακιστεί ο φασισμός κι οι πρακτικές του επειδή λειτουργεί έτσι, ούτε των ψηφοφόρων τα μυαλά θα αλλάξουν τόσο εύκολα.

Άλλωστε, αυτό ήταν γνωστό, λες να είναι το πρόβλημα οι υπερεξουσίες του αρχηγού ενός Ναζιστικού Κόμματος; 

A: Μα τι λες τώρα, συγκρίνεις τα υπόλοιπα κόμματα με αυτό της Χρυσής Αυγής; Αυτός έδινε εντολές, όλα περνούσαν από τον Μιχαλολιάκο.

Β:  Κι οι άλλοι το ίδιο κάνουν και ξέρεις και κάτι άλλο;

A: Τί;

Β: Όλη η κοινωνία λειτουργεί έτσι, ένας Αρχηγός βρίσκεται παντού.

Στην οικογένεια, στο σχολείο, στην εταιρία, παντού βρίσκεται ένας μαλάκας που δεν μπορείς να αμφισβητήσεις την ισχύ και την εξουσία του, γιατί αλλιώς θα βρεθείς εκτός.

Με απλά λόγια: οι κοινωνίες μας είναι αρχηγικές, υπακούμε σε εντολές και επειδή οι χρυσαυγίτες ξέρουν το παιχνίδι, είναι λογικό να το παίξουν και καλύτερα.

A: Άσε μας ρε φίλε τώρα, τί είναι αυτά που λες;

Β: Τη γνώμη μου.

A: Είδες τί βιβλία τους ανάγκαζαν να αγοράζουν;

Β: Ναι, είδα...

A: "Το Αγών μου" και διάφορα άλλα εθνικοσοσιαλιστικά.

Β: Κι αυτά είναι αποδεικτικά στοιχεία ενοχής;

Μπορείς να συνδέσεις βιβλία με σύσταση εγκληματικής οργάνωσης;

A: Μα παριστάνουν τους ανήξερους, δε το έχεις δει;

Β: Άλλο σε ρώτησα εγώ.
Θυμάσαι τις συλλήψεις για τον "Επαναστατικό Αγώνα";

A: Ναι.

Β: Θυμάσαι ότι τα ίδια έδειχναν, ότι τα ίδια έλεγαν;

Τί βιβλία διάβαζαν, αν ήταν καθαρό το σπίτι που έμεναν, τί είχαν φάει και κάτι τέτοιες παπαριές, δε μπορεί να μη θυμάσαι τί λέγαμε τότε... αλλά να σου πω και κάτι άλλο.

'Εχεις πολλά βιβλία σπίτι σου, σωστά;

A: Αφού ξέρεις, τί με ρωτάς;

Β: Για να σε κάνω να θυμηθείς.

Έχεις στη βιβλιοθήκη σου το "Αγών Μου" από ό,τι θυμάμαι, το "Οι Ρίζες Του Εθνικοσοσιαλισμού" και πολλά από τα βιβλία του Πλεύρη.

A: Ναι τα έχω, έχω κι άλλα όμως.

Β: Ναι το ξέρω, έχεις και το ημερολόγιο του Γκαίμπελς και ένα βιβλίο για τα SS.

A: Δεν εννοούσα αυτό.

Β: Αλλά;

A: Έχω ρε παιδί μου και Μαρξ και Μπακούνιν και Κροπότκιν και Μαλατέστα και Λένιν και άλλους.

Β: Και φιλελεύθερους από ό,τι θυμάμαι!

A: Έχω από όλα, ναι, πού θες να καταλήξεις;

Β: Έχεις και Ντε Σαντ και Μαζόχ;

A: Αφού το ξέρεις, γιατί με ρωτάς;

Β: Γιατί διαβάζεις Ντε Σάντ, σαδιστής είσαι;

A: Τί λες μωρέ μαλακά; 

Β: Ότι δε μπορείς να ενοχοποιήσεις βιβλία όσο κι αν συνδέονται με στυγερές πράξεις όπως το ολοκαύτωμα και τα πογκρόμ.

A: Τί λες ρε φίλε, σοβαρά;

Β: Σοβαρότατα.

Έχεις Στάλιν στη βιβλιοθήκη σου;

A: Ναι, έχω.

Β: Άρα συμφωνείς με τα στρατόπεδα εργασίας και τις εκτοπίσεις αντιφρονούντων, εθνικών ομάδων, αντικαθεστωτικών κτλ

A: Όχι βέβαια, τί είναι αυτά που λες;

Δεν είμαι Σταλινιστής επειδή έχω στη βιβλιοθήκη μου Στάλιν.

Β: Και πώς το ξέρω εγώ αυτό;

A: Αφού με ξέρεις τώρα, καμία σχέση.

Β: Μη μου το λες εμένα, αυτό να το πεις στη Δικαιοσύνη και τους μπάτσους, που όταν μπουν σπίτι σου σίγουρα θα πάρουν τα βιβλία ως ενοχοποιητικά στοιχεία.

A: Και θα αφήσουμε τους ναζί να κάνουν ό,τι γουστάρουν;

Β: Δεν είπα αυτό.

A: Και τί είπες δηλαδή;

Β: Είπα ότι αν δεν θέλουμε ως κοινωνία να ποινικοποιήσουμε τη γνώση, λέω "αν", δεν μπορούμε να συλλαμβάνουμε όσους θέλουν να γνωρίσουν, ό,τι κι αν είναι αυτό που θέλουν να γνωρίσουν, ακόμα κι αν αυτό τους οδηγεί στο μίσος.

Κανονικά το "Αγών Μου" θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία κι οι δάσκαλοι να το αποδομούν με κάθε μέσο, το μίσος να διώκεται και να πετάγεται από την σχολική πόρτα, όχι να το αφήνουμε να μπαίνει από το παράθυρο. 

A: Μα το μίσος το έχουν μέσα τους.

Β: Αυτό είναι σίγουρο, αλλά δεν έγινε έτσι αυτό.

A: Οπότε, πώς μπορούμε να αφήνουμε να κυκλοφορούν βιβλία, που δίνουν σε εκείνους που μισούν επιχειρήματα;

Β: Σου απάντησα πριν σε αυτό.

Σκέψου όμως και το άλλο.

Για τους κρατούντες τα βιβλία που διαβάζεις εσύ κι εγώ είναι βιβλία μίσους, είναι γνώση ενάντια στο αστικό καθεστώς, είναι βόμβα στα σπλάχνα τους.

Αυτοί λένε ότι είναι το μέσο, το μέτρο κι εμείς λένε ότι είμαστε το άλλο άκρο, το έχεις ξεχάσει;

A: Ναι, αν ο φασισμός είναι το ένα, εμείς είμαστε το άλλο.
Αυτούς όμως δε τους λαμβάνω υπόψη.

Β: Για αυτό σου λέω, να παρακαλάς να μη μπουν σπίτι σου, γιατί τότε θα σε δέσουν για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης πολύ εύκολα, ενώ εσύ δε θα έχεις κάνει τίποτα σε αντίθεση με τους Χρυσαυγίτες και μάλιστα θα σε χώσουν και δύο φορές μέσα.

A: Μα δε γίνεται αυτό.

Β: Άνετα γίνεται, πολύ άνετα.

Κοίτα να δεις πώς.
Θα σε χώσουν μέσα για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης και μετά θα σε βγάλουν για να σε χώσουν και πάλι σε ένα ωραιότατο ψυχιατρείο, αφού δε θα ξέρουν πού να σε κατατάξουν με αυτά που διαβάζεις.

Θα αναρωτιούνται: "Αυτός τώρα είναι σίγουρα διχασμένη πολιτική προσωπικότητα, και Φασίστας και Αναρχικός. Έχουμε πέσει από τα σύννεφα".