Κάθε Χρόνο, Κάθε Ημέρα, Κάθε Λεπτό...

 - Να μην ξεχνάω να μένω όσο μπορώ παιδί και να εξωτερικεύω την πραγματική μου ηλικία μόνο αν δεν μπορώ να κάνω αλλιώς.

- Να παραδειγματίζομαι από τα παιδιά στην ειλικρίνεια.

- Να παραδειγματίζομαι από τα παιδιά στην αμφισβήτηση και το ερώτημα.

- Να μην δικαιολογώ τις αντιφάσεις μου, αλλά να τις πολεμάω μέχρι τελευταίας και για όσο ζήσω.

- Να μην ξεχνάω πως όλοι οι άνθρωποι είμαστε ίδιοι:
Ανασφαλείς, Εγωιστές, Μικροί μα και Απροσδόκητα Μεγάλοι εκεί που κανείς Μας δεν το περιμένει.

- Να δέχομαι την καλόπιστη κριτική και να μη δικαιολογώ φτηνά τον εαυτό μου.
Να δέχομαι ακόμα και την κακόπιστη κριτική και να ψάχνω τις πηγές της.

- Να αντιλαμβάνομαι περισσότερο τί συμβαίνει γύρω μου και αυτό να μη με σκοτεινιάζει, αλλά να με ατσαλώνει στην προσπάθειά μου να το αλλάξω.

- Να δικαιολογώ τη χαρά των γύρω μου ακόμα και όταν την βρίσκω γελοία
ή δεν καταλαβαίνω τους λόγους της.

- Να ξέρω ότι μπορώ να προσπαθήσω ακόμα περισσότερο για τους άλλους.

- Να είμαι περισσότερο επιεικής με τους συντρόφους και τους φίλους μου.

- Να είμαι περισσότερο ειλικρινής, ακόμα και σκληρός όταν χρειάζεται,
με τους συντρόφους και τους φίλους μου.

- Να δέχομαι την κριτική συντρόφων και φίλων, ακόμα κι αν είναι σκληρή,
ακόμα κι όταν νιώθω ότι με αδικούν.

- Να μην αποδεχθώ ποτέ έννοιες και θεσμούς ως φυσικά φαινόμενα,
δηλαδή ως κάτι που δεν αλλάζει ποτέ γιατί "έτσι το βρήκαμε...".

- Να νιώθω τον αδύνατο ως αδελφό και τον δυνατό πάντα ως εχθρό.

- Να δέχομαι τον αντίπαλο ως δώρο για την κινητοποίηση του μυαλού μου.

- Να Μνημονεύω κάθε μέρα τους ανθρώπους που με βοήθησαν και με βοηθούν.

- Να ξέρω πως τα πιστεύω μου δεν είναι δόγμα ούτε ευαγγέλιο.

- Να λέω με σιγουριά και υπερηφάνεια
"Ναι, όταν πραγματικά το θελήσουμε, ο κόσμος θα αλλάξει ".

- Να ακούω τους άλλους και να προσπαθώ να αφουγκράζομαι τις κρυφές τους ανάσες.

- Να συνεχίσω να βλέπω ξεκάθαρα, όπως και τώρα, τις μικροπρέπειες του χαρακτήρα μου.

- Να μη δέχομαι να είμαι δάσκαλος για τους μικρότερους,
αλλά ούτε και μαθητής για τους μεγαλύτερους.

- Να σέβομαι αυτούς που το αξίζουν. 
Ούτε όσους το απαιτούν, αλλά ούτε και τους "εκ θέσεως" σεβάσμιους.

- Να ζω με τις ατέλειες μου και να ξέρω ότι κι οι άλλοι με ανέχονται με αυτές.

- Να ξέρω πως ό,τι κάνω ή ό,τι παραλείπω έχει αντίκτυπο στους τωρινούς και τους επόμενους.

- Να μπορώ να μιλάω ακόμα και όταν σωπαίνω.

- Να ξέρω ότι μετά τη νύχτα έρχεται το ξημέρωμα, ακόμα κι όταν το σκοτάδι φαίνεται να κρατάει πολύ.

- Να συνεχίσω να είμαι παθιασμένος με τη Μουσική, τις Ιδέες μου, τον Έρωτα,
τη Σωματική και Διανοητική έλξη.

- Να γνωρίζω ενδιαφέροντες ανθρώπους, ενώ από τους αδιάφορους να κρατάω οτιδήποτε ενδιαφέρον.

- Να αποφεύγω όπως ο διάολος το λιβάνι όσους κομπάζουν για τον εαυτό τους, την κοινωνική τους θέση, τη μουσική ή συγγραφική τους δεινότητα, την πολιτική τους άποψη, την ιδεολογική τους καθαρότητα, την ακεραιότητα του χαρακτήρα τους.

- Να μην πιστέψω ποτέ ότι είμαι κάτι, αλλά να ξέρω ότι προσπαθώ να γίνω κάτι.

- Να ξέρω ότι η Αλληλεγγύη, πάνω από όλα, είναι ό,τι χρησιμότερο μπορώ να προσφέρω στους άλλους. 
Εν Αρχή ήν η Αλληλεγγύη και μετά όλα τα άλλα.
Να την κάνω όπλο μου και να διαχέω το μήνυμά της σε όσους περισσότερο μπορώ, ειδικά σε εκείνους που δεν την ξέρουν ή την έχουν ξεχάσει ή νομίζουν ότι ταυτίζεται με τη φιλανθρωπία.
Η Αλληλεγγύη δεν είναι φίλος του ανθρώπου.
Είναι ο Άνθρωπος ο Ίδιος.