ΕΓΩ, μόνο ΕΓΩ...

Όποιος δεν έχει, πεθαίνει, μπορεί άνετα να χαθεί και η ζωή να συνεχίζεται με όσους έχουν ή προτίθεται να έχουν.

Όποιος δεν έχει τόσα, όσα.
Όποιος δεν έχει τόσα, όσα κάθε φορά κρίνεται.
Όποιος δεν έχει αμέτρητα τόσα.
Όποιος έχει, κυρίως αν έχει πολλά, ακόμα και οι επικήδειοι του θα είναι πλούσιοι, γατί έτσι γεμίζει το κενό της ανθρωπότητας: με επικήδειους και γεννητούρια γνωστών και δυνατών.

Κατά τον φιλελευθερισμό η ιδιοκτησία δεν είναι μόνο το το δικαίωμα να αποκτά κανείς και να προστατεύει την περιουσία του
αλλά αποτελεί και την εγγύηση για την ελευθερία του.
Μόνο αν έχεις είσαι ελεύθερος και μόνο αν προστατεύεις αυτό που έχεις προστατεύεις την ελευθερία σου.

Το Κράτος είναι αυτό που εγγυάται την ιδιοκτησία σου, συνεπώς την ελευθερία σου, είναι εκείνο που σε κάνει να πιστεύεις ότι είσαι εσύ ο ίδιος-α Εκείνο.

Το Κράτος γινόμαστε εμείς και μερικές φορές είμαστε ακόμα σκληρότεροι από τον δυνάστη μας, γιατί έχουμε κοιτάξει μέσα του βαθιά, το βλέμμα μας έχει αποχωριστεί από τα μάτια μας, οι κόρες μας έχουν γίνει ένα με Εκείνο.
Στο τέλος είμαστε ΕΜΕΙΣ το τέρας, κατασπαράσσοντας ό,τι δεν μοιάζει με ΕΜΑΣ, ό,τι δεν είμαστε ΕΜΕΙΣ.

Κι όταν το Κράτος δεν μπορεί να σε προστατεύσει, τότε μπορείς να χτυπάς κεφάλια στα κράσπεδα, να τα λιώνεις, να τα κάνεις ό,τι θέλεις, μπορείς ακόμα και να παραπονιέσαι για την ανυπαρξία του Κράτους, που δεν σε προστατεύει από τους ΑΛΛΟΥΣ (μάλλον έχεις ξεχάσει ότι εκείνο είναι ο μεγαλύτερος και μαζικότερος ΑΛΛΟΣ), μπορείς να κάνεις ό,τι θες και όσο θες, μπορείς να νιώθεις άνθρωπος, κοινωνός, "δημοκρατικός πολίτης" ακόμα κι αν είσαι ένα άβουλο των καταστάσεων άθυρμα.

Η ιδιοκτησία είναι ιερή, μα όχι και η ανθρώπινη ζωή.
Η ιδιοκτησία είναι ανώτερη από κάθε μορφή ζωής.
Η συσσώρευση ιδιοκτησιών δε, είναι ακόμα ιερότερη και σημαντικότερη όλων των ζωικών και μη ζωών.

Έχεις; Είσαι.
Δεν έχεις; Δεν είσαι.

Και δεν έχεις και δικαίωμα να είσαι εκτός αν αρχίσεις να έχεις, οπότε αργά αλλά σταθερά αρχίζεις και να είσαι...κάτι, απροσδιόριστο αλλά κάτι.
Και το παν σήμερα είναι να είσαι κάτι, ακόμα κι αν δεν είσαι τίποτα.
Άλλωστε το "κάτι" είναι καλύτερο από το "τίποτα".

Οι κτητικές αντωνυμίες κατακλύζουν τις ζωές μας, φυραίνουν τα μυαλά μας από παιδιά μέχρι που μεγαλώνουμε και πεθαίνουμε, θαπτόμενοι μέχρι και σε δικούς ΜΑΣ τάφους ή ακόμα και όταν συγγενείς και φίλοι μαζεύουν τις στάχτες ΜΑΣ.

Αυτουργός είναι η ιδιοκτησία, η αίσθηση, η πεποίθηση που έχει ενσταλάξει η φιλελεύθερη ιδεολογία σε ολόκληρο το κοινωνικό σώμα ότι η ιδιοκτησία είναι το ανώτερο αγαθό, ότι όλα σε αυτόν τον κόσμο είναι αυτονόητα σαν να πρόκειται για φυσικά φαινόμενα (ξεχνώντας ότι πλέον την ένταση πολλών φυσικών φαινομένων καθορίζει η ίδια η ανθρώπινη δραστηριότητα), ότι η ιδιοκτησία είναι το υπέρτατο αγαθό που ακόμα και με τη ζωή του πρέπει κάποιος να προστατεύσει, ακόμα και τη ζωή του άλλου μπορεί και πρέπει να θυσιάσει αν κατά την γνώμη του δεν γίνεται κάτι διαφορετικό.

Και αρχίζει ένα αέναο παιχνίδι κτήσης και κατάκτησης:

Τα παιχνίδια ΜΟΥ.
Τα παιδιά ΜΟΥ.
Το πτυχίο ΜΟΥ.
Το Έθνος ΜΟΥ.
Το Κόμμα ΜΟΥ.
Η Μακεδονία ΜΟΥ.
Μαθαίνω να κοιτάω τη δουλειά ΜΟΥ.
Να εκκλησιάζομαι στην ενορία ΜΟΥ.

Να αποκτήσω όσα περισσότερα πτυχία μπορώ, γιατί θα είναι δικά ΜΟΥ και θα τρώω σαν στραγάλια όλους τους άλλους που δεν έχουν τόσα πτυχία όσα τα δικά ΜΟΥ ούτε τόσο καλά όσο τα δικά ΜΟΥ.

Και μαθαίνω, και μαθαίνω και μαθαίνω... τη γραμματική των κτητικών αντωνυμιών φαρσί.

Μαζί με αυτές μαθαίνω και το πρώτο ενικό πρόσωπο της προσωπικής αντωνυμίας, μαθαίνω το ΕΓΏ, μα μαθαίνω και το τρίτο πληθυντικό, μαθαίνω το ΑΥΤΟΙ.

ΕΓΩ και ΑΥΤΟΊ, μα σημασία έχει ποιος είμαι ΕΓΩ και ποιοι είναι ΑΥΤΟΙ, αφού ποτέ δεν θα είμαστε ΕΜΕΙΣ.

ΑΥΤΟΙ θα είστε οι πουτάνες, οι πούστηδες, τα τραβέλια, οι οροθετικοί, τα πρεζάκια, οι Εβραίοι, οι κλέφτες, οι κάθε είδους "περιθωριακοί" κι ό,τι άλλο ΜΟΥ κατέβει στο κεφάλι.

ΕΓΩ θα είμαι ο υγιής, ο ωραίος, ο Έλλην, ο Καθαρός, θα πίνω καθαρά ποτά, θα κάνω καθαρές κουβέντες με όλους, θα έχω πεντακάθαρες σχέσεις, θα καθαρίσω τον τόπο ΜΟΥ από όσα τον βρομίζουν.

Θα έχω την δική ΜΟΥ αιώνια αλήθεια, γιατί η Αλήθεια είναι μία και μόνο δική ΜΟΥ.