Την 6η Δεκεμβρίου ας πορευτούμε στο δρόμο όλοι
Για να καταφέρουμε να γεμίσουμε ελευθερία τον εαυτό μας και τους γύρω μας
Για να μην ξεχάσουμε ποτέ ό,τι έγινε πέρυσι τέτοια μέρα
Για να ανοίξουμε κι άλλο το ρήγμα που άνοιξε τότε
Για να εμβαθύνουμε στους εαυτούς μας και να κοιτάξουμε τους άλλους
Για να μην αφήσουμε τα δικαιώματά μας έρμαιο στους πολιτικάντηδες όλων των κομμάτων
Για να μην κάνουμε την ελευθερία μας σουρωτήρι των διαθέσεων οποιουδήποτε
Για να το βουλώσουν επιτέλους κάθε τύπου Καρατζαφέρηδες
Για να μη νιώσουμε μόνοι, για να μην είμαστε μόνοι
Για να διεκδικήσουμε μόνοι μας αυτά που θέλουμε
Ξέρω ότι πολλοί θα διαφωνήσουν με τα παρακάτω, αλλά δεν περιμένω να συμφωνήσουν όλοι μαζί μου.
Όσοι συμμετείχαμε πέρυσι στα γεγονότα του Δεκέμβρη, ξέρουμε καλά πως ό,τι συνέβη ήταν αυθόρμητο ξέσπασμα εναντίον της Εξουσίας, εναντίον του Κράτους και των Χωροφυλάκων του, εναντίον της άδειας μας ζωής και υπέρ ενός άμεσου μέλλοντος. Κανείς μας δεν είχε ξεκαθαρίσει τι ακριβώς θα γινόταν μετά, τι ακριβώς θέλαμε, που θα φτάναμε.
Ξέρουμε πως οι "Δημοκράτες" δεν έχουν ξεχάσει το περυσινό εξεγερτικό πνεύμα που σάρωσε την Ελλάδα και χτύπησε τις πόρτες της Ευρώπης.
Ξέρουμε πως και φέτος θα μας περιμένουν με ανοιχτές αγκάλες.
Ξέρουμε πως πάνοπλοι Αστυνομικοί βρίσκονται εδώ και καιρό σε όλες τις γωνίες του κέντρου.
Ας είμαστε ειλικρινείς μεταξύ μας: Το περυσινό αυθόρμητο δεν μπορεί να επαναληφθεί σήμερα κι αν τυχόν ξαναπάρει σάρκα και οστά, θα είναι μια άθλια καρικατούρα του Είναι μας.
Ξέρουμε πως οι μολότοφ δεν πτοούν καμία κυβέρνηση, δεν ενοχλούν τους δεξιούς και αριστερούς πολιτικάντηδες, δεν χτυπούν το Σύστημα παρά μόνο ραγίζουν τη βιτρίνα του. Τώρα θα μπορούσαμε να ήμασταν σε διαφορετική θέση αν πέρυσι είχαμε συνεχίσει, αν είχαμε πείσει, αν είχαμε μαζί μας όλους αυτούς που έβλεπαν τα γεγονότα από τους καναπέδες και μιλούσαν, έκριναν και αποδοκίμαζαν ή επιδοκίμαζαν εκ του ασφαλούς, αυτούς που εργάζονται για 600 και 700 ευρώ και φοβούνται μήπως χάσουν κι αυτό ακόμα το ξεροκόμματο, αυτούς που πιστεύουν πως καίμε και σπάμε αφού έτσι λέει η τηλεόραση, αυτούς που νιώθουν εγκλωβισμένοι και φοβούνται να μιλήσουν, τέλος όλους αυτούς που θα θέλαμε να είναι δίπλα μας αλλά δεν τους εξηγούμε τι ακριβώς θέλουμε, τουλάχιστον όχι τόσο πειστικά…
Καταλαβαίνω και ερμηνεύω κινήσεις εναντίον αστυνομικών δυνάμεων. Υπάρχει οργή, υπάρχουν αδιέξοδα και οι γραβατοφόροι συνεχίζουν το παιχνίδι τους, όλα αυτά ισχύουν. Όμως έτσι δεν θα καταφέρουμε ποτέ τίποτα. Δεν είναι θέμα κυνηγητού, δεν είναι ένα παιχνίδι, πρόκειται για τις ζωές όλων μας.
Μην πέφτουμε στην παγίδα του Κράτους, είναι πολύ εύκολο. Το δύσκολο είναι να οργανωθούμε και να παλέψουμε για τη ζωή μας, για εμάς, για τους φίλους μας, για όλους μας.
Δεν πρέπει η δολοφονία του Αλέξανδρου να ξαναγίνει άλλη μια επέτειος απότισης τιμής, άλλη μια νεκρή επέτειος. Πρέπει να γίνει η βάση για μια καινούργια πραγματικότητα, μια πραγματικότητα που να μας αφορά όλους, μια πραγματικότητα που θα μας συμπεριλαμβάνει όλους. Τα προβλήματα πολλά και οι λύσεις υπάρχουν, αλλά δεν είναι το κυνηγητό με τους μπάτσους και οι οδομαχίες στα Εξάρχεια. Η λύση είναι η συμμετοχή όσων περισσοτέρων γίνεται, η άσκηση βίας με σκοπό και αποτελεσματικότητα κι όχι οι ασκήσεις Επαναστατικής Γυμναστικής.
Βία στη Βία της Εξουσίας;
Σίγουρα ναι.
Με ποιο τρόπο;
Αυτό μπορούμε να το συζητήσουμε.
Οι πρωτοπορίες δεν έχουν θέση στον Αναρχισμό, δεν έχουν θέση μέσα μας.
Ας γίνει ο περυσινός Δεκέμβρης ο φάρος ενός μέλλοντος που αξίζει σε όλους και τους αφορά όλους, αλλά όλους…
Για να σπάσουμε τα δεσμά με τα οποία επιχειρούν να μας καθηλώσουν, πρέπει να σπάσουμε τα δεσμά που οι ίδιοι βάλαμε να μας πνίγουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι το φαύλο παιχνιδάκι με τους μπάτσους-παιχνιδάκι που γνωρίζουμε καλά ότι πάντοτε θα προβάλει στην κοινωνία εμάς ως καουμπόηδες και τους ένστολους ως δυστυχείς Ινδιάνους - μας κρατάει σιδηροδέσμιους μιας στατικότητας που δε μας αρμόζει.
Χτυπήματα σε πιονάκια, υπνωτισμένα από τη λοβοτομή με την οποία τα καθυπόταξαν τα αφεντικά τους..μάχες με αναλώσιμα του πλέγματος της εξουσίας, αναλώσιμα που δε θα διστάσει να θυσιάσει και να αντικαταστήσει μετά.
Η οργή είναι συσσωρευμένη και λειτουργεί ψυχοκατακλυσμικά πλέον.Και εκεί είναι η ευθύνη μας φέτος. Να μετουσιώσουμε την οργή σε δημιουργική πράξη ( ακόμα και η καταστροφή είναι δημιουργία όταν έχει μια σαφή στοχοθεσία και ιεράρχηση ), το αυθόρμητο σε συνειδητοποιημένο.
Συγχαρητήρια για την ανάρτηση.
Σε ευχαριστώ πολύ, αν και ξέρω ότι πολλοί δε θα συμφωνούν ούτε μαζί σου ούτε μαζί μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ λέω πως αν είναι να κάνουμε κάτι, πρέπει να το κάνουμε πολλοί. Οι εξουσιαστές από όλες τις πλευρές με αηδιάζουν, με τρομάζουν. Ο Αναρχισμός δεν είναι υπόθεση των λίγων αλλά των πολλών.
Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Για μένα η ουσία είναι, ότι ακόμα και αν υπάρχουν διαφωνίες ως προς το μέσο, υπάρχει ταύτιση ως προς τον τελικό στόχο. Και αυτός ο κοινός στόχος μπορεί να παρέχει ασφαλιστικές δικλείδες για συγκερασμό απόψεων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο επικίνδυνο είναι όταν συγχέουμε το μέσο με τον στόχο και το αναγάγουμε σε αυτοσκοπό. ( ήταν ασαφές γαμώτο έτσι όπως το έθεσα; )
όχι, καθόλου ασαφές.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Το επικίνδυνο είναι όταν συγχέουμε το μέσο με τον στόχο και το αναγάγουμε σε αυτοσκοπό".
Συμφωνώ απόλυτα με αυτό που λες και πιστεύω ότι αυτό έχει γίνει. Αντί ο Αναρχισμός να προσπαθεί να βρίσκεται παντού, είναι εγκλωβισμένος σε ένα παιχνίδι με τους μπάτσους. Είναι μια θεωρία του συνόλου, "απαιτεί" τη συμμετοχή όσων περισσοτέρων γίνεται και κάποιοι το έχουν κάνει παντιέρα ανέξοδης, προσωπικής βίας.
Μπορεί να έχω ίδιο τελικό στόχο και με το ΚΚΕ, αλλά με χαλάει η πρωτοπορία του...και πολλά άλλα.
Είναι κρίμα αυτή η Ανθρώπινη θεωρία να χαθεί -τουλάχιστον στην Ελλάδα- μέσα σε μολότοφ και δακρυγόνα. Καλά όλα αυτά, αλλά λίγα και χιλιοπεπραγμένα.
γεια σου Ελευθεριακε
ΑπάντησηΔιαγραφήπολυ ωραιο το θεμα σου...
Συμφωνω οτι δεν μπορεί απλα αυτη η μερα να περασει σαν μια ακομη επετειος(που πολλοι θα βρουν την ευκαιρια να εκμεταλευτουν), αλλα δε νομιζω να μας εμεινε και κατι περισσοτερο να κανουμε με αφορμη το γεγονος αυτο.Περσυ ο αυθορμητισμος του κοσμου ήταν εκεινος που γενικευσε την αναταραχη.Αν μπορουσε να γινει κατι, τοτε ήταν η ευκαιρια....
Ναι iliana k έχεις δίκιο, περυσι ήταν μια καλή ευκαιρία, αλλά οι λόγοι δεν έχουν στερέψει. Με αφορμή το γεγονός πρέπει να ψάξουμε τρόπους να "μπούμε" στον κόσμο, να σκεφτούμε και να μιλήσουμε. Θεωρώ τον εαυτό μου Αναρχικό και τα αρκετά τελευταία χρόνια κατεβαίνω στις πορείες μόνος μου, εντελώς μόνος. Ακόμα και οι Αναρχικές ομάδες είναι χωρισμένες (ΑΚ, ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΑΡΧΙΟΘΗΞΗ, ΠΟΛΥΜΟΡΦΙΚΟ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ κτλ). Γιατί όλο αυτό; Έχουν να χωρίσουν κάτι; Είναι ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ; Μήπως δεν μπορούν να απευθυνθούν στον κόσμο; Μήπως δεν θέλουν για να κρατήσουν την "καθαρότητά" τους; Μήπως φταίει κάτι άλλο, μήπως αυτό; Δεν είναι απαραίτητο με αφορμή τη δολοφονία του Αλέξανδρου να σκεφτούμε πώς μπορούμε να κάνουμε τα πιστεύω μας γνωστά; Θα βοηθήσουν σε αυτό οι μολότοφ και το ξύλο με τους μπάτσους από κάποιους; Δεν ξέρω γιατί, αλλά αμφιβάλλω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλευθεριακέ
ΑπάντησηΔιαγραφήθα διαφωνήσω ως προς τον κοινό στόχο με το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ, ενώ ευαγγελίζεται μια αταξική κοινωνία, στην ουσία αποβλέπει σε μια κοινωνία 2 ταχυτήτων.Την κάστα των εξουσιαστών με τη μορφή των κοινοβουλευτικών εκπροσώπων του λαού και το "απελευθερωμένο" από καποταλιστικά σύνδρομα προλεταριάτο. Δεν αισθάνομαι να έχω τίποτα κοινό με κόμματα που αποβλέπουν και συντηρούν τον κοινοβουλευτισμό.
Ηλιάνα
δυστυχώς για την καθημερινότητα και ευτυχώς για τον αγώνα αφορμές έχουμε καθημερινά. Ο Αλέξανδρος δεν ήταν ο μόνος νεκρός. Ούτε το μόνο θύμα. Θύματα καταστολής, χειραγώγησης, φίμωσης και τρομοκράτησης γινόμαστε όλοι καθημερινά. Όσο υπάρχει "αρχή" υπάρχει πάντα και αιτία και αφορμή.
Σε ό,τι αφορά το ΚΚΕ αναφερόμουν μόνο στον στόχο του ή στον ευγγελισμό του αν προτιμάς περί αταξικής κοινωνίας. Μίλησα για στόχους, όχι για μέσα. Είχα στο μυαλό μου τον θεωρήτικό του στόχο. Ουσιαστικά δηλαδή περί ΚΚΕ και συντήρησης του Κοινοβουλευτισμού είμαι μαζί σου και ταυτίζομαι με την άποψή σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ απόλυτα με όσα γράφεις όσο υπάρχει αδικία θα υπάρχει και αντίδραση το κράτος είναι φασιστικό και κάνει ότι θέλει μπάτσοι είστε δούλοι μέχρι το μεδούλ
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ομάδα για τον Αλέξη στο facebook.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε ελευθεριακέ σε αυτή την ομάδα εκανα ανάρτηση το site σου
http://www.facebook.com/home.php#/pages/DIADOSE-TOOloi-se-mia-selida-gia-ten-mnme-tou-Alexe-Gregoropoulou/188312637286?ref=mf&__a=1&_fb_iframe_path=%2Fpages%2F-%2F188312637286
Ελευθεριακέ, καταρχήν καλώς σε βρίσκω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιάβασα κείμενο και σχόλια και θα προσπαθήσω να μιλήσω για κάθε σημείο που μου κέντρισε το ενδιαφέρον.
Αρχικά, συμφωνώ και διαλαλώ στην μικροκοινωνία μου όσα λες στην ανάρτηση παραπάνω. Δανείζομαι και μια φράση σου «Δεν πρέπει η δολοφονία του Αλέξανδρου να ξαναγίνει άλλη μια επέτειος απότισης τιμής, άλλη μια νεκρή επέτειος.» αλλά και μια της Ερωτευμένης Σχιζοφρενούς «Να μετουσιώσουμε... το αυθόρμητο σε συνειδητοποιημένο.». Η πρώτη φράση δηλώνει με λίγα λόγια την κατάσταση στον Νου της πλειοψηφίας όταν αυτοί που την απαρτίζουν στέκονται πρατηρητές και δράστες των γεγονότων. Υπονοεί (η φράση σου) μάλιστα όλες τις «λανθασμένες» κινήσεις που έγιναν τότε. Που έγιναν από όσους συμμετείχα(-ν)(-με). Η Σχιζοφρενής από την άλλη, περιγράφει σε μια πρόταση κάθε αιτία που έκανε τους τότε εξεγερμένους να κάνουν τόσα λάθη και να συνεχίσουν να έχουν αυτή τη στάση ως και σήμερα, έναν χρόνο μετά. Ο αυθορμητισμός έμεινε, ενώ η συνείδηση δεν ήρθε ποτέ στο σύνολο...
Εδώ έχω ένα θέμα που θα μπορούσαμε να συζητήσουμε βέβαια. Εφόσον πιστεύω (νομίζω κι οι δυο σας) ότι ο αυθορμητισμός οδηγούσε τότε, γιατί σήμερα ακούμε για σχεδιασμούς στις 6 Δεκέμβρη. Για εκ νέου απαντήσεις. Για άλλες δράσεις. Για «αναβίωση της ανησυχίας» (sic!) ; Αυτόματα, με όλα αυτά να ακούγονται στις παρέες λίγο πριν τα πρώτα γενέθλια, βλέπουμε πως σίγουρα δεν είναι ο αυθορμητισμός αυτό που οδηγεί έναν χρόνο μετά τους «εξεγερμένους». Τι είναι; Για εμένα, όπως νομίζω ότι υπονόησες κι εσύ Ελευθεριακέ, είναι η “μουσειοποίηση”. Η αυτοματισμένη αντίδραση. Ακόμα κι όταν λένε πλέον για αντανακλαστικά αλληλεγγύης, πάντοτε διακρίνω ποσοστά αυτοματισμού. Άρα επιπρόσθετης Ασυνειδησίας. Ακούω λοιπόν...
(συνεχίζω παρακάτω)
(Συνέχεια...)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπανέρχομαι. Ο αυθορμητισμός, όπως είπε κι η Σχιζοφρενής μεν, ερωτευμένη δε, πήρε την θέση της Ενσυνείδητης δράσης. Της καθαρής εικόνας της συνέχειας απαραίτητης σκέψης-δομημένης δράσης-τελικής δημιουργίας. Κι αυτός ο αυθορμητισμός, με κυριότερο περιεχόμενο τον υπέρμετρο συναισθηματισμό συμπληρώνω, πέταξε πολλούς κατευθείαν στην δράση, πηδώντας τόσο την βασική νόηση που πρέπει να προηγείται, αλλά και κάνοντας δυσδιάκριτα και εύκαμπτα μάλιστα, τα αποτελέσματα... Εύκαμπτα τόσο, που πλάστηκε ο αυτοματισμός που θα δούμε να εξελίσσεται την ερχόμενη Κυριακή...
Θέλω όμως να λύσω μια παρεξήγηση ρε Ελευθεριακέ... Κάτι που δεν κατανόησα...
Μετά από όλο το κείμενο γράφεις : Οι πρωτοπορίες δεν έχουν θέση στον Αναρχισμό, δεν έχουν θέση μέσα μας.
Αν ρίξουμε μια ματιά στα τελευταία χρόνια του εγχώριου αναρχισμού, ή μάλλον για να το θέσω σωστότερα, των εγχώριων αντιδράσεων ανθρώπων που ονομάζονται είτε από άλλους είναι από τους ίδιους Αναρχικοί, βλέπουμε πως οι δράσεις αυτών της περιόδου του Δεκέμβρη πέρυσι, αποτελούσαν άκρως γνώριμες και στερεότυπες κινήσεις. Οδοφράγματα, βιτρίνες, συνθήματα κλπ που όπως είπες, δεν χτυπούν το σύστημα αλλά ραγίζουν μονάχα την βιτρίνα του. Οι δράσεις λοιπόν, είναι σαν να βγήκαν από το βιβλίο «πως να είσαι καλός αναρχικός» κάποιου Έλληνα συγγραφέα. Άρα ακριβώς η πρωτοπορία είναι αυτό που χρειάζεται, λέω. Ακριβώς ο ριζοσπαστισμός στις ίδιες μας τις δράσεις απ’ όπου θα αναδυθούν νέες και εξυπνότερες. Ο Στόχος δεν αλλάζει. Για το μέσο μιλώ. Δεν ξέρω αν κατανόησα σωστά γιατί το έλεγες αυτό πάνω, κι έτσι θα ήθελα δυο λόγια παραπάνω αν μπορείς. Απαντώ εδώ σε ό, τι κατάλαβα, κι όχι απαραίτητα σε ό, τι εννοούσες... Ευχαριστώ εκ των προτέρων...
Μην ξεχνάμε ποτέ, ποιοι είναι αυτοί που περιμένοντας την εξέλιξη και κυρίως τα αποτελέσματα των επεισοδίων, τρίβουν τα χέρια τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι αυτοί που, πάντα από το παρασκήνιο υποκρίνονται ότι αγανακτούν, ενώ στην πραγματικότητα, μέσω τέτοιων γεγονότων αυξάνουν τα κέρδη τους, οικονομικά και πολιτικά και έρχονται μετά ως σωτήρες (παρουσιάζοντας την άσκηση πνιγηρής εξουσίας ως προστασία), να πουλήσουν ασφάλεια, τάξη και σταθερότητα, σε βάρος του εργαζόμενου και σε βάρος της όποιας ελευθερίας έχει ως τώρα κατακτηθεί.
Όποιος θα πάει αύριο στην πορεία-και τυχόν θα ήθελε να πάμε μαζί- ας μου στείλει mail στο eleftheriahtipota@gmail.com. Δεν ανήκω σε καμία ομάδα (όχι πια τουλάχιστον) και έχω βαρεθεί να κατεβαίνω σε πορείες μόνος μου. Θα ήθελα να είμαι με συντρόφους...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝίκο Π καλημέρα.
Όταν μίλησα για πρωτοπορία εννοούσα την διαστρεβλωμένη πρωτοπορία που επιβάλλει αψιμαχίες και μολότοφ με τους μπάτσους, αλλά ως εκεί πάντα. Δεν εννοούσα πως το Αναρχικό κίνημα στην Ελλάδα (αν υπάρχει κάτι τέτοιο) δεν χρειάζεται την «πρωτοπορία», όχι όμως αυτήν. Στα περυσινά γεγονότα είχα λάβει μέρος σε κάποιες συνελεύσεις της Ασοεε και του Πολυτεχνείου και μόνο πρωτοπορία δεν είδα. Βέβαια οι στιγμές ήταν περίεργες και καταιγιστικές, κανείς δεν ήξερε τι θα γινόταν. Από εκεί και πέρα όμως δεν άλλαξε τίποτα, γυρίσαμε όλοι στις δουλειές μας και στην καθημερινότητά μας, στραφήκαμε πάλι στον εαυτό μας. Σε όλες τις καταλήψεις πέρυσι είχα στείλει ένα mail πλήρους συμπαράστασης και ταυτόχρονου ερωτήματος για το τι μέλλει γενέσθαι, αν πρέπει να συζητήσουμε για τις επόμενες κινήσεις, αν πρέπει ο κόσμος να ξεσηκωθεί, όσος περισσότερος γίνεται. Κανείς δεν μου απάντησε ποτέ, ίσως να με θεώρησαν προβοκάτορά ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο, ίσως να μην είχαν χρόνο να μου απαντήσουν. Δεν ξέρω αν απάντησα στην απορία σου.
Risky συμφωνώ μαζί σου
Χαράλαμπε ευχαριστώ για την πρωτοβουλία
Bill σε ακούω…
Τότε ναι, μάλλον θα παρανόησα. Κι εγώ εννοώ αυτό που τελικά εξήγησες τώρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήόσο για τις συνελεύσεις, ήμουν κι εγώ εδώ κι εκεί. Δεν ένιωθα καλά, δεν ένιωθα βολικά... Αυτό λέει πολλά. Ξέρω για ποια πράγματα μιλάς.
Τώρα μάλιστα τα λές μια χαρά .
ΑπάντησηΔιαγραφήΛες «Από εκεί και πέρα όμως δεν άλλαξε τίποτα, γυρίσαμε όλοι στις δουλειές μας και στην καθημερινότητά μας, στραφήκαμε πάλι στον εαυτό μας.»
Ακριβώς το ίδιο σκέφτομαι κι εγώ, ακριβώς όμως. Αλλά αυτό δεν πρέπει να μας αποτρέπει από το να διαμαρτυρόμαστε, από το να φωνάζουμε όσο μπορούμε ότι τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν. Άλλωστε θα ήταν πολύ ουτοπικό να πιστεύουμε ότι με μία «εξέγερση» σαν τα Δεκεμβριανά θα γινόταν επανάσταση. Πολύ θα το θελα αλλά αδύνατο. Αυτό που ίσως έχει γίνει είναι να ξυπνήσουν κάποιοι και να ευαισθητοποιηθούν ακόμη περισσότεροι. Το σίγουρο είναι πως υπάρχει μια φωτιά που σιγοκαίει.
Φίλε (μικρέ φίλε) Νίκο λες «Αυτόματα, με όλα αυτά να ακούγονται στις παρέες λίγο πριν τα πρώτα γενέθλια, βλέπουμε πως σίγουρα δεν είναι ο αυθορμητισμός αυτό που οδηγεί έναν χρόνο μετά τους «εξεγερμένους». Τι είναι; Για εμένα, όπως νομίζω ότι υπονόησες κι εσύ Ελευθεριακέ, είναι η “μουσειοποίηση”»
Μα μια επέτειος δεν μπορεί παρά να είναι προγραμματισμένη. Αυθόρμητη επέτειος δεν υφίσταται. Δεν νομίζω ότι έχει επέλθει «μουσειοποίηση» τουλάχιστον όχι ακόμα, ένας χρόνος έχει περάσει μόνο.
Μπορεί ο αυθορμητισμός να μην έγινε ευσυνείδητη δράση όμως (θέλω) να πιστεύω πως είναι η βάση για τη συνέχεια. Άλλωστε χωρίς τα Δεκεμβριανά εγώ τουλάχιστον δεν θα ήμουν εδώ. Πιστεύω και πολλοί άλλοι. Άρα κάτι είναι κι αυτό. Οι ζυμώσεις για κοινωνική αλλαγή κάπως έτσι μάλλον γίνονται και βέβαια αυτό είναι χρονοβόρο αλλά πάντα κάπου καταλήγει.
Happy Hour καλησπέρα. Είχες πάει στην πορεία;
ΑπάντησηΔιαγραφήhahahahahhahahahahahahahaahhahahahahah
ΑπάντησηΔιαγραφήahhahahahahha
Μα πως να σταματήσω να γελάω! Η Κοπέλα με τα γυαλιά ηλίου, η Δ. η φίλη του Αντώνη ήταν η Happy Hour...
Άσε εγώ φταίω που δεν είπα "Αυτός είναι που έχει το eleytheriahtipota.blogspot.com και αυτή είναι π έχει το exegermenoto2009.blogspot.com...
Της το είπα μετά ότι εσύ είσαι ο Ελευθεριακός.. Ούτε εκείνη το ήξερε.. (Ξεχνάω είδες;)
Τέλος πάντων. Ελπίζω να ήταν όλα οκ Ελευθεριακε..
Λοιπόν, Happy Hour,
Καταρχήν δεν ήθελα να ΓΙΝΕΙ ο αυθορμητισμός ενσυνείδητη πράξη. Ήθελα να συμπλεύσει αυτός ο αυθορμητισμός (τα αντανακλαστικά που λένε) έχοντας ως βάση την ενσυνείδητη σκέψη που προυπάρχει. Είδα πέρυσι να υπάρχει μεγάλη δυσαναλογία ανάμεσα στα δύο. (Με τον αυθορμητισμό να υπερτερεί..) Φέτος πάλι, είδα μηδενικά ποσοστά αυθορμητισμού. Είδα προγραμματισμένες δράσεις, έτοιμες εικόνες και γνώριμες επίσης. Και πάλι βέβαια, μου "έλειπε" η ενσυνείδητη σκέψη-πράξη...
(Δεν ξέρω αν βγάζω νόημα πάνω, γράφω και ακούω ταυτόχρονα ειδήσεις στην ΝΕΤ...)
Όχι πολύ νόημα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι θα ήταν αυθορμητισμός για φέτος, ένα παράδειγμα θα βοηθούσε.
Και τι σε κάνει να πιστεύεις ότι δεν ηταν ενσυνείδητες οι πράξεις, επειδή δεν υπάρχει αποτέλεσμα ; Ίσως απλά να μην υπάρχει ακόμα.
πολύ ενδιαφέρουσες ερωτήσεις... Αυθορμητισμός σίγουρα δεν υπήρχε. Είναι δύσκολο να σου δώσω παράδειγμα, μιας και ο αυθορμητισμός εξ ορισμού αποτελείται από πράξεις που δεν προβλέπονται. Βέβαια, αν επιμένεις, ένα παράδειγμα from the top of my head, θα ήταν να περάσουν στην πορεία μετανάστες, μαθητές περαστικοί κ.α. Ακόμα, θα μπορούσαμε αντί της απλής πορείας να μείνουμε έξω από την Βουλή και πάει λέγοντας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι πράξεις δεν απέρρεαν από καθαρή συνείδηση απλά γιατί αποτελούσαν επανάληψη. (Κι αυτή είναι που σκοτώνει τον αυθορμητισμό άλλωστε) Δεν μιλώ για πλήρη Ασυνειδησία, αλλά για καθαρή συνειδητή πράξη. Ξέρω ότι ακούγεται περίεργο, αλλά η απουσία συνειδητότητας στην εξέγερση, δεν σημαίνει απαραίτητα πλήρη ασυνειδησία. Ας πούμε πως είδα μερική συνείδηση , αντί για ολόπλευρη, γεμάτη.
Το αποτέλεσμα δεν είναι αυτό που δείχνει αν υπάρχει συνείδηση, αλλά το αν όσοι διαδηλώνουν το σκέφτονται (το πιθανό αποτέλεσμα) πριν δράσουν. Αυτό ακριβώς ΔΕΝ είδα.
Το αποτέλεσμα τέλος, είναι πάντοτε άμεσο μετά από τέτοιες περιπτώσεις. Αν φτάσουμε στο σημείο να περιμένουμε ΚΑΙ το αποτέλεσμα (εκτός του ότι περιμένουμε τους άλλους να δράσουν για να βοηθήσουμε ) την χάσαμε την μπάλα. Όχι ότι ήταν εντελώς ανούσια η αντίδραση την Κυριακή, κι όχι φυσικά στον αρνητισμό απέναντι στις διαδηλώσεις. Απλά, έτσι όπως είναι σήμερα, κι έτσι όπως οργανώνονται, απλά καθυστερούν τα δεινά, δεν τα "αποκεφαλίζουν" όμως... (δυνατή λέξη :P)
Αυτές οι δράσεις που λες from the top of your head και πάλι κατ΄ όπιν προγραμματισμού θα προέκυπταν. Και βέβαια ψιλοδύσκολο να μείνεις έξω από τη Βουλή όταν σε κυνηγούν οι μπάτσοι, συγγνώμη, τα όργανα της τάξεως εννοούσα. Η επανάληψη σκοτώνει τον αυθορμητισμό, μμμ, ίσως και όχι, για παράδειγμα μπορεί κάθε φορά που βλέπεις αστυνομικό να θες να τον φτύσεις είναι κάτι που σου βγαίνει αυθόρμητα (το παράδειγμα ήταν τυχαίο, να με πιστέψεις).
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν νομίζω ότι είναι ασυνείδητη πράξη να κατέβεις σε πορεία. Απλά ο καθένας το κάνει για διαφορετικούς λόγους. Είναι πολύ δύσκολο να συμπέσουν οι λόγοι αυτοί σε δέκα χιλιάδες ανθρώπους. Η συνείδηση υπάρχει αυτό που δεν υπάρχει είναι η συλλογική συνείδηση και η έκφραση αυτής.
Και το αποτέλεσμα σαφώς και δεν είναι άμεσο, σκέψου μια επανάσταση που να έγινε αμέσως, να βγήκε ο κόσμος στο δρόμο και να έπεσε το όποιο σύστημα. Συνήθως είχαν προηγηθεί μικρότερου μεγέθους ίσως διαδηλώσεις, συζητήσεις σε παρέες, καλλιτεχνικές εκφράσεις, πολιτικοί σχηματισμοί, κ.ο.κ. Και σίγουρα υπήρξε κάποια διαβούλευση πριν.
Βέβαια από την άλλη μπορεί να έχεις και δίκιο…
Ωπα. Λες "Δεν νομίζω ότι είναι ασυνείδητη πράξη να κατέβεις σε πορεία". Εννοείται! Δεν είπα ποτέ αυτό. Μη παρανοείς. (δες παραπάνω)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εγώ για Συλλογική συνείδηση μιλάω happy, και όπως κι εσύ, λέω πως δεν υπάρχει...Ως εκ τούτου ε ναι, δεν υπάρχει και η έκφρασή της.. Συμφωνούμε
Τέλος, λες "Και το αποτέλεσμα σαφώς και δεν είναι άμεσο, σκέψου μια επανάσταση που να έγινε αμέσως, να βγήκε ο κόσμος στο δρόμο και να έπεσε το όποιο σύστημα. Συνήθως είχαν προηγηθεί μικρότερου μεγέθους ίσως διαδηλώσεις, συζητήσεις σε παρέες, καλλιτεχνικές εκφράσεις, πολιτικοί σχηματισμοί, κ.ο.κ. Και σίγουρα υπήρξε κάποια διαβούλευση πριν."
...
(Αυτή η παράγραφος παρακάτω – την διάβασα – είναι ...κάπως. Ειδικά στις τελευταίες σειρές... Προσπάθησα.. Θα ήταν καλύτερα τα λόγια και με περισσότερο νόημα αν υποστηρίζονταν κι από την γλώσσα του σώματος... αλλά, καταραμένα blogs…..)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρώτον, όταν έλεγα "αποτέλεσμα", δεν εννοούσα πτώση συστήματος και ανάδειξη νέου (ή ό, τι έχεις στο νου σου). Εννοούσα κατάργηση νόμου που μας φέρνει σε δυσκολότερη θέση από άλλο μέρος της κοινωνίας, εννοούσα διορθωτικές κινήσεις στην Παιδεία σε προβλήματα που ήδη υπάρχουν, εννοούσαν καλύτερες συνθήκες γενικά (κι επειδή μιλάμε για τούτη τη χώρα, μπορώ να πω, καλύτερες συνθήκες σε όλα...). Δεν μπορείς να αρνηθείς άλλωστε ότι το όποιο κίνημα σήμερα είναι ΑΜΥΝΤΙΚΗΣ χτησιμότητας, σκοπών, στόχων κλπ... το όποιο κίνημα ζει σήμερα, ΑΝ έχει ρητά αιτήματα, αυτά αφορούν ΕΠΙΣΤΡΟΦΕΣ, ΚΑΤΑΡΓΗΣΕΙΣ νόμων, ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ από ότι ισχύει τώρα συνθήκες κλπ... Δεν είναι για να ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΝ κάτι, αλλά για να πουν ότι ό, τι ισχύει τώρα (νομικά κυρίως) είναι σάπιο και πρέπει να αποσυρθεί... Από την Άλλη, τα κινήματα ή το κίνημα που σκοπεύει στην καταστροφή του συστήματος κ σε δημιουργία άλλου, είναι συνήθως αυτό που δεν έχει ρητές θέσεις «σε εμφανές σημείο» που λένε, κυρίως γιατί δεν είναι εύκολο να δεις ΠΩΣ δημιουργείς το δικό σου, αλλά εύκολα καταστρέφεις αυτό που έχεις ήδη (το σάπιο..) μιας και “πρέπει” να καταστραφεί για να έρθει το άλλο... (απλά χωρίς να ξέρεις ΠΩΣ φτιάχνεις το δικό σου, εύκολα αναγεννιέται το σάπιο σύστημα που θες να καταστρέψεις... Κι έτσι κάνεις μια τρύπα στο νερό...)
Άρα όταν έλεγα για άμεσο αποτέλεσμα που για μένα ΠΡΕΠΕΙ να υπάρχει με τις διαδηλώσεις , μιλούσα για παράδειγμα για κάποιους άδικους νόμους. Ούτως η άλλως, η διαμαρτυρία στην Ελλάδα όπως είπα παραπάνω δεν έχει φύγει από την «Αμυντική» στάση. (Αλλιώς την «κατόπιν εορτής» στάση). Λόγω της φύσης της αυτής, τα αποτελέσματα πρέπει να είναι άμεσα γιατί (όπως είπα και έχω άγχος αν το κατάλαβες) οι στόχοι της (διαμαρτυρίας) είναι μικρής εμβέλειας... ΟΥΦ!
(synexeia_)
ΑπάντησηΔιαγραφήΉθελα να σχολιάσω και το άλλο σχόλιο αλλά με έχει πιάσει μια ηλίθια μορφή δυσλεξίας τώρα και τα γράφω όλα ανάποδα και λάθος... Θα σχολιάσω ερωτηματικά...: Λες: Συνήθως είχαν προηγηθεί μικρότερου μεγέθους ίσως διαδηλώσεις (με ποιους στόχους και με ποια μορφή), συζητήσεις σε παρέες, καλλιτεχνικές εκφράσεις (των διαδηλωτών ή του καλλιτεχνικού κόσμου... Υπάρχουν σήμερα; Γιατί νομίζω ότι δεν φτάνει η καλλιτεχνία από τα έσω της αντίδρασης, αλλά από όποιον ανέδειξε η κοινωνία. Κάποτε ήταν ίσως ο Θεοδωράκης(μπλιαχ), Λοϊζος Ξυλούρης, Βάρναλης ακόμα-ακόμα! κ.α. τώρα ποιος θα είναι;) πολιτικοί σχηματισμοί (ε καλά τι να πω εδώ...)
Πάντως σημείωσε ότι στο δεύτερο μέρος του σχολιασμού μετά την «δυσλεξία», δεν είναι ότι διαφωνώ μαζί σου, αλλά προσπαθώ να κατανοήσω κι εγώ που βρισκόμαστε...Help…
Ελευθεριακέ, κάποια στιγμή θα ανεβάσεις άλλο post και θα σχολιάζετε όλοι εκεί, και θα μείνω με την happy εδώ να λύνουμε παρεξηγήσεις.. (αυτός είναι ο τρόπος μου να ζητήσω συγνώμη για τον χώρο που καταλαμβάνουν τα σχόλια που δεν αφήνουν άλλον να μιλήσει σχεδόν...)