Τα Μαύρα Γιαούρτια Του... Μήνδια..

(Ευχαριστώ πολύ τη φίλη Α.
για τις επισημάνσεις και τη βοήθειά της)

To τηλέφωνο χτυπάει μανιασμένο.

Είναι η ροζ γραμμή που συνδέει τους υπουργούς με τον πρώτο όλων των υπουργών, τον Πρώτο.

Έχοντας παραμείνει σε πολιτική έρημο τόσα χρόνια και επανακάμπτων πρόσφατα, δεν έχει συνηθίσει τις πολυτέλειες του εγκόσμιου βίου.

Μόνο το κουδούνι του μοναστηριού που βρισκόταν εκεί, στη σκοτεινή έρημο του Σινά της Εθνικόφρονης πίστης, είχε συνηθίσει να ακούει, και τη φωνή του Ψηλού στους εφιάλτες του.

Έτσι όταν έφτασε  στα- μεγάλα είναι η αλήθεια- αυτιά του ο ήχος του τηλεφώνου, νόμιζε πως κοιμόταν κι έβλεπε εφιάλτες.

Στην άλλη γραμμή ο ξυρισμένος, ψηλός γκομεναίος περίμενε υπομονετικά να απαντήσει ο πρώτος των Πρώτων, ψιθυρίζοντας χριστοπαναγίες και χάνοντας αργά αλλά σταθερά την υπομονή του.

Μετά από σχεδόν 30 χτυπήματα το τηλέφωνο σηκώθηκε από το ανώτατο χέρι.

Π: Παρακαλώ

Μ: Έλα ρε Πρώτε μας, τι κάνεις εκεί πέρα;

Π: Έλα ρε… ω… με συγχωρείτε, ποιός στο τηλέφωνο παρακαλώ;

Μ: Ο Φούφουτος είμαι.

Π: Ο Φούφουτος; Δεν ξέρω κάποιον με αυτό το όνομα εγώ. 

Μ: Έχεις ξεφύγει ρε ΄συ; Ο Νικόλαος είμαι.

Π: Ποιος Νικόλαος; Ο Διάδοχος;

Μ:  Ο Νίκος ο Μήνδιας είμαι ρε.

Π: Ο Νίκος ο Μύδιας; Ααα κατάλαβα, για την παραγγελία που έκανα πήρες.

Τελικά φτιάχνετε μυδοπίλαφο;

Μ: Ρε ’συ, τί έχεις πάθει; Ο υπουργός σου είμαι.

Π: Υπουργός είπες;

Μ: Ναι.

Π: Έχω πολλούς τέτοιους. Τί έχω δώσει σε ‘σένα να αναλάβεις;

Μ: Την καταστολή.

Π: Την καταστολή… μάλιστα. Έχεις εμπειρία από ψυχοφάρμακα;

Μ: Ρε, την καταστολή απεργιών, διαδηλωτών, εκκένωση καταλήψεων, βασανισμό ανθρώπων κτλ, τί ψυχοφάρμακα μού λες;

Π: Ααα τώρα κατάλαβα, είσαι ο Μήνδιας, ο υπουργός "Στολής, Καταστολής, Τρομοκρατίας".

Έλα ρε Νικόλα, τί κάνεις;

Μ: Επιτέλους, με θυμήθηκες. Πρόεδρε, υπάρχει πρόβλημα.

Π: Τι πρόβλημα; Ανήσυχο σε ακούω.

Μ: Εδώ απέναντι στην ΕΒΓΑ…

Π: Έχεις κοντά σου ΕΒΓΑ;

Μ: Ναι, γιατί;

Π: Πάρε μου πέντε γιαουρτάκια ρε φίλε, δε βρίσκω πουθενά τέτοια.

Μ: Θα σου πάρω, που λες σε αυτή την ΕΒΓΑ…

Π: Ευχαριστώ, είσαι αδελφός ρε, λοιπόν… τα λέμε

Ο Πρώτος κλείνει το τηλέφωνο και συνεχίζει να κοιτάζεται στον τεράστιο καθρέφτη, που του είχε κάνει δώρο ο πολυβραβευμένος ποιητής, γεμάτος υπερηφάνεια που είναι τόσο φοβερός και αυτός, και ο καθρέφτης του.

Ο Μήνδιας ξανασχηματίζει τον αριθμό του τηλεφώνου φανερά ενοχλημένος για τη συμπεριφορά του Πρώτου ενώ προσπαθεί να συγκρατήσει τα ήδη τεντωμένα νεύρα του.

Ντριιιιιν, ντριιιιιιν

Π: Παρακαλώ.

Μ: Ρε συ, γιατί το έκλεισες;

Π: Το ραδιόφωνο;

Μ: Ρε ποιο ραδιόφωνο, το τηλέφωνο!

Π: Μα αφού μιλάμε τώρα, δεν είναι κλειστό.

Μ: Πω πω ρε πούστη μου… πού έχουμε μπλέξει!

Π: Πού έχετε μπλέξει;

Μ: Ρε ‘συ, μη το ξαναπάμε από την αρχή, σε παρακαλώ δηλαδή.

Π: Ποιος είναι;

Μ: Ωχ ωχ ωχ… σε παρακαλώ, ο Νίκος ο Μήνδιας είμαι.

Π: Έλα ρε Νικόλα τι κάνεις;

Μ: (Μονολογώντας) Ω ρε πούστη μου, πάλι τα ίδια θα λέμε τώρα.

Π: Συγνώμη, αλλά έχω πολλά στο κεφάλι μου. Για πες.

Μ: Για την ΕΒΓΑ που σου ‘λεγα...

Π: Α ναι, για πες.

Μ: Υπάρχουν τρομοκράτες εκεί μέσα.

Π: Ε ρε πούστη μου, πάνε τα γιαούρτια μου…

Μ: Ρε άσε τα γιαούρτια τώρα.

Π: Τρομοκράτες ε;

Μ: Ναι Πρώτε.

Π: Και πώς το κατάλαβες;

Μ: Ε καλά… αφού ξέρεις πως δε μου ξεφεύγει τίποτα.

Π: Ναι... εντάξει. Για πες λοιπόν.

Μ: Ε τί να σου πω;

Π: Τα στοιχεία που έχεις.

Μ: Εεεε...

Π: Τί εεεεε;

Μ: Ένα θα σου πω. Τα γιαούρτια τους είναι μαύρα.

Π: Μαύρα;

Μ: Ναι, μαύρα. Έχεις ξανακούσει να υπάρχουν μαύρα γιαούρτια;

Π: Μαύρα γιαούρτια ε; Η αλήθεια είναι ότι ακούγεται πολύ περίεργο. Πάει, χάλασαν και οι ΕΒΓΕΣ...

Μ: Πιστεύω πως κρύβουν μέσα εκρηκτικές ύλες.

Είναι αναρχικοί αναμφίβολα. Αναρχικοί, και μάλιστα πωρωμένοι.

Π: Επειδή πουλάνε μαύρα γιαούρτια;

Μ: Ναι. Λένε πως είναι, και καλά, μια νέα ποικιλία, μια επεξεργασία που υποτίθεται πως κάνουν οι ίδιοι.

Π: Ρε Μήνδια, μήπως λένε αλήθεια οι άνθρωποι; Πώς θα τους κατηγορήσουμε για τρομοκράτες;

Μ: Και πώς εξηγείς ότι κάθε μέρα κάνουν ερωτήσεις σε αυτούς που πηγαίνουν να ψωνίσουν ώστε να καταλάβουν αν το προηγούμενο βράδυ έχουν δει ειδήσεις;

Π: Τι πράγμα;

Μ: Είδες που σου λέω;

Π: Δεν καταλαβαίνω.

Μ: Αν δεν έχεις δει ειδήσεις σού κάνουν δώρο δύο κεσεδάκια, αν έχεις δει, δεν παίρνεις κανένα δώρο.

Π: Μάλιστα, μάλιστα. Μού φαίνεται πως παραείσαι έξυπνος για αυτό το υπουργείο.

Άκου να δεις τι θα κάνουμε.

Μ: Για λέγε.

Π: Θα βγάλουμε ένα κωλόχαρτο, κάτι σαν επίσημη ανακοίνωση της κυβέρνησης δηλαδή και θα λέμε ότι βρισκόμαστε στα ίχνη επικίνδυνων τρομοκρατών.

Μ: Και τι θα πούν οι άλλοι δύο;

Π: Ποιο άλλοι δύο;

Μ: Ο Υπερδιογκωμένος κι ο Υπερυπεύθυνος.  

Π: Ω ρε πούστη μου, τους είχα ξεχάσει αυτούς.

Μ: Δεν είναι κι εύκολο...

Π: Με τον Υπερδιογκωμένο θα έχουμε πρόβλημα.

Αυτός μιλάει συνέχεια και ποτέ δεν καταλαβαίνω τί λέει.

Ο Υπερυπεύθυνος είναι εντάξει παιδί, ποτέ του δεν έχει δημιουργήσει πρόβλημα.

Είναι πολύ υπεύθυνος. Ρε, αυτός είναι σαν να ήταν από πάντα έτοιμος να κυβερνήσει.

Τα ξέρει όλα απέξω και ανακατωτά. Ο Υπερδιογκωμένος έχει βαρεθεί φίλε.

Τόσα χρόνια στο τιμόνι έχει κουραστεί τώρα να παριστάνει το Μούτσο.

Μ: Δεν είναι και λίγο εδώ που τα λέμε. Από Καπετάνιος Μούτσος δεν καταπίνεται εύκολα ρε Πρώτε.

Π: Καλά, χέστους αυτούς τώρα, αυτοί κανονίζονται.

Άκου τί σκέφτηκα.

Θα κανονίσεις να διαρρεύσει η επίσημη ανακοίνωση στα τηλεοπτικά κανάλια και ειδικά στο REGA. Αυτοί ξέρουν τί να κάνουν από εκεί και πέρα.

Μ: Ρε πρώτε, όχι στο REGA, σκυλοβρωμάνε εκεί μέσα, δεν ξαναπάω εγώ εκεί.

Π: Και ποιός σου είπε ότι θα πας εσύ ρε Νικόλα!

Φώναξε τους στο υπουργείο και πες σε έναν κλητήρα να τους δώσει την ανακοίνωση και ένα dvd με πλάνα αρχείου.

Μ: Τί πλάνα αρχείου;

Π: Ξέρω εγώ μωρέ, ό,τι να ναι. Πες του να βρει κάτι εντυπωσιακό.

Αν δεν βρει, θα το κανονίσουν τα παιδιά από το Rega.

Δύο γαϊδάρων άχυρα δε μπορείς να χωρίσεις;

Πάρε κι ένα τηλέφωνο τον εκπρόσωπο του κόμματος να γνωρίζει ότι είμαστε έτοιμοι να επέμβουμε σε γιάφκα και είναι όλα έτοιμα.

Να σου πω, ενοίκιο πληρώνουν;

Μ: Έχουν να πληρώσουν τρεις μήνες.

Π: Αχα… και χώρος κατειλημμένος δηλαδή.

Δε τους βλέπω καλά. Να δράσετε άμεσα.

Μ: Μάλιστα Πρώτε.

Π: Και μη με ενοχλήσετε για κανά δυο ώρες, είμαι σε φάση να τελειώσω το νέο μου ποίημα

Μ: Γράφεις νέο ποίημα Προϊστάμενε;

Π: Ναι, είμαι σε οίστρο.

Μ: Και τί τίτλο έχει;

Π: "Ζήτω η Ελλάδα, Ζήτω Η Θρησκεία, Ζητώ η Ηρεμία"

Μ: Πολύ πιασάρικο. Έγινε Αρχηγέ, τα λέμε.

Π: Και που ’σαι … μην ξεχάσεις να μου φέρεις και δύο μαύρα γιαουρτάκια από την ΕΒΓΑ, μπορεί να με εμπνεύσουν...