Κάποιες Απαραίτητες Διευκρινήσεις

Το 2012 είχα γράψει στο blog μια ανάρτηση με τίτλο
"Μια Εντελώς Προσωπική Αποτίμηση" http://eleftheriahtipota.blogspot.gr/2012/07/blog-post_09.html

Πρόκειται για κάτι σχετικό με ό,τι θα διαβάσετε παρακάτω, αλλά νομίζω ότι η τωρινή συγκυρία επιτρέπει να εκθέσω πάλι τις απόψεις μου για το ίδιο θέμα με λίγο διαφορετικό τρόπο, αφού από τότε πέρασαν σχεδόν δύο χρόνια και πολλά έχουν αλλάξει, αλλά όχι βέβαια η ουσία.  

Mε αφορμή την τελευταία δημοσιευμένη συζήτηση με τον Γεράσιμο Γεννατά και τις επικρίσεις που δέχθηκα, θέλω να ξεκαθαρίσω ορισμένα πράγματα, όχι ως ανάγκη δικαιολόγησης, αλλά ως προσπάθεια εξήγησης.
Δεν είμαι δημοσιογράφος, το έχω ξαναπεί και το λέω πάντα σε όλους τους τόνους. Δουλεύω για να ζήσω και πάντως όχι ως δημοσιογράφος.
Κάνω το κέφι μου και δεν κερδίζω τίποτα από αυτό είτε σε χρόνο είτε σε χρήμα, μάλλον το αντίθετο.
Επειδή όμως η ζωή δεν αποτιμάται σε χρόνο και χρήμα, νιώθω και είμαι κερδισμένος, γιατί έχω γνωρίσει ενδιαφέροντα πρόσωπα κι έχω ακούσει ενδιαφέρουσες απόψεις, είχα τη δυνατότητα να θέσω τις δικές μου ερωτήσεις, να σκεφτώ πράγματα, να μάθω.


Θα ξεκινήσω από τη συγκεκριμένη συζήτηση και θα γράψω κάποια πράγματα και για κάποιες από τις υπόλοιπες.
Είναι αλήθεια ότι ο Γεράσιμος Γεννατάς έχει κατά καιρούς "υπηρετήσει" με τον τρόπο του το Lifestyle θέαμα, έστω κι αν ο ίδιος έχει διαχωρίσει αρκετές φορές τη θέση του από αυτό κι έχει εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους το έχει κάνει.
Εδώ βέβαια υπάρχει μια αντίφαση, που όμως κατά τη διάρκεια της συζήτησης παραδέχεται και ο ίδιος, δεν την κρύβει και προσπαθεί να την αιτιολογήσει, όχι να την δικαιολογήσει.
Το ότι καταρχήν αποδέχεται αυτή την αντίφαση είναι προς τιμήν του.
Άλλωστε όλοι ζούμε μέσα στις αντιφάσεις μας, χωρίς πολλές φορές ούτε καν να τις αναγνωρίζουμε, πολύ δε περισσότερο να τις παραδεχόμαστε.
Όσοι π.χ. πιστεύουν ότι είναι πούροι επαναστάτες ή πούροι σε οτιδήποτε άλλο, χωρίς αντιφάσεις και με πλήρη καθαρότητα, μάλλον πρέπει να αρχίσουν να αναθεωρούν, αφού πάντα θα υπάρχει κάποιος με λιγότερες αντιφάσεις από αυτούς, περισσότερη ποιότητα, λαμπρότερη καθαρότητα.

Για να επιστρέψω τώρα στον Γεράσιμο Γεννατά, πρέπει να πω ότι εκτός της όποιας εμπλοκής του με το Lifestyle θέαμα, έχει παίξει σε θεατρικές παραστάσεις, που θεωρούνται πολύ αξιόλογες και κατά γενική ομολογία θεωρείται ένας πολύ καλός ηθοποιός.
Από την άλλη τώρα, το τί σημαίνει Lifestyle και το τί όχι, είναι κάτι καθαρά υποκειμενικό και οι απόψεις είναι εκατοντάδες, όπως και οι διαβαθμίσεις της καθεμίας από αυτές.
Lifestyle υπάρχει στην τηλεόραση, σε όλους τους πολιτικούς και ιδεολογικούς χώρους, κοινοβουλευτικούς και μη, Lifestyle υπάρχει παντού.
Για να επανέλθω όμως, η συγκεκριμένη συζήτηση έγινε λόγω της παράστασης "Πατριδογνωσία ή Τίποτα Πια Δεν Είναι Για Συγγνώμη", που παρουσιάζεται αυτό το διάστημα στον πολυχώρο Χυτήριο.
Πρόκειται για μια παράσταση, που περιλαμβάνει αποσπάσματα, είτε μελοποιημένα είτε υπό μορφή πρόζας, από Θουκυδίδη, Ξενοφώντα, Μαγιακόφσκι, Τζέημς Τζόυς κ.α. 
Την είδα, μου άρεσε πολύ, θεωρώ ότι έχει πολλά να προσφέρει στη συγκεκριμένη συγκυρία κι όχι μόνο, και για αυτό αποφάσισα να τον συναντήσω και να κάνουμε αυτήν την κουβέντα.

Επίσης πρέπει να πω ότι δεν βλέπω τηλεόραση, παρά μόνο ορισμένα πράγματα για να έχω τη δυνατότητα να πληροφορούμαι για την επικαιρότητα, έχοντας βέβαια πλήρη επίγνωση της διαστρέβλωσης της πραγματικότητας όπως αυτή πλασάρεται από τα media και προσπαθώντας κατά το δυνατόν να ανακαλύπτω τη δική μου αλήθεια για τα γεγονότα, ψάχνοντας, διαβάζοντας και συνδυάζοντας πληροφορίες από διαφορετικού είδους πηγές, ώστε να μπορώ να εξάγω τα δικά μου συμπεράσματα.
Δεν παρακολουθώ Lifestyle τηλεθεάματα και σειρές, δεν γνωρίζω το περιεχόμενό τους ούτε καν τους τίτλους τους.
Όταν, λόγω της επικείμενης συζήτησης, άρχισα να ψάχνω στοιχεία για τον Γεράσιμο Γεννατά και να παρακολουθώ συνεντεύξεις του, "έπεσα" πάνω σε διάφορες τηλεοπτικές επιλογές του, που στην αρχή με ξένισαν. 
Το ότι όμως έχει λάβει μέρος σε θεάματα τέτοιου ύφους και παρουσιάζει αυτή τη στιγμή μια τόσο καλή, άκρως πολιτική, με δυνατά κείμενα και αμεσότητα, παράσταση, με ιντρίγκαρε ακόμα περισσότερο στο να συζητήσω με αυτόν τον άνθρωπο, που πέρα από τις αντιφάσεις, φαίνεται να έχει μια δική του άποψη για τα πράγματα, με όσες αντιφάσεις κι αν μπορεί κάποιος να ανιχνεύσει σε αυτήν σε σχέση με τα προαναφερθέντα, όσο κι αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με αυτήν.
Όποιος επιθυμεί, ας δει πρώτα τη συνέντευξη και μετά μπορούμε να συζητήσουμε για τη συμφωνία ή τη διαφωνία με τις απόψεις του οποιουδήποτε.

Αν ήθελα να γίνω γνωστός, όλο αυτό το διάστημα θα είχα επιλέξει διαφορετικά πρόσωπα, που έχουν πολύ μεγάλη αναγνωρισιμότητα (μεταξύ αυτών και τον Γεράσιμο Γεννατά πολύ νωρίτερα), και δε θα έχω ενδοιασμό να το κάνω αν κρίνω ότι έχουν κάτι να πουν είτε μέσω του έργου τους είτε μέσω των λόγων τους, ακόμα κι αν πρόκειται για κάτι συγκυριακό, αλλά κατά τη γνώμη μου σημαντικό.
Κριτήριο μου όμως δεν είναι η αναγνωρισιμότητα, αλλά το τί βλέπω εγώ σε κάποιον άνθρωπο είτε ως πολιτική οντότητα, είτε ως άποψη, είτε ως καλλιτεχνικό έργο, και μέσα στη συγκεκριμένη συγκυρία αλλά και διαχρονικά.
Γενικά, με όσο χρόνο διαθέτω πριν από τις συζητήσεις, ψάχνω στοιχεία για τα πρόσωπα με τα οποία θα συνομιλήσω, είτε από συνεντεύξεις τους είτε από άλλες πηγές, ώστε να προσπαθώ να μη θέτω τις ίδιες ερωτήσεις, αλλά να προωθώ την συζήτηση σε άλλες πλευρές, ίσως αθέατες μέχρι τότε. 
Αυτός είναι ο σκοπός μου τουλάχιστον, αυτό προσπαθώ να κάνω.
Σχεδόν ποτέ δεν παρεμβαίνω στις απαντήσεις των συνομιλητών μου,
γιατί θέλω να ακούγεται κυρίως η άποψή τους κι όχι η δική μου,
για αυτό άλλωστε κι έχω επιλέξει να μην φαίνομαι.
Δεν ενδιαφέρει κανέναν ποιος είμαι εγώ, αλλά τί θέλουν να πουν εκείνοι. 
Τίς περισσότερες φορές βέβαια είναι τόσες πολλές οι ερωτήσεις, που ακόμα κι αν ήθελα να παρέμβω, αυτό θα σήμαινε ότι η κάθε συζήτηση θα διαρκούσε τέσσερις με πέντε ώρες.
Αρκετές δε από τις ερωτήσεις τελικά δεν γίνονται.
Παράλληλα, πρέπει να παρακολουθώ και τη ροή της κάμερας κι όλο αυτό δημιουργεί μια παραπάνω δυσκολία στην όλη προσπάθεια.
Αναφέρω τα παραπάνω όχι ως δικαιολογία σε κάποιον ή κάποιους, αλλά μόνο για να εκθέσω τον τρόπο που προσπαθώ να κάνω τις συνεντύξεις αυτές, ποιές είναι οι πρακτικές δυσκολίες τους.
Στην τελευταία είχα την τύχη να έρθει ένας φίλος και να με βοηθήσει, για αυτό και πιστεύω ότι ποιοτικά μάλλον είναι η καλύτερη από όλες.
Διαφορετική κάμερα, επιπλέον φως κ.α.

Σε γενικές γραμμές τώρα, εκτός από το blog, το κανάλι στο Youtube και το Facebook, αρκετές από τις συζητήσεις/συνεντεύξεις που έχω κάνει, έχουν "ανέβει" και σε άλλα δίκτυα ενημέρωσης (π.χ. Indymedia, Tvxs, Οmnia Tv, Πολιτικό Καφενείο) και έχουν γίνει διάφορα σχόλια.
Προσπαθώ να απαντάω σε όλους, γιατί μου αρέσει ο διάλογος, ακόμα κι αν κάποιος με βρίζει ή βρίσκει κάτι άσχημο σε αυτό που κάνω.
Όλα είναι θεμιτά.
Μου την έχουν "πέσει" λεκτικά φασίστες, αλλά έχω δεχθεί κατά καιρούς και φίλια πυρά για διάφορα θέματα.
Από τεχνικά προβλήματα, μέχρι την επιλογή των ατόμων, τις απόψεις τους κ.α.
Γενικά, έχω "κατηγορηθεί" ταυτόχρονα για υπερεπαναστάτης αναρχικός, αλλά και ρεφορμιστής, προωθών την κατεστημένη αριστερά, κοινοβουλευτική και εξωκοινοβουλευτική.
Το ίδιο πρόσωπο ή θέμα που για κάποιον παρουσιάζει ενδιαφέρον, για τον διπλανό του δεν παρουσιάζει κανένα και το αντίθετο.

Αναφέρω ενδεικτικά ορισμένα παραδείγματα.
Υπάρχουν κι άλλες τέτοιες περιπτώσεις, αλλά αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να τις θυμηθώ όλες.
Δύο ή τρεις πρέπει να ήταν οι συζητήσεις, για τις οποίες δεν άκουσα κανένα (επι)κριτικό σχόλιο.

Επί παραδείγματι

- Προωθώ το Ε.Ε.Κ., επειδή είχα συζητήσει με τον Σάββα Μιχαήλ και την Κατερίνα Μάτσα, για θέματα, που αν δει κανείς τις συζητήσεις, θα καταλάβει ότι σε καμία περίπτωση δεν άπτονται του Ε.Ε.Κ. ή του προεκλογικού του αγώνα.

- Προωθώ την ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. επειδή έχω κάνει τρεις συζητήσεις με τον καθηγητή Γιώργο Ρούση, με συγκεκριμένη θεματολογία, που αφορούν συγκεκριμένα του βιβλία και δύο συζητήσεις με τον δικηγόρο Γιάννη Ραχιώτη, επίσης για συγκεκριμένα θέματα.

- Έχω ακούσει σχόλια για την συζήτηση με την σκηνοθέτιδα Κωνσταντίνα Βούλγαρη, επειδή υποτίθεται ότι μέσω της ταινίας της "Συγχαρητήρια Στους Αισιόδοξους?" προωθεί τον αναρχισμό ως θέαμα, έλαβε δε και κρατική επιχορήγηση για να την κάνει και αυτό αποτελεί τεράστια αντίφαση σε σχέση με το θέμα της ταινίας και τις απόψεις της.

- Έχω ακούσει σχόλια για την συζήτηση με τον μακαρίτη Παναγιώτη Βήχο, επειδή υποτίθεται ότι προωθούσα το Πολιτικό Καφενείο, ενώ η συζήτηση αφορούσε μόνο στην δικαστική περιπέτεια στην οποία τον είχαν εμπλέξει κρατικοί και δικαστικοί μηχανισμοί.

- Έχω ακούσει σχόλια για την συζήτηση με τον Γιώργο Οικονόμου επειδή προώθησα τον… φιλελευθερισμό.

- Έχω ακούσει σχόλια για την συζήτηση με τον μουσικό Socos, επειδή για κάποιους οι πολιτικές του απόψεις δεν ήταν οι ενδεδειγμένες και δεν παρανέβην όπως έπρεπε για να τον διορθώσω και να τον… δασκαλέψω.

- Έχω ακούσει σχόλια για την συζήτηση με τον μουσικό Γιώτη Κύτταρη και τις πολιτικές του απόψεις.

- Έχω ακούσει σχόλια για την συζήτηση με τον μουσικό Αντουάν Παρίνι και την άποψή του περι μικροαστισμού. Πάλι δεν παρενέβην για να τον… διορθώσω.

- Έχω ακούσει σχόλια για την συζήτηση με τον εκδότη Γιώργο Γαρμπή και τις απόψεις του περί Αναρχομηδενισμού, αλλά και άλλες, στις οποίες πάλι δεν παρενέβην για να … διορθώσω.

- Έχω ακούσει σχόλια για την συζήτηση με τον σκηνοθέτη Θόδωρο Μαραγκό, ότι δηλαδή εκπροσωπεί την λεγόμενη Πατριωτική Αριστερά και άρα δεν έπρεπε να μιλήσω μαζί του.

- Έχω ακούσει σχόλια για την συζήτηση με τον Γιώργη Οικονομόπουλο από την ΕΛΕΥ.ΣΥΝ.Α.

- Έχω ακούσει αρνητικά σχόλια για τις δύο συζητήσεις με τον Φώτη Τερζάκη και τις απόψεις του περί Αναρχισμού, Μαρξισμού, Ολοκληρωτισμού, Ιμπεριαλισμού κ.α. 

- Έχω ακούσει αρνητικά  σχόλια για την συζήτηση με τον Αλέκο Αλαβάνο, επειδή υποτίθεται ότι προωθούσα το "Μέτωπο Αλληλεγγύης & Ανατροπής", αλλά και για προφανείς λόγους, για τους οποίους δεν νομίζω ότι χρειάζεται να επεκταθώ.

- Έχω ακούσει σχόλια για την συζήτηση με τον δημοσιογράφο και ποιητή Μανόλη Πολέντα, του στυλ "τί τον θες αυτόν που ασχολείται και με το ποδόσφαιρο;", "ποιός είναι αυτός;" κ.τ.λ.

Τα έγραψα όλα αυτά, για να πω σε όσους τυχόν έχουν δει κάποιες από αυτές τις συζητήσεις, το πώς τις βλέπω εγώ, τί προσπαθώ να πετύχω, τί θέλω να κάνω.
Το αν τα καταφέρνω ή όχι είναι δικαίωμα του καθενός να το κρίνει και να το επικρίνει.
Το πώς θα ήθελε κάποιος να γίνονται αυτές οι συζητήσεις είναι πάλι δικαίωμά του να το κρίνει, κανένα πρόβλημα.
Το να μου αποδίδονται όμως προθέσεις που δεν έχω, νομίζω πως δεν συνάδει ούτε με το δικαίωμα κρίσης ούτε με αυτό της επίκρισης. 
Τέλος, θέλω να πω, ότι δεν είναι πάντα εύκολο να πλησιάσεις κάποιους ανθρώπους, ειδικά όταν προσπαθείς μόνος σου, όταν δεν έχεις δίπλα σου κανέναν δημοσιογράφο ή μέσο να σε στηρίξει, όταν δεν είσαι γνωστός, όταν δεν ανήκεις σε κάποια δημοσιογραφική ή άλλη ομάδα.
Για αυτό και ευχαριστώ για την πολύτιμη βοήθειά τους όλους εκείνους που με έχουν βοηθήσει είτε μέσω σχολίων τους με ιδέες είτε πρακτικά, φίλους και συντρόφους.
Είναι κάποιες συζητήσεις, που χωρίς αυτούς δε θα είχαν γίνει ποτέ και είναι αρκετοί. Τους ευχαριστώ πολύ. 
Επίσης πάντα θα ευχαριστώ όλους αυτούς που μέχρι τώρα δέχθηκαν ή θα δεχθούν να μου μιλήσουν.
Για μένα ήταν και θα είναι μεγάλη εμπειρία.