Δευτέρα 21 Ιουλίου 2014

Σιωνισμός, Όπως Εθνικισμός



Δεν το γνωρίζω το θέμα, για αυτό και θα γράψω κάτι εντελώς "εμπειρικά".
Θα προσπαθήσω να εκφράσω την άποψή μου λόγω επικαιρότητας, αφού πιστεύω ότι πίσω από αυτόν τον -ισμό στέκεται ένας διαχρονικός -ισμός, ίσως ο πλέον διαχρονικός κι έτσι το πρόβλημα δεν άπτεται καθόλου της επικαιρότητας αλλά μιας πάντα επίκαιρης διαχρονικότητας. 
Μάλλον όμως λόγω αυτής της επικαιρότητας υπάρχει ένας ορυμαγδός δημοσιεύσεων τον τελευταίο καιρό εκ των οποίων άλλες διαθέτουν λογικώς στιβαρά επιχειρήματα ενώ κάποιες άλλες στερούνται- κατά τη γνώμη μου πάντα- οποιουδήποτε σοβαρού επιχειρήματος.
Ας με συγχωρήσουν όσοι γνωρίζουν το θέμα εις βάθος (αλλά ακόμα κι εκείνοι που σαν κι εμένα, προσπαθούν να πουν την άποψή τους και δεν είναι επαΐοντες) κι ας προσπαθήσουν κι οι δύο πλευρές να δικαιολογήσουν οποιεσδήποτε λανθασμένες ερμηνείες ή παρερμηνείες μου.
Σίγουρα θα μου ξεφύγουν πολλά, συγχωρήστε με και για αυτό.

Περί Σιωνισμού ο λόγος.


Είναι κίνημα, ιδέα, μύθος, αντίπαλο δέος του κάθε εθνικού -ισμού;
Έχει την ίδια βαρύτητα με τον Ελληνισμό ή τη Μεγάλη Ιδέα, που ενδόμυχα όλοι οι 'Ελληνες (αλήθεια, τί συνιστά κάποιον ως 'Ελληνα, τί πρέπει να λέει, να γνωρίζει, πώς πρέπει να ακούει τα συμβαίνοντα, ποιός τελικά είναι σωστός 'Eλληνας;) αποδέχονται και παραδέχονται ως κάτι φυσιολογικό;
Φαντάζομαι σαν εικόνα μπροστά μου έναν Eθνικιστή Eβραίο να συζητά με έναν Eθνικιστή Έλληνα- δύσκολο βέβαια, γιατί από όσους έχω γνωρίσει διαθέτουν έναν Aντισημιτισμό, που ούτε καν ξέρουν από που προέρχεται.
Κάπου το διάβασαν, κάτι άκουσαν, κάτι που ίσως "πέρασε" από την οικογένειά τους σε στυλ "για όλα φταίει ο Πάπας, οι Κομμουνιστές και οι Εβραίοι" κι έτσι έγιναν Αντισημίτες.

Έχω την εντύπωση ότι υπάρχουν διάφορες εκδοχές για την ερμηνεία του νοήματός του Σιωνισμού, λίγες όμως νομίζω ότι είναι αυτές ή όσοι τουλάχιστον τις εκφέρουν, που κάνουν σαφή διάκριση μεταξύ Σιωνιστών και Εβραϊκού λαού και θεωρώ ότι η κυρίαρχη νοηματοδότηση μπορεί ασυνείδητα να περιέχει μια επικίνδυνη γενίκευση.
Συνήθως υπάρχει μια ταύτιση ή έστω μια σαφής υπόνοια ότι πρόκειται για το ίδιο πράγμα, συνεπώς όλοι οι Εβραίοι είναι Σιωνιστές και όλοι γνωρίζουμε ότι ο Σιωνισμός είναι κάτι επιθετικό, φανατικό, εθνικιστικό, προφανώς λοιπόν κάτι άδικο και καταστρεπτικό ειδικά για όσους το αντιμετωπίζουν καθημερινά και το βιώνουν ως πραγματικότητα στον τόπο τους.
Έτσι είναι όλοι οι Εθνικισμοί βέβαια.

Με το ίδιο όμως σκεπτικό, όλοι οι Τούρκοι μπορούν εν δυνάμει να θεωρούν τους Έλληνες Μεγαλοϊδεατιστές και οι Έλληνες όλους τους Τούρκους... Βαρβαριστές ή ακόμα μπορεί να χαρακτηρίσει κάποιος τον Γερμανικό λαό  Ναζιστή όταν την περίοδο του μεσοπολέμου μεσουρανούσε το άστρο του Χίτλερ στη Γερμανία.
Αν το κάνουμε αυτό, τότε αυτόματα παρέχουμε το δικαίωμα στον Πλεύρη να ισχυρίζεται ότι έχει δίκιο όταν χαρακτηρίζει τον Θεοδωράκη φιλομεταξικό, αφού βρισκόταν επί Μεταξά στους κόλπους της Ε.Ο.Ν.- λες και θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά. 
Δε λέω φυσικά ότι ο Πλεύρης έχει δίκιο, ισχυρίζομαι όμως ότι μια τέτοια λογική μπορεί να μάς οδηγήσει σε μη ασφαλή συμπεράσματα, ειδικά όταν αποδίδουμε σε έναν Εθνικισμό- ιδιαίτερα ειδεχθή και επιθετικό, αλλά ... Εθνικισμό- μια ιδιαίτερη ονομασία αντί της αρμόζουσας: Εθνικισμός.

Με αυτό φυσικά δεν ισχυρίζομαι ότι δεν υπάρχουν διαφορές μεταξύ των Εθνικισμών, απλά αναρωτιέμαι: αν είναι τα πράγματα τόσο διαφορετικά, τότε θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι υπάρχει καλύτερος και χειρότερος Καπιταλισμός συγκρίνοντας τις Σκανδιναβικές χώρες π.χ. με την Κίνα ή ακόμα και με ευρωπαϊκές καπιταλιστικές χώρες;
Ακόμα κι αν δεχθούμε τις λεκτικές αποδόσεις "Ανθρώπινος Καπιταλισμός" και "Καπιταλισμός Τurbo" για να τους διαχωρίσουμε ως προς την ένταση και την επιθετικότητά τους, το σίγουρο είναι ότι η ουσία τους παραμένει αναλλοίωτη: Πρόκειται για τον Καπιταλισμό στις διαφορετικές εκφάνσεις του κι αυτές εξαρτώνται από το εκάστοτε προηγούμενο και τωρινό παραγωγικό μοντέλο, τις δομημένες με διαφορετικό τρόπο παραγωγικές σχέσεις, την ύπαρξη ή όχι του λεγόμενου Κοινωνικού Κράτους κ.α.

Από όσο γνωρίζω ο Καπιταλισμός είναι ένα σύστημα, που όσες διαφορές κι αν παρουσιάζονται στην επιμέρους σύσταση και την έντασή του από χώρα σε χώρα, τα κυρίως συστατικά του παραμένουν αλώβητα.
Σε πολλές δε χώρες με "Ανθρώπινο Καπιταλισμό", το φαντασιακό των εργαζόμενων είναι τόσο υποστηρικτικό του συστήματος, που μάλλον έχουν ξεχάσει κι οι ίδιοι τί ακριβώς σημαίνει Κεφάλαιο, ποιά είναι τα βασικά του γνωρίσματα και πώς δρα μέσα στις κοινωνίες. 

Αν λοιπόν δεν υπάρχει καλός Καπιταλισμός, πώς μπορεί να υπάρχει κάκιστος Εθνικισμός, αφού και οι δύο -ισμοί είναι εκ της δομής τους καταστρεπτικοί και επιπλέον ο ένας εξαρτάται και θρέφει τον άλλον;
Το αν κάποιος Εθνικισμός είναι λιγότερο ή περισσότερο επιθετικός δεν αλλάζει την ουσία της έννοιας του Εθνικισμού και σίγουρα εξαρτάται και από την ιστορία του Κράτους που τον παράγει, τις υποστηρικτικές ως προς από αυτό παραδόσεις του, τη θρησκεία του, πολύ περισσότερο δε από τη θέση του στην παγκόσμια σκακιέρα, τα συμφέροντα που εξυπηρετεί, τους συμμάχους που έχει κ.α.
Αυτό δεν δικαιολογεί τον Εθνικισμό, αλλά αποτελεί μια προσπάθεια αιτιολόγησης της διαφορετικότητας των διαφόρων εκδοχών του.
Για διαφορετικούς λόγους όλα τα Κράτη παράγουν και θα παράγουν εθνικιστικό δηλητήριο. 

Είναι δε τόσο πολυφορεμένο αυτό το "φάντασμα" του Σιωνισμού (να μην ξεχνάμε το πασίγνωστο πόνημα "Τα Πρωτόκολλα Των Σοφών Της Σιών", που ως αστικός μύθος ακούγεται πολύ συχνά σε απλές, καθημερινές κουβέντες) ως ενός Εθνικισμού διαφορετικού από όλους τους υπόλοιπους, που φαίνεται ότι πλανάται πάνω από την παγκόσμια κοινότητα εν είδη μιας παραδοχής: όλοι εμείς οι υπόλοιποι είμαστε Υγιείς Εθνικιστές, αλλά ο Σιωνισμός αποτελεί έναν ψυχικά άρρωστο Εθνικισμό.
Μπορεί να ενέχει κάποια μη υγιή ψυχολογικά χαρακτηριστικά ο Εθνικισμός του Ισραηλινού Κράτους, κυρίως λόγω των πογκρόμ που έχουν εξαπολυθεί μέσα στους αιώνες κατά των Εβραίων- με συνέπεια να περιμένει κάποιος βήματα συνεννόησης και υποχώρησης από την πλευρά του Ισραηλινού Κράτους- αλλά αυτό αλλάζει τη φύση και την αίσθηση που απορρέουν από τον Εβραϊκό Εθνικισμό, όχι την ουσία του ως τέτοιου.
Γιατί, το πώς περιμένουμε εμείς να αντιδράσει ένα Κράτος δεν σχετίζεται με το πώς αυτό το Κράτος το αντιλαμβάνεται και τελικά αντιδρά.
Μπορούμε βέβαια να εκφράσουμε την άποψή μας και την απορία μας ως προς αυτό, αλλά δε νομίζω ότι μπορούμε να αλλάξουμε την ονομασία: είναι Εθνικισμός και εν δυνάμει ακραίος επεκτατισμός, όπως όλοι οι Εθνικισμοί άλλωστε. 

Αν βάσιμα υποθέτω ότι ο Σιωνισμός είναι η εκδοχή του Εθνικισμού του Ισραηλινού Κράτους, τότε δεν καταλαβαίνω γιατί του προσδίδουμε μια ιδιαίτερη ονομασία.
Κι εδώ δεν αναφέρομαι στους Ισραηλινούς, που τον ζουν εκ του σύνεγγυς κι έχουν τη δυνατότητα να μιλούν για τον Εθνικισμό του Κράτους τους υπό διαφορετικό ψυχολογικό και πολιτικό πρίσμα. Μιλάω για εμάς, που τον ακούμε, τον οσμιζόμαστε εκ του μακρόθεν, τον αναλύουμε, αλλά δε ζούμε μέσα του.
Γιατί φαντάζομαι ότι έχει άλλη ψυχολογική υφή ο Σιωνισμός για τον Ισραηλινό, άλλη για τον Άραβα και τον Παλαστίνιο και διαφορετική για τον Κεντροευρωπαίο και τον Αμερικανό.
Διαφορετικές προσλαμβάνουσες, διαφορετική ερμηνεία, διαφορετικό αποτέλεσμα.
Εμείς μπορούμε να αναλύσουμε ασφαλώς τον Ελληνικό Εθνικισμό, δηλαδή τον Εθνικισμό του Ελληνικού Κράτους με συνοδοιπορούσα την Αστική του Τάξη, που, και ιστορική συνέχεια έχει και γνωρίζουμε τις αλλαγές και τις μεταμορφώσεις του ή τουλάχιστον είναι πιό εύκολο να τις εντοπίσουμε μέσα στην ιστορία του.
Επίσης μπορούμε να μιλήσουμε για την έννοια της Ελληνικότητας και να αποδομήσουμε τις θεωρίες των Γιανναρά, Ράμφου, Ζουράρι, Καραμπελιά, και άλλων, που τα τελευταία χρόνια έχουν απασφαλίσει και πυροβολούν στο ψαχνό.
Κανείς όμως από όλους μας δεν ονομάζει εύκολα τον Ελληνικό Εθνικισμό Μεγαλοϊδεατισμό, άσχετα αν αυτή η... Μεγάλη Ιδέα των Κωλλέτη, Δραγούμη, Βενιζέλου κ.α. δημιουργεί μια μικρομέγαλη εξωτερική πολιτική εκ μέρους του Ελληνικού Κράτους, περίπου έναν αιώνα τώρα ενώ παράλληλα έχει εμφυσήσει στον μέσο Έλληνα την αίσθηση της αδικίας και του ανήκοντος σε ένα παντοτινά ανάδελφο έθνος, που θα έλεγε και ο περίφημος Σαρτζετάκης.     
Φαντάζομαι ότι μόνο εμείς, οι Ισραηλινοί και κάποιοι άλλοι, λίγοι, μέσα από την Εθνικιστική Προπαγάνδα των Κρατών και της Θρησκείας, θα έχουμε στο λεξιλόγιό μας τις λέξεις Ανθέλληνας, Αντισημίτης κ.α.
Δεν έχω χρόνο να αναφερθώ στο γεγονός του κατά πόσο ισχύει αυτό σε καθεμία από τις δύο παραπάνω περιπτώσεις ή όποιες άλλες τυχόν υπάρχουν.

Επίσης, φαντάζομαι ότι κάποιοι εγχώριοι θα χαίρονται και θα υπερηφανεύονται με τις επιδόσεις των γερουσιαστών ή των επιχειρηματιών της Ελληνικής ομογένειας στις Η.Π.Α, αλλά όταν θα ακούν για το περίφημο Εβραϊκό Λόμπι (υπάρχει και αντίστοιχο Ελληνικό) θα βγάζουν εθνοπρεπή σπυράκια.

Ο φόβος μου- πιθανόν αδόκιμος- λοιπόν είναι μήπως κάποιες φορές η έννοια του Σιωνισμού συσκοτίζει τον στόχο, ο οποίος είναι καθολικός και έχει στο στόχαστρό του τον Εθνικισμό στον πυρήνα του είτε προέρχεται από το Ισραηλινό είτε από οποιοδήποτε άλλο Κράτος.
Θεωρώ ότι για κάποιους πίσω από αυτήν την ονομασία, κρύβονται γενικότητες, τόσο επικίνδυνες, όσο εκείνες που εκστομίζονται από ευρωπαϊκές εφημερίδες όπως "οι τεμπέληδες Έλληνες" οι Έλληνες έτσι, οι Έλληνες αλλιώς.

(Να διευκρινίσω ότι καθόλου δε με ενδιαφέρει το τί λένε για τους Έλληνες, γιατί δεν αντιμετωπίζω τους ανθρώπους μέσα από την όποια εθνική τους ταυτότητα.
Βέβαια, δε λέω ότι εγώ δεν είμαι επηρεασμένος από την Εθνικιστική Προπαγάνδα.
Πώς θα μπορούσα άλλωστε, όταν εμποτίζεται μέσα μας από την παιδική ηλικία; Το γεγονός ότι προσωπικά την πολεμάω όπως μπορώ, προσπαθώντας να ξεριζώσω από μέσα μου κάθετι πατριωτικό ή εθνικό, σημαίνει ότι είναι πολύ ισχυρή η δύναμή της κι εγώ βέβαια περισσότερο αδύναμος σε σχέση με κάποιους άλλους, που έχουν ξεπεράσει όλες τις Εθνικιστικές παγίδες. Πάντως είτε ισχυριστώ ότι δεν πιστεύω στο Έθνος είτε όχι, αυτό έχει καθορίσει μεγάλο κομμάτι της ψυχικής μου υπόστασης από τη στιγμή που για τους περισσότερους υπάρχει έστω και σαν θολή εικόνα, ανερμάτιστη, από τη στιγμή που η έννοιά του διαπνέει όλο το πολιτικό φάσμα).

Ας μην ξεχνάμε ότι η αντισημιτική Χρυσή Αυγή τα τελευταία χρόνια και ειδικά μετά την είσοδό της στο κοινοβούλιο έχει αντικαταστήσει στη φρασεολογία της τη λέξη "Εβραίος" με τις λέξεις "Αντισιωνιστής", "Τραπεζίτης", "Τοκογλύφος".
Ίσως θα πρέπει να μάς προβληματίσει γιατί αυτές οι λέξεις και κυρίως η λέξη "Αντισιωνιστής" δεν ακούγεται τόσο επικίνδυνη και χρησιμοποιείται σχεδόν από όλο το πολιτικό φάσμα.
Με αυτό δε θέλω να πω ότι ολόκληρο το πολιτικό φάσμα κάνει αυτό που κάνει η Χρυσή Αυγή κι ούτε βέβαια ότι σε κείμενά τους άνθρωποι και πολιτικές ομάδες δεν διαχωρίζουν τον Αντισημιτισμό από τον Αντισιωνισμό.
Απλώς κάποιες φορές φοβάμαι ότι στο λαϊκό ασυνείδητο αυτή η αντικατάσταση έχει εγγραφεί, απλώς, ως ένα παιχνίδι με δύο λέξεις, που έχουν την ίδια ουσία, το ίδιο νόημα κι ίσως αυτό καθίσταται ή καταστεί επικίνδυνο.

Υποθέτω λοιπόν ότι ίσως θα ήταν αποτελεσματικόττερο να αναφερόμαστε στον Εθνικισμό του Ισραηλινού Κράτους, όπως ακριβώς δεν διαχωρίζουμε οποιονδήποτε άλλον Εθνικισμό αποδίδοντάς τον με άλλη ονομασία.
Ίσως έτσι να μπορέσουμε πιό εύκολα ακόμα να αναγνωρίζουμε εκείνους που μέσα σε αυτό το πλαίσιο σκέπτονται, αντιστέκονται και προσπαθούν να δυναμώσουν τη φωνή τους, όπως π.χ. διάφορες αναρχικές συλλογικότητες μέσα στο Κράτος του Ισραήλ.
Έγραψα κάποιες απλές σκέψεις- μπορεί για κάποιους και απλοϊκές- αλλά για μένα ο Εθνικισμός είναι Εθνικισμός, δεν έχει άλλο όνομα, δεν έχει διαφορετικούς νοηματικούς σκοπούς.

Μπορεί να αλλάζει τρίχωμα, αλλά όχι και τομάρι.

5 σχόλια:

  1. Φιλοπατρία, το μίσος για τις πατρίδες

    Ο κύριος Κ. δεν είχε ανάγκη να ζει σε μια συγκεκριμένη χώρα. “Μπορώ να πεινάσω οπουδήποτε”, έλεγε. Μια μέρα όμως, πέρασε από μια μεγάλη πόλη κατακτημένη από τον εχθρό του τόπου όπου ζούσε. Εκεί, τον σταμάτησε ένας αξιωματικός του εχθρού και τον ανάγκασε να κατέβει από το πεζοδρόμιο. Ο κύριος Κ. κατέβηκε, και τότε συνειδητοποίησε πως είχε οργιστεί με τον άνθρωπο εκείνο, και μάλιστα όχι μόνο με τον άνθρωπο, αλλά κυρίως με τη χώρα του ανθρώπου, τόσο πολύ, που ευχήθηκε την εξαφάνισή της από προσώπου γης. “Μα πώς έγινα διαμιάς εθνικιστής; ” αναρωτήθηκε ο κύριος Κ. “Φταίει ο εθνικιστής που βρέθηκε μπροστά μου. Να γιατί πρέπει να εκλείψει η ανοησία: γιατί κάνει ανόητο όποιον βρεθεί μπροστά της”.

    ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ “ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ κ. ΚΟΫΝΕΡ”

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ο σιωνισμός δεν είναι εθνικισμός, είναι ιμπεριαλισμός. Ο εθνικισμός των εβραίων λέγεται σημιτισμός, σε αντιστοιχία με τον εθνικισμό των ελλήνων τον οποίο στο κείμενο σου αναφέρεις ως "Ελληνισμό". "Μεγάλη Ιδέα" και σιωνισμός αντίστοιχα είναι κάτι διαφορετικό -ιμπεριαλιστικά σχέδια για την επίτευξη κάποιων άμεσων στόχων. Διαφωνώ οτι αυτά τα σχέδια είναι απλώς "επιθετικός εθνικισμός". Η άποψη μου είναι οτι ο εθνικισμός είναι εργαλείο αυτών των σχεδίων. Αυτά τα σχέδια δεν τα οργανώνουν και χρηματοδοτούν εθνικιστές του εκάστοτε έθνους, συνήθως. Αντίθετα, ο εθνικισμός τρέφεται και από.. μόνος του, από την δημιουργία των εθνών κρατών.
    Σιωνισμός είναι η προσπάθεια των ιμπεριαλιστών να έχουν μια μόνιμα ανοιχτή πληγή στη μέση ανατολή, με σκοπό την ευκολότερη εκμετάλλευση των πόρων και των ανθρώπων της ευρύτερης περιοχής. Τα πρώτα θύματα του σιωνισμού ήταν οι εβραίοι: πριν την δημιουργία του ισραήλ και κυρίως κατά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο, οι εβραίοι στην ευρώπη εκδιώχθηκαν, βασανίστηκαν και δολοφονήθηκαν ώστε να αλλάξουν άποψη όσον αφορά την μετοίκηση τους στην παλαιστήνη -οι βρετανοί είχαν στην κατοχή τους την παλαιστήνη απο την αρχή του προηγούμενου αιώνα και προέτρεπαν ματαίως τους εβραίους να μεταναστεύσουν. Ο χίτλερ ήταν ο μεγαλύτερος φανερός σιωνιστής. Οι εβραίοι, κυρίως του ισραήλ, συνεχίζουν να είναι θύματα του σιωνισμού, εμποτισμένοι με απύθμενο μίσος, από την πλύση εγκεφάλου -λέγε με δημόσια εκπαίδευση και ΜΜΕ, για την ζωή και την ελευθερία, την αξιοπρέπεια (την δική τους) και την αλληλεγγύη (των άλλων). Φυσικά, για να μην παρεξηγηθώ, τα μεγάλα θύματα του σιωνισμού είναι σήμερα οι παλαιστίνιοι, σε σημείο γενοκτονίας μάλιστα.

    (Αυτά τα ολίγα, ελπίζω να πάρεις καλόπιστα το σχόλιο μου. Είναι η πρώτη φορά που σχολιάζω τις αναρτήσεις σου, αν και είμαι από τους τυχερούς που ανακάλυψαν το blog σου από την αρχή. Κάτι τελευταίο, που θα μπορούσε ίσως να σε βοηθήσει στον αγώνα σου για απεξάρτηση από τις εθνικιστικές παγίδες είναι να βρεις την καταγωγή σου, αν δεν το έχεις κάνει ακόμα. Για παράδειγμα, εμένα με βοήθησε όταν σε ένα ταξίδι με την οικογένεια μου στη βουλγαρία πριν 25 χρονια, άκουσα για πρώτη φορά τον πατέρα μου να μιλάει μακεδονίτικα -δηλαδη να συνενοείται απταίστως με τους βούλγαρους και όταν αργότερα έμαθα οτι ο πατέρας του, ο παππούς μου, δολοφονήθηκε κατά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο γιατί δεν ήθελε να μιλάει τα ελληνικά. Όσο για τους μικρασιάτες συγγενείς από την πλευρά της μητέρας μου, ποτέ δεν κατάλαβα γιατί χρησιμοποιούν ακόμα τόσες πολλές ακατανόητες τουρκικές λέξεις και γιατί είναι τόσο μελαμψοί. Αν είσαι από την νότια ελλάδα, τότε έχεις κάποιες λιγότερες πιθανότητες να κατάγεσαι από σλάβους και σελτζούκους όπως εγώ, και λίγο περισσότερες από βλάχους και αρβανίτες. Αν είσαι όντως νοτιοελλαδίτης έχεις ένα μειονέκτημα: είσαι δυό-τρεις γενιές περισσότερες από εμένα -3ης γενιάς γενίτσαρος- έλληνας, οπότε ίσως να είναι πιο δύσκολο να το ψάξεις.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γειά σου Γιώργο

    Eννοείται ότι εξέλαβα καλόπιστα το σχόλιό σου και σε ευχαριστώ για τα καλα σου λόγια. Άλλωστε, εξαρχής έγραψα ότι δεν είμαι γνώστης του θέματος.

    Για να έρθω σε αυτά που γράφεις.
    Θεωρώ έτσι κι αλλιώς κάθε εθνικισμό ιμπεριαλιστικό, αλλιώς μπορεί να λέγεται εθνισμός ή πατριωτισμός. Το θέμα είναι ότι εκκινώντας κάποιος από τα δύο παραπάνω μπορεί πιστεύω εύκολα να φτάσει το σημείο του Εθνικισμού, της αυτοκρατοριοποίησης και της επίθεσης προς τα άλλα έθνη-κράτη. Ως προς τα υπόλοιπα που αναφέρεις τα διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον.

    Για μένα το θέμα είναι το εξής: ότι όταν κάποιος αναφέρεται στον σιωνισμό, συνήθως εννοεί εβραϊσμό, εκεί έγκειται και η «ανησυχία» μου. Στο πώς ο μέσος άνθρωπος μπορεί να αντιληφθεί ότι είναι άλλο το ένα και άλλο το άλλο. Ειδικά μετά τη χρησιμοποίηση του όρου από τους Χρυσαυγίτες (που γνωρίζουμε την πορεία τους και τον αντισημιτισμό τους) εντέχνως, πιστεύω ότι καλό θα ήταν να προσανατολιστούμε στην ονομασία του του Εθνικισμού-Ιμπεριαλισμού του Ισραηλινού Κράτους ως Εθνικισμού-Ιμπεριαλισμού και τίποτα πέραν αυτού. Τα ιδιαίτερα γνωρίσματα του συγκεκριμένου Εθνικισμού είναι άλλο θέμα και μπορούμε να το ψάξουμε και να τα αναλύσουμε. Η όποια άλλη ονομασία ίσως συσκοτίζει το θέμα, ειδικά όταν εκτοξεύεται σε ανθρώπους που δεν γνωρίζουν καλά το θέμα και δεν είναι σε θέση να κάνουν τη σαφή διάκριση που κάνεις εσύ.

    Αυτό δε σημαίνει απόκρυψη της αλήθειας για τον Επεκτατισμό του Ισραηλινού Κράτους, αλλά διαφορετική διαχείριση, γιατί το θέμα είναι πολύπλοκο, ακριβώς και λόγω των διώξεων που έχουν υποστεί οι Εβραίοι ανά τους αιώνες, και των αστικών μύθων, που κυκλοφορούν για αυτούς.

    Τώρα για τα υπόλοιπα φίλε Γιώργο, δεν έχω ιδιαίτερη διάθεση να ψάξω το γένος μου, αν και λίγο να σου πω την αλήθεια που το έχω ψάξει από την πλευρά της μάνας μου (καθαρά από ιστορικό ενδιαφέρον) ο πατέρας της πήγε στην Πελοπόννησο από κάποιο χωριό της Αλβανίας. Για τον πατέρα μου δεν ξέρω τίποτα.
    Προσπαθώ να τα ξεπεράσω όλα αυτά (και το έχω καταφέρει σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό) επικεντρώνοντας τη σκέψη μου και την πράξη μου σε άλλες ταυτότητες, που με αφορούν περισσότερο κι έχουν κοινωνικό αντίκτυπο.
    Σε ευχαριστώ ιδιαίτερα για το περιεκτικό και κατατοπιστικό σου σχόλιο.

    Με βοήθησε πολύ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. μια πιο ανοιχτη προσεγγιση στο θεμα.οταν διαφοροι αναφερουν το σιωνισμο,δεν αναφερονται και μονο στην ιμπεριαλιστικη ταση του κρατους του ισραηλ.αναφερονται και στις διαφορες αδελφοτητες μασωνικου,ροταριανου κλπων τυπων,οι οποιοι εχουν ενα καποιο μυστικιστικο χαρακτηρα και αποτελουν μια πραγματικοτητα η οποια ειναι γεγονος.ειτε σε μεγαλα αστικα κεντρα ειτε επαρχιακες πολεις και μιλαω αρχικα για τον τοπο μας.ο ισραηλινος ιμπεριαλισμος εχει μεσα του ενα μυστικιστικο στοιχειο που εμεις σαν υλιστες δεν του δινουμε βαση.κατι αναλογο με τη θουλη και το συμβολικο παραληρημα που πιθανον προσπαθησε να δημιουργησει ο χιτλερ σαν απαντηση στον σιωνισμο.κακα τα ψεμματα οι ισραηλινοι ειναι βαθια θρησκευομενοι και θεωρουν τον εαυτο τους σαν το περιουσιο εθνος.ενα μερος του ιμπεριαλισμου τους πηγαζει κατ εμε απο αυτο.απο κει και περα ειναι γεγονος οτι στις αδελφοτητες που προανεφερα τα μελη τους ειναι οπως ξερουμε απο επιφανεις επιχειρηματιες,πολιτικους,στρατιωτικους,επιστημονες κλπ.δεν θα ασκησω πολλη κριτικη σε αυτο καθως τους θεωρω ηλιθιους "πεφωτισμενους"-"κεχρισμενους" που στην ουσια απλα συζυτουν μεταξυ τους το πλαισιο της συνεχειας της εξουσιας τους επανω στον απλο κοσμακη.δεν μπορω να βγαλω καποια αντικειμενικη συνδεση με το θεμα του ισραηλιτικου ιμπεριαλισμου,αλλα ομως τεινω να θεωρω οτι οι κατα τοπους μασωνακοι(κεφαλαιοκρατες/εξουσιαστες) ισως εχουν σαν μπροσουρα τους τον "σιωνιστικο" ιμπεριαλισμο και απλα τον συμμορφωνουν στα τοπικα χαρακτηριστικα.καπιταλισμος/ιμπεριαλισμος με στοιχεια μεταφυσικης,οπως λεμε ναζισμος.δεν θεωρω οτι πεφτω θυμα των συνομοσιωλογων για τον εξης λογο.οι στοες και οι τοπικες οργανωσες ειναι γεγονος.και δε μπορουμε να το παραβλεπουμε.ειναι,κατ εμε παλι στεκια εξουσιαστων,που τελετουργικα "εξαγνιζουν" τις πραξεις τους με προσευχες στο υπερπεραν και με φιλανθρωπικες αστικου τυπου δωρεες και δρασεις.θελει πολλη σκεψη το ζητημα αλλα θα πρεπει να το λαβουμε υποψιν μας.η ανθρωποτητα διακατεχεται απο την θεοσοφια με η χωρις εισαγωγικα σχεδον απο τις απαρχες της.εμεις σαν πιο προχωρημενοι απλα πρεπει να μελεταμε τα χαρακτηριστικα της και την επιρροη της.μη ξεχναμε,ειμαστε μια μικρη μειοψηφια αντιδραστικων.δεν μπορουμε ολα να τα μεταφρασουμε με λογικα και υλικα συμπερασματα.εκτος αν ειχαμε την πειρα του καρλ γιουνγκ πχ.θα χαιρομουν αν η κουβεντα που ανοιξα συνεχιστει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλησπέρα φίλε.

    Δεν ξέρω κατά πόσο οι ισραηλινοί στο σύνολό τους είναι βαθιά θρησκευόμενοι, ξέρω ότι πολλοί έλληνες είναι βαθιά θρησκευόμενοι, με την επιφανειακή βέβαια έννοια, ότι δηλαδή κρατούν ένα τυπικό, νηστεύουν κτλ. Επίσης κι οι έλληνες πιστεύουν για άλλους λόγους βέβαια ότι ανήκουν σε ένα περιούσιο έθνος.
    Σε όλα τα άλλα που αναφέρεις, δεν έχω πρόβλημα να συμφωνήσω, αρκεί να ξεκαθαρίσουμε ότι όλων αυτών προηγείται ο καπιταλισμός κι ο όποιος και σε όποια ένταση ιμπεριαλισμός του. Δεν είναι συνωμοσιολογία οι λέσχες κτλ, συνωμοσιολογία (καιδεν αναφέρομαι φυσικά σε ‘σένα) είναι να πιστεύει κάπιος ότι όλα προέρχονται από κάποιους τύπους που θέλουν το κακό του κι όλη τη δύναμη μαζεμένη στα χέρια τους. Γιατί αν ξεχάσουμε το οικονομικό σύστημα που κρύβεται πίσω από αυτά θα χάσουμε το δάσος και θα κοιτάμε το δέντρου. Το πώς καλύπτεται λοιπόν η οικονομική σχέση μπορεί να είναι πρωτεύον ως ψευδής αίσθηση, αλλά το θέμα είναι να καταλάβει αυτός που το βλέπει τι μπορεί να κοιτάξει πίσω από αυτό και τελικά να το ανακαλύψει.

    Αναμένω το σχόλιό σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή