"Ψάχνε, Αποδόμησε, Ξαναδόμησε"

Ακόμα κι αν έχουμε να αντιμετωπίσουμε τον καθρέφτη του εαυτού μας, αυτόν που πάνω του αντανακλά το είδωλό μας και στη σκιά του κοντοστέκεται, μάλλον θα μάς ανακαλύπτουμε διχασμένους:

οι μισοί θα μετριόμαστε ως τέλειοι κι οι άλλοι μισοί ως λειψοί, ατελείς, μισεροί και άσκοποι.

Προτιμητέοι οι δεύτεροι, όλοι εκείνοι οι χωρίς όψη, οι άνευ καθαρών χρωμάτων, εκείνοι που μπορούν να ιριδίζουν μόνο στις λάμψεις των κοινωνικών, γήινων τόξων, ενώ στα μεταφυσικά, καθημερινά παιχνίδια των αρκετών απουσιάζουν εκκωφαντικά. 

Οι ολοκληρωμένοι πάσης φύσεως στον ολοκληρωτισμό ανήκουν και στη σφαίρα της μεταφυσικής.
Οι πιο κρυφοί δε από τους ολοκληρωμένους, είναι εκείνοι που παριστάνουν τους μισερούς, τους ανολοκλήρωτους, ενώ μέσα τους βράζει ο εγωτισμός, οι χειρότεροι όλων των ολοκληρωτικών είναι:
Αυτοί με τα βλέμματα, που στάζουν σιγουριά, στόμφο ποίησης και πολιτικής σκέψης, καμώνονται τους "από τα κάτω" ορμώμενους και πουθενά εντός εαυτού δεν θέτουν εισαγωγικά, παρά μόνο θαυμαστικά, αυτοί που εκπληρώνουν το είναι τους σε γεμάτες βιβλιοθήκες μα τα μυαλά τους παραμένουν άδεια και αδιαμόρφωτα, εκείνοι που συσκέπτονται με ανοιχτές πόρτες αλλά τα ώτα τους είναι μη ακούοντα και τα στόματά τους μόνο και αενάως ομιλούντα, όσοι μάς χτυπούν φιλικά στην πλάτη και προγραμματίζουν την επόμενη κίνηση που θα μάς "καρφώσει" στο κενό, εκείνοι που τα γνωρίζουν όλα.

Οι μισεροί είναι οι σχεδόν ανυπόστατοι της πραγματικότητας και για αυτό ταιριαστοί με όλες τις όψεις της, από όποιο πιθανό σημείο κι αν την αντικρίζεις.
Οι τρύπες στο σώμα, τα υπέρλαμπρα μάτια και τα σιδερένια τους στομάχια αποτελούν τη χάρτινη πανοπλία τους απέναντι στο καθημερινά παραγόμενο υλικό και νοητικό άγχος.
Είναι εκείνοι που στέκονται να αναρωτηθούν για την επιλογή τους ακόμα κι όταν πιστεύουν ότι η σκέψη τους και τα ιδεολογικά τους όπλα πατάνε γερά στα πόδια τους.
Εκείνοι που προσπαθούν να βρεθούν στη θέση των άλλων ακόμα κι όταν τους χωρίζει με εκείνους άβυσσος σκέψεων και πρακτικών.
Η υπόστασή τους αναγνωρίζεται στα περιθώρια των πραγμάτων, είναι όμως αυτοί που συγκρατούν το μυαλό μας στέρεο, και με διάφανες ιδέες "βρωμίζουν" τα σκληρά μας σώματα με αμφιβολία, λεκιάζοντας τις ιδεολογικές μας καθαρότητες.
Είναι αυτοί που πριν από όλους έχουν μάθει να ξεχωρίζουν και να σέβονται το ελάχιστο των βασικών αρχών, ξεχωρίζοντας όμως αυτές τις αρχές από τις λήψεις του κόσμου των Πλατωνικών ιδεών.
Αρχές, που θέτουν στο χειρουργικό κρεβάτι, τις τέμνουν, ράβουν τα σώματά τους, τις χειρουργούν και στο κρεβάτι της ανάρρωσης στέκονται ως καρδιακοί φίλοι.
Εκείνοι που ονειρεύονται καλύτερο κόσμο και προσπαθούν να τον ζήσουν εδώ και τώρα (ο καθένας με τον τρόπο του και συλλογικά όλοι μαζί), εκείνοι που σκάβουν το έδαφος μιας πραγματικότητας που τους συντρίβει καθημερινά σε γραφεία και εργοστάσια, στα χωράφια και τους τσιμεντένιους δρόμους των μεγαλουπόλεων.

Θα τους βρεις στις συνελεύσεις να στέκονται απορημένοι και πάντα ερωτώντες, να τρέχουν σε μετωπικές συγκρούσεις χωρίς στολή, κράνος, παπούτσια, να καπνίζουν και να πίνουν ασταμάτητα ακόμα και την ώρα του κυνηγητού. 
Διαθέτουν μόνο την υπόσταση της προσπάθειας, μιας συνεχούς ανολοκλήρωτης προσπάθειας, που πότε δε ρίχνει άδεια για να πιάσει γεμάτα, αφού γνωρίζουν καλά τη ματαιότητα μιας τέλειας ψαριάς.
Τα δίχτυα τους τρυπούν οι ίδιοι, τα μπαλώνουν, μα ποτέ δεν αγοράζουν καινούργια.
Ξέρουν ότι είναι άδωρο δώρο να καμώνεσαι τον τέλειο, αλλά επίσης γνωρίζουν καλά πως αξίζει τον κόπο να προσεγγίζεις κάθε μέρα μια ουτοπία, ακόμα κι αν φαίνεται μικρή, ακόμα κι αν σε αυτή εμπνεύσεις τις ανασφάλειές σου. 
Όσο τούς πυροβολούν οι αμφιβολίες, τόσο η σιγουράδα των άλλων συσκοτίζεται πάνω τους και γίνεται αμφίβολη κι αυτή.
Η ημιμάθειά τους δεν είναι μίζερη.
Είναι αυτή που πάντα θα αναζητά το έτερον της ήμισυ, είναι αγαπητική.
Δεν γίνεται επιτηδευμένα, απλώς, είναι έτσι.
Ο χρόνος τους είναι λίγος και το μυαλό τους κατασκευάζεται με υλικά όλων των εποχών: σίδερο και ατσάλι, πλαστικό και πέτρα.
Ο έρωτάς τους για σκέψη και πράξη είναι από εκείνους που δεν σιγουρεύονται ποτέ για το αντικείμενο του ερωτικού πόθου τους, γιατί γυρνούν και φεύγουν και ξαναγυρνούν σε αυτό με ιλιγγιώδεις και αργές ταχύτητες: τρέχουν μέχρι αυτό και όταν μέσα του βρεθούν κάνουν αργές περιστροφικές κινήσεις ξανά και ξανά.

Εξ ανάγκης ζωικότητας επιλέγουν ένα στέρεο πλαίσιο, ώστε να έχουν τη δυνατότητα να κολυμπούν μέσα στον ποταμό της αμφιβολίας και της ανασφάλειας.
Δεν είναι χωρίς αρχές (ίσα-ίσα), είναι μόνο εκ γενετής εραστές της αμφιβολίας και της αμφισβήτησης.

Είναι όσοι αναρχίζουν, ακόμα και όταν πλέουν μέσα στο μεγάλο ποτάμι της αναρχίας, πάντα ακούγοντας τις κρίσεις και τις επικρίσεις και ποτέ παριστάνοντας τους επαΐοντες.

"Ψάχνε, Αποδόμησε, Ξαναδόμησε" τα υλικά της κληρονομιάς που έχεις στα χέρια σου, με τη σιγουριά της δύναμής τους, λένε και ξαναλένε...