Μια Συζήτηση Με Τον Φίλιππα Κυρίτση

Το Εισαγωγικό Μουσικό Απόσπασμα είναι από το " Squeezing Blue Hope From My Christian Numb Cock" των Calf .

Μια Συζήτηση (14/10/2016) με τον Φίλιππα Κυρίτση.

Ευχαριστώ πολύ τον Φίλιππα, που αποδέχθηκε την πρόσκλησή μου ώστε να κάνουμε αυτή την συζήτηση.

Επίσης ευχαριστώ την Σοφία Κυρίτση και την Ροδάνθη Σκουρτέλη.

Θεματολογία

- Λίγα Βιογραφικά... (1:18)

- Υποδομές Πολιτικής Πορείας (1:30)

- Σύνθεση Αναρχικού Χώρου (6:44)

- Αριστερισμός & Αναρχικός Χώρος (10:19)

- Eνωτικές Προσπάθειες Αναρχικού Χώρου (12:28)

- Αντάρτικο Πόλης & Αναρχισμός (15:54)

- Κατηγορίες Περί Βομβών Μολότοφ & Φυλακή (21:00)

- Η Αίσθηση Των Φυλακών (24:04)

- Πολιτικοί & Ποινικοί Κρατούμενοι (28:11)

- Περί Απεργίας Πείνας (31:23)

- Φυλακές & Βασανιστήρια (35:11)

- Ψυχιατρική & Κοινωνική Ταξινόμηση (45:10)

- Φυλακή & Ψυχιατρείο (47:05)

- Το "Τρελόχαρτο" (54:15)

- Περί Δίκαιου Αγώνα (56:30)

- Περί Συμπόρευσης ΑναρχικώνΣυλλογικοτήτων
(Προβλήματα & Προοπτικές)
(58:23)

- Αναρχικός Χώρος
(Εκκλησία & Στρατός)
(1:09:53)

- Αναρχικός Χώρος & Πραγματικότητα (1:18:04)

- H Eστίαση Στον Εγχώριο Εθνικισμό (1:26:22)

- Περί Μειονοτικών Δικαιωμάτων (1:34:53)

- Δεκαετία '90
(Αναρχικός Χώρος & Εθνικιστικό Φαινόμενο)
(1:39:48)

- Η "Μαρτυρικότητα" Του Αναρχικού Χώρου (1:46:21)

- Αναρχισμός
(Άτομο & Ομάδα)
(1:49:53)

- Πολιτικός Αυτοχαρακτηρισμός (1:55:14)

- Ο "Αναρχικός Άνθρωπος" (1:59:38)

- Απελευθερωμένη Κοινωνία & Εγκλεισμός
(Φυλακές & Ψυχιατρεία)
(2:03:43)

- "Μετανιώνω που δεν..."
(Μια Προσωπική Αποτίμηση)
(2:15:32)

- Ένας Μικρός Επίλογος (2:20:30)

Βιογραφικό Του Φίλιππα Κυρίτση

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1956 από πατέρα Τρικαλινό και μάνα Σπαρτιάτισσα. Μεγάλωσε στο Χαλάνδρι, όπου τελείωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Η γυμνασιακή του ζωή, που άρχισε μετά την κήρυξη της δικτατορίας των συνταγματαρχών και τελείωσε λίγο πριν από την λήξη της, του άφησε τραυματικές εμπειρίες.
Είναι από τους πρώτους αναρχικούς της μεταπολίτευσης, ο οποίος για πολιτικούς λόγους πέρασε από τις ελληνικές φυλακές μαζί με τη γυναίκα του Σοφία Αργυρίου.
Δικάστηκαν και καταδικάστηκαν σε εννέα και πέντε χρόνια φυλακή αντιστοίχως με τον νόμο 495/76 αρ. 13 "περί όπλων και εκρηκτικών", χωρίς δικαίωμα έφεσης, επειδή κάποιος γνωστός τους, τούς κατηγόρησε ότι ήταν δικές τους οκτώ βόμβες Μολότοφ, που βρέθηκαν στο υπόγειο του σπιτιού του.
Στην διάρκεια της φυλάκισής τους κακοποιήθηκαν βάναυσα από τους φύλακες, ενώ το μόνο μέσο αντίστασης που χρησιμοποίησαν ήταν η απεργία πείνας.
Ο Φίλιππας υποχρεώθηκε να κάνει απεργίες πείνας συνολικά 380 ημερών και η Σοφία 150 ημερών.

Οι φύλακες που τους κακοποίησαν είτε δεν δικάστηκαν καθόλου, γιατί η μήνυση εναντίον τους πετάχτηκε από τον εισαγγελέα στα σκουπίδια (μήνυση της Σοφίας), είτε αθωώθηκαν ομόφωνα στο δικαστήριο (δίκη των βασανιστών του Φίλιππα το 1983).

Το 1990, ο πρώτος από τους μηνυόμενους στην μήνυση της Σοφίας, ψυχίατρος των φυλακών Κορυδαλλού Μάριος Μαράτος, εκτελέστηκε από την επαναστατική οργάνωση "Επαναστατική Αλληλεγγύη". 

Ο Φίλιππας, μετά την αποφυλάκισή του ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Πάντειο Πανεπιστήμιο (Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης), τις οποίες είχε διακόψει λόγω φυλάκισης, και έφυγε για λίγα χρόνια στο εξωτερικό.

Αργότερα, αρνήθηκε, ως αναρχικός, να υπηρετήσει στον ελληνικό στρατό, αρχικά επιδιώκοντας απαλλαγή για λόγους ψυχικής υγείας και κατόπιν διεκδικώντας την νόμιμη απαλλαγή που του εξασφάλιζε ο νόμος, αφού στο παρελθόν είχε καταδικαστεί σε κάθειρξη.

Το Συμβούλιο Επικρατείας στο οποίο προσέφυγε, μετά από επτά χρόνια αναβολών, ικανοποίησε το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, αρνούμενο να εφαρμόσει το νόμο υπέρ του προσφεύγοντος πολίτη.

Στην συνέχεια ο Φίλιππας συνεργάστηκε με τον Σύνδεσμο Αντιρρησιών Συνείδησης, τον οποίο και εκπροσώπησε στην Γερμανία και στην Νορβηγία, δηλώνοντας ολικός αρνητής στράτευσης.

Έχει δραστηριοποιηθεί κατά του ρατσισμού ενάντια στους μετανάστες στα πλαίσια της "Επιτροπής για τα Δικαιώματα των Ξένων Εργατών και των Μειονοτήτων" (1991), κατά της εξαναγκαστικής πορνείας στα πλαίσια της "Αυτόνομης Πρωτοβουλίας Λευκάδας" (2007) και κατά του ρατσισμού ενάντια στους τσιγγάνους (Ρομά) στα πλαίσια του παραρτήματος της Λευκάδας του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας (2009).

Κατά καιρούς ασχολήθηκε με εκδόσεις βιβλίων, περιοδικών και μεταφράσεις, που σχετίζονται με τους αγώνες και τα προβλήματα των καταπιεσμένων, όπως οι κρατούμενοι, οι έγκλειστοι των ψυχιατρείων, οι μετανάστες, οι πρόσφυγες κ.ο.κ.

Άρθρα του έχουν δημοσιευτεί στην "Εργατική Πάλη", στο "Δελτίο" (φυλλάδιο διαλόγου για τον χώρο των αναρχικών), στο "Κράξιμο"', στο "Ιδεοδρόμιο, στο δελτίο πληροφόρησης "Ο Αναρχικός", στο δελτίο της Επιτροπής για τα Δικαιώματα των Ξένων Εργατών και των Μειονοτήτων και στο "Panderma". Επιστολές του έχουν δημοσιευτεί στην "Σοσιαλιστική Αλλαγή", στο "Ιδεοδρόμιο", στην "Ρήξη", στην "Δοκιμή", στα "Τετράδια Ψυχιατρικής", στην "Αντίθεση" και στην "Ελευθεροτυπία".

Είναι πατέρας δύο παιδιών.