ΘΕΑΤΕΣ (Στη μνήμη του Γκυ Ντεμπόρ) (Του Cable)

Έχουμε περάσει σε μια εποχή όπου η επικοινωνία κάνει μια ακόμη μετάβαση.

Αυτή τη φορά μεταλλάσσεται από τον λεκτικοακουστικό χαρακτήρα της σε έναν “μεταϊερογλυφικό”, όπου τη θέση των ιερογλυφικών έχουν πάρει οι υπερεξελιγμένες εικόνες και το θέαμα γενικότερα.

Ο “μετανεάτερνταλ” και “μετασπηλαιολογικός” τύπος ανθρώπου επικοινωνεί μόνο με εικόνες/θεάματα, με το να δείχνει γενικότερα, εγκαταλείποντας σταδιακά τις λέξεις.

Όσοι ξεχασμένοι στην κάποτε προηγμένη εποχή του αλφάβητου και του λεξιλογίου έμειναν τελικά πίσω. Αν δεν δείξουν κάτι ταυτόχρονα (ή αποκλειστικά), ακούγονται, μοιραία δεν γίνονται κατανοητοί και θεωρούνται μάγοι, σαλοί, “οξαποδώ”.

Αν δεν δείξεις, ό,τι πεις χρησιμοποιείται εναντίον σου.

Η εποχή μάς δηλώνει απερίφραστα-ξεκάθαρα: αν δεν έχεις να παρουσιάσεις κάτι, να δείξεις κάτι δημόσια, κάτι κοινώς ή, έστω, μερικώς, αποδεκτό από το σύγχρονο κοινωνικό σύνολο, κάτι που να συμβαδίζει με τη μόδα, mainstream ή εναλλακτική, τότε κρύψου ή εξύμνησε. Κρύψου αν θες να τη βγάλεις καθαρή και, τουλάχιστον, να ζήσεις, έστω και μερικώς, έστω χωρίς τα βασικά προς το συναισθηματικό ζειν, αλλά με τα βασικά στο υλιστικό ζειν. Γιατί, φίλε και φίλη, τα ολικώς τα έχουν με το μέρος τους οι έχοντες κάτι να παρουσιάσουν.

Και τα κουμαντάρουν όπως αυτοί επιλέγουν.

Εξύμνησε αν δεν αντέχεις τη μοναξιά της κρυψώνας σου, αν δεν αντέχεις και θες να υποβαθμίσεις κι άλλο το βιοτικό σου επίπεδο. Να ξεφτιλιστείς ολοκληρωτικά.

Εξύμνησε τους έχοντες, την μπουρζουαζία του θεάματος.

Τους γαλαζοαίματους της προβολής.

Γλείψ' τους, καλόπιασέ τους, είτε για να νιώσεις λιγάκι πως απολαμβάνεις τα προνόμια που η εποχή τους χαρίζει σε αφθονία είτε γιατί πιστεύεις πως θα σου παραχωρήσουν ένα απειροελάχιστο ποσοστό απ' αυτά. 

Aλλά οι πλέον αξιοθρήνητοι είναι όσοι καημένοι έχουν μπει στο τρυπάκι να δημιουργήσουν κάτι προς προβολή.

Φτιάχνουν πύργους από άμμο, ουρανοξύστες από τραπουλόχαρτα, θησαυροφυλάκια με φακές. Και περιμένουν, σε συναισθηματική εξαθλίωση, σε κατηγορηματικό αποκλεισμό, την επιτροπή εκτίμησης και αναγνώρισης θεαμάτων να τους βάλει στον επί γης παράδεισο. Μάταια.

Δείξε κάτι. Κάτι περισσότερο από το πρόσωπό σου, τα μαλλιά σου, τα μάτια και τα χέρια σου.

Κάτι περισσότερο από τον εαυτό σου.

Ειδάλλως, ψάξε, φίλε και φίλη, έναν ακόμη, τον πρώτο ή την πρώτη τυχόντα/ούσα, κρυμμένο ή εξυμνηστή, παντρέψου τον και κάν'τε και παιδιά, ώστε να κρύβεστε στη μιζέριά σας ή να εξυμνείτε όλοι μαζί, σαν καλή οικογένεια, τους επιούσιους του θεάματος.

Τους ανώτερους.

Πάρ'τε χαμπάρι πως δεν έχετε δικαίωμα σε τίποτα, πέρα από δυο πράγματα: την κατανάλωση και την εξύμνηση.

Ποταποί θεατές.