ΕΝΑΣ ΥΠΕΡΟΧΟΣ ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ

Τελικά το "πράγμα" ... έσκασε και μάλιστα άσχημα.
Τα πολιτικά κόμματα ανίκανα (ή μήπως όχι) να συνειδητοποιήσουν το τι έχει συμβεί, συνεχίζουν να πετάνε το μπαλάκι της πολιτικής ευθύνης το ένα στο άλλο και μάλιστα δύο μέρες μόνο μετά το φόνο του 15χρονου στα "κακόφημα" Εξάρχεια.
Το πολιτικό σκηνικό που καταρρέει χρόνια τώρα δέχτηκε και τη χαριστική βολή από αυτούς που το υπηρετούν. Αυτοκτονώντας, παρέσυρε και την ελληνική κοινωνία( κατ΄ ευφημισμόν) μαζί του.
Αν ψάξουμε για υπεύθυνους πρέπει να είμαστε ειλικρινείς. "Μεταξύ κατεργαραίων" ειλικρίνεια δε λένε;
Είμαστε συνολικά υπεύθυνοι και ο καθένας ατομικά για τους εξής λόγους( ο κατάλογος δεν είναι πλήρης)

Που δε θέλαμε να δεχτούμε τόσο καιρό ότι οι γραβατοφόροι είναι χειρότεροι από τους λεγόμενους κουκουλοφόρους

Που αφήσαμε την κοινωνία μας να κατακερματιστεί, δηλαδή ουσιαστικά να μην υφίσταται ως τέτοια (μια ανερμάτιστη κοινωνία είναι μη-κοινωνία)

Που παθητικά επιτρέψαμε στη """δημοκρατία μας""" να εκφυλιστεί σε τηλεοπτική δημοκρατία και το μόνο που θέλουμε είναι να πηγαίνουμε κάθε τέσσερα χρόνια στις κάλπες και μετά να μη μας ενοχλεί κανείς

Που επιτρέψαμε σε κάποιους ανερυθρίαστα να ισχυρίζονται «ότι το νόμιμο είναι και ηθικό»

Που αφήσαμε τη ζωή μας να καταντήσει οικονομίστικο μέγεθος

Που συμβουλεύσαμε τα παιδιά μας όχι να γίνονται καθημερινά καλύτεροι άνθρωποι, αλλά οι καλύτεροι μαθητές, τα καλύτερα στελέχη, οι καλύτεροι σε όλα όσα σημαίνουν φαίνεσθαι και όχι είναι, σε όσα είναι επιφάνεια και όχι ουσία

Που δεχόμαστε ακόμα και τώρα, μετά από όλα αυτά, να μετράμε την ευτυχία μας με τα τετραγωνικά του μαγαζιού μας που κάηκε, αποτιμώντας τα πάντα σε ευρώ

Που το πρόβλημα των μικρομεσαίων είναι πότε θα γίνουν μεγάλοι για να φαίνονται οι υπόλοιποι μικρομεσαίοι μικρότεροι στα μάτια τους. Το θέμα τους δεν είναι το ότι είναι μικροί, αλλά το ότι δεν μπορούν να γίνουν μεγάλοι.

Που δεν κάναμε ποτέ μια διαδήλωση για την έλλειψη ηθικής στην επαγγελματική πολιτική, αλλά πάντα για να διεκδικήσουμε ευρώ και μόνο ευρώ

Που θεωρούμε αυτονόητο πως ό,τι υπάρχει σήμερα θα υπάρχει και αύριο

Που ποτέ δε βγήκαμε στους δρόμους – μόνο κάτι «περίεργοι» το έκαναν- για να διαδηλώσουμε εναντίον της αστυνομικής βίας. Μάλλον είμαστε πολύ σίγουροι ότι δε θα βρεθούμε ποτέ σε παρόμοια θέση όπως αυτή του Κύπριου φοιτητή με τη ζαρντινιέρα

Που έχουμε καταντήσει τη γιορτή της γέννησης του Θεού, που υποτίθεται ότι πιστεύουμε, σε εμποροπανήγυρη, για να ρεφάρουμε τα σπασμένα όλης της χρονιάς

Που πιο πολύ θαυμάζουμε το καινούργιο αυτοκινητάκι μας από έναν πίνακα ζωγραφικής.

Που ψάχνουμε ακόμα για ποιο λόγο αυτά τα «κωλόπαιδα» επιχείρησαν να κάψουν την εθνική βιβλιοθήκη και δε σεβάστηκαν ούτε το άγαλμα του Παλαμά. Θα απαντήσω με ερώτηση. Ξέρουμε ότι πολλά σχολεία της επαρχίας έρχονται στην Αθήνα εκδρομή για να δουν το THE MALL;

Που η κυβέρνηση ανίκανη να διαπαιδαγωγήσει, έστω κατά το ελάχιστο, προτιμά να δώσει λεφτά στους «καμένους» μαγαζάτορες, παρά να προσπαθήσει να τους εξηγήσει γιατί έγινε ό,τι έγινε. Μου θυμίζει τους γονείς που βαριούνται να ασχοληθούν με τα παιδιά τους και τους αγοράζουν ένα play station για να ξεμπερδεύουν

Που συνεχίζουμε να μη δίνουμε κανένα όραμα στους εαυτούς μας και στα παιδιά μας, εκτός από αυτό της οικονομικής ευμάρειας και την κοινωνικής καταξίωσης

Που κοινωνική καταξίωση θεωρείται το ακριβό αυτοκίνητο, το μεγάλο σπίτι, το όμορφο εξοχικό.

Που συνεχίζουμε να ζούμε με ανούσιες ιεραρχίες(γονείς-παιδί, δάσκαλος-μαθητής κτλ) γιατί έτσι έχουμε μάθει

Που ακόμα πιστεύουμε ότι αν αγοράσουμε ένα σπίτι στα παιδιά μας έχουμε λύσει το πρόβλημα τους

Που κάνουμε sex και όχι έρωτα

Που παλεύουμε ακόμα για τα αυτονόητα

Που έχουμε επιτρέψει να φωνάζουν έλληνες το σύνθημα: «δε θα γίνεις έλληνας ποτέ, αλβανέ, αλβανέ» (ευτυχώς για τους αλβανούς)

Που πρέπει να είμαστε οι μοναδικοί μαζί με τους Εβραίους που νιώθουμε υπερήφανοι γιατί απλά έχουμε γεννηθεί Έλληνες. Υπερηφανευόμαστε για τους προγόνους μας χωρίς να ξέρουμε καν τη σκέψη τους. Κι εγώ που νόμιζα ότι ο λαοί υπερηφανεύονται για πράγματα που καταφέρνουν αυτοί ίδιοι ΤΩΡΑ και όχι κάποιο άλλοι ΚΑΠΟΤΕ.

Που καταλαβαίνουμε ως πλιάτσικο μόνο την κλοπή κινητών, ενώ οι ανταλλαγές, οι κατά το δοκούν υποτιμήσεις και οι υπερτιμήσεις δημόσιων οικοπέδων( με φως, νερό, τηλέφωνο) ανάμεσα σε δημόσιους λειτουργούς και ρασοφόρους, μάλλον θεωρείτε μπίζνα (κατά το νεοελληνικότερον). Με άλλα λόγια: Εικόνα εναντίον ουσίας σημειώσατε 1.