ΓΑΜΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΣΑΣ, ΓΑΜΩ...

Τρίτη 2/2/10
Αποσπάσματα από το τηλεοπτικό διάγγελμα του
Σοσιαλιστή Πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου προς τον Ελληνικό λαό:

"Κάλεσα σήμερα τους Αρχηγούς των πολιτικών κομμάτων, για να τους ενημερώσω για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας. Τους κάλεσα για να τους ζητήσω να συμπαραταχθούν και να στηρίξουν την εθνική προσπάθεια."
Δεν έχουμε τα περιθώρια ως έθνος, ως λαός, να αντέξουμε παρατεταμένα μπλόκα, απεργίες και στάσεις.
Γνωρίζουμε όλοι πόση κρυμμένη δύναμη και πόσες δυνατότητες έχει αυτή η χώρα, πόσες δυνατότητες έχει ο Έλληνας, η Ελληνίδα, ο Ελληνισμός."

Τετάρτη 9/12/09
Ο Φιλελεύθερος Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Αντώνης Σαμαράς
έκανε την ακόλουθη δήλωση:
"Θα στηρίξουμε κάθε προσπάθεια στη σωστή κατεύθυνση, προκειμένου να βγει η χώρα από την κρίση. Αλλά δεν μπορούν να συνεχιστούν άλλο οι παλινωδίες της Κυβέρνησης.
Ως προς τις αστειότητες περί απειλών κατά της εθνικής μας κυριαρχίας, ο κ. Παπανδρέου θα έπρεπε να γνωρίζει ότι τέτοιες δηλώσεις αποδυναμώνουν και τραυματίζουν τις θέσεις της χώρας σε όλα τα εθνικά μας μέτωπα."

Δευτέρα 01/02/2010

Ο Υπερ-Δημοκρατικός Εκπρόσωπος του ΛΑ.Ο.Σ, κ. Κωστής Αϊβαλιώτης δηλώνει:

"Οι αγρότες πρέπει να αντιληφθούν ότι τα μπλόκα έχουν γίνει δυσάρεστα στους υπόλοιπους Έλληνες και ιδιαιτέρως επιζήμια για το Έθνος."

Δευτέρα 21/12/09
Απόσπασμα από την ομιλία του Φιλεργάτη προέδρου του ΕΒΕΑ, Κωνσταντίνου Μίχαλου,
στην εκδήλωση «ΑΠΟΤΥΠΩΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ: ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ»
"Ανεξάρτητα από το αν ήξερε ή δεν ήξερε τι παραλαμβάνει, η κυβέρνηση ανέλαβε προεκλογικά δεσμεύσεις, που σήμερα είναι εκ των πραγμάτων ανέφικτες.
Ας καταλάβει λοιπόν ότι είναι ώρα να τις εγκαταλείψει, μπροστά σε μια επείγουσα εθνική ανάγκη, που είναι η εξυγίανση και η αποκατάσταση της αξιοπιστίας της οικονομίας μας."

Δευτέρα 2/11/2009

Δήλωση Προέδρου ΣΕΒ, κ. Δημήτρη Δασκαλόπουλου στα Η.Μ.Ε. για την έκτακτη εισφορά:

"H εθνική επιχειρηματική τάξη γνωρίζει πολύ καλά ότι η οικονομία βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης –και είναι πρόθυμη να συμβάλει με μία έκτακτη εισφορά στην αναγκαία προσπάθεια αντιμετώπισης του δημοσιονομικού μας εκτροχιασμού. "

Βγάλαν πάλι το Έθνος παγανιά.
Γιατί το Έθνος δεν μπορεί να μοστράρει στα τηλεοπτικά κανάλια και τις Εφημερίδες μόνο του.
Οι γνωστοί-άγνωστοι έκαναν πάλι τη δουλειά τους.
Βιομήχανοι, επιχειρηματίες, πολιτικά κόμματα και δημοσιογράφοι συναγωνίζονται στο πεδίο της Εθνικοφροσύνης για το… παντεσπάνι τους.
Όσα περισσότερα σκληρότερα μέτρα παίρνεις τόσο περισσότερο Πατριώτης είσαι, όταν βγαίνεις στο δρόμο να διεκδικήσεις κανά ψιλό, αποκαλείσαι προδότης.
Κι εγώ ως ανώριμος Νεοέλληνας κάθομαι σπίτι και δέχομαι τους κεραυνούς από όλες τις πλευρές. Ο Πάγκαλος με βρίζει, ο Άδωνις με καλεί σε Εθνικοαπελευθερωτικό Αγώνα με όχημα την οικονομία και με σπρώχνει σε Σουλιώτικο χορό, ο Σαμαράς πολύ θα΄ θελε, αλλά λόγω έκτακτων Εθνικών αναγκών δεν μπορεί να με υποστηρίξει, οι δημοσιογράφοι κουνάνε το δάχτυλό τους μπροστά στη μούρη μου και κοντεύουν να με πείσουν πως κάπου έχω κάνει λάθος, ο Μίχαλος δεν με αφήνει να κοιμηθώ τα βράδια και ο Προβόπουλος ισχυρίζεται απαθέστατα:
"εγώ τα΄λεγα" (όχι σε μένα πάντως, στο ορκίζομαι δεν ήξερα τίποτα για το έλλειμμα.
Πώς να ξέρω κάτι που δεν έχω δημιουργήσει εγώ ρε Προβόπουλε;).

Το λοιπόν, πρέπει να συναινέσουμε όλοι για το καλό της οικονομίας, πρέπει να προσπαθήσουμε για την ανάταξη του Έθνους, πρέπει να κάνουμε ό,τι σκατό μας έχει μείνει παξιμάδι, αν είναι δυνατόν και φρέσκο, αχνιστό, πρέπει να πιεστούμε μέχρι να σκάσουμε…

Τόσα χρόνια περνούσαμε πλουσιοπάροχα και τώρα ήρθε η ώρα του λογαριασμού, της λυπητερής που λένε.
Γιατί εντάξει, καλός ο Ελληνικός Πολιτισμός (ξέρεις… ο αρχαίος), καλό και το σουβλάκι, όμορφα και τα τσολιαδάκια στο Μοναστηράκι, αλλά η Ενωμένη Ευρώπη πρέπει να μείνει έτσι και θα μείνει πάση θυσία. Θα Σταθεροποιηθεί και δε θα με ρωτήσει κιόλας.
Ο Γιώργος έχει πάρει σβάρνα βουνά και λαγκάδια, τρέχει σε γνωστούς και άγνωστους, μήπως και τους πείσει πως είμαστε καλά παιδιά.
Ρωτάει και ξαναρωτάει τι πρέπει να κάνει, πρέπει να του πουν τί θέλουν, πώς τους βολεύει, τί πρέπει να κάνει για να τους ευχαριστήσει.

Το Έθνος υποβασταζόμενο από τον Εθνικό Κορμό βγήκε βόλτα για κατούρημα και αερισμό.
Με εκλεκτή παρέα εκείνο, μόνος μου εγώ, μόνος του και ο συγκάτοικος στην ίδια πολυκατοικία Πολωνός μετανάστης, μόνος ο Πακιστανός στο δρόμο, μόνοι όλοι μας.
Εξαιρούνται οι κάδοι στη γειτονιά μου, εδώ στα Κάτω Πατήσια, που έχουν παρέα.
Το πρωί κοιτάνε το περιεχόμενό τους αυτοί που ψάχνουν τα σκουπίδια για να φάνε ή να πουλήσουν ό,τι χρήσιμο βρουν από τα σκάρτα του Ελληνικού Πολιτισμού μας κι όλη την ημέρα είναι κολλημένες πάνω τους κάτι φωτοτυπημένες σελίδες του ΛΑ.Ο.Σ., που ζητάνε δημοψήφισμα για την απόδοση ιθαγένειας, τίποτα άλλο δεν γράφουν, τίποτα για τα προβλήματα μου, καμία λέξη για τις έγνοιες του γείτονά μου του μετανάστη.

Είπαμε: το Έθνος πάνω από όλα. Τι βραχνάς κι αυτός. Πάλι θυσίες για το Έθνος, πάλι περισσότερη λιτότητα.
Τα ξένα έντυπα και οι ντόπιοι δημοσιογράφοι λένε πως ήρθε η ώρα να πληρώσουμε το λογαριασμό για τα προηγούμενα χρόνια καλοπέρασης.
Μα εγώ θυμάμαι πως τα έχω πληρώσει όλα: Νοίκι, κοινόχρηστα, ΔΕΚΟ, είναι όλα πληρωμένα. Μου χρωστάνε, δε χρωστάω.
Και επίσης θα’ θελα να πω σε όλους αυτούς, πως δεν περνούσα καλύτερα από ό,τι περνάω τώρα: για μένα τα ίδια ήταν και είναι.
Ζοριζόμουν τότε όπως και τώρα, οι φίλοι και οι γνωστοί το ίδιο (ειδικά όσοι έκαναν το λάθος να κάνουν παιδιά).
Εντάξει, πήγαινα για κανά ποτάκι, τρωγόπινα σε καμιά ταβέρνα, χρειαζόμουν και διακοπές το ομολογώ, αλλά ως εκεί, τίποτα παραπάνω.
Όχι ότι δεν ήθελα, αλλά δεν μπορούσα να κάνω κι αλλιώς.

Βλέπεις δεν έπαιρνα (ούτε παίρνω) τα χρήματα που λαμβάνουν Χατζηνικολάου και Πρετεντέρης, δεν έχω εκδοτικό οίκο όπως ο Γεωργιάδης, 24 ακίνητα και 12 οικόπεδα όπως ο Καρατζαφέρης, δεν ακούει κανείς τη γνώμη μου με ανοιχτό το στόμα, δεν κάνω εξώφυλλα στα περιοδικά, δεν με βλέπει κανείς όταν στραβομουτσουνιάζω, δεν μου δίνει κανείς σημασία, κανείς από όλους αυτούς δεν ασχολείται μαζί μου.
Προφανώς δεν ανήκω στο Ελληνικό Έθνος (ούτε που θέλω να ανήκω σε αυτό, μα ούτε και σε κάποιο άλλο) για να έχω άποψη και να ξέρω καλύτερα από τον Πρετεντέρη, αν πριν ζούσα καλύτερα ή όχι. Αφού όμως το λέει και o Κύρτσος, κάποιο λάκο θα΄χει η φάβα… μάλλον έτσι θα΄ναι.

Δύο λέξεις κυριαρχούν στον λόγο πολιτικών κομμάτων και ΜΜΕ τον τελευταίο καιρό:
Εθνική (όχι Ελλάδος) και συναίνεση (όχι από όλους).
Και επειδή το Έθνος δεν καταλαβαίνει από συστήματα και κυβερνήσεις, δεν το πειράζει αν αναπνέει σε "σοσιαλισμό" ή "φιλελευθερισμό", δεν πολυσκοτίζεται για ένδοξους προγόνους και τιμημένες μάχες (οι άνθρωποι σκοτίζονται για κάτι τέτοια και μετά τα φορτώνουν στο Έθνος τους), εκείνο το μόνο που επιζητά και θέλει είναι λεφτά και πάλι λεφτά, κι αυτά όχι για εκείνο, για τον κακομοίρη τον Πατερούλη του, το Κράτος…

Δανεικά, δικά σου και δικά μου, του παρα-δίπλα, του πατέρα μου (του συνταξιούχου) και του παππού σου (εκείνου που πολέμησε στην Αλβανία).
Τι να κάνει κι εκείνο, έναν πατέρα έχει, να τον αφήσει έτσι, να μη βοηθήσει;
Αμαρτία από το Θεό… (τον Ορθόδοξο, τον Ελληνικό, τον ΙΧ θεό μας).
Το Έθνος δεν θέλει τίποτα, του φτάνει που κάνει παρέα με τον Άδωνη και τον Μιχαλολιάκο, που φροντίζουν για αυτό Παπανδρέου και Σαμαράς, που εμείς θα θυσιαστούμε για εκείνο, που ο Σάκης και η Χωρισμένη Ελένη είναι Έλληνες, που μέσω όλων αυτών ο Σύγχρονος Πολιτισμός μας ακούγεται στα πέρατα του κόσμου.
Και εννοείται πως δεν πρέπει να περιμένεις ανταπόδοση για τις θυσίες σου: είναι υποχρέωσή σου. Μην κλαις και μη στενάζεις, να χαίρεσαι γιατί το Έθνος σε καλεί να δώσεις τη μάχη σου στα χαρακώματα. Ο Εχθρός είναι προ των πυλών και χρειάζεται ομοψυχία.
Δεν είναι τα Σκόπια και η Τουρκία, είναι η πουτάνα η οικονομία.

Δεν έχει σημασία ότι μπορεί να σε απολύσουν από τη δουλειά (αν δεν το έχουν κάνει ήδη), ούτε ότι ο μισθός σου παγώνει, ούτε ότι 30 χρόνια θυσιάζεσαι χωρίς να έχεις καταλάβει το λόγο.
Δεν έχει σημασία πως τα λεφτά σου έχουν πετάξει και πάνε… δεν πειράζει που σε στρέφουν ενάντια στο Δημόσιο Υπάλληλο και τον Αγρότη, δεν τρέχει και τίποτα που οι ελευθερίες σου μειώνονται, το μόνο που έχει σημασία είναι η διατήρηση του Έθνους και της οικονομίας του, να ζήσει ασφαλής η Εθνική Πολιτική σκηνή, να μην χαθούν όλοι αυτοί και τι θα γίνουμε μετά εμείς.

Νυν υπέρ πάντων ο Αγών.

Γιατί τα δύσκολα θα περάσουν και θα έρθει μια όμορφη μέρα, ηλιόλουστη, που όλοι θα φοράμε χαρούμενα πρόσωπα και θα τρώμε με χρυσά κουτάλια, σε πλατινένια πιάτα, θα ρουφάμε γαρίδες και θα σπάμε με δυσκολία τους αστακούς και όλοι μα όλοι θα λέμε υπερήφανοι:
"Ήμουν κι εγώ εκεί. Κι εγώ έβαλα το λιθαράκι μου για να αναστηθεί το Έθνος".

Γιατί πρέπει να ξέρεις φίλε αναγνώστη, πως ο Έλληνας περπατάει εδώ και χιλιάδες χρόνια σε μια ευθεία γραμμή, κοιτώντας αφ’ υψηλού τους Βάρβαρους, Φράγκους και διάφορους τυχάρπαστους, που ατυχήσαμε να έχουμε δίπλα μας, από πάνω μας και από κάτω μας.
Όλοι αυτοί είναι μισέλληνες και απολίτιστοι.
Εμείς είμαστε οι περιούσιοι, εμείς έχουμε τον καλύτερο πολιτισμό, εμείς "καμακώνουμε" τις κουτόφραγκες γυναίκες τους τα καλοκαίρια στα νησιά, ο δικός μας ήλιος είναι ο καλύτερος, η δική μας θάλασσα η πιο καθαρή.
Η αλήθεια βέβαια είναι ότι όλα τα πολιτικά (μόνο τον ΛΑ.Ο.Σ. εξαιρώ λόγω οξέος διανοητικού προβλήματος) και επιχειρηματικά ποντίκια θυμούνται πως είναι Έλληνες όταν έχουν ανάγκη τη βοήθειά μας, αλλιώς μας έχουν γραμμένους κι εμάς και το Έθνος τους στα… μπελεούνια τους.

Για αυτό λοιπόν την επόμενη φορά που θα σας πει κάποιος γνωστός σας ότι έχουν δίκιο εκείνοι που μας ζητάνε να θυσιαστούμε για το Έθνος, που εκείνοι έφτιαξαν και διαχειρίζονται, πείτε του πολύ ευγενικά να πάει να… από-Εθνοποιηθεί.