Μιχάλης & Κάρολος Εν Τω Παραδείσω

Α ρε σύντροφε… πώς την πατήσαμε έτσι!

Τι εννοείς;

Μπορείς να με ακούσεις ή κανονίζεις πάλι εξεγέρσεις;

Όχι ρε… σε ακούω.

Που λες, την πατήσαμε άσχημα ρε Μιχάλη!

Γιατί, τι πάθαμε; Ααααααααααα, να σου πω! Άρχισες πάλι;

Μα είναι να μην αρχίσω! Εμείς που τόσα λέγαμε για το Θεό και να’ μαστε εδώ μέσα τώρα κλεισμένοι.

Έλα μωρέ, δεν είναι και τόσο άσχημα. Ωραίο περιβάλλον έχει, δροσιά όλη την ημέρα, καλά είναι, μην παραπονιόμαστε κιόλας.

Αλήθεια; Για αυτό κάθε μέρα αρχίζεις από το πρωί να κατεβάζεις τα θεία και την πληρώνω κι εγώ που κάνω παρέα μαζί σου;

Ε, μη κάνεις τότε.

Αυτό είναι το θέμα; Βλέπει κι η Τζένη ότι ο Μεγάλος με τιμωρεί επειδή κάνουμε παρέα κι έχω το βράδυ κρεβατομουρμούρα.

Δεν αλλάζουν με τίποτα οι γυναίκες τελικά. Μετά από τόσα χρόνια και σε μουρμουράει;

Δεν τα ξέρεις τώρα;

Ε ρε γαμώτο! Συγνώμη ρε φίλε. Από εδώ και πέρα θα προσπαθήσω να συγκρατούμαι.

Καλά, το έχω ξανακούσει αυτό. Για να επανέλθουμε όμως στο θέμα μας: Με ποιόν να κάνω παρέα αν δεν κάνω με εσένα; Με τον Χίτλερ;

Γιατί όχι; Δεν είναι και τόσο κακός… τώρα τουλάχιστον. Το μόνο... όταν τον κερδίζω καμιά φορά στο σκάκι τσαντίζεται τόσο πολύ, που μου το φέρνει στο κεφάλι.

Γι' αυτό σε βλέπω συχνά και με διαφορετικά καρούμπαλα;

Ναι ρε. "Δεν δέχομαι να κερδίζεις εμένα τον Στρατάρχη, εσύ, ένας τιποτένιος, ένας Μπολσεβίκος" μου είπε μια φορά. Την έχει ψωνίσει ο τύπος. Και να ‘μουνα και Μπολσεβίκος πάει στο διάολο…

Έλα λίγο πιο κοντά να μην μας ακούνε…

Τι τρέχει;

Θέλω να σου πω κάτι.

Και γιατί τόση μυστικότητα;

Τον Χίτλερ...

Ε τί;

Έκανα μια απόπειρα να τον γνωρίσω, αλλά δεν ήθελε να με δει ούτε ζωγραφιστό. Αμ δηλαδή έκλεψε τον Σοσιαλισμό και τον έκανε Εθνικό, αμ δεν μου μιλάει κιόλας.

Τι ψάχνεις τώρα, τα ίδια δεν είχες και με τον Ιωσήφ;

Μην μου τον θυμίζεις αυτόν γιατί μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Άστον αυτόν. Αυτόν δεν ήθελα να τον γνωρίσω εγώ και εκείνος με κυνηγούσε, ώσπου τελικά βαρέθηκε και ευτυχώς με άφησε ήσυχο... ο κολλιτσίδας.

Εντάξει, ηρέμησε μην πάθεις τίποτα. Πάντως μην ξεχνάς πως είσαι και Εβραίος κι έτσι ο Χίτλερ έχει δύο λόγους να μην θέλει να σε κάνει παρέα. Ρε ‘συ… εδώ δεν δέχεται να δει τον Θεό, που στο κάτω-κάτω είναι και δικό του το σπίτι, εσένα θα συναντήσει;

Και γιατί δεν δέχεται;

Είναι Εβραίος λέει.

Έχεις δίκιο, δεν τον είχα σκεφτεί ποτέ έτσι.

Μα σκεφτόσουν και ποτέ λογικά;

Δεν κατάλαβα τι εννοείς.

Έλα, έλα, μην αρχίσουμε πάλι την ίδια κουβέντα.

Όχι, να την αρχίσουμε, να την αρχίσουμε χίλιες φορές.

Άστο ρε Κάρολε. Δεν βαρέθηκες;

Ναι βαρέθηκα, αλλά δεν μπορώ να κάνω πίσω όταν με λες παράλογο.

Μα κάτσε ρε σύντροφε, είναι λογικό να λες πως ανακάλυψες τους νόμους της ανθρώπινης ιστορίας παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος;

Και γιατί όχι; Το απέδειξα αυτό.

Τίποτα δεν απέδειξες. Πόσες φορές πρέπει να σου πω πως η ανθρώπινη ιστορία είναι ρευστή, πως δεν είναι φυσικό φαινόμενο για να έχει νόμους, πως σε πολλές περιπτώσεις το εποικοδόμημα είναι πιο σημαντικό από το οικοδόμημα;

Δηλαδή τι λές τώρα; Πως δεν υπάρχουν τάξεις, παραγωγικές σχέσεις και δομές, οικοδόμημα και εποικοδόμημα, αξία και υπεραξία; Αυτό λες;

Όχι, δεν λέω αυτό. Γιατί κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις; Λέω ότι όλα αυτά υπάρχουν και είμαι από τους πρώτους που θαύμασα τις ανακαλύψεις σου, όμως όλα αυτά δεν είναι νόμοι, υπάρχουν κι άλλες πλευρές της ανθρώπινης ζωής. Ναι μεν ισχύουν για όλες τις κοινωνίες και για όλες τις ιστορικές περιόδους αλλά ρε φίλε, δεν είναι το παν. Δεν είδες τι πάθαμε κι οι δυο μας με το Θεό;

Σε αυτό έχεις δίκιο, τι να πω; Όμως στα άλλα δεν έχεις.

Κακά τα ψέματα. Προσπαθήσαμε κι οι δύο να κάνουμε επιστήμη κάτι που ήταν σκέψη, κάτι που φοβηθήκαμε ότι θα μείνει ουτοπικό και για αυτό θελήσαμε να το προστατεύσουμε. Ανθρώπινο είναι αυτό.

Μα γιατί λες εμείς; Εσύ έμεινες κολλημένος με το εξεγερτικό ένστικτο και τον Αντικρατισμό σου. Ποτέ δεν προσπάθησες να κάνεις επιστήμη, μια ζωή αντίθετος με όλα ήσουν κι εδώ ακόμα το ίδιο κάνεις. Καλά λένε πως το χούι βγαίνει τελευταίο…

Εντάξει, εντάξει. Μην τσακωθούμε πάλι. Πλακωνόμασταν που πλακωνόμασταν κάτω, πρέπει να το συνεχίσουμε κι εδώ;

Μα εσύ αρχίζεις, δεν φταίω εγώ.

Κοίτα, εγώ ποτέ δεν είπα και ούτε λέω τώρα πως δεν έκανες κάτι πολύ σημαντικό. Αυτό στο αναγνωρίζουν άλλωστε εχθροί και φίλοι. Ναι, συμφωνώ ότι χρησιμοποίησες επιστημονικές μεθόδους, όμως δεν έφτιαξες νέα επιστήμη. Δεν το δέχεσαι αυτό;

Ακόμα κι αν είναι έτσι- που δεν είναι- πρέπει να μου αναγνωριστεί το πάθος να μιλήσω και να αποδείξω πράγματα που ως τότε ήταν εν πολλοίς άγνωστα.

Μα ποιος λέει όχι σε αυτό; Εγώ πάντως δεν ισχυρίστηκα κάτι τέτοιο. Για τις εμμονές σου μίλησα.

Σοβαρά το λες αυτό; Μιλάς εσύ για εμμονές; Χα χα χα χα χα…

Μα γιατί γελάς ρε;

Με κοροϊδεύεις τώρα; Κάνεις πως δεν θυμάσαι ποιο ήταν το παρατσούκλι σου στην Διεθνή;

Κάτι είχα ακούσει…

"Εμμονάκια" δεν σ΄ έλεγαν κρυφά; Τα έχεις ξεχάσει αυτά;

Και σένα σ΄ έλεγαν "θεωρητικούρα". Εσύ τα έχεις ξεχάσει;

Κόφτο.

Εσύ κόφτο.Ρε Κάρολε, σαν παιδιά κάνουμε ρε γαμώτο. Τι πράγμα είναι αυτό με μας τους δύο;

Δεν συμφωνώ. Δεν κάνουμε σαν παιδιά, απλά διαφωνούμε ριζικά και αν το δεις μέσα από το ιστορικό προτσές είναι λογικό να…

Σταμάτα ρε παιδί μου, σταμάτα πιά με τα προτσές! Τι κάνουμε τώρα; Έχουμε συνειδητοποιήσει ότι θέλαμε τα ίδια πράγματα αλλά διαφέραμε στον τρόπο; Έχουμε καταλάβει τι κάνουμε; Συνεχίζουμε αυτό που αφήσαμε τότε στη μέση, αυτό κάνουμε.

Έχεις δίκιο. Και τώρα πλέον δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω και συνεχίζουμε να τσακωνόμαστε ακόμα και νεκροί. Θα ετοιμάσω σήμερα μια μπροσούρα που θα καταγράφει με πυκνό τρόπο τα κοινά μας σημεία. Έχει χαθεί και αυτός ο Φρήντριχ, δεν τον βρίσκω πουθενά!

Δεν είναι εδώ.

Και πού είναι δηλαδή;

Πήγε σήμερα αξημέρωτα στην Κόλαση για να έχει χρόνο και να καταγράψει τις συνθήκες εργασίας των εργατών, που βάζουν στα καζάνια τους κολασμένους.

Α τον άτιμο! Πώς κατάφερε να φύγει έστω και για λίγο;

Ε, δεν τον ξέρεις τώρα; Έχει τον τρόπο του αυτός. Λοιπόν…. θες να γράψουμε την μπροσούρα που έλεγες μαζί;

Εντάξει. Αλλά θα κάνεις λίγο πίσω για το Κράτος.

Έγινε. Κι εσύ όμως θα κάνεις λίγο πίσω για οικοδόμημα και εποικοδόμημα.

Έγινε. Κι έχω και μια ιδέα, τώρα μου΄ ρθε.

Για πες.

Λέω όταν ετοιμάσουμε την μπροσούρα να βρούμε έναν τρόπο να την στείλουμε στην Ελλάδα.

Στην Ελλάδα;;;;;

Ναι. Εκεί έχει προβλήματα ο κόσμος και ίσως τον βοηθήσουμε.

Αυτό το ξέρω. Όμως ξέρεις τι σκέφτομαι;

Τι;

Να μην τη στείλουμε στους Αριστερούς.

Μα τι λες τώρα; Στων Αριστερών τα χέρια πρέπει να φτάσει πρώτα.

Διαφωνώ. Άσε τους Αριστερούς και ας τη στείλουμε πρώτα στον μη αριστερό κόσμο.

Και γιατί αυτό;

Γιατί οι Αριστεροί είναι σαν κι εμάς.

Δηλαδή;

Μα είναι απλό ρε σύντροφε. Αυτοί για να μονιάσουν πρέπει να πεθάνουν πρώτα…