Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2009

ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΣ: ΑΤΟΜΟ Ή ΟΜΑΔΑ;...


Στίρνερ ή Μπακούνιν;
Ατομικισμός ή Συνεργασία;
Ο καθένας μόνος του ή όλοι μαζί;
Επιθυμούμε την οργάνωση, όσοι από εμάς –με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο- πιστεύουμε και ελπίζουμε σε μια αναρχική κοινωνία ή μήπως την φοβόμαστε για να μην μας κατηγορήσουν ως αστούς;
Θα νιώθουμε σαν καραβανάδες αν προσπαθήσουμε να πειθαρχήσουμε στον σκοπό μας;
Μεγάλο θέμα και θα ήθελα να το συζητήσουμε.

Παρακάτω, παρατίθενται αποσπάσματα από το βιβλίο του Rudolf Rocker (1873-1958)
"Αναρχισμός Και Οργάνωση" των πολύ καλών -κατά τη γνώμη μου- νέων εκδόσεων
"Καινά Δαιμόνια" σε μετάφραση του Γιάννη Ανδρουλιδάκη.



Αποσπάσματα:
"Ο αναρχισμός, αν και ξεκινά από το άτομο στη θεώρησή του για τους διαφορετικούς θεσμούς και τα ρεύματα των κοινωνικών ιδεών, δεν παύει να είναι μια κοινωνική θεωρία που αναπτύσσεται μέσα στο λαό".

"Οι θεμελιωτές του σύγχρονου αναρχισμού- ο Προυντόν, ο Μπακούνιν και ο Κροπότκιν- υπογράμμιζαν πάντα την κοινωνική βάση της αναρχικής θεωρίας, η οποία αποτελούσε την αφετηρία της σκέψης τους".

"Ο αναρχισμός, αυτός ο αιώνιος αντίπαλος κάθε μονοπωλίου, οικονομικού, πολιτικού ή κοινωνικού, πολεμά στο Κράτος τόσο τον προστάτη αυτών των μονοπωλίων όσο και τον αδυσώπητο εχθρό κάθε άμεσης και αδιαμεσολάβητης σχέσης μεταξύ των ανθρώπων. Σε καμία περίπτωση, ωστόσο, δεν εχθρεύεται την οργάνωση. Αντιθέτως, ένας από τους σημαντικότερους λόγους της σκληρής του εναντίωσης με το Κράτος εδράζει στο γεγονός ότι αυτό αποτελεί το μεγαλύτερο εμπόδιο σε μια πραγματική οργάνωση που θα βασίζεται στα ισότιμα δικαιώματα όλων των ανθρώπων".

"Είναι σαφές ότι οι μεγάλοι εκπρόσωποι του αναρχισμού και οι θεμελιωτές του σύγχρονου αναρχικού κινήματος δεν κουράζονταν ποτέ να υπογραμμίζουν τον κοινωνικό χαρακτήρα των ιδεών τους, δε θα μπορούσαν να είναι αντίπαλοι της οργάνωσης. Και πράγματι δεν ήταν.
Πολεμούσαν τη συγκεντρωτική δομή οργάνωσης που αποτελεί αντιγραφή της οργάνωσης της Εκκλησίας και του Κράτους, αλλά αναγνώριζαν την απόλυτη ανάγκη μιας οργάνωσης που να περιλαμβάνει όλες τις δυνάμεις. Και βρήκαν την πιο ικανοποιητική μορφή της στον φεντεραλισμό".

"Ο ίδιος ο Μπακούνιν υπήρξε για όλη του τη ζωή ενεργητικός και ακούραστος εκπρόσωπος της ιδέας της οργάνωσης και το μεγαλύτερο τμήμα της δράσης το στην Ευρώπη αφορά τις αδιάκοπες απόπειρές του να συγκεντρώσει σε μια οργάνωση τα επαναστατικά και ελευθεριακά στοιχεία και να σπρώξει προς τη δράση.
O Μπακούνιν άλλωστε ανέπτυξε αυτήν την ιδέα σε μια σειρά από λαμπρά άρθρα στην εφημερίδα L’ Egalite της Γενεύης, όπου η οργάνωση της Διεθνούς παρουσιαζόταν ως συνασπισμός των οικονομικών ομοσπονδιών και σε αντίθεση με τα πολιτικά κόμματα".
"Ως μεμονωμένο άτομο ο εργαζόμενος βρίσκεται στο έλεος της οργανωμένης δύναμης του Κεφαλαίου, ακόμα κι όταν διαθέτει εξαιρετικές ικανότητες και τεράστια προσωπική ενέργεια. Μόνο μέσα από την οργάνωση αναπτύσσονται οι δυνάμεις όλων, συγκεντρωμένες στην κοινή δράση".

Μπακούνιν: "Δεν είναι τώρα καιρός για ιδέες, είναι καιρός για πράξεις και για γεγονότα.
Το πιο ουσιαστικό σήμερα είναι η οργάνωση των δυνάμεων της εργασίας.
Αλλά αυτή η οργάνωση πρέπει να είναι έργο του προλεταριάτου του ίδιου.
Αν ήμουν ακόμα νέος, θα πήγαινα με τους εργαζόμενους, θα μοιραζόμουν τη ζωή της δουλειάς μαζί με τα εργαζόμενα αδέρφια μου και θα συμμετείχα μαζί τους στο μεγάλο έργο της οργάνωσης".

"Μην ξεχνάτε ποτέ ότι, ακόμα κι αν είστε ανίσχυροι ως μεμονωμένα άτομα ή ως απλές τοπικές ή εθνικές οργανώσεις, θα βρείτε απέραντη ζωτικότητα και ακατανίκητη δύναμη μέσα σε μια οικουμενική ένωση".

"Όποια κι αν είναι η εχθρότητά μου σε αυτό που ονομάζεται στη Γαλλία "πειθαρχία", αναγνωρίζω εντούτοις ότι μια ορισμένη πειθαρχία, όχι μηχανική αλλά ελευθέρα συνειδητή, είναι και θα είναι πάντα απαραίτητη. Απαραίτητη εκεί όπου οι άνθρωποι ελευθέρως ενωμένοι θα επιχειρούν μια κοινή εργασία ή θα επιθυμούν να προσφύγουν σε κοινή δράση.
Μια τέτοια πειθαρχία δεν αποτελεί τίποτα άλλο από ελεύθερη συμφωνία, ώριμη αντανάκλαση κάθε ατομικής προσπάθειας στην κατεύθυνση ενός συλλογικού στόχου".

"Την εποχή της Ιταλικής Ομοσπονδίας ή της Ομοσπονδίας του Ζιρά. Όλα τα συγγράμματα, οι εφημερίδες και οι μπροσούρες ήταν γεμάτες με υποδείξεις για τη χρησιμότητα της οργάνωσης και δεν υπήρχε κανείς στις τάξεις των αναρχικών που υποστήριζε κάτι διαφορετικό σε σχέση με αυτό το ζήτημα. Η οργάνωση ήταν η πρώτη αναγκαία συνθήκη κάθε συλλογικής δράσης".

"Τα κινήματα που δρουν στην παρανομία είναι βέβαια ικανά να φέρουν στους περιορισμένους κύκλους τους το συγκινητικό πνεύμα της αυταπάρνησης και της θυσίας των ανθρώπων για την υπόθεση της επανάστασης και μάλιστα σε εξαιρετικά αναπτυγμένο βαθμό.
Τους λείπει όμως η πλατιά επαφή με τις λαϊκές μάζες, που είναι οι μόνες που μπορούν να γονιμοποιήσουν την επαναστατική δράση διατηρώντας την ζωντανή και εξασφαλίζοντας τη συνέχειά της".

"Ο κοινωνικός μετασχηματισμός προϋποθέτει πάντα την πιο πλατιά και την πιο εκτεταμένη προπαγάνδα μέσα στις μάζες, που πρέπει να κυριευθούν από την ιδέα της αλλαγής πριν ακόμα αναπτυχθεί η σχετική δράση".

"Η επαφή με τις μάζες χανόταν όλο και πιο πολύ. Ιδιαίτερα στις περιπτώσεις όπου αναπτύσσονταν ακραίες δράσεις από μεμονωμένους επαναστάτες.
Το πρόβλημα σε αυτή την περίπτωση είναι ότι αυτοί οι τελευταίοι, έχουν πάντα την ψευδαίσθηση ότι προσεγγίζουν το λαό με τις πράξεις τους, ενώ αυτό που συμβαίνει είναι ακριβώς το αντίθετο".

"Όπως ακριβώς υπερεκτίμησαν τη σημασία των συνωμοτικών οργανώσεων, οι αναρχικοί της περιόδου, που εξετάζουμε εδώ, απέδωσαν υπερβολική σημασία και στις μεμονωμένες επαναστατικές πράξεις.
Αρκετοί, έφτασαν στο σημείο να θεωρούν ότι αυτό που ονόμαζαν "προπαγάνδα με τη δράση" ήταν η βασική δραστηριότητα του κινήματος".

"Μόνο οι τρομακτικές διώξεις, τις οποίες υπέστησαν οι αναρχικοί σε διάφορες χώρες, μπορούν να εξηγήσουν γιατί υπερεκτιμήθηκε τόσο υπερβολικά στους κύκλους τους και κατά τη διάρκεια εκείνης της τρομερής περιόδου η σημασία των μεμονωμένων πράξεων".

"Αυτοί οι μικροί κύριοι ανταγωνίζονταν για λόγους αρχής κάθε οργανωμένη δράση και κοιτούσαν με περιφρόνηση το "μεγάλο κοπάδι". Ξεχνούσαν έτσι το γεγονός ότι κι ο ίδιος ο Στίρνερ αναφερόταν στην πρόταση για μια "Ένωση των Εγωιστών".

"Ακόμα και στο Διεθνές Επαναστατικό Συνέδριο του Λονδίνου το 1896, υπήρχε ανάμεσα στους παρόντες ένας αδιόρθωτος στιρνερικός που κάθε φορά που οι υπόλοιποι ήθελαν να πάρουν μια απόφαση φώναζε: «Όλο αποφάσεις και ψηφίσματα! Δεν ήρθα εδώ για να κάνω συμφωνίες με τους υπόλοιπους. Θέλω να παραμείνω ο εαυτός μου!».
Καθώς όμως η κομμουνιστική τάση είχε κερδίσει την ηγεμονία, κάθε τέτοια έξαψη έπαιρνε την απάντηση που της άρμοζε: «Αν θέλετε να μείνετε ο εαυτός σας έπρεπε να είχατε μείνει σπίτι σας. Δεν χρειαζόταν να έρθετε εδώ και να μας ενοχλείτε»".


Μαλατέστα: "Να μείνουμε μακριά από τη λαθεμένη αντίληψη ότι η απουσία οργάνωσης αποτελεί ένα εχέγγυο ελευθερίας. Τα ωμά γεγονότα αποδεικνύουν ακριβώς το αντίθετο. Ένα απλό παράδειγμα: υπάρχουν στη Γαλλία αναρχικές εφημερίδες που δεν υπάγονται σε καμία οργάνωση. Αλλά οι στήλες τους παραμένουν κλειστές για όλους αυτούς που οι ιδέες τους, το στυλ τους ή η προσωπικότητά τους έχουν την ατυχία να μην είναι του γούστου των εκδοτών.

Δεν υπάρχει ούτε ένας αναρχικός, ούτε ένας, που θα αρνηθεί να σεβαστεί μια ηθική εξουσία που οφείλει την ύπαρξη της στην εμπειρία, την ευφυΐα, το ταλέντο. Είναι τεράστιο λάθος να κατηγορούνται οι οπαδοί της οργάνωσης, οι φεντεραλιστές, για συγκεντρωτισμό. Και είναι επίσης τεράστιο λάθος να νομίζουμε ότι οι αντίπαλοι της οργάνωσης, οι ατομικιστές, έχουν αυτοδικαστεί στην απομόνωση. Πιστεύω ότι ο διάλογος ανάμεσα στους ατομικιστές και τους οπαδούς της οργάνωσης περιστρέφεται αποκλειστικά και μόνο γύρω από κενές λέξεις περιεχομένου που δε στέκονται μπροστά στην πραγματικότητα.

Αρκετά με τα κούφια λόγια, ας περάσουμε στην πράξη! Τα λόγια χωρίζουν, η πράξη ενώνει. Είναι καιρός να οργανώσουμε τις δυνάμεις μας για να αποκτήσουμε πραγματική επιρροή στα κοινωνικά δρώμενα.»".


"Καταλαβαίνουμε σήμερα παντού ότι το αναρχικό κίνημα έχει απόλυτη ανάγκη από μια οργανωμένη βάση, αν θέλει να είναι παρόν στις μεγάλες μάχες που έρχονται, αν θέλει να διατηρηθεί ζωντανό και αν δε θέλει να είναι οι οπαδοί του κρατικού σοσιαλισμού αυτοί που θα κληρονομήσουν τη δράση μας και τις θυσίες μας".
"Και θα συμβαίνει παντού το ίδιο όσο οι αναρχικοί δεν κατορθώνουμε να ενωθούμε στη βάση κοινών κατευθύνσεων και να συγκεντρώσουνε οργανωμένα τις δυνάμεις μας".

"Είναι απολύτως λάθος να θεωρήσουμε ότι μέσα στην οργάνωση εξαφανίζονται οι προσωπικότητες. Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Μόνο μέσα από τη στέρεη επαφή με τους ομοίους της μια προσωπικότητα αναπτύσσεται ολοκληρωμένη".

"Όσο περισσότερο ένας άνθρωπος συνδέεται στενά με άλλους ανθρώπους και όσο πιο βαθιά βιώνει τις χαρές τους και τις λύπες τους, τόσο περισσότερο οξύνεται το προσωπικό του αισθητήριο και τόσο περισσότερο μεγαλώνει η ατομικότητά του. Και ας κάνουμε σαφές ότι το προσωπικό αισθητήριο του ανθρώπου είναι προϊόν του κοινωνικού του αισθητηρίου.
Για όλους αυτούς τους λόγους ο αναρχισμός, όχι μόνο δεν είναι αντίπαλος της οργάνωσης, αλλά αντίθετα, είναι ο πιο θερμός οπαδός της. Με την προϋπόθεση ότι πρόκειται για τη φυσική οργάνωση, αυτή που συγκροτείται από κάτω προς τα πάνω, εκφράζεται από την ομοσπονδιακή συλλογική δράση των διαφορετικών δυνάμεων και γεννά με αυτόν τον τρόπο τις κοινωνικές σχέσεις των ανθρώπων".

61 σχόλια:

  1. Η οργάνωση είναι δίκοπο μαχαίρι, γιατί ιστορικά αποδείχθηκε ότι αυτή μεταλάσεται σε αυταρχική δικτατορία όταν πετύχει την κατάληψη της εξουσίας, παραδείγματα υπάρχουν πάμπολα.
    Πιστεύω ότι η κοινωνία θα αλλάξει όταν τα μέλη της θα εξελιχθούν σε οντότητες και πάψουν να είναι οπαδοί πρόβατα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μην ξεχνάμε ότι η μεγάλη σύγκρουση του Μπακούνιν και του Μάρξ ήταν αυτό ακριβώς το ζήτημα. Ο Μπακούνιν πρόβλεπε ότι η δικτατορία του προλεταριάτου θα εξελίσονταν σε μιά αυταρχική εξουσία και έτσι έγινε.
    Θεωρώ ότι ιστορικά δικαιώθηκε ο Μπακούνιν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλησπέρα Χαράλαμπε.
    Δίκοπο μαχαίρι είναι σίγουρα. Αλλά η άλλη κόψη του μαχαιριού είναι ο Ατομικισμός και η δαιμονοποίηση της οργάνωσης. Προς θεού, όταν αναφέρομαι στην οργάνωση, δεν εννοώ τη "Δικτατορία του Προλεταριάτου" και ως προς αυτό φυσικά δικαιώθηκε ο Μπακούνιν, όπως και πολλοί μεταγενέστεροι. Ο Μπακούνιν όντως στάθηκε σαν Προφήτης των δεινών που θα επακολουθούσαν.
    Από την άλλη πλευρά βέβαια έχει υποταχθεί ο Αναρχισμός-στην Ελλάδα τουλάχιστον- σε έναν ιδιότυπο ατομικισμό που με τη λογική της "προπαγάνδας μέσω του παραδέιγματος" έχει κατά τη γνώμη μου αλώσει την οποιαδήποτε προσπάθεια για οργάνωση.
    Άλλο "Δικτατορία του Προλεταριάτου", άλλο οργάνωση. Σε καμία περίπτωση δεν ταυτίζονται.
    Μόνο μαζί μπορούμε να αλλάξουμε από οντότητες σε πρόβατα, ο καθένας μόνος του δε θα καταφέρει κάτι διαρκές, κάτι καλό για όλους μας. Σίγουρα όλοι μας έχουμε εγγενείς αδυναμίες, αλλά πολλές φορές όταν είσαι μόνος σου δεν μπορείς να τις αντιληφθείς κι αυτό προκαλεί στασιμότητα σε όλους μας και στον καθένα χωριστά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. η οργάνωση μεταλλάσεται σε δικατορία; και οι μη οργανωμένες ομάδες με τις "χαρασματικές προσωπικότητες" και η άτυπη ιεραρχία που έχουν;
    παντού υπάρχει οργάνωση έτσι ήταν ετσι είναι να συζητήσουμε για το είδος οργάνωσης ναι.
    Συνήθως όταν γίνεται λόγος περί οργάνωσης γίνεται επειδή συνήθως είναι όλοι ανεύθυνοι και δεν γίνεται να κανουν κάτι συλλογικά.Και λέγωντας συλλογικά δεν λέω για τη γνωστή τετριμένη πρακτική του χώρου. Τεσπα άλλη ωρα ισως πάντως καταντάει κουραστικό το 2009 να λέμε για οργάνωση ή όχι. Αν μη τι άλλο στην οργάνωση όπως αυτή και αν είναι, ωφείλεται και το έστω φτωχό μεροκαματάκι που παίρνουμε αλλιώς τα αφεντικα΄θα μας πέταγαν στην κυριολεξία ενα κομμάτι ψωμί και λίγο νερό τωρα με την οργάνωση μπορούμε και πίνουμε τις μπύρες μας στη μεσολογγίου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Η οργάνωση δημιουργείται για την πάλη εναντίον ενός στόχο και καταστρέφεται μετά την δράση της, είναι λάθος να υπάρχει η οργάνωση σε μόνιμη βάση για τους γνωστούς κινδύνους.
    Η Συντονιστική του Πολυτεχνείου ήταν μια οργάνωση των πολιτών που δημιουργήθηκε μέσα στη ρήξη και δεν προϋπήρχε και αυτό την κατέστησε πειστική και δυναμική.
    Οι Συντονιστικές των καταλήψεων δημιουργούνται επίσης μέσα στη ρήξη με σκοπό να διαχειριστούν την ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΚΑΤΑΛΗΨΗ και όχι να μονιμοποιηθούν και μετεξελιχθούν σε κάτι άλλο.
    Και εγώ πιστεύω ότι ένας αγώνας χρειάζεται οργάνωση, αλλά δεν πιστεύω στην μονιμότητα της οργάνωσης για τους λόγους που αναφέρω στο προηγούμενο σχόλιο μου.
    Οσο αφορά το ψωμί που τρώμε...αυτό κατακτήθηκε με τους αγώνες των πολιτών που έδρασαν βέβαια οργανωμένα, αλλά η αυθόρμητη δράση ήταν αυτή που δημιουργεί την οργάνωση στο υποκείμενο ζήτημα και όχι η οργάνωση.
    Με απλά λόγια το κύριο είναι, η δράση των πολιτών και η οργάνωση τους έπεται και προκύπτει λόγω του αγώνα.
    Τι λέει η παραδοσιακή αριστερά;
    Υπάρχουμε για να οργανώσουμε την ανατροπή...
    Οσο δείτε ανατροπή εσείς τόσο θα δω και εγώ, αυτοί δικαιολογούν τον ρόλο τους καθιστώντας τον εαυτό τους την κύρια δύναμη ανατροπής, όμως η οποιαδήποτε ανατροπή θα έλθει από την δράση των περιθωριοποιημένων ανθρώπων και θα έχουν στην κόντρα την οργανωμένη παραδοσιακή αριστερά.
    Και μη ξεχνάμε ποιοί μίλαγαν για 300 προβοκάτορες στο Πολυτεχνείο...
    Μίλαγαν οι εξ επαγγέλματος οργανωμένοι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Οι επαναστάσεις γίνονται από τους πολίτες και οι επαγγελματίες οργανωμένοι τις καπελώνουν και τις οδηγούν εκεί που επιδιώκουν.
    Οταν μάλιστα δεν τις ελέγχουν τις συκοφαντούν και τις σαμποτάρουν.
    Οι οργανωμένοι είναι μέρος του συστήματος και θέλουν να παραμείνει το σύστημα ως έχει.
    Ιστορικά το νέο έρχεται σε σύγκρουση με το παλιό οργανωμένο status.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=103725
    Ενα ενδιαφέρον άρθρο του Βεργόπουλου για την αντιΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΗ αριστερά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Προσωπικά θεωρώ τις οργανώσεις σαν τις πλέον καταπιεστικές μορφές εξουσίας που συνθλίβουν κάθε ελεύθερη σκέψη και πρωτοβουλία.
    Εχω δεί καλοπροαίρετους ανθρώπους να γίνονται μηδενικά όταν τόλμησαν να εκφράσουν μια μη αρεστή στη ηγεσία αποψη, εχω δεί κοπελίτσες να τις πηδάνε οι καθοδηγητάδς εν ονόματι της επαναστατικότητας και άλλων μπουρδελολογιών.
    Σήμερα οι οργανώσεις έχουν γίνει γραφειοκρατικές ενώσεις απατεώνων που κοροϊδεύουν τον κόσμο για να έχουν οφίτσια.
    ΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΔΕΞΙΑ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ!
    Καληνύχτα φιλαράκι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Χαράλαμπε λες: "Προσωπικά θεωρώ τις οργανώσεις σαν τις πλέον καταπιεστικές μορφές εξουσίας που συνθλίβουν κάθε ελεύθερη σκέψη και πρωτοβουλία.
    Εχω δεί καλοπροαίρετους ανθρώπους να γίνονται μηδενικά όταν τόλμησαν να εκφράσουν μια μη αρεστή στη ηγεσία αποψη, εχω δεί κοπελίτσες να τις πηδάνε οι καθοδηγητάδς εν ονόματι της επαναστατικότητας και άλλων μπουρδελολογιών.
    Σήμερα οι οργανώσεις έχουν γίνει γραφειοκρατικές ενώσεις απατεώνων"
    Συμφωνώ μαζί σου, με τη διαφορά πως δεν μιλάω για τέτοια οργάνωση, Μην παίρνεις ως παράδειγμα κάτι διαστρεβλωμένο, αλλά κάτι αληθινό. Αυτά που λες τα έχω ζήσει κι εγώ, αλλά δεν μου λένε τίποτα. Το θέμα δεν είναι η οργάνωση σαν έννοια αλλά ο τύπος της, κάτω από ποιές συνθήκες, με ποιούς όρους, με ποιό τρόπο. Μιλάω για την δαιμονοποίηση της οργάνωσης στον Αναρχικό χώρο και την Ατομικοποίσηση της Πράξης. Όχι για την οργάνωση που περιγραφεις, με την οποία είμαι εντελώς αντίθετος και την ξέρω αρκετά καλά.

    Συμφωνώ σε όσα λες για την Αριστερά και είμαι μαζί σου. Αν κάποιοι πολίτες είναι συνειδητοποιημένοι όμως δεν πρέπει να οργανωθούν; Πρέπει να περιμένουν όλους τους υπόλοιπους να συνειδητοποιήσουν την κατάσταση; Ναι, με τους απόκληρους μαζί, και τους συνειδητοποιημένους και όλοι μαζί για κάτι καλύτερο, αλλά με οργάνωση. Όχι ο καθένας μόνος του, όχι μόνο μολότοφ και κυνηγητό με τους μπάτσους, γιατί δεν υπάρχει ουσιαστικό αποτέλεσμα. Καλές οι ατομικές ενέργειες, αλλά πρέπει να ασχοληθούμε και λίγο με τους γύρω μας, αυτό μας ενδιαφέρει. Αν είναι να ασχολούμαστε με το εγώ μας και την επαναστατικοποίσησή του, ας το αφήσουμε καλύτερα. Υπάρχει τόσος κόσμος εκεί έξω που προσδοκά κάτι καλύτερο. Δεν πρέπει να τον αφήσουμε στα χέρια των Γνωστών-Αγνώστων (Δεξιών και Αριστερών).
    Και για να γίνει αυτό χρειάζεται οργάνωση. Όχι τύπου Κ.Κ.Ε. ή ινστρουκτόρων που τα ξέρουν όλα και συμφέρουν. Δική μας οργάνωση, ισότιμη, με ατέλειες αλλά δική μας, των ανθρώπων, όχι κάποιας αυθεντίας, κομματικής, ιδεολογικής, επιστημονικής.
    Δεν έχω στο μυαλό μου τον Αναρχισμό ως δόγμα, αλλά ως προσπάθεια περάσματος του Ανθρώπου από την σκοτεινή πραγματικότητα σε ένα φωτεινότερο μέλλον, με όλους για όλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. η οργάνωση μεταλλάσεται σε δικατορία; και οι μη οργανωμένες ομάδες με τις "χαρασματικές προσωπικότητες" και η άτυπη ιεραρχία που έχουν;
    παντού υπάρχει οργάνωση έτσι ήταν ετσι είναι να συζητήσουμε για το είδος οργάνωσης ναι.
    Συνήθως όταν γίνεται λόγος περί οργάνωσης γίνεται επειδή συνήθως είναι όλοι ανεύθυνοι και δεν γίνεται να κανουν κάτι συλλογικά.Και λέγωντας συλλογικά δεν λέω για τη γνωστή τετριμένη πρακτική του χώρου. Τεσπα άλλη ωρα ισως πάντως καταντάει κουραστικό το 2009 να λέμε για οργάνωση ή όχι. Αν μη τι άλλο στην οργάνωση όπως αυτή και αν είναι, ωφείλεται και το έστω φτωχό μεροκαματάκι που παίρνουμε αλλιώς τα αφεντικα΄θα μας πέταγαν στην κυριολεξία ενα κομμάτι ψωμί και λίγο νερό τωρα με την οργάνωση μπορούμε και πίνουμε τις μπύρες μας στη μεσολογγίου

    Ανωνυμε καλησπέρα. Οι τακτικές του "χώρου" είναι γνωστές αλλά οργανωμένες. όσο υπάρχει Κράτος θα υποστηρίζω αυτές τις ενέργειες, αλλά ξέρω πως μπορούμε να κάνουμε πολλά περισσότερα. Ας οργανωθούμε πια και ας διεκδικήσουμε τα αυτονόητα. Κατλαβαίνω τον αυθορνητισμό, μπορώ να τον ερμηνεύσω και να τον αιτιολογήσω. Ξέρω πως πολλά πράγματα που προσφ΄ςερει ο "χώρος" αποκρύπτονται από κανάλια και εφημερίδες, ξέρω την αμηχανία που υπάρχει απέναντι στην οργάνωση. Όμως πιστεύω πως αυτό πρέπι να ξεπεραστεί και να βοηθήσουμε εαυτούς και αλλήλλους.
    Σε χαιρετώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. έχει δίκιο ο Χαράλαμπος. Και τι πάει να πει "μη οργανωμένες ομάδες"; Ή είναι ομάδες και άρα οργανωμένες ή δεν είναι. Οι δε χαρισματικές προσωπικότητες μόνο μέσα στις οργανώσεις υπάρχουν ως τέτοιες. Έξω από αυτές είναι απλώς προσωπικότητες με γνώμη ίση με των άλλων που επίσης είναι προσωπικότητες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Η τέλεια οργάνωση που επικαλείσαι αγαπητό μου ελευθεριακό φιλαράκι, υπάρχει στην φαντασία μας, μακάρι να μπορούσε να υπάρξει σε συνέχεια.
    Στη φάρμα των ζώων ο Οργουελ πραγματεύεται αυτό ακριβώς το θέμα, την μετεξέλιξη της οργάνωσης σε τυρανία.
    Συμφωνώ με τον Κλείτορα, η ομάδα δεν υπάρχει βάσει κάποιου καταστατικού, αλλά συγκροτείται και δρά έχοντας κάποιο στόχο.
    Οι ηγέτες αναδεικνύονται μέσα στην ομάδα από τις πρωτοβουλίες τους, από τον ηρωισμό τους και από την προάσπιση της ομάδας. Είναι μάλιστα αποδεκτοί από την ομάδα.
    Ας δουμε τι γίνεται στις ομάδες των ζώων, εκεί ο ηγέτης υπάρχει για να προστατεύει την ομάδα από τους κινδύνους θυσιάζοντας τον εαυτό του όταν υπάρχει ανάγκη και γιαυτό τον αποδέχονται οι άλλοι, σε μας οι ηγέτες ονειρέονται να γίνουν αφεντικά με τσιράκια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αφού συμφωνούμε και οι τρεις, γιατί φαίνεται σαν να διαφωνούμε; Ξέρω τους κινδύνους της οργάνωσης, συμφωνούμε στο τι είναι πραγματικά ένας ηγέτης. Αφού συμφωνούμε, άρα λογικά υπάρχουν κι άλλοι που συμφωνούν με εμάς. Εγώ δε μιλάω για ουτοπία, τέλεια οργάνωση, τέλειους ανθρώπους και όλα τέλεια, όμορφα και ωραία. Μιλάω για ανθρώπους σαν κι εμάς (σαν όλους δηλαδή), με αδυναμίες, φιλοδοξίες, κακίες κτλ. Πουθενά δεν έχει προχωρήσει τίποτα χωρίς οργάνωση. Για παράδειγμα, είναι σαν να μιλάω εγώ για την οργάνωση των Σοβιέτ και εσείς να μου υπενθυμίζετε πως τα καπέλωσαν οι Μπολσεβίκοι. Μα δε λέω όχι. Έτσι κι αλλιώς δεν μιλάω για τέλεια οργάνωση (πράγμα αδύνατον),αλλά για προσπάθεια οργάνωσης. Δεν εξιδανικεύω, δεν εθελοτυφλώ, δεν ουρανοβατώ. Όμως όλα τα πράγματα στη ζωή θέλουν προσπάθεια. Επιλέγοντας την απουσία προσπάθειας για οργάνωση, ουσιαστικά επιλέγουμε να αφήσουμε τις τύχες μας στους επαγγελματίες πολιτικούς και συνδικαλιστές. Αν θέλουμε κάτι τέτοιο, τότε πάω πάσο. Αν μας φτάνει να δερνόμαστε με τους μπάτσους σε καμιά πορεία, να μας συλλαμβάνουν και να ανήκουμε σε πολιτιστικές ομάδες αναρχικού προσανατολισμού, τότε πάω πάλι πάσο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Οταν εσύ, εγώ και οι άλλοι που συμφωνούμε αποφασίσουμε να δράσουμε εναντίον μιας κατάστασης τότε θα οργανωθούμε.
    Ομως ΠΡΩΤΑ θα συμφωνήσουμε και μετά θα ΟΡΓΑΝΩΘΟΥΜΕ. Η διαφορά βρίσκεται στην μόνιμη οργάνωση που λειτουργεί και μετεξελίσεται σε μια βαρετή και γραφειοκρατική διαδικασία.
    Η αποτυχία όλων των πρωτοβουλιών ιστορικά προήλθε όταν άρχισε η λεγόμενη οργάνωση τους.
    Το παράδειγμα με τα Σοβιέτ είναι εύστοχο και ενδεικτικό αυτής της αποτυχίας.
    Τα κόμματα δικαιολογούν την ύπαρξη τους επιχειρηματολογώντας περί της αναγκαιότητας τους γιατί έτσι τα βολεύει, η νέα κοινωνία δεν θα έχει αυτής της μορφής πολιτικούς σχηματισμούς γιατί απλούστατα ΑΠΕΤΥΧΑΝ να εκφράσουν τον κόσμο.
    Υποτίθεται ότι ο κόσμος επιλέγει τους αντιπροσώπους του, όμως στην πράξη επιλέγει από τους επιλεγμένους από κάποια κομματική εξουσία που τους διαλέγει γιατί είναι υπάκουοι και πειθήνια όργανα.
    Καταλαβαίνω το σκεπτικό σου και το σέβομαι, αλλά άν υπάρξει οργάνωση θα πρέπει να είναι αντιιεραρχική στην πράξη και να λειτουργεί με τελείως διαφορετικό τρόπο από τις υπάρχουσες κατεστημένες οργανώσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. σύντροφοι να το πάω λίγο παραπέρα το θέμα; Κατά την γνώμη μου ομάδα ήδη υπάρχει. Λέγεται κοινωνία και σε αυτήν δυστυχώς δεν έχουμε κανέναν ρόλο για να μην πω το χειρότερο πως έχουμε αρνητικό ρόλο. Τι καταφέραμε τόσα χρόνια δερνόμενοι με τους μπάτσους εκτός από το να τους δίνουμε λόγο ύπαρξης; Τι καταφέραμε τόσα χρόνια συνεδριάζοντας πίσω από κλειστές πόρτες; Τίποτα δεν καταφέραμε πλην του να αποκοπούμε από την κοινωνία που υπότίθεται θέλουμε να επηρεάσουμε. Βάλαμε τα χέρια μας και βγάλαμε τα μάτια μας, γιναμε το περιθώριο ακολουθώντας τις αποφάσεις μερικών ανεγκέφαλων που ξέρουν μόνο να γκαρίζουν και να ρίχνουν στα τυφλά κακοκατασκευασμένες μολότωφ. Αν πραγματικά δεν θέλουμε αστυνομία πρέπει να πείσουμε το ποίμνιο πως όντως αυτή δεν χρειάζεται. Αλλά το ποίμνιο δεν πείθεται καίγοντάς του το μαγαζί που ζει τα παιδιά του. Κακά τα ψέμματα σύντροφοι, η δουλειά δεν γίνεται πίσω από κλειστές πόρτες συνομοτικά και μεταξύ μας. Η δουλειά γίνεται μέσα στην κοινωνία στα καφενεία στους εργασιακούς χώρους στις πλατείες και στον δρόμο. Η δουλειά γίνεται χωρίς κουκούλες και χωρίς μολότωφ όταν ο καθένας από εμάς πείσει τον διπλανό του για την ανάγκη μιας καλύτερης ζωής και πως αυτό μπορεί να γίνει. Αν δεν μπορούμε να τους πείσουμε τότε κάπου φταίμε εμείς και όχι η έλλειψη οργάνωσης. Μια γνήσια ελευθεριακή ιδεολογία όπως η αναρχία δεν επιβάλλεται, επιλέγεται. Αντί λοιπόν να πέφτουμε θύματα των προβοκάτώρων με τις κουκούλες ας κοιτάξουμε πως ο ΚΑΘΕΝΑΣ από εμάς και με αποτέλεσμα όλοι μαζί θα ανοιχτούμε στην κοινωνία κομίζοντας τις ιδέες μας. Αν και όταν αυτές οι ιδέες γίνουν κτήμα των πολλών τότε ως δια μαγείας θα εμφανισοτύν και οι πραγματικές οργανώσεις που θα έχουν συγκεκριμένο σκόπο η κάθε μιά τους και που θα πάψουν να υφίστανται μετά την επίτευξη του στόχου τους. Με αυτό τον απλό τρόπο θα υπάρχουν οργανώσεις για όσο υπάρχουν στόχοι και είναι τόσοι πολλοί οι στόχοι που ποτέ δεν θα μας λείψουν οι οργανώσεις. Δεν χρειάζεται δομή, δεν χρειάζεται καταστατικό, δεν χρειάζεται αρχηγός. αυτό που χρειάζεται είναι ένας κοινός συγκεκριμένος κάθε φορά σκοπός και συντονισμός ως προς την επίτευξή του. Όλα τ' άλλα είναι εκ του πονηρού. ας ξαμοληθούμε λοιπόν στην κοινωνία σπέρνοντας ιδέες. όσες ιδέες σπείρουμε τόσες θύελλες θα θερίζει το σύστημα. Πρέπει να βγούμε στους δρόμους όχι για να κάψουμε αλλά για να διδάξουμε και οι περισσότεροι αν όχι όλοι είμαστε άξιοι γι αυτό. Αντί να ακούει ο κόσμος αναρχία και να σκέφτεται το καμμένο του αυτοκίνητο πρέπει ν' ακούει αναρχία και να βλέπει ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά του. Προσωπικά δεν νοιώθω οτι είμαι ούτε ο σωτήρας ούτε ο διαφωτιστής ούτε τίποτα παραπάνω απ' ότι είναι ο κάθε άνθρωπος. Η διαφορά μου με την υπόλοιπη κοινωνία είναι πως εγώ έχω μελετήσει ιδέες που αυτοί δεν τις γνωρίζουν και σκοπός μου είναι να τις μάθουν και να τις κάνουν κτήμα τους όλοι και όχι να τις κρατήσω για εμένα μήπως και νοιώσω... ανώτερος. Ας αφήσουμε λοιπόν τις μολότωφ ας βγάλουμε τις κουκούλες και να πιάσουμε δουλειά όλοι μας. Σε επίπεδο γειτονιάς κοινότητας και δήμου ας΄αναλάβουμε κοινωνικό έργο ας περάσουμε ιδέες ας αρχίσουμε ζυμώσεις και τότε θα δείτε πως γίνεται. Εμείς ξέρουμε πως γίνεται και χωρίς αστυνομία και χωρίς στρατό και χωρίς εξουσία ας δείξουμε και σοτυς άλλους πως γίνεται. Αλλιώς θα μείνουμε για να έχουν λόγω ύπαρξης όλα τα παραπάνω προβοκάροντας εμείς οι ίδιοι τις ιδέες μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Συμφωνώ με όλα όσα λες, αλλά το θέμα είναι πως έχει περάσει τόσο πολύ στον κόσμο ότι Αναρχικός είναι αυτός που καίει και σπάει, που εγώ προσωπικά όταν προσπαθώ να μιλήσω για την ουσία με διάφορους ανθρώπους, με κοιτούν λοξά και αδιαφορούν. Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι η οργάνωση πίσω από κλειστές πόρτες, αλλά το ότι μένει εκεί. Γιατί και ανοιχτές πόρτες να έχεις ποιός θα έρθει τώρα σε μια συνέλευση αναρχικών; Ούτε ο μπακάλης, ούτε ο μανάβης της γειτονιάς μου. Το θέμα επίσης είναι ότι είναι δύσκολο να πείσεις έναν κόσμο που είναι σίγουρος για την εγκυρότητα της ιδέας του περί Αναρχισμού. Αν δεν μπούμε μέσα στους χώρους δουλειάς, αν δεν κάνουμε τον διπλανό μας να ξεπεράσει την ιδέα περί Αναρχισμού που έχει, αν δεν σταματήσουμε να διαφωνούμε εμείς οι ίδιοι, τότε τίποτα δε θα γίνει. Το δίλημμα Άτομο ή Οργάνωση σε αυτό ακριβώς αναφέρεται. Δεν θέλω να υποστηρίξω μια ιεραρχική οργάνωση με αρχηγούς, υπαρχηγούς κ.τ.λ. αλλά την ανάγκη να απευθυνθεί ο Αναρχισμός στην κοινωνία οργανωμένα. Συμφωνώ με όλα όσα λες. Δεν εννοώ την οργάνωση με την προοπτική να μείνουν οι ιδέες για μας, τους λίγους, τους εκλεκτούς, καμία σχέση. Λέω να οργανωθούμε πρώτα εμείς και μετά να απευθυνθούμε στην κοινωνία. Για παράδειγμα, δεν γίνεται να κατεβαίνουν στην πορεία του Πολυτεχνείου με διαφορετικά πανό οι ΑΚ, Αναρχική Αρχειοθήκη, η Κίνηση για ένα ενιαίο Πολυμορφικό Αναρχικό κίνημα και δεν ξέρω κι εγώ ποιοι άλλοι. Δηλαδή τι ακριβώς τους χωρίζει; Έτσι, δεν πρόκειται ποτέ να απευθυνθούμε πουθενά. Έχεις δίκιο. Αν δεν είσαι στη δουλειά, στο δήμο, όπου μπορείς, δεν κάνεις τίποτα. Πρώτα όμως πρέπει να πούμε στον κόσμο πως δεν είμαστε χαβαλέδες και μπαχαλάκηδες και να τον πείσουμε κιόλας. Γιατί όσο δεν υπάρχει οργάνωση θα είμαστε θύματα προβοκατόρων και μπαχαλάκηδων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. να στο θέσω αλλιώς; Μέχρι σήμερα λειτουργείτε οργανωμένα. Τα χάλια μας τα βλέπεις; Πως θα ξεπεράσει ο μπακάλης την ιδέα περί αναρχίας που εχει όταν βλέπει δέκα μακάκες να μπαίνουν στο πολυτεχνείο και μετά από λίγο να βγαίνουν και να του καίνε το αμάξι; Τι καταλαβαινει ο κοινός νους πέρα από το γεγονός πως συνεδρίασαν οι αναρχικοί και αποφάσισαν να του κάψουν το αυτοκίνητο; Αυτό είναι αναρχία; Να καις το σπίτι όποιου σ' ενοχλεί; Έτσι θα απευθυνθείς στην κοινωνία; Αν ναι, μην περιμένεις να σε ακούσει κι ας έχεις να πεις. Διότι σημασία έχει κατ' αρχήν τι ΚΑΝΕΙΣ. Και το τι κάνουν οι οργανώσεις το ξέρουμε, το βλέπουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Συμφωνώ με τον Κλείτορα και πιστεύω ότι και ο Ελευθεριακός κινείται παράλληλα απλά θεωρεί ότι ο συντονισμός των μικρών οργανώσεων θα δημιουργήσει μια πιο αποτελεσματική παρέμβαση, προσωπικά ακούω οργάνωση και ...τρέχω, η οργάνωση θα πρέπει να δημιουργείται για την επίτευξη ενός στόχου και μετά να ΔΙΑΛΥΕΤΑΙ, ειδάλως μπαίνουμε στην παγίδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Η πρόταση του Κλείτορα για συζητήσεις στα καφενεία, στη δουλειά, στις πλατείες με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο και πιστεύω ότι οι άλλοι ακούν με μεγαλύτερη ευκολία σε αυτούς τους χώρους αυτά που τους λές, παρά να έχεις μια ταμπέλα οργάνωσης και να τους μεταφέρεις τις απόψεις της.
    Η ζωή είναι η καθημερινότητα και εκεί πρέπει και το κάνουμε νομίζω, να συζητάμε και έτσι θα πεισθούν ότι μπορούν οι άνθρωποι να ζήσουν χωρίς αφεντικά και κεχαγιάδες πάνω από το κεφάλι τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Kλείτωρ, νομίζω πως έχει γίνει μια μεγάλη παρεξήγηση. Δε μιλάω για οργάνωση παρασκευής μολότοφ ή απόφασης για κάψιμο. ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ. Το έχω πει και σε μια προηγούμενη ανάρτηση. Αφού συμφωνούμε γιατί φαίνεται σαν να διαφωνούμε; Τόση ώρα αυτό λέω εγώ; Δεν μπορεί να έχεις καταλάβει ότι λέω κάτι τέτοιο. ΛΕΩ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ. Πως προέκυψε ότι μιλάω για οργανωμένο κάψιμο και σπάσιμο; ΜΙΛΑΩ ΓΙΑ ΟΡΓΑΝΩΣΗ. Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΑ ΚΑΤΑΛΗΓΕΙ ΣΕ ΚΑΨΙΜΟ ΚΑΙ ΣΠΑΣΙΜΟ;

    Χαράλαμπε. Νομίζω πως βλέπεις μια αναρχική οργάνωση ως Κομματική οργάνωση κι αυτό κατά τη γνώμη μου είναι λάθος. Με πόσους ανθρώπους έχεις μιλήσει σε καφενεία, στο σχολείο, στην πλατεία και τους έχεις πείσει εσύ, ως άτομο, ως Χαράλαμπος για τη μη αναγκαιότητα ύπαρξης αφεντικών; Και να τους έχεις πείσει, μπόρεσες τελικά να τους προσφέρεις μια προοπτική εξόδου; Όχι σίγουρη και απόλυτη αλλά μια διέξοδο πραγματικής προσπάθειας. Αν το έχεις καταφέρει με πολλούς μάλλον είσαι η εξαίρεση. Δεν μπορούμε να δαιμονοποιούμε την οργάνωση με το φόβο μήπως γίνουμε ΚΚΕ στη θέση του ΚΚΕ. Ποιος θέλει κάτι τέτοιο ρε παιδιά; Και γιατί η οργάνωση δεν μπορεί να δράσει στην καθημερινότητα; Δηλαδή αν υπήρχε ένας συνδικαλιστικός φορέας ελευθεριακού προσανατολισμού στις δουλειές μας, θα μας χάλαγε;
    Που διαφωνούμε τελικά δεν έχω καταλάβει ακόμα. Μήπως παίζουμε με τα νοήματα και τις λέξεις;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Ελευθεριακέ όντως φοβάμαι ότι μια οργάνωση θα εξελιχθεί σε κομματική, το φοβάμαι φίλε μου όπως ο διάολος το λιβάνι, πιθανόν να λαθεύω, αλλά το φοβάμαι.
    Τώρα στις συζητήσεις εάν δεν δηλώσεις αναρχικός και πιάσεις μια απλή συζήτηση και πεις
    --Γουστάρεις ρε φίλε αφεντικά στο κεφάλι σου;
    Ο άλλος θα αρχίσει να προβληματίζεται ίσως και επειδή θα ντραπεί να πεί: Ναι γουστάρω.
    Ξεκινάμε δηλαδή από απλά παραδείγματα ζωής και ανθρώπινης συμπεριφοράς.
    Αλλο παράδειγμα.
    Του λές: Εάν εσένα κάποιος σε χτυπήσει δεν θεωρείς ότι πρέπει να αμυνθείς προστατεύοντας τον εαυτό σου; Ετσι φτάνεις να του δώσεις να καταλάβει ότι η βία στην βία είναι μια απαραίτητη πράξη για την επιβίωση. Είναι αυτοάμυνα δηλαδή.
    Τώρα άν του πείς για Μπακούνιν και Προυντόν, αμέσως θα κουμπωθεί και ότι πείς μετά πάει χαμένο, γιατί πολύ σωστά επισημάνατε και σύ και Κλείτορ, ότι οι μπαχαλάκηδες έχουν κάνει ζημιά με την ημιμάθεια και την βλακεία τους.
    Τώρα μια οργάνωση συνδικαλιστική, αναρχικού προσανατολισμού...τι να πώ, ίσως έχεις δίκιο.
    Προσωπικά δεν είμαι σεχταριστής για να διεκδικώ το αλάθητο, όμως θα πρέπει να υπάρξει πολύ προσοχή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Ελευθεριακέ, το ξέρω πως λές το αντίθετο αυτό που προσπαθώ να σου πω είναι πως η πράξη, η πραγματικότητα σε διαψεύδει και σωστά σε διαψεύδει. Δεν γίνεται η αναρχία να έχει αρχή όποια και αν είναι αυτή όπως και αν την ονομάσουμε. Οι μοναδικές αρχές της αναρχίας αρχίζουν και τελειώνουν στην φυσική ανάγκη και ο συνδικαλισμός δεν είναι φυσική ανάγκη ενώ η ελευθερία είναι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Κλείτωρ Καταρχήν η πραγματικότητα γενικώς διαψεύδει, αλλά αν δεχτούμε εξαρχής πως ο Αναρχισμός δεν είναι ποτέ δυνατόν να οργανωθεί και να διεκδικήσει, τότε δεν υπάρχει λόγος να συζητάμε. Η χθεσινή πραγματικότητα δεν είναι η σημερινή. Κάποια από τις χθεσινές πραγματικότητες με διαψεύδει ή η σημερινή;
    Δε μίλησα εγώ για αρχή, για οργάνωση μιλάω. Αν όπως λες η αναρχία γεννιέται και πεθαίνει μόνο μέσω της φυσικής ανάγκης, τότε πες μου πώς μπορούμε να προτάξουμε αυτή τη φυσική ανάγκη για ελευθερία. Βλέπεις πολύ κόσμο να θέλει να απελευθερωθεί; Ή αν βλέπεις, έχεις καταλάβει πως ξέρουν τον τρόπο να απελευθερωθούν; Όχι ότι τον ξέρω εγώ, αλλά έχοντας μια ιδέα θα το συζητούσα μαζί τους και κάτι θα προέκυπτε. Εδώ είναι η ζωή μας, εδώ ό,τι κάνουμε. Μην μετατρέψουμε τον Αναρχισμό σε μεταφυσική υπόθεση. Αν υπήρχε έμφυτη και κατ’ επέκταση σωστά δομημένη η αρχή της ελευθερίας μέσα σε κάθε άνθρωπο, τότε γιατί να χρειαζόταν ο Αναρχισμός; Θα κάναμε μια ενδοσκόπηση και θα βρίσκαμε τις φυσικές, ελευθεριακές μας κλίσεις. Ακόμα κι αν η ανάγκη αποτελεί φυσική ελευθερία, έχει διαβρωθεί από το Σύστημα, που μας έχει "εξηγήσει" τι σημαίνει ελευθερία, δηλαδή μια ελευθερία που το βολεύει, ώστε να υπάρχει και να συντηρείται. Οπότε, η ελευθερία έχει ποιοτικά χαρακτηριστικά. Άλλη ελευθερία προτείνει κάποιος Φιλελεύθερος, άλλη ο Αναρχικός, μια άλλη Ο Εθνικοσοσιαλιστής.
    Ο συνδικαλισμός δεν είναι φυσική ανάγκη, αλλά η κοινωνικότητα είναι. Και ο συνδικαλισμός είναι μια μορφή κοινωνικότητας. Δεν μιλάω για το συνδικαλισμό της ΓΣΣΕ και των Αριστεροδεξιών Κομμάτων, αλλά για κάτι που ενώνει τους ανθρώπους προς το δρόμο της ελευθερίας. Ένα τρόπο ανέφερα και δεν είναι ο μοναδικός.

    Εσύ Κλείτωρ κι εσύ Χαράλαμπε ποιους τρόπους θα προτείνατε ώστε ο Αναρχισμός να κοινωνικοποιηθεί με θετικό πρόσημο;

    Πιστεύετε πως υπάρχουν τρόποι ή ο Αναρχισμός είναι απλά μια όμορφη, ουτοπική, νεκρή θεωρία;
    Μπορούμε τελικά να κάνουμε κάτι για την κοινωνία μας ή να το αφήσουμε καλύτερα;

    Πως λειτουργεί ο Αναρχισμός σε σας; Ως πιθανή εξέλιξη ή απλώς είναι ένα όνειρο που μπορούμε να το συζητάμε, αλλά όχι να το προσπαθήσουμε;
    Και τελικά ποια είναι η άποψή σας; Άτομο ή Ομάδα; Ή μήπως τίποτα από τα δύο, αφού ο Αναρχισμός μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο μέσα στο μυαλό μας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Δεν είναι θέμα επιλογής, άτομο ή ομάδα.
    Αυτό προκύπτει στην πράξη, όταν κάποιοι που συμφωνούμε ότι πρέπει να αντιδράσουμε σε αυτό, τότε γινόμαστε ομάδα.
    Στο εργοστάσιο άς πούμε, που υπάρχει θέμα και το βλέπουν όλοι οι εργάτες, αρχίζει η συζήτηση, αναδεικνύεται το ζήτημα και έτσι απλά αρχίζει η δημιουργία μιας ομάδας που θα επεξεργαστεί το πρόβλημα και θα διεκδικήσει αυτό που πρέπει.
    Θέλω να πω ότι κατά περίπτωση δημιουργούνται οι ομάδες παρέμβασης, ειδάλως έχεις μια συνδικαλιστική ομάδα που «περνάει γραμμή» στους δικούς της και ανάλογα με αυτή ενεργεί.
    Τα εργοστασιακά συμβούλια ήταν ομάδες εργατών που δρούσαν στο συγκεκριμένο εργοστάσιο και αναδείκνυαν τα συγκεκριμένα ζητήματα και όχι άλλων εργοστασιακών χώρων.
    Ενα παράδειγμα, στη σχολή που πάει ο γυιός μου η κατάσταση είναι ένα μπάχαλο, βιβλία δεν έχουν, οι καθηγητές είναι οι περισσότεροι χειρότεροι και από φασίστες και αναφέρομαι στην συμπεριφορά τους απέναντι τους, πρόγραμμα δεν υπάρχει και όποτε γουστάρει ο καθένας καθηγητής κάνει μάθημα, οι επίσημες οργανώσεις αυτά τα θέματα που καίνε ούτε τα συζητάνε ούτε διεκδικούν το αυτονόητο, δηλαδή την κανονική λειτουργία της σχολής και την έγκαιρη παράδοση των βιβλίων και της ύλης των μαθημάτων.
    Το αισχρό είναι η στάση των δήθεν προοδευτικών φοιτητικών ομάδων που περί άλλων τυρβάζουν.
    Βλέπουμε ότι άν δεν υπήρχαν οι οργανώσεις κάποιοι θα πέρνανε την πρωτοβουλία να αναδείξουν αυτό το πρόβλημα που θα συσπείρωνε τους πάντες γιατί είναι κοινό το πρόβλημα, τώρα με τις οργανώσεις δεν γίνεται τίποτα.
    Ξέρω την ένσταση σου, θα μου πείς ότι μιλάμε για άλλες οργανώσεις, αυτές οι άλλες πρέπει να γίνονται στην πράξη από τους εμπλεκόμενους κάθε χώρου.
    Ας πάμε στα αγροτικά. τόσες οργανώσεις αγροτών υπάρχουν, αλλά επειδή είναι κομματικές τα πράγματα γίνονται διαρκώς και χειρότερα.
    Αν δεν υπήρχαν για να αποπροσανατολίζουν τον κόσμο, τότε κάποιες πρωτοβουλίες θα είχαν παρθεί, τελικά πιστεύω ότι για να γίνει κάτι θα πρέπει να διαλυθούν οι υπάρχουσες οργανώσεις... και τι θα γίνει; θα το βρούν όλοι οι έντιμοι άνθρωποι με απλές κουβέντες.
    Το παραμύθι του ΚΚΕ ότι εάν δεν υπήρχαμε εμείς θα ζούσατε στις σπηλιές, πρέπει να αντιστραφεί και να τους πούμε ότι εάν δεν υπήρχαν αυτοί θα είμαστε εκατό χρόνια μπροστά.
    Οι οργανώσεις ιστορικά δοκιμάστηκαν, τώρα είναι γραφειοκρατικές ομαδούλες απατεώνων και η ζωή κάποια στιγμή θα τις απορίψει και θα αναδειχθούν στην πράξη ομάδες για συγκεκριμένο έργο που μετά από αυτό θα διαλύονται, και όχι σαν το ΚΚΕ ένα κόμμα 90 χρόνια περίπου που απέτυχε παταγωδώς και υπάρχει ακόμη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Αναλύοντας την πραγματικότητα θα δούμε ότι το εμπόδιο στην ουσιαστική κοινωνικοποίηση των πολιτών είναι τα κόμματα και οι οργανώσεις τους, που στην ουσία στηρίζουν ένα σάπιο σύστημα κατακερματίζοντας καθε έννοια κοινωνικότητας.
    Είναι αυτοί που έχουν κάνει τους πολίτες ηλίθιους βάζοντας κομματικούς φραγμούς ανάμεσα τους.
    Οταν συζητάς με κάποιον δεν ακούει αυτά που του λές για να τα αξιολογήσει και ανάλογα να τα δεχθεί ή τα απορίψει, αλλά σου λέει πρώτα τι ψηφίζεις...
    Αντε βγάλε άκρη μετά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. ...Πως λειτουργεί ο Αναρχισμός σε σας; Ως πιθανή εξέλιξη ή απλώς είναι ένα όνειρο που μπορούμε να το συζητάμε, αλλά όχι να το προσπαθήσουμε;
    Και τελικά ποια είναι η άποψή σας; Άτομο ή Ομάδα; Ή μήπως τίποτα από τα δύο, αφού ο Αναρχισμός μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο μέσα στο μυαλό μας;...

    Ουσιαστικό και θεμελιώδες το ζήτημα που βάζεις.
    Κατ΄αρχάς πρέπει να συμφωνήσουμε ότι πρώτα πρέπει όντως να υπάρχει αυτή η αντίληψη στο μυαλό μας γιατί μόνο έτσι μπορούμε να προχωρήσουμε, χωρίς την απαραίτητη κουλτούρα στη σκέψη μας δεν κάνουμε τίποτα.
    Αλήθεια τι είναι η κοινωνία; Είναι πάνω από όλα ένα σύνολο ανθρώπων μια μεγάλη ομάδα, βέβαια θα που οι αστοί και άλλα του τύπου «κοινή συνείδηση αξιών, πατρίδας, θρησκείας κ.α» για να εξελιχθεί όμως ένα σύνολο απαραίτητη προϋπόθεση είναι να εξελιχθούν τα μέλη του, δεν γίνεται αλλιώς.
    Πρέπει να γίνουν οντότητες με συνείδηση της αξίας τους και των φυσικών τους δικαιωμάτων, αν δεν γίνει κτήμα αυτή η αλήθεια τότε όλα είναι χαμένα!
    Ενα σύνολο με μέλη συνειδητοποιημένα δεν θα ανεχθεί καμία εξουσία και κανένα κεχαγιά πάνω από το κεφάλι του.
    Η δουλειά λοιπόν αυτής της συνειδητοποιήσης πρέπει να γίνει παντού, στην καθημερινότητα.
    Μην νομίζεις φίλε μου Ελευθεριακέ ότι θα έχουμε καταφέρει τίποτα και εάν ακόμη δημιουργήσουμε μια πανίσχυρη Αναρχική οργάνωση, εάν ο κόσμος μείνει έτσι όπως είναι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Πιστεύετε πως υπάρχουν τρόποι ή ο Αναρχισμός είναι απλά μια όμορφη, ουτοπική, νεκρή θεωρία;
    Μπορούμε τελικά να κάνουμε κάτι για την κοινωνία μας ή να το αφήσουμε καλύτερα....

    ΟΧΙ δεν είναι νεκρή θεωρία.
    Ολοι όσοι γράφουμε εδώ και σε διαβάζουμε φτιάξαμε τις ζωές μας ακριβώς εμπνεόμενοι από τις ιδέες τις ελευθερία και της απόριψης της εξουσίασ, τι θα είμαστε άραγε χωρίς να έχουμε αυτή την κουλτούρα στην σκέψη μας.
    Θα είμαστε αγαπητοί μου φίλοι δειλά ανθρωπάκια που θα αποφάσιζαν για μας οι άλλοι.
    Είμαι σίγουρος ότι εμείς παρά τα λάθη μας νοιώθουμε την ικανοποιήση ότι ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ θυσιάζοντας πολλές επαγγελματικές ευκαιρίες ΟΜΩΣ αυτή η μοναδική ικανοποίηση να στέκεσαι στα πόδια σου να συζητάς και να κάνεις αυτόν τον ουσιαστικό διάλογο δεν θα την είχαμε εάν ο ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΣ ηταν νεκρή ιδέα.
    Η ιδέα του αναρχισμού έχει το μεγαλείο να είναι πάντα επίκαιρη από την αρχαιότητα μέχρι το απώτερο μέλλον και να είναι το βασικό εργαλείο της προσπάθειας των ανθρώπων για απελευθέρωση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Πρίν αρχίσω να μελετάω για την αναρχία, ήμουν ένας μαζεμένος και θλιμένος άνθρωπος, μαθητής τότε, δεχόμουνα τις «υποδείξεις» του σχολείου σαν ευαγγέλιο, όμως άλλαξα μέσα από τις θεωρίες του αναρχισμού, ένοιωσα δυνατός, ένοιωσα ότι έχω φυσικά δικαιώματα που οφείλω να υπερασπίζομαι. Λυπάμαι τους ανθρώπους που δεν έχουν τους προβληματισμούς τους δικούς μας.
    Γιαυτό είναι ζωή η Αναρχία, γιατί δίνει αξία στην ανθρώπινη ύπαρξη, σε κάνει οντότητα και όχι μάζα όπως θέλει το σταλινικό ΚΚΕ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Χαράλαμπε, έχω κάποιες "ενστάσεις", αλλά πραγματικά εύχομαι να μπορούσαμε να κάνουμε αυτήν την κουβέντα από κόντα και με σένα και με τον Κλείτωρα. Από κοντά, θα βγάζαμε πολλά, ωραία συμπεράσματα και θα λύναμε τις "διαφορές".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Κατ΄ουσία δεν υπάρχουν διαφορές, εσύ φιλαράκι θελεις να εκφραστεί πολιτικά αυτός ο χώρος, ισως να έχεις και δίκιο, απλά εγώ φοβάμαι ότι θα χαθεί όλη η ουσία και αξία της ελευθερίας έτσι, φαντάζεσαι ένας συνδικαλιστικός φορέας τέτοιος να εμπλακεί σε γραφειοκρατικές ιεραρχίες, πολύ μεγάλη απογοήτευση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Πολυ μεγάλη απαγοήτευση, όντως. Πάντως αν δεν δοκιμαστεί κάτι, δεν μπορεί να ξέρει κανείς. Κι εννοώ στη σημερινή εποχή. Την πολιτική έκφραση, εγώ προσωπικα, τη θεωρώ απαραίτητη. Όχι για το δικό μου καλό αλλά για το καλό όλων μας. Αλιιώς όλα είναι μέσα στο μυαλό μας και περιμένουμε κουβέντα στην κουβέντα πότε θα αλλάξουν οι συνάνθρωποί μας ώστε να καταλαβουν τη δύναμή τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Πολύ την γούσταρα αυτή την κουβέντα, νάστε όλοι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Κι εσύ ρε φίλε. Αν είσαι από επαρχία και βρεθείς Αθήνα, στείλε μου ενα mail να τα πούμε. Θα χαρώ να σε γνωρίσω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Στην Αθήνα μένω, στην Αγ. Παρασκευή, κάποια στιγμή θα τα πούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. κι εγώ χάρηκα που τα είπαμε. Αθήνα μένω επίσης κοντά στην παρασκευή. Ψοφάω δε για μπύρες και λοιπά εδώδιμα.

    ΥΓ μην ξεχνάτε, τα ολοκληρωτικά συστήματα το πρώτο που απαγορεύουν είναι η κουβέντα. Καθόλου τυχαίο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Δεν διάβασα όλα τα σχόλια λόγω έλλειψης χρόνου. Όμως μου θυμίσατε ελάφρως του διάφορους διαφωνούντες της Αριστεράς (τροτσκιστές,μαρξιστές κ.λπ). ΔΕν το λέω για να σας θίξω,εξηγούμαι.
    Από ότι κατάλαβα ο αναρχισμός μάλλον θέτει σε λάθος βάση το αίτημα του για αλλάγη γι'αυτό και δεν είναι ελκυστικό μοντέλο.
    Λες σε ένα σημείο " Όσο περισσότερο ένας άνθρωπος συνδέεται στενά με άλλους ανθρώπους και όσο πιο βαθιά βιώνει τις χαρές τους και τις λύπες τους, τόσο περισσότερο οξύνεται το προσωπικό του αισθητήριο και τόσο περισσότερο μεγαλώνει η ατομικότητά του." Μα ακριβώς το αντίθετο! Η ατομικότητα μικραίνει και αναπτύσσεται η κοινωνικότητα του. Άλλωστε τι ορίζουμε ως ατομικότητα ; Μια γρήγορη ματιά στο λεξικό μας λέει ότι ατομικότητα είναι η ιδιότητα του ατόμου. Τι είναι λοιπόν το άτομο ; Είναι ο άνθρωπος ως μονάδα σε αντιδιαστολή με την κοινωνία. Να λοιπόν που είναι το πρόβλημα. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει εκτός συνόλου, δεν μπορεί να ζήσει ως μοναδα. Ζει μόνο ως προσωπικότητα, ως πρόσωπο δηλαδή που σχετιζεται με άλλα προσωπα. Δηλαδή ο ατομικισμός ξεκόβει των άνθρωπο απο την φυσική του υπόσταση, παυει να ετεροπροσδιοριζεται και αυτοπροσδιοριζεται. Σε ένα κόσμο όμως που υπάρχω μόνο εγώ ο αυτοπροσδιορισμός μου είναι άχρηστος γιατί χανει το υποκείμενο του. Αυτοπροσδιορίζομαι αλλά δεν έχει αντίκρυσμα, δεν έχει νόημα, δεν έχει ουσία.

    Λες σε ένα άλλο σημείο "Μόνο μέσα από τη στέρεη επαφή με τους ομοίους της μια προσωπικότητα αναπτύσσεται ολοκληρωμένη" Αν η επάφη είναι μονο με τους ομοίους σου τότε η προσωπικότητα αυτή είναι "ανάπηρη", γιατί εχει αναπτυχθεί μόνον προς μία κατεύθυνση.

    Τέλος ο Χαραλάμπος λέει " Ας δουμε τι γίνεται στις ομάδες των ζώων, εκεί ο ηγέτης υπάρχει για να προστατεύει την ομάδα από τους κινδύνους θυσιάζοντας τον εαυτό του όταν υπάρχει ανάγκη και γιαυτό τον αποδέχονται οι άλλοι, σε μας οι ηγέτες ονειρέονται να γίνουν αφεντικά με τσιράκια." Πρώτον τα ζωά δρουν με βαση το ενστικτο της επιβίωσης, οι άνθρωποι έχουν διαφορετική αντίληψη της ζωής και δεν λειτουργούν βασει ενστικτων. Δευτερον, ειναι πολυ απλουστευτικο οτι οι ηγετες ονειρευονται να γινουν αφεντικα με τσιρακια. Δηλαδη ο όρος ηγετής εξ'ορισμού είναι κάτι κακό; Ο Μπακούνιν δεν είναι ηγέτης για τους αναρχικούς ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Ο πραγματικός ηγέτης σκοπό έχει την υπεράσπιση της ομάδας και όχι το προσωπικό του όφελος, γιαυτό έφερα σαν παράδειγμα την θέση του ηγέτη στις ομάδες των ζώων. Οι ηγετίσκοι στις ομάδες των ανθρώπων στην πράξη αναλαμβάνουν αυτό το ρόλο για προσωπικά οφέλη.
    Ο Μπακούνιν αγωνίστηκε και ταλαιπωρήθηκε στην ζωή του για τις ιδέες του, ηγέτης αναδείχθηκε μετά βασάνων και κόπων και οι ιδέες του διαμορφώθηκαν στην πορεία της ζωής του και δεν τις βρήκε έτοιμες και πάνω σε αυτές να πουλήσει αρχιγιλίκι.
    Στις ομάδες των ζώων υπάρχει η φυσική αυτοπροστασία, ενστικτώδης άν θέλεις, το φυσικό στον Αναρχισμό έχει ΣΗΜΑΙΝΟΝΤΑ ΡΟΛΟ, μιλάμε για φυσικό δίκαιο σε αντιπαραβολή με το δίκαιο του συστήματος που είναι μια κάλπικη δικαιοσύνη, μιλάμε για φυσική κοινωνικότητα, αναζητούμε δηλαδή τις φυσικές και αληθινές προδιαγραφές των συμπεριφορών μας.
    Και οι άνθρωποι για αυτοπροστασία λειτουργούν με το ένστικτο, άν απειληθείς δεν θα αντιδράσεις ενστικτωδώς, όταν αντιμετωπίζεις βία δεν αμύνεσαι με βία;;;
    Το σύστημα αυτό το ΥΠΕΡΤΑΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ της αυτοάμυνας θέλει να το υποβαθμίζει λέγοντας για πολιτισμένη συμπεριφορά καί άλλα τέτοια παραμύθια, δηλαδή κάτσε να σε πλακώσει ο μπάτσος και σύ μην αντιδράς γιατί θα κατηγορηθείς για αντίσταση κατά της αρχής....
    γίνε μαλάκας δηλαδή να τις τρώς γιατί δεν είμαστε ζώα.
    Για να μήν γίνουμε ζόμπι πάνω από όλα πρέπει στη ζωή μας να δρούμε και αντιδρούμε σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους.
    ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΗΓΕΤΕΣ ΕΔΡΑΣΑΝ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΤΟΥΣ ΤΟ ΥΠΑΓΟΡΕΥΕ Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΚΑΝΑΝ ΟΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΓΙΑ ΟΦΙΤΣΙΑ, ΟΙ ΗΓΕΤΙΣΚΟΙ ΟΝΕΙΡΕΥΟΝΤΑΙ ΚΑΡΕΚΛΕΣ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΙΑ!
    ΣΙΓΟΥΡΑ ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Θεωρώ σημαντική μιά διευκρίνηση.
    Οι αναρχικοί ηγέτες και γενικότερα όλοι οι ιστορικοί ηγέτες των διάφορων κινημάτων αναδείχθηκαν και χαρακτηρίστικαν ως τέτοιοι, αφού πρώτα η ιδια τους η ζωή εδωσε το δικαίωμα στους άλλους να τους αποδεχθούν ως τέτοιους.
    Οι ηγέτες τώρα που εκλέγονται μέσα από δήθεν δημοκρατικές διαδικασίες, μηχανισμοί, οικογενειοκρατία και τα σχετικά δεν έχουν καμία σχέση με τους ιστορικούς ηγέτες των διάφορων πολιτικών προτάσεων και θεωριών.
    Είναι σφάλμα λογικής η εξομοίωση με βάση τον κοινό χαρακτηρισμό του ηγέτη, να πούμε δηλαδή ότι, ηγέτης ο Μπακούνιν ηγέτης και ο Παπανδρέου, άρα είναι το ίδιο, από που και ως που;;;;;
    Πέρα από αυτό, η μελέτη της συμπεριφοράς των ομάδων των ζώων έχει πολλά να μας διδάξει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Ναι αλλά αυτό έκανες, εξομοίωσες όλους τους ηγέτες λέγοντας ότι οι ηγέτες ονειρεύονται να γίνουν αφεντικά με τσιράκια. Η διαφωνία μου ήταν στην γενικότητα. Όχι όλοι οι ηγέτες, κάποιοι ηγέτες. Όπως άλλο ο καλός ηγέτης και άλλο ο κακός. Ηγέτης και ο Κολοκοτρώνης, ηγέτης και ο Χιτλερ.
    Τώρα για το φυσικό δίκαιο πολλά μπορούμε να πούμε. Ξεκινώντας απο το θεμελιώδες, τι είναι το φυσικό δίκαιο ; Δεν νομίζω ότι στη φύση υπάρχει η έννοια της δικαιοσύνης. Η δικαιοσύνη είναι έννοια του ανθρώπου. Δεν πιστεύω ότι είμαστε ανώτεροι απο τα ζώα σίγουρα όμως είμαστε διαφορετικοί. Η αυτοάμυνα υπάρχει αλλά πάντα ως ένα σημείο. Δεν γίνεται ας πούμε να κατακρίνεις τον φονιά επειδή σκότωσε, αφαίρεσε μια ζωή δηλαδή, κι ύστερα να τον καταδικάζεις σε θάνατο. Αν σε κυνηγάει ο μπάτσος φυσικά θα τρέξεις. Αν τον σκοτώσεις όμως πιστεύεις ότι θα αλλάξει το σύστημα ή έστω αν του πετάξεις μια μολότοφ ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. @HAPPYHOUR
    Απ τη στιγμή που κάποιος θέλει να γίνει ηγέτης δεν έχει θέση στο χώρο, τον ηγέτη τον επιλέγουν οι ομάδες με κριτήρια την προσφορά του την μαχητικότητα του και την εκτίμηση ότι θα μπορέσει να διαχειριστεί καλύτερα το συγκεκριμένο ζήτημα. Αυτοί που ονειρεύονται ηγετικές θέσεις το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να ικανοποιήσουν την προσωπική τους μωροματαιοδοξία και ας πάνε αλλού....
    Νομίζω ότι καταλαβαίνεις την διαφορά, δεν είναι δύσκολο....
    Αλλο δηλαδή να είσαι στον καναπέ και να ονειρεύεσαι ηγετικές θέσεις και άλλο να αγωνίζεσαι και οι σύντροφοι σου να αναγνωρίζουν την μαχητικότητα σου και να σε βάζουν μπροστά για ένα θέμα που καίει.
    Οσο αφορά το φυσικό δίκαιο, όλοι οι άνθρωποι αντιλαμβανόμαστε το αυτονόητα δίκιο...
    Δεν είπα ότι στη φύση κυριαρχεί η δικαιοσύνη, είπα για το φυσικό δίκαιο... άλλο το ένα άλλο το άλλο.
    Ισως έχεις ακούσει και από δικηγόρους τη φράση...έχεις το δίκιο και ο άλλος έχει το νόμο.
    Οι βασανιστές της χούντας δικάστηκαν και τιμωρήθηκας ελάχιστα, όλοι ξέραμε ότι αυτή η απόφαση δεν είναι δίκαιη, από που το ξέραμε άραγε....αν θέλεις πές το αλλιώς, ο Βουλγαράκης σχολιάστηκε από όλους αρνητικά λέγοντας ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό.
    Αρα άλλο νόμιμο και άλλο δίκαιο ή ηθικό.
    Πιστεύω ότι δόθηκε η διευκρίνηση που έπρεπε.
    Τώρα στο θέμα της αυτοάμυνας...ποιό είνα το σημείο της αυτοάμυνας άραγε; πως θα επιβιώσουμε χωρίς να αμυνόμαστε; Εγώ αναφέρομαι στην φυσική ανάγκη της αυτοάμυνας, αυτό σημαίνει ότι δεν είμαι αρχικά βίαιος εγώ αλλά αντιδρώ στην βία από όπου και άν προέλθει. Δεν θεωρώ ότι πρέπει να κάθομαι σαν κότα και να τις τρώω από ένα μπάτσο για να με λένε καλό παιδί, έχω υποχρέωση απέναντι στον εαυτό μου να αντιδράσω.
    εάν πιστεύεις ότι δεν υπάρχει βία από την αστυνομία θυμήσου την υποθεση με τηνζαρντινιέρα στην Θεσσαλονίκη....
    Μπάτσοι θα υπάρχουν στο ορατό μέλλον αυτό είναι σίγουρο, άλλο όμως αυτός που σε χρησιμοποιεί σαν σάκο του μπόξ και άλλο αυτός που κινείται στους δικούς του έστω κανόνες και δεν σε καταστρέφει.
    Αν εσένα σε πιάσει κανένας σερίφης και σε καταστρέψει κάτσε να είναι νομοταγής πολίτης!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Από την αρχαιότητα ήταν γνωστή η διαφορά μεταξύ του πραγματικικού δίκιου των ανθρώπων και του δίκιου του κράτους.
    Δες την Αντιγόνη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. και ένα μικρό παιδί καταλαβαίνει τι είναι δίκαιο και τι άδικο, αυτό είναι το φυσικό δίκαιο, το αυτονόητο δίκαιο.
    Γιατί τότε πως θα λέγαμε ότι μια δικαστική απόφαση είναι άδικη εάν δεν είχαμε την ικανότητα οι άνθρωποι να κρίνουμε το πραγματικό δίκαιο από το άλλο, και μη μου πείς άλλο το φυσικό δίκαιο και άλλο το πραγματικό...
    το αίσθημα του δικαίου υπάρχει, αυτός είναι ο μπούσουλας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. http://el.wikipedia.org/wiki
    Περί φυσικού δικαίου.
    Το Φυσικό Δίκαιο, που συνηθίζεται να λέγεται περισσότερο φιλοσοφικά και "Δίκαιο της Φύσης" είναι το αιώνιο και αναλλοίωτο Δίκαιο που βασίζεται στην ανθρώπινη φύση και στη λογική.
    Η πρώτη σύλληψη της ιδέας του Φυσικού Δικαίου ανάγεται στους αρχαίους έλληνες φιλοσόφους και ιδιαίτερα στους Σοφιστές του 6ου - 5ου αιώνα π.Χ. στη προσπάθειά τους μέσα από ατέλειωτες συζητήσεις, να προσδιορίσουν τη φύση της τάξης που θα πρέπει να διέπει τις σχέσεις των τότε πόλεων-κρατών. Τότε αναπτύχθηκε η διάκριση μεταξύ φύσης, ως έννοια δικαίου σοφή και αιώνια, και νόμου, ως έννοια αυθαίρετη, προϊόν σκοπιμότητας. Έτσι την εποχή εκείνη ο νόμος θεωρείτο περισσότερο ωφέλιμος, κατ΄ άλλους ως ισχύ των δυνατών, κατ΄ άλλους ως ισχύ των αδυνάτων. Πολλοί επίσης Σοφιστές επικαλούνταν το φυσικό δίκαιο ως δύναμη που διέπει την εξέλιξη των φυσικών φαινομένων. Σύμφωνα με την τελευταία αυτή προσέγγιση, θεωρούσαν πως ο άνθρωπος μπορούσε με τη λογική και τη βούλησή του να διακρίνει πλέον το αγαθό και το κακό, (σχετικός ο μύθος Αρετής και Κακίας του Ηρακλή) και ν΄ αποφασίσει τη κατεύθυνσή του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. Θέλοντας να συμβάλω στη άρση των παρεξηγήσεων μεταξύ εμού και του Happyhour
    Η αναρχία είναι μια κατάσταση φυσική. Κάθε φυσιολογικός άνθρωπος δεν μπορεί παρά να νιώθει άσχημα όταν κάποιος ή κάποιοι προσπαθούν να περιορίσουν την φυσική για κάθε άνθρωπο τάση να φέρεται φυσικά. Η εξουσία είναι κάτι το παρά φύση. Στην φύση δεν υπάρχει εξουσία, υπάρχει ηγεσία. Ηγέτης είναι αυτός που ηγείται, που προηγείται και δείχνει τον δρόμο στους άλλους για να μη χαθούν. Το κριάρι δεν ασκεί εξουσία στο κοπάδι, απλώς ηγείται του κοπαδιού.
    Μια μικρή ή μεγάλη ομάδα ανθρώπων εύκολα δέχεται ως φυσικό ηγέτη αυτόν που αναδεικνύεται φυσικά, μέσα από φυσικές, μη καταναγκαστικές, αυτόματες διαδικασίας. Οι άνθρωποι, ακόμα κι όταν δεν το δείχνουν, πάντα δυσφορούν όταν ο ηγέτης έρχεται έτοιμος απ' έξω ή πέφτει με αλεξίπτωτο από πάνω.
    http://stavrochoros.pblogs.gr/2008/06/anarhia-einai-mia-katastash-fysikh-.html

    Φίλε ελευθεριακέ δημιούργησε ένα post με βάση αυτό το θέμα ή κάνε μεταφορά του site που έχω επικολήσει, θα γίνει ωραία κουβέντα.
    Το θεωρώ χρήσιμο για να προσδιοριστούν έτσι οι βασικές και θεμελιώδης αρχές που στηρίζεται η Αναρχία και το φυσικό δίκαιο, γιατί πολλοί φίλοι μας ίσως να νομίζουν ότι αναρχία είναι...έτσι ένα τίποτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. Χαράλαμπε, το απόσπασμα είναι από το βιβλίο «Η μεγάλη περιπέτεια του Μαρξισμού» του Ραφαηλίδη. Πολλές ώρες προσπαθώ να ανεβάσω το παρακάτω σχόλιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. Χαράλαμπε, Happy Hour και Κλείτωρ

    Happy Hour Οι Αναρχικοί δεν μιλάνε για ατομικισμό αλλά για ατομικότητα. Συμφωνώ για την ατομικότητα και την προσωπικότητα. Αυτό που λέει ο Rocker είναι πως μέσω της επικοινωνίας με άλλους (όπως καλή ώρα εμείς τώρα, έστω μέσω διαδικτύου) η προσωπικότητά μας αποκτά νέα στοιχεία και εμπλουτίζεται. Προσφέρουμε εμείς κάτι από τη δική μας προσωπικότητα και παίρνουμε κάτι από την άλλη. Έτσι αναπτύσσεται και η κοινωνικότητα και το αντίστροφο. Πρόκειται για αλληλοτροφοδοτούμενα δοχεία. Αλλιώς, αν είσαι μόνος σου, θα φτιάξεις μια προσωπικότητα ανάπηρη. Είναι δούναι και λαβείν. Πάντως σε γενικές γραμμές το βιβλίο θέλει να περάσει το μήνυμα στους Ατομικιστές Αναρχικούς, πως δεν θα χάσουν την προσωπικότητά τους αν ακούσουν τον συνάνθρωπό τους, πως δεν έχουν την απόλυτη αλήθεια (όπως κανείς άλλωστε), πως δεν απειλείται το Εγώ τους αν μπουν σε μια διαδικασία κοινωνικοποίησης με τους άλλους, πως τελικά η ατομικότητα σου εμπλουτίζεται από τη συναναστροφή σου με άλλους ανθρώπους και κατ΄ επέκταση η κοινωνικότητά σου γίνεται ποιοτικότερη, περισσότερο ανθεκτική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. Happy Hour Δεν κατάλαβα το " Από ότι κατάλαβα ο αναρχισμός μάλλον θέτει σε λάθος βάση το αίτημα του για αλλάγη γι'αυτό και δεν είναι ελκυστικό μοντέλο". Από πού προκύπτει αυτό;

    Για το θέμα των ομοίων και της ανάπτυξης της προσωπικότητας: Όταν, έχεις αποφασίσει πώς θες να είναι τα πράγματα, όταν έχεις κατασταλάξει, όταν έχεις κάποιο σκοπό, πρέπει να βρεις ανθρώπους που να μοιάζουν με σένα. Δεν μπορώ να μιλήσω με κάποιον εθνικοσοσιαλιστή, το έχω κάνει, έχω διαβάσει τη θεωρία τους, ξέρω τις μεθόδους τους, δεν έχω ανάγκη την βοήθειά τους στην κοινωνικοποίησή μου. Με την έννοια της Ανθρώπινης επαφής θα πρέπει να επικοινωνώ με τον οποιονδήποτε χωρίς κριτήρια. Όμως όλοι οι άνθρωποι έχουν κριτήρια. Ξέρω ποιος είμαι και πώς θα ήθελα να είναι τα πράγματα. Ετσι κι αλλιώς δεν υπάρχουν ακριβώς όμοιοι άνθρωποι. Κοίτα εμάς εδώ: έχουμε πολλά κοινά, αλλά διαφέρουμε σε τόσα άλλα. Όμως τα κοινά μας είναι βασικά. Αυτό καταλαβαίνω εγώ με το "όμοιος", όχι απόλυτα ίδιος, όχι ταυτόσημος.

    Θα συμφωνήσω μαζί σου στο θέμα του ηγέτη, γιατί όταν μιλάω για οργάνωση, δεν εννοώ να κάτσει κάποιος στο σβέρκο του άλλου. Αν φτιάξουμε μια ομάδα κι εγώ –από το πουθενά- τη "δω" αρχηγός, τότε θα με πετάξετε και πολύ καλά θα κάνετε. Αν όμως μπορώ να ηγηθώ της προσπάθειάς μας όντας ένας από εσάς και η διαδικασία ανάδειξής μου είναι φυσιολογική, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα. Για να μη με πάρετε για εντελώς ψωνάρα, εννοώ τον οποιοδήποτε "εμένα": εσένα, το φίλο Χαράλαμπο, το φίλο Κλείτωρα, όλους. Δεν μπορούμε να δαιμονοποιούμε τον ηγέτη, γιατί χάνουμε την ουσία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. Οι ηγέτες προκύπτουν νομοτελειακά λόγω της διαφορετικότητας των χαρακτήρων των ατόμων, σε καμιά περίπτωση όμως δεν ασκούν εξουσία.
    Αλλο συντονισμός και άλλο αρχηγία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. Χαράλαμπε συμφωνώ απόλυτα, Έστι κι αλλιώς για ηγέτη μίλησα, όχι για "τύπου" ηγέτη όπως Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ή ο "πολύς" Ανδρέας Παπανδρέου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. το σχόλιο του Happy Hour. Δεν μπορούσε να τα ανεβάσει, μου το΄στειλε με mail και το ανεβάζω

    Happy Hour: Λες για την Αντιγόνη, εκεί υπήρχε το χρέος απέναντι στο νόμο του Θεού και το χρέος απέναντι στο νόμο του ανθρώπου-κράτους. Η Αντιγόνη επέλεξε να υπακούσει στο Θείο νόμο αλλά στο τέλος βλέπεις τιμωρείται. Αλλά ας μην καταπιαστούμε με αυτό δεν θα τελειώσουμε ποτέ…



    Νομίζω ότι αυτονόητο δίκαιο δεν υπάρχει. Αυτό που λες είναι το «περί δικαίου αίσθημα» το οποίο διαφοροποιείται ανάλογα με τις κοινωνικές συνήθειες, με τους ηθικούς κανόνες, με τις αξίες κάθε εποχής και κοινωνίας. Για να σου δώσω ένα παράδειγμα, κάποτε θεωρούνταν δίκαιο να σε εκτελούν δημόσια. Τώρα πια όχι. Πότε υπήρχε δικαιοσύνη τότε ή τώρα ; Η δικαιοσύνη είναι ανθρώπινη και αλλάζει. Υπάρχουν τόση νόμοι είναι όλοι δίκαιοι ; Κι όμως υπάρχουν κι εκεί που υπάρχουν θεωρούνται δίκαιοι. Το να λιθοβολείται ας πούμε η μοιχαλίδα δεν μου φαίνεται καθόλου δίκαιο, όμως εκεί που το κάνουν το θεωρούν δικαιοσύνη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. Happy Hour:
    Το έγραψες άλλωστε και μόνο σου «Το Φυσικό Δίκαιο, που συνηθίζεται να λέγεται περισσότερο φιλοσοφικά και "Δίκαιο της Φύσης" είναι το αιώνιο και αναλλοίωτο Δίκαιο που βασίζεται στην ανθρώπινη φύση και στη λογική.» Στην ανθρώπινη φύση και στη λογική.

    «Η αναρχία είναι μια κατάσταση φυσική. Κάθε φυσιολογικός άνθρωπος δεν μπορεί παρά να νιώθει άσχημα όταν κάποιος ή κάποιοι προσπαθούν να περιορίσουν την φυσική για κάθε άνθρωπο τάση να φέρεται φυσικά. Η εξουσία είναι κάτι το παρά φύση.»

    Εδώ πάλι θα διαφωνήσω κάθετα. Αν η εξουσία ήταν αφύσικη δεν θα την είχαν ΟΛΟΙ οι άνθρωποι ως τάση. Παντού γύρω μας βρίσκεται η εξουσία. Από τα μικρά παιδιά που πάντα κάποιο είναι ο αρχηγός, συνήθως το πιο δυνατό, μέχρι τον καβγά ενηλίκων για το ποιος θα περάσει πρώτος στο δρόμο. Προσωπικά τη θεωρώ μάταιη την τάση αυτή για εξουσία, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Όσο για τα ζώα ο πιο δυνατός είναι πάντα ο αρχηγός, γιατί ; Γιατί μπορεί να επιβληθεί. Αυτό ακριβώς είναι η εξουσία. Το να μπορώ να κάνω ό,τι θέλω.

    Ελευθεριακέ, η λανθασμένη βάση που λέω είναι ακριβώς η ατομικότητα. Όταν ένα κοινωνικό μοντέλο βασίζεται στο εγώ είναι βέβαιο ότι δεν θα πετύχει ποτέ. Θα προτιμήσω να κρατήσω την αλληλεγγύη ως έννοια από τον αναρχισμό, η οποία βέβαια δεν ξέρω πως μπορεί να συμβαδίσει με την ατομικότητα. Θα προτιμήσω ένα κοινωνικό μοντέλο (δεν ξέρω πως να το ονομάσω) που έχει ως επίκεντρο τον άνθρωπο όχι όμως έναν μόνο του αλλά όλους μαζί, που θα αναπτύσσουν την προσωπικότητα τους μέσα σε μια κοινωνία ελευθερίας. Σε κάτι τέτοιο νομίζω πιο κοντά είναι η δημοκρατία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  52. Happy Hour λες: "Θα προτιμήσω ένα κοινωνικό μοντέλο (δεν ξέρω πως να το ονομάσω) που έχει ως επίκεντρο τον άνθρωπο όχι όμως έναν μόνο του αλλά όλους μαζί, που θα αναπτύσσουν την προσωπικότητα τους μέσα σε μια κοινωνία ελευθερίας."
    Μα ακριβώς αυτό που περιγράφεις είναι η Αναρχία και αυτό θέλει να πετύχει κάποιος Αναρχικός. Ελευθερία του κάθε ανθρώπου, ελευθερία όλων. Κάποιο λάθος έχει γίνει, κάποια παρεξήγηση. Ο Αναρχισμός δεν βασίζεται μόνο στην ατομικότητα του καθενός. Απλά, δεν είναι Σταλινισμός να επιθυμεί την ομοιομορφία των ανθρώπων. Θέλει ανθρώπους ελεύθερους, ανθρώπους που θα προσπαθούν για μια ελεύθερη κοινωνία. Η ατομικότητα δεν είναι κάτι κακό, ο ατομικισμός είναι.
    Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν μπορεί να συμβαδίσει η ατομικότητα με την αλληλεγγύη. Ίσα-ίσα που με την ατομικότητα μπορεί να συμβαδίσει. Έχω πάει σε πορείες για την υπεράσπιση του δικαιώματος των ομοφυλόφιλων να παντρεύονται και δεν είμαι ομοφυλόφιλος, έχω συνδράμει την Κούνεβα όπως μπορώ κατά το παρελθόν και δεν είμαι ούτε συνδικαλιστής, ούτε Βούλγαρος στην εθνικότητα. Τα φέρνω ως παράδειγμα για να σου πω, πως δεν είχα κανένα όφελος ή λόγο να το κάνω(ως διαφορετική ατομικότητα) παρά μόνο ορμώμενος από αλληλέγγυα αισθήματα. Ο πυρήνας του Αναρχισμού είναι η κοινωνία, η δράση της, η προσπάθειά της. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως πρέπει να καταστρατηγηθεί η ατομικότητα, η προσωπικότητα του καθενός. Αλλιώς δεν θα πιστεύαμε σε κάτι τέτοιο αλλά θα ήμασταν ευχαριστημένοι που ο "υπαρκτός Σοσιαλισμός" επεκράτησε κάποτε στο μισό κόσμο. Ελεύθεροι άνθρωποι, αυτόνομες προσωπικότητες, ελεύθερες και αυτόνομες κοινωνίες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  53. Μα ακριβώς αυτό που περιγράφεις είναι η Αναρχία και αυτό θέλει να πετύχει κάποιος Αναρχικός. Ελευθερία του κάθε ανθρώπου, ελευθερία όλων. Κάποιο λάθος έχει γίνει, κάποια παρεξήγηση...
    Συμφωνώ απόλυτα.

    Το κριάρι είναι ηγέτης όχι για να κάνει τους άλλους ότι θέλει αλλά για να προστατεύει την ομάδα.
    Κάνω ότι θέλω τον εαυτό μου είναι ελευθερία, χρησιμοποιώ τους άλλους όπως θέλω είναι εξουσία.
    Τα παιδιά αναπαράγουν την συμπεριφορά των μεγαλύτερων και το παίζουν αρχηγοί, η εξουσία είναι δημιούργημα της ιεραρχίας της κοινωνίας και όχι φυσική ανάγκη και στόχευση.
    Περί φυσικού δικαίου έχουν γίνει μεγάλες αναλύσεις και στην ουσία στηριζόμαστε στην αρχή της ικανότητας των ανθρώπων να ξεχωρίζουν το δίκαιο και το άδικο.
    Ιστορικά πράγματι το δίκαιο διαφέρει αλλά αυτό είναι το θετικό δίκαιο και όχι το φυσικό, το θετικό δίκαιο είναι δημιούργημα του κράτους σε κάθε ιστορική περίοδο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  54. Καλημέρα !
    Μια διευκρίνιση, είμαι η HappyHour :).

    Δεν ξέρω τι λέει ο Αναρχισμός, δεν έχω μελετήσει κάποιες φράσεις που διάβασα εδώ όμως, όπως "Ο αναρχισμός, αν και ξεκινά από το άτομο στη θεώρησή του για τους διαφορετικούς θεσμούς και τα ρεύματα των κοινωνικών ιδεών, δεν παύει να είναι μια κοινωνική θεωρία που αναπτύσσεται μέσα στο λαό", “Από την άλλη πλευρά βέβαια έχει υποταχθεί ο Αναρχισμός-στην Ελλάδα τουλάχιστον- σε έναν ιδιότυπο ατομικισμό που…” ίσως με έκαναν να τον παρεξηγήσω.

    Νομίζω άλλωστε ότι Αναρχία σημαίνει καμία αρχή. Δεν είμαι σίγουρη αν το θέλω αυτό, θέλω ελευθερία όχι χάος. Ξαναλεω ότι η τάση για εξουσία είναι έμφυτη στον άνθρωπο, ίσως να μην μπορώ να το εξηγήσω καλά στον Χαράλαμπο, αλλά μια ματιά στην Ιστορία το φανερώνει. Όποτε είναι καλύτερα αυτή την εξουσία να την ασκούν όλοι από κοινού παρά λίγοι.

    Δεν ξέρω αν έχετε διαβάσει το βιβλίο του Φερνάντο Πεσόα «Ο αναρχικός τραπεζίτης». Αν όχι κάντε τον κόπο είναι μικρό αλλά πολύ ενδιαφέρον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  55. @HappyHour
    Στις 'Εξομολογήσεις ενός επαναστάτη" ο Προυντόν ισχυρίστηκε ότι "η αναρχία είναι τάξη" (Anarchy is Order), μια φράση που πολύ αργότερα ενέπνευσε, κατά τη γνώμη κάποιων, το αναρχικό σύμβολο του Α μέσα σε κύκλο, σήμερα ένα από τα πιο κοινά γκράφιτι στις πόλεις.
    http://el.wikipedia.org/wiki/

    Οσον αφορά για το έμφυτο της τάσης για εξουσία, έχω πάμπολες ενστάσεις.
    Εάν εννοείς, εξουσία του εαυτού μου, δηλαδή να αποφασίζω εγώ για τον εαυτό μου θα συμφωνήσω μαζί σου, εάν εννοείς κυριαρχία πάνω στους άλλους θα διαφωνήσω απόλυτα μαζί σου.
    Και εγώ άνθρωπος είμαι και δεν αισθάνομαι καμία τάση να κυριαρχήσω στους άλλους δεν ξέρω άν εσύ κυριαρχείς ή κυριαρχείσαι...και ίσως θα πρέπει να αφαιρέσουμε τις διάφορες διαστροφές και να μήν βγάζουμε συμπεράσματα από αυτές.
    Πολλοί που νομίζουν σαν φυσική τάση την εξουσία απλά αναπαράγουν το σύστημα στην σκέψη τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  56. και ποιός ισχυρίστηκε ότι στην Ιστορία δεν υπήρχε εξουσία;;;
    Επειδή ακριβώς υπήρχε η εξουσία δημιουργήθηκε η αντίληψη της Αναρχίας που σημαίνει άρνηση εξουσίας και όχι ηθικών αρχών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  57. Happy Hour καλησπέρα
    Ναι, το έχω διαβάσει το βιβλίο του Πεσόα, αλλά σε εμένα λειτούργησε εντελώς διαφορετικά: Με έκανε να θέλω να ξεπεράσω οποιουδήποτε τύπου εξουσιομανία έχω είτε σε προσωπικό είτε σε κοινωνικό επίπεδο. Μην ξεχνάμε πάντως πως ο Πεσόα είναι ένας σπουδαίος λογοτέχνης, αλλά όχι κοινωνικός αναλυτής ή κοινωνιολόγος. Καταθέτει την προσωπική του άποψη για τους λόγος αποτυχίας του Αναρχισμού στην Πράξη και ως λογοτέχνης προκειμένου να πετύχει το σκοπό του φτάνει στην υπερβολή, ώστε να αποδείξει πως ο Αναρχισμός είναι κάτι ουτοπικό. Ο Αναρχισμός δεν είναι έτσι κι αλλιώς μαγειρική συνταγή που αν δεν βάλεις τα κατάλληλα υλικά θα βγει από το ταψί άνοστος. Είναι προσπάθεια ενάντια σε ό,τι έχει εμποτίσει τον άνθρωπο ο περίγυρός του, σε ό,τιδήποτε αντιανθρώπινο. Και ο Αναρχισμός δεν είναι χάος, ποιος το είπε αυτό; Έλλειψη αρχής δεν σημαίνει χάος, το αντίθετο. Κοίτα πόσο χάος υπάρχει με τόσες θεόσταλτες αρχές που διαφεντεύουν τον κόσμο μας. Αν αυτό δεν είναι χάος τότε τι είναι; Βλέπεις στην Αναρχία το χάος, εγώ βλέπω την προσπάθεια του ανθρώπου να σταθεί πάνω από τις εμμονές του, να παλέψει κι αν αποτύχει να ξανασηκωθεί. Τουλάχιστον να είναι η δική του προσπάθεια κι όχι κάποιων άλλων στο όνομά του. Το έχω ξαναγράψει κάπου: Δεν υπάρχει θεωρία που να λύνει όλα τα προβλήματα, γιατί η θεωρία δεν έχει αυτόματο πιλότο. Οι άνθρωποι κάνουν πράξη τις σκέψεις τους κι αυτό θέλει πολύ προσπάθεια. Αλλιώς οποιαδήποτε θεωρία αποτυγχάνει. Οποιαδήποτε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  58. @Happy Hour
    Η ελκτικότητα της Αναρχίας έγκειται στην πανανθρώπινη ανάγκη για ουσιαστική δικαιοσύνη και απελευθέρωση των ανθρώπων από αυτούς οι οποίοι με διάφορους τρόπους εκμεταλεύονταν και τις ψυχές και τον κόπο των άλλων.
    Ακόμη και ο Χριστιανισμός στα πρώτα του στάδια αυτό καταδίκαζε, άσε τι έγινε μετά...
    Η αρχαιότερη κωδικοποιημένη θεωρία αντίστασης κατά παντός καταπιεστή είναι η αναρχία, εξουσία και εκμετάλευση πάνε μαζί.
    Και ο Χριστός αντίσταση κατά της τότε αρχής έκανε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  59. Δεν εξαντλείται με τίποτα αυτό το θέμα ε;

    Χαράλαμπε, ότι εσύ ή εγώ ή κάποιοι άλλοι δεν έχουν τάση για εξουσία (ή έτσι νομίζουμε) δεν σημαίνει ότι χάνεται η τάση απο κάθε άνθρωπο. Κι εγώ θεωρώ το κυνήγι για εξουσία μάταιο, αφού στην τελική όλοι στο ίδιο χώμα θα μπούμε. Αυτό όμως δεν με κάνει να παραβλέψω ότι από τότε που έχουμε γραπτά κείμενα απο τον άνθρωπο για τον άνθρωπο η έννοια της εξουσίας υπάρχει. Βασίλεια ολόκληρα και αυτοκρατορίες έχουν «κινηθεί» από αυτή τη δίψα του ανθρώπου για εξουσία. Εξουσία δεν είναι μόνο η πολιτική εξουσία. Είπα το παράδειγμα με τα παιδιά για να σου δείξω πόσο φυσική είναι η επιθυμία «να κάνω ό,τι θέλω». Αυτό είναι η εξουσία στην απλή της έκφραση, γουστάρω να κάνω αυτό που θέλω, κι αυτό μπορώ να το πετύχω μόνο έχοντας την εξουσία. Εξουσία ίσον δύναμη είτε σωματική είτε οικονομική. Πραγματικά δεν μας προβληματίζει γιατί τόσοι άλλοι άνθρωποι να θέλουν να κάνουν κουμάντο σε μένα, σε σένα κ.ο.κ. Είναι άραγε κακοί άνθρωποι, δεν βλέπουν τη ματαιότητα ; Τι να τους παρακινεί ώστε να θέλουν να γίνεται το δικό τους ;

    Λέει ο Ελευθεριακός σε ένα σημείο ότι ο αναρχισμός είναι προσπάθεια ενάντια σε οτιδήποτε αντί ανθρώπινο είναι όμως η εξουσία αντί ανθρώπινη ; Ή μήπως γίνεται όταν χρησιμοποιείται καταχραστικά. ;

    Αν κατάλαβα καλά ο αναρχισμός θέλει την κατάργηση κάθε αρχής και θεσμού ; Πως όμως θα λειτουργήσει μια κοινωνία μέσα σε αυτά τα πλαίσια ; Δέχομαι όλα όσα λέτε για τον αναρχισμό και μου φαίνονται όλα πάρα πολύ σωστά και άξια, γιατί όμως δεν έχει απήχηση στον κόσμο ; Τι είναι αυτό που δεν κάνει την αναρχία μια λαοφιλή θεωρία ;

    Α, ένα τελευταίο δεν ξέρω κατά πόσο είναι ακριβές αυτό που λες Χαραλάμπε ότι «Η αρχαιότερη κωδικοποιημένη θεωρία αντίστασης κατά παντός καταπιεστή είναι η αναρχία», νομίζω ότι είναι σχετικά πρόσφατη θεωρία του 19ου αιώνα.


    (έθεσα πολλές ερωτήσεις, είναι όμως στα πλαίσια του ωραίου προβληματισμού που μου δημιουργείται σε τούτα ‘δω τα λημέρια)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  60. Στους κυνικούς της αρχαιότητας βρίσκεται το σπέρμα της φιλοσοφίας της αναρχίας, υπ΄όψιν αναρχία=άρνηση αρχής, όπου αρχή ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΗΘΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ, αυτό πρέπει να το ξεκαθαρίσουμε.
    Από τότε οι άνθρωποι έβλεπαν ότι η άκριτη υπακοή στην εξουσία σε οδηγεί στην πνευματική και ηθική καταστροφή.
    Τότε αναπτύχθηκε και κωδικοποιήθηκε η αρχή του φυσικού δικαίου σαν αναλοίωτου και πανανθρώπινου δικαίου σε αντίθεση με το θετικό δίκαιο που είναι ένα πλέγμα των νόμων του κράτους φτιαγμένων βέβαια στα μέτρα και στα σταθμά της εκάστοτε κυρίαρχης κάστας.

    Και ο ψυχοπαθής επιδιώκει να κάνει ότι θέλει αλλά βεβαίως η κοινωνία και καλά κάνει δεν τον αφήνει, τι πάει να πεί κάνω ότι θέλω, εξαρτάται από το τι είναι αυτό που θέλω.
    Οι άνθρωποι είμαστε «καταδικασμένοι», ας το πω έτσι, να ζούμε σε κοινωνίες δηλαδή σε σύνολα, οπότε αναγκαστικά για να υπάρχει επιβίωση θα πρέπει αν υπάρχουν καποιοι κανόνες.
    Εδώ είναι το θέμα, οι κανόνες αυτοί είναι δίκαιοι;ανταποκρίνονται στο αίσθημα δικαίου, ή κάποιοι χρησιμοποιούν αυτήν την αναγκαστική κοινωνικότητα για ίδια οφέλη;
    Μερικά ιδιώματα χαρακτήρων στην παιδική ηλικία, δεν σημαίνει ότι είναι και θέσφατα που σώνει και καλά πρέπει να γίνουν αποδεκτά ανεξάρτητα από την επίδραση που έχουν στους άλλους, ακόμη και στα ζώα παρατηρούμε ότι η μαμά σκύλα ας πούμε καθοδηγεί το κουτάβι της και με τον τρόπο της το τιμωρεί όταν σφάλει, όταν δηλαδή κάνει κάτι εις βάρος του εαυτού του ή των άλλων κουταβιών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  61. Happy Hour
    Υπάρχει στην κοινωνία ετερονομία και αυτονομία, κατ΄αντιστοιχία υπάρχει ετεροθέσμιση και αυτοθέσμιση. Εγώ μιλάω για αυτοθέσμιση, φτιάχνω τους θεσμούς μου και ξέρω γιατί, τι θέλω να πετύχω, έχω στόχους. Η κοινωνία ως σώμα, όχι οι πολιτικάντηδες και οι νομοθέτες, όχι η παράδοση και η οικονομία.
    Αυτό που, κατά τη γνώμη μου, λείπει από το Αναρχικό κίνημα στην Ελλάδα είναι η οργάνωση, που σε συνδυασμό με την αποθέωση του αυθόρμητου και του συμβολικού κάνει τους ανθρώπους να μένουν στα φαινόμενα και να μην προχωρούν στην ουσία. Είναι σαν να καταλαβαίνεις ένα βιβλίο από το εξώφυλλό του. Έχει όμως ευθύνη και ο καθένας από εμάς που δεν ασχολείται με οποιαδήποτε θεωρία, αφού την έχει εμπεδώσει από τα κανάλια, δηλαδή πιστεύει πως την ξέρει, ενώ δεν γνωρίζει τίποτα. Ο κομμουνισμός είναι η Παπαρήγα, ο Αναρχισμός είναι οι μολότοφ, ο Φιλελευθερισμός η Νέα Δημοκρατία, ο Σοσιαλισμός το ΠΑΣΟΚ και πάει λέγοντας. Η νίκη της επιφάνειας επί της ουσίας. Έχουμε χάσει τη μπάλα γενικώς…

    ΑπάντησηΔιαγραφή