Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2009

ΟΥΤΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ, ΟΥΤΕ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ...


Αφιερωμένο σε ένα φίλο Ιδεολόγο, σε ένα φίλο Φιλελεύθερο.

Ο Φράνσις Φουκογιάμα είχε υποστηρίξει πως οι ιδεολογίες πέθαναν (εννοώντας τον Κομμουνισμό), πως ο κόσμος δεν τις έχει ανάγκη, πως έκαναν περισσότερο κακό από το καλό που υπόσχονταν ότι θα προσφέρουν. Ουσιαστικά, υποστήριξε πως ο Καπιταλισμός είναι η ανώτερη μορφή της ανθρώπινης οργάνωσης, άρα σηματοδοτεί και το τέλος της Ιστορίας του Ανθρώπου. Μπορούμε να προσπαθήσουμε να τον κάνουμε περισσότερο ανθρώπινο, αλλά η άποψη κάποιων πως είναι αναγκαία η ανατροπή του αποτελεί κακόγουστο αστείο για την Ανθρώπινη Ιστορία.Έδωσε έτσι το ηθικό πλεονέκτημα στο Καπιταλιστικό σύστημα, σε συνδυασμό με την πτώση των Κρατών του Ανύπαρκτου "Υπαρκτού Σοσιαλισμού", να δράσει πιο επιθετικά, πιο ευθεία, πιο άμεσα, και κυρίως καθόλου απολογητικά. Βέβαια τα τελευταία χρόνια έχει αναθεωρήσει τις απόψεις του, αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Ουσιαστικά μέσω του υποτιθέμενου τέλους της Ιστορίας υποστήριξε τον Καπιταλισμό ως την τελείωση της Ανθρώπινης Πορείας.
Η Ιστορία φυσικά δεν έφτασε στο τέλος της και οι Ιδεολογίες επανήλθαν απιτητικά στο προσκήνιο (αν και θεωρώ πως δεν είχαν εκλείψει ποτέ).Έχω την εντύπωση πως εκεί στη Νέα Δημοκρατία είναι οπαδοί της Φουκογιάμιας Ιδεολογίας (κάποιες φορές ιδεολογία είναι και η μη ιδεολογία).


Ο Φουκογιάμα βέβαια είναι ένας διεθνώς αναγνωρισμένος διανοητής. Δε θα μπορούσα να πω το ίδιο για Μπακογιάννη, Σαμαρά, Αβραμόπουλο και Ψωμιάδη. Αυτοί δεν μπορούν να σκεφτούν καν, απλά υπάρχουν και κινούνται στον πολιτικάντικο χώρο μέχρι την κατάλληλη στιγμή, την εξουσιαστική στιγμή.Βέβαια ταιριάζουν σε μια "παράταξη" που δεν έχει παράξει πολιτική σκέψη εδώ και πάρα πολλά χρόνια και σε οπαδούς (όχι σκεπτόμενους πολίτες) που ψηφίζουν και καταψηφίζουν πρόσωπα και όχι πολιτικές.

Το κοινό της ΝΔ (γιατί περί κοινού πρόκειται) δεν έχει κανένα ιδεολογικό υπόβαθρο. Δεν είναι σκεπτόμενο, δεν γνωρίζει από πολιτική σκέψη, δεν παράγει πολιτικό λόγο. Το μόνο που απασχολεί τους ΝΔκράτες είναι πότε θα ξαναβρεθούν στην εξουσία (όχι οι ίδιοι αλλά τα ηγετικά τους στελέχη), πως θα πείσουν εαυτούς και αλλήλους για την καταλληλότητά τους (των ηγετικών στελεχών τους). Πίσω από τη συγκεκριμένη εξουσιομανία κρύβεται το κενό, πλήρες κενό, εκκωφαντικό.

Είναι νομίζω αναμφισβήτητο πως η Ποδοσφαιρική λογική και η Οπαδική συμπεριφορά χαρακτηρίζει όλους τους πολιτικούς χώρους, αστικούς ή μη, μικρούς ή μεγάλους.

Αναλόγως της δύναμης των χώρων αυτά τα δύο χαρακτηριστικά μπορείς να τα δεις δια γυμνού οφθαλμού ή με τη βοήθεια μικροσκοπίου. Ειδικά στην περίπτωση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ο χαρακτηρισμός "κόμμα εξουσίας" τα λέει όλα. Ο σκοπός είναι η εξουσία, η κυβέρνηση, όχι η παραγωγή πολιτικής, με κανένα τρόπο η υιοθέτηση κάποιου –ισμού. Το Είναι των δύο κομμάτων αποτελεί η αναρρίχηση στην εξουσία με οποιοδήποτε τρόπο, με κάθε πολιτικό κόστος, όσο βρίσκονται στην Αντιπολίτευση φυσικά γιατί όταν Άρχουν μετράνε το κόστος με το υποδεκάμετρο. Κυρίως για αυτούς τους λόγους η οποιαδήποτε ανάγκη για ιδεολογικοπολιτική κουβέντα "πάει περίπατο".

Βέβαια το ΠΑΣΟΚ συντηρείται ακόμα από τον Παπανδρεισμό που σίγουρα δεν αποτελεί ιδεολογία αλλά ψυχολογικό σύνδρομο του Μετεμφυλιακού και κυρίως του Μεταπολιτευτικού Έλληνα.

Πιστεύω πως η συντριπτική πλειοψηφία των οπαδών της ΝΔ δεν έχει καμία σχέση με Ιδεολογικές αναζητήσεις και αναφορές, με –ισμούς και συστήματα Πολιτικής Σκέψης , εκτός αν θεωρήσουμε Ιδεολογική στάση τον ΑντιΠΑΣΟΚισμό. (Πάντως, η ιδεολογία συνίσταται κυρίως από θετικά-ενεργητικά στοιχεία κι όχι από αρνητικά-αντιθετικά. Ιδεολογία για παράδειγμα είναι ο Αναρχισμός, όχι ο Αντιφασισμός).

Ενθυμούμενοι αργά την ανάγκη Ιδεολογικού Προσανατολισμού του Κόμματός τους, όλοι οι υποψήφιοι αρχηγοί της ΝΔ έσπευσαν να θέσουν τους εαυτούς τους κάτω από τη Φιλελεύθερη ομπρέλα, ακόμα και ο πολύς Ψωμιάδης που μιλάει για κεντροδεξιά παράταξη και Κοινωνικό Φιλελευθερισμό (είναι τουλάχιστον επικίνδυνο και τραγελαφικό το γεγονός της ύπαρξης ψηφοφόρων-υποστηρικτών του συγκεκριμένου τύπου. Ούτε Κοινωνιστής είναι πόσο μάλλον Φιλελέυθερος). Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που τόσα χρόνια δεν παρήγαν καμία πολιτική σκέψη διότι δεν υπήρχε ανάγκη: ήταν στην εξουσία. Η εξουσία αποχαυνώνει, είναι αυθύπαρκτη, δεν χρειάζεται Όραμα και Ιδεολογία.

Τώρα ξαφνικά θυμήθηκαν τις ιδεολογικές τους καταβολές, τον Ιδρυτή Κωνσταντίνο Καραμανλή και τα περί Ριζοσπαστικού Φιλελευθερισμού, τον Κοινωνικό Φιλελευθερισμό σε αντίθεση προφανώς με τον Οικονομικό Φιλελευθερισμό που κατατρέχει τους Φιλελεύθερους όπως ο Δον Κιχώτης τους Ανεμόμυλους, μόλις τώρα θυμήθηκαν πως πρέπει να απευθυνθούν στον… κόσμο τους.

Το πρόβλημα είναι πως ο "κόσμος" τους είναι πολιτικά και ιδεολογικά αμόρφωτος, εντελώς αστοιχείωτος και φοβερά Ποδοσφαιρόφιλος. Μιλάει με προχουντικούς όρους (πχ. Αποκαλεί αποστάτες τους Σαμαρά και Τατούλη, μπαινοβγαίνει σε φατρίες με μεγάλη ευκολία κ.α.), όποιος δεν συμφωνεί μαζί του είναι εχθρός, αναλύει επιφανειακά τα γεγονότα, δεν έχει ιδέα για Φιλελευθερισμό, δεν γνωρίζει τι τον καλούν να υποστηρίξει. Τον έχουν κάνει να ενδιαφέρεται μόνο για την κατοχύρωση της εξουσίας, δηλαδή για το πρωτάθλημα. Ειδικά όταν η ΝΔ (και το ΠΑΣΟΚ) κερδίζει Ευρωεκλογές και Εθνικές μαζί, είναι σαν να παίρνει double. Όταν η εξουσία είναι μπλε κανείς ΝΔημοκράτης δεν παραπονιέται. Όταν πρασινίζει, όλοι ψάχνουν για Ιδεολογία και Πολιτική.

Εκτός βέβαια από την επίκληση του Φιλελευθερισμού εκ δεξιών, υπάρχει και η αναζήτηση επικύρωσης από τη «ΒΑΣΗ» ουσιαστικά εξ΄ αριστερών. Η λέξη αυτή (ΒΑΣΗ) έχει γίνει ψωμοτύρι τον τελευταίο καιρό από μεσαία και μεγάλα στελέχη της ΝΔ. Μέχρι και Λαϊκές Συνελεύσεις πρότειναν να γίνουν κάποιοι, ώστε η βάση να έχει πλέρια έκφραση (που θα έλεγε κι ο Ανδρέας Παπανδρέου).

Οι άνθρωποι που τόσα χρόνια υποστήριζαν δια της ανοχής τους την πλήρη απουσία πολιτικής εκ μέρους της Κυβέρνησης Καραμανλή, οι άνθρωποι που κατείχαν υπουργικούς θώκους και αξιώματα σε αυτήν την Κυβέρνηση, είναι οι άνθρωποι που τώρα κόπτονται για αλληλεγγύη και αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες βάσης. Ρε παιδιά, να είμαστε λίγο σοβαροί. Είστε η ΝΔ δεν είστε η C.N.T., δεν προέρχεστε από την Αναρχική / Ελευθεριακή παράδοση, ούτε καν από την Κομμουνιστική για να υποκρίνεστε πως ενδιαφέρεστε για την άποψη της βάσης, δεν σας απασχόλησε ποτέ –εντός εξουσίας- τώρα σας έπιασε ο πόνος;Η Βάση αυτή διαπαιδαγωγήθηκε στρεβλά από χείριστους Δημαγωγούς, ουσιαστικά δεν της είπατε ποτέ σε τι ακριβώς πιστεύετε, αφού το μόνο σας πιστεύω ήταν και είναι η κατάληψη της εξουσίας. Μόνο ιδεολογικοποιημένα τσιτάτα κατασκευάζετε από καιρού εις καιρόν πάλι με στόχο την πολυπόθητη εξουσία.
Ο Μητσοτάκης εκλέχθηκε ως ΑντιΑνδρέας (Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός με λίγα λόγια), Ο Έβερτ μιλούσε για "Ειρηνική Επανάσταση" (τι΄ ταν τούτο;), ο Καραμανλής για "Επανίδρυση του Κράτους" (περίεργο σύνθημα για Φιλελεύθερο), Ο Σαμαράς της ΠΟΛΑΝ για "Υπέρβαση" (προς τα πού;) και ο Αβραμόπουλος του ΚΕΠ για "Απελευθέρωση" των πολιτών (από τι;).
Επειδή Ο Φιλελευθερισμός ως ιδεολογία έχει μακρά Ιστορία και βασικές προϋποθέσεις ύπαρξης, πρέπει να πουν στο κοινό τους τι εννοεί ο κάθε υποψήφιος με την επίκληση της έννοιας αυτής. Ξέρουν βέβαια πως αυτό δεν μπορούν να το κάνουν, αφού οι ψηφοφόροι της ΝΔ (στο συντριπτικό τους ποσοστό) είναι συντηρητικοί, πολλοί από αυτούς δε Βασιλικοί ενώ άλλοι χουντικοί.
Αν ένας από τους υποψήφιους έλεγε την αλήθεια για τις ενέργειες στις οποίες θα έπρεπε να προβεί ένα κόμμα Φιλελεύθερων Αρχών σε ό,τι αφορά θέματα όπως τα ναρκωτικά, η στρατιωτική θητεία, η περιουσία της Εκκλησίας, τα ανθρώπινα δικαιώματα, η Νομική κατοχύρωση των ομοφυλόφιλων ζευγαριών, τα δικαιώματα των κρατουμένων και φυλακισμένων, το όνομα του ονόματος της Γειτονικής μας Χώρας, το 80% των ανθρώπων που αποτελούν την περιβόητη βάση της Νέας Δημοκρατίας θα αποχωρούσε ψάχνοντας αλλού πολιτική στέγη.
Τα λόγια είναι πολύ όμορφα αλλά πίσω από αυτά κρύβεται μια ουσία. Όταν δεν έχεις το σθένος να την υποστηρίξεις (αν πραγματικά την γνωρίζεις), καλύτερα να μη μιλάς. Κι όλοι αυτοί μιλούν ενώ ξέρουν πως ο ΝΔημοκράτης δεν είναι Φιλελεύθερος αλλά Συντηρητικός, δεν θέλει να δει την Εκκλησία χωρισμένη από το Κράτος, δεν θέλει τον Διαχωρισμό των ναρκωτικών σε μαλακά και σκληρά, δεν συμπαθεί τους Ομοφυλόφιλους, δεν δέχεται επ’ ουδενί την ονομασία οποιουδήποτε Κράτους ως Μακεδονία, υπογράφει για την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες κ.α.
Το παιχνίδι λοιπόν είναι σικέ εκ των προτέρων διότι δεν μπορεί να είναι αλλιώς. Δεν ισχυρίζομαι πως δεν υπάρχουν ψηφοφόροι της ΝΔ που είναι Φιλελεύθεροι και ξέρουν τους λόγους για αυτή τους την Ιδεολογική Επιλογή. Η απορία μου είναι γιατί παραμένουν σε ένα κόμμα που δεν έχει πολιτική άποψη, παρά μόνο διαχειριστική, σε ένα κόμμα που ενδιαφέρεται για τον ΑντιΠΑΣΟΚ αρχηγό, σε ένα κόμμα που ιδεολογικοποιείται με το ζόρι όταν χάνει τις εκλογές ενώ όταν τις κερδίζει και κυβερνά διατηρεί το πλέον Αποιδεολογικοποιημένο πρόσωπο.


Δε θα πω πως είναι κρίμα αν τυχόν διαλυθεί η ΝΔ γιατί προσωπικά δε με ενδιαφέρει καθόλου η τύχη της, όπως είμαι αδιάφορος για την τύχη οποιουδήποτε άλλου Πολιτικού Οργανισμού. Όμως αυτοί οι άνθρωποι που συντηρούν μηχανισμούς τόσα χρόνια, αυτοί που έκαναν το ρουσφέτι σημαία και αναγκαιότητα, αυτοί οι άνθρωποι, οι ίδιοι άνθρωποι να μιλούν για Φιλελευθερισμό και δη Κοινωνικό, είναι τουλάχιστον γελοίο.


Κι εσείς οι ΝΔημοκράτες, διαβάστε πρώτα τι είναι ο Φιλελευθερισμός, που σας έχουν πιπιλίσει τα αυτιά το τελευταίο διάστημα, μετά ρίξτε μια ματιά και στα Πολιτικά Μανιφέστα των υποψήφιων Αρχηγών σας (πόσο κακόηχα ακούγονται αυτές οι δύο λέξεις) και για πρώτη φορά σκεφτείτε… αν μπορείτε βέβαια.

5 σχόλια:

  1. "Ουσιαστικά μέσω του υποτιθέμενου τέλους της Ιστορίας υποστήριξε τον Καπιταλισμό ως την τελείωση της Ανθρώπινης Πορείας"

    Αυτό γιατί μου μοιάζει με κακόγουστο ανέκδοτο ;
    Είναι δυνατόν να υποστηρίξει κανείς ότι ο καπιταλισμός είναι το πιο ολοκληρωμένο σύστημα και τι θα πει δηλαδή τελείωση της Ανθρώπινης Πορείας; Αυτό ήταν δηλαδή ο σκοπός του ανθρώπου το καπιταλιστικό σύστημα ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όχι, δε γίνεται, έχεις δίκιο. Βέβαια αυτή την άποψη την ανασκεύασε εξ΄ολοκλήρου αργότερα, αλλά το βάθρο στον Καπιταλισμό είχε δοθεί και μάλιστα από τα χείλη ενός διανοούμενου. Το "κακό" είχε γίνει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΜΟΝΟΣ ΨΑΧΝΕΙ Ι

    Το ερώτημα τί είναι ο φιλελευθερισμός είναι τόσο γενικό που ενδεχομένως κάθε ένας που αυτοχαρακτηρίζεται ή ετεροχαρακτηρίζεται ως φιλελεύθερος θα έδινε διαφορετική απάντηση και θα πρότασσε διαφορετικά θέματα. Για να αποφύγουμε τη διελκυστίνδα αυτή είναι σκόπιμο να παρακάμψουμε το παραπάνω φιλοσοφικό και θεωρητικό ερώτημα και να το προσεγγίσουμε υπό το πρίσμα των μετεκλογικών πολιτικών εξελίξεων της ελληνικής κεντροδεξιάς.

    Το αποτέλεσμα της εκλογικής αποτυχίας της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου 2009 ήταν η παραίτηση του ως την ημέρα εκείνη αρχηγού της και η αναζήτηση ενός νέου ηγέτη μέσα από έναν κυκεώνα διαδικαστικών συζητήσεων για τις εσωκομματικές εκλογές. Συζητήσεις που αναμφίβολα είναι βαρετές και που κυρίως ανέδειξαν μια εικόνα ενός κόμματος με σκουριασμένες οργανωτικές δομές. Το τελικό αποτέλεσμα, όμως, είναι επαναστατικό, πρωτοποριακό και ό,τι πιο προοδευτικό έχει να επιδείξει η ελληνική εμπειρία.

    Η συνεχώς εξελισσόμενη παγκοσμιοποιημένη πραγματικότητα έχει δημιουργήσει προβλήματα και προκλήσεις όπου οι λειτουργίες του κράτος πλέον είναι διαφορετικές από αυτές του ύστερου 20ού αιώνα: κάποιες πρέπει να αλλάξουν προσαρμοζόμενες στο σήμερα, κάποιες πρέπει να καταργηθούν και κάποιες πρέπει να προστεθούν στις ήδη υπάρχουσες.

    Ο πολιτικός και κοινωνικός συντηρητισμός δεν μπορεί να προσφέρει αυτή τη δυναμική. Δεν την εκφράζει καν με ένα θετικό περιεχόμενο. Τα διλήμματα του, ακόμη και οι φοβίες του, είναι παρωχημένα και ανταποκρίνονται σε ένα κράτος που σχηματικά θα ανήκε σε μια ιστορική φάση, το πολύ, πρώιμα μεταπολιτευτική. Η καταφυγή των εκπροσώπων αυτού του χώρου στο λαϊκισμό και στην πολιτική ευκολία αποφέρει οφέλη οπισθοδρομικού και ξενοφοβικού προσήμου και δημιουργεί τον μπαμπούλα του πολιτικού κόστους.

    Τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του πολιτικού κόστους στην περίπτωση της Νέας Δημοκρατίας είναι αυτά της εθνικής εσωστρέφειας, της οικογένειας, της θρησκείας και της ασφάλειας. Το φιλελεύθερο κόστος, ωστόσο, είναι μεγαλύτερο για την κεντροδεξιά, καθώς στις τελευταίες ευρωεκλογές και εθνικές εκλογές η πλειοψηφία των φιλελεύθερων πολιτών αναζήτησε κομματική στέγη στα αριστερά της Νέας Δημοκρατίας.

    M.d.T.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΜΟΝΟΣ ΨΑΧΝΕΙ ΙΙ

    Ο φιλελευθερισμός δεν ταυτίζεται αποκλειστικά με τα κομματικά τείχη της Νέας Δημοκρατίας, αν και είναι το θεμελιώδες συστατικό της κεντροδεξιάς. Έχει μια ευρύτερη δυναμική που διαπερνά τα δύο κόμματα εξουσίας. Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ διαπνέεται από φιλελευθερισμό όχι μόνο στον πολιτικό του λόγο, αλλά και στη διακυβέρνησή του. Η έννοια του "λαού", σύμφυτη στα σοσιαλιστικά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, έχει υποχωρήσει παραχωρώντας την προτεραιότητα στην έννοια του "πολίτη". Ένα μικρό παράδειγμα: "Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη" και όχι του λαού. Σε ενημερωτικό φυλλάδιο επίσης του ΠΑΣΟΚ, τον Μάρτιο του 2009, με θέμα την "πράσινη ανάπτυξη" ο υπότιτλος είναι ο εξής: "Ανάπτυξη για τον Άνθρωπο βασισμένη στην πράσινη οικονομία". Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, όμως, είναι το κεντρικό σύνθημα του ΠΑΣΟΚ τα τελευταία δύο χρόνια: "Πρώτα ο Πολίτης".

    Το φαινόμενο αυτό δεν είναι καινοφανές καθώς οι επιδράσεις της παγκοσμιοποίησης διαθλούν τα ιδεολογικά στεγανά του παρελθόντος ανάμεσα στα ανταγωνιστικά κόμματα εξουσίας. Η πολιτική του νεο-εργατικού Tony Blair ήταν σε τέτοιο βαθμό φιλελευθεροποιημένη που από την πρώτη κιόλας κυβερνητική του θητεία προσέφερε τόση αυτονομία στην Κεντρική Τράπεζα της Αγγλίας όση δεν είχε προσφέρει καμία συντηρητική κυβέρνηση ως τότε. Στη Γαλλία, επίσης, ένα μέρος της συζήτησης για τον τρόπο επανόδου του σοσιαλιστικού κόμματος στην εξουσία εστιάζει στην ανάγκη υιοθέτησης φιλελεύθερων θέσεων, όπως η υπεράσπιση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των ατομικών - πολιτικών ελευθεριών.

    Ο πολιτικός φιλελευθερισμός στοιχίζεται πίσω από τις παραδοσιακές αξίες του: ελευθερία, ανάπτυξη και κοινωνική δικαιοσύνη. Η μετουσίωσή τους σε πολιτική πράξη και η προσαρμογή τους στο συγχρονικό οικονομικό και κοινωνικό γίγνεσθαι είναι η πηγή της επαναστατικής του έμπνευσης. Η επαναδιάταξη και ο επανακαθορισμός των αξιών αυτών αποκλείει τα βίαια μέσα και η επαναστατικότητα σέβεται την αξία της λαϊκής κυριαρχίας και της δημοκρατίας, έννοιες που θεμελιώθηκαν από τον Αριστοτέλη και επανασυστήθηκαν στη νεωτερική πολιτική φιλοσοφία από τον Locke, τον Montesquieu και τον Rousseau.

    Στην εξαιρετική και καυστική ταινία του F. Truffaut, "Fahrenheit 451", η πυροσβεστική είχε αναλάβει να καίει τα βιβλία και να συλλαμβάνει όσους διάβαζαν ή έκρυβαν βιβλία. Είχε κυριαρχήσει μια κοινωνία της εικόνας. Εικόνα είναι η επίκληση του κοινωνικού φιλελευθερισμού από τους διεκδικητές της ηγεσίας της Νέας Δημοκρατίας (τέσσερις στην αρχή, τρεις στο προχθεσινό έκτακτο συνέδριο). Σύμπτωση ή όχι, ειρωνία ή όχι, παρωδία ή όχι, όλοι τους έσπευσαν να δηλώσουν "φιλελευθεροφροσύνη" και να σηκώσουν την παντιέρα του κοινωνικού φιλελευθερισμού.

    Το οξύμωρο είναι πως την περίοδο της κυβερνητικής εξουσίας και ως τη στιγμή που τέθηκε θέμα ηγεσίας κανείς δεν είχε δηλώσει την αγάπη του στον κοινωνικό φιλελευθερισμό. Κατ' αρχάς, ακόμη και ο όρος είναι πλεονασματικός. Ο φιλελευθερισμός είναι κοινωνικός από τη φύση του. Η Νέα Δημοκρατία παραδοσιακά έχει μια ενοχή για τον φιλελευθερισμό της και οι υποψήφιοι αρχηγοί της ενώ φαινομενικά απενοχοποιούνται από αυτόν δεν έχουν προσφέρει ως τώρα ένα νόημα σε αυτήν την έννοια που την επικαλούνται ως το ιδεολογικό τους στίγμα. Εικόνα χωρίς λόγο και χωρίς θέσεις. Η απορία είναι φιλελευθερισμός ως προς τι.

    M.d.T.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΜΟΝΟΣ ΨΑΧΝΕΙ ΙΙΙ

    Η στροφή στην ιδεολογική ταυτότητα της Νέας Δημοκρατίας μας οδηγεί στα διακριτά χαρακτηριστικά της ευρωπαϊκής κεντροδεξιάς: την προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων ως καθήκον του κράτους, την ισχύ των δημοκρατικών αξιών, τον διαχωρισμό κράτους-κοινωνίας, τη διαφάνεια και την κοινωνική ειρήνη. Η πολιτική δεν ασκείται στο ιδεολογικό κενό. Το ιδεολογικό και πολιτικό πλαίσιο της Νέας Δημοκρατίας είναι αυτό που μόλις αναφέρθηκε και σε αυτό πρέπει να δοθούν οι μάχες με σκοπό την εμβάθυνση του φιλελευθερισμού.

    Η κοινωνία σήμερα είναι πλουραλιστική και αυτό συνεπάγεται πως το κράτος πρέπει να υπηρετεί και να ευνοεί τον πλουραλισμό και τις νέες ανάγκες που έχει επιφέρει σε άτομα και ομάδες. Η πολιτική θεώρηση της σύγχρονης κεντροδεξιάς πρέπει να ενσωματώσει τις ατομικές ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα που έχουν προκύψει από την πολυπολιτισμικότητα, τα μεταναστευτικά ρεύματα και την παγκοσμιοποίηση. Μερικά παραδείγματα: το κράτος οφείλει να διοχετεύει πόρους σε μετανεωτερικά μοντέλα οικογένειας, αναγνώριση γάμου ομοφιλοφύλων, καταχόρυση των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των νόμιμων μεταναστών, δικαίωμα ψήφου στους μετανάστες και απλοποίηση της διαδικασίας για την απόκτηση της ελληνικής υπηκοότητας.

    Η Νέα Δημοκρατία πρέπει να ενσωματώσει τον συντηρητισμό σε ένα φιλελεύθερο αναπτυξιακό πλαίσιο. Το έθνος-κράτος δεν απειλείται ούτε από την παγκοσμιοποίηση ούτε από τους υπερ-εθνικούς οργανισμούς. Ο φιλελευθερισμός δεν αρνείται τη θρησκεία, όταν μιλάει για διαχωρισμό Κράτους-Εκκλησίας. Ο φιλελευθερισμός σέβεται την Ορθοδοξία, αλλά αναγνωρίζει ταυτόχρονα το δικαίωμα της θρησκευτικής ελευθερίας σε όλους τους κατοίκους τους έθνους-κράτους. Ο φιλελευθερισμός δεν αντιμετωπίζει την παράδοση με όρους μουσειακούς και προγονολατρείας, αλλά με όρους ενσωμάτωσης των δυναμικών της στοιχείων στην καθημερινότητα. Ο φιλελευθερισμός είναι υπέρ της ασφάλειας, αλλά κατά της αστυνομολαγνείας. Ο φιλελευθερισμός δεν είναι κατά της οικογένειας, όταν μιλάει για εκσυγχρονισμό του οικογενειακού δικαίου. Ο φιλελευθερισμός δεν είναι κατά της πατρίδας, όταν ζητάει μείωση των αμυντικών δαπανών και αύξηση των δαπανών στην παιδεία και την υγεία.

    M.d.T.

    ΑπάντησηΔιαγραφή