Φοράει Strike Και Καρφώνει...

- Θα απεργήσεις αύριο;
- Με δουλεύεις; Αφού είμαι άνεργη.
- Και τι πάει να πει αυτό;
- Θα πει ότι αν αποφάσιζα να απεργήσω θα σήμαινε ότι ειδικά αύριο θα έπρεπε να δουλέψω.
- Α, μάλιστα. Άρα ο μόνος που μπορεί να έχει λόγο περί απεργίας είμαι εγώ που δουλεύω.
- Μα, αυτό δεν είναι το νόημα της απεργίας;
- Και πού λες να οφείλεται τότε, η αίσθηση που έχω ότι εσύ δεν κάνεις τίποτε άλλο από το να απεργείς από τότε που απολύθηκες;
- Υπονοείς κάτι για τη στάση μου απέναντι στις υποχρεώσεις μου στο σπίτι;
- Όχι δεν υπονοώ... Ευθέως μιλάω. Μη μου πεις ότι δε βλέπεις τι γίνεται εδώ μέσα...
- Δεν ήταν αυτό το θέμα μας. Μη μπλέκεις όλα τα ζητήματα μαζί, για την απεργία μιλούσες. 
- Τέλος πάντων... Αυτό που εννοούσα ήταν αν θα έρθεις στη συγκέντρωση για την απεργία.
- Αφού το ξέρεις ότι δεν τις μπορώ τις συγκεντρώσεις.


- Ποιος; Εσύ; Εδώ μέσα κάθε μέρα συγκέντρωση έχουμε. Δεν μπορώ ούτε να ηρεμήσω, ούτε να σκεφτώ. Εκεί που ψάχνω κάτι, το χάνω κετευθείαν και κατεβαίνουν τα ρολά... Ζω την ανεργία κάθε μέρα, κάθε νύχτα, τα μάτια μου δεν κλείνουν γιατί όλα περνάνε απο μένα. Όλη μέρα στο τηλέφωνο κι ένα πιάτο φαί με το ζόρι. Δεν αντέχω άλλες συγκεντρώσεις από παλιούς φίλους, γνωστούς και άνεργους που παραπονιούνται. Κάθε μέρα έχω μέσα στο σπίτι μου συγκέντρωση ανέργων. Θέλω να πάω και σε μια συγκέντρωση απεργών.
- Τα βλέπεις; Στα λόγια μου έρχεσαι. Εγώ τι είπα δηλαδή; Ότι είναι ανόητο να πάω στη συγκέντρωση των απεργών αφου δεν δουλεύω. Εκεί θα είναι ταλαιπωρημένοι και βασανισμένοι άνθρωποι. Να πας εσύ να βρεις και κανέναν να του πεις τον πόνο σου. Εγώ θα μείνω εδώ να κάνω καμιά δουλειά.
- Αύριο που δεν θα δουλεύει κανείς εσύ θα κάνεις δουλειές; Δεν το δέχομαι, θα πάω στη συγκέντρωση και θα έρθεις μαζί μου. Τελείωσε.
- Αυτοί που μαζεύονται στις συγκεντρώσεις, έχουν όλοι τους δικούς του λόγους καθένας. Το έχεις σκεφτεί; Να, εσύ για παράδειγμα, θες να πας μαζί μου, μόνο και μόνο για να μου τη σπάσεις. Σιγά μη σ' έπιασε αγωνία για την πορεία του εργατικού κινήματος.
- Πώς το είπες αυτό; Εεεεε..ρρ.. πώς το ειπες ρε γαμώτο, πώς το είπες;
- Ερ-γα-τι-κό κί-νη-μα.
- Υπάρχει τέτοιο πράγμα;
- Φυσικά.
- Και προς τα πού κινείται αυτό;
- Προς την κατεύθυνση των εργατικών διεκδικήσεων.
- Μήπως κάνεις λάθος; Μήπως δεν κινείται ακόμα αλλά θα αρχίσει να κινείται, ας πούμε, αύριο;
- Άμα σε πιάσουν οι συνδικαλιστές στο στόμα τους θα σου πω εγώ... Τι εννοείς; Κίνημα είναι. Κινείται κινητικά σε μια κίνηση συγκινητική εδώ και πολλές δεκαετίες. Μου θες και απεργία... Και θες κι εμένα μαζί... Αντιφάσκεις, το ξέρεις;
- Όχι, δεν αντιφάσκω, θελω απεργία, ναι, θέλω. Αλλά το εργατικό κίνημα μου ακούγεται λίγο μούφα και να σου πω και κάτι; Δεν μου προκαλεί καμία συγκίνηση ένα κίνημα που δεν ξέρω αν μπορεί να με δεχτεί και γιατί. Θέλω να κινηθώ χωρίς προυποθέσεις, το κίνημα τι ζητάει από μένα, θέλει κάτι; Από σένα τι ζητάει;
- Από μένα μόνο εσύ ζητάς. Το κίνημα έχει καταλάβει ότι δεν έχει καμιά τύχη μαζί μου. Και δε μου λες; Μετά από όλο αυτό το λογίδριο εναντίον του κινήματος, θέλεις ακόμα να πάμε στην απεργία αύριο;
- Ναι, γιατί θέλω να κινηθώ, αλλά μαζί σου. Θέλω να είμαι αυτοκινούμενος, αλλά μαζί σου. Θέλω να θέσουμε εμείς τις προυποθέσεις, εμείς που ξέρουμε να κινούμαστε και να σταμάταμε. Είναι το τελευταίο που σου ζητάω... μάλλον.
- Καλά... Αυτό, περί του τελευταίου που μου ζητάς, το έχω ακούσει πολλές φορές. Αύριο θα ζητάς και ρούχα πλυμμένα.
Μη σου πω και φαγητό και σε ξενερώσω τελείως.
- Όχι εντάξει, αν κάνεις απεργία πρέπει να την κάνεις σωστά, δεν είμαι παράλογος. Δε θέλω κάτι, δε θέλω. Μόνο να κινηθώ με σένα και τους άλλους, αυτό θέλω, μόνο.
- Ωραία, οι άλλοι, δηλαδή εγώ, αύριο θα είμαι εδώ, μαζί σου. Εκτός από ρούχα και μαγείρεμα, διατίθεμαι και για συζήτηση περί κινήματος με τον καφέ. Πάμε για ύπνο τώρα.

Μια σύμπραξη των μπλογκ ΟΥΔΕΝ ΑΜΙΓΕΣ

( http://ouden-amiges.blogspot.com/)
 και ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ή ΤΙΠΟΤΑ