ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΜΙΑ...ΑΝΑΝΕΩΣΗ

Ο καθένας δικαιούται να εξηγεί την κατάσταση όπως θέλει και ανάλογα βέβαια με το πώς την αντιλαμβάνεται. Προσωπικά δεν μου ακούγεται πάντως πολύ σοφό να ιδρύεις κόμμα σε αυτές τις συγκυρίες. Εδώ χρειάζεται Ένωση, όχι και άλλη διάσπαση. Μέσα σε μια ήδη πολυδιασπασμένη Αριστερά, κάνεις κι εσύ το μαγαζάκι σου και περιμένεις να έρθει κόσμος να ψωνίσει αριστερό προϊόν, δημοκρατικό, ευρωπαϊκό και οικολογικό…;
Και γιατί δηλαδή να πάρει από σένα… επειδή είσαι ανανεωμένος και ανανεωτικός;
Έχετε ακούσει Ανανεωτικοί σύντροφοι κάποιον πολιτικό φορέα (από την ακροδεξιά μέχρι τους αναρχικούς) να παραδέχεται πως προσφέρει πεπαλαιωμένο προϊόν; Μα αν γινόταν αυτό δε θα αγόραζε κανείς…
Και τι σημαίνει "Δημοκρατική Αριστερά"; Οι άλλες Αριστερές τι είναι, δεν είναι Δημοκρατικές ή μήπως σημαίνει ότι εσείς δεν αμφισβητείτε το αστικό πολιτικό πλαίσιο και τη Δημοκρατία του;
Γιατί αν συμβαίνει αυτό (και αυτό προφανώς συμβαίνει), αν πιστεύετε δηλαδή ότι μέσα σε αυτή τη λαίλαπα μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα, τότε δεν είστε ούτε καν το ΠΑ ΣΟΚ του ΄70 και του ’80.

Και κάτι άλλο. Που προσδιορίζετε ακριβώς την ανανεωτικότητά σας; Στο όνομα, στα στελέχη, στις ιδέες, πού; Ή μήπως έχετε αγοράσει τα δικαιώματα της ανανέωσης; Το ότι ήσασταν κάποτε ανανεωτικοί και φυσικά κάτω από ορισμένες παγκόσμιες και εγχώριες πολιτικές και ιδεολογικές συνθήκες, δεν σημαίνει ότι θα είστε ανανεωτικοί για πάντα.
Η ανανέωση συμβαδίζει με την εποχή και τα προβλήματά της, δεν είναι ταγάρι που το φοράς μέχρι το τέλος της ζωής σου.
Το ότι έχετε λόγο στα ΜΜΕ που ως επί το πλείστον καθορίζουν την πολιτική άποψη, το ότι για τον πολύ κόσμο είστε οι σοβαροί κύριοι, που μιλάνε όμορφα και σωστά ελληνικά (λες κι αυτό έχει σχέση με την πολιτική αξία κάποιου) δεν είναι απόδειξη πως είστε και ανανεωμένοι.
Αλλά το πιο σημαντικό στην περίπτωσή σας είναι πως επιμένετε να θέλετε να πετύχετε τη βελτίωση του Καπιταλισμού, ενώ έχει φανεί πλέον πολύ καθαρά, πως μόνο η ανατροπή του μπορεί να βοηθήσει τον ΑΝΘΡΩΠΟ.

Οι ανανεωτές, λένε, δεν είναι αριστεριστές (τι σημαίνει αλήθεια αυτό;).
Είναι εναντίον της βίας από όπου κι αν προέρχεται (ίδια η βία του αστυνομικού με αυτή του διαδηλωτή, ίδια του αφεντικού με αυτή του εργαζόμενου).

Η αλήθεια είναι πως έχουν αναγνωρίσιμα πρόσωπα (φρόντισαν για αυτό τα ΜΜΕ τόσα χρόνια) και θέλουν να τα έχουν καλά με όλους
Αυτό που δεν έχουν καταλάβει ή παριστάνουν πως δεν έχουν καταλάβει ο σύντροφος Φώτης και οι υπόλοιποι της "Δημοκρατικής Αριστεράς" είναι πως οι κομματικοί μηχανισμοί, ως δομικά συστατικά του πολιτικού σκηνικού, χάνουν την ισχύ τους και προσδιορίζουν το παρελθόν σε σχέση με το παρόν που αναζητά άλλους τρόπους πολιτικής έκφρασης και το μέλλον που μάλλον θα έχει να μας πει πολλά που δεν φανταζόμαστε.

Η κρίση τους αφορά όλους, μα όλους.

Και τέλος με αφορμή εσάς, είναι κάτι, που κατά την ταπεινή μου γνώμη, πρέπει να αντιληφθεί όλος ο πολιτικός χώρος της Αριστεράς: με παρελθόν δεν μπορείς να φτιάξεις μέλλον. Το παρελθόν σε βοηθάει σημαντικά, αλλά το παρόν επηρεάζεται από την πραγματικότητα που το περιβάλλει και το μέλλον φτιάχνεται από ανθρώπους που μπορεί να μην γνωρίζουν τόσο καλά έννοιες όπως "πρωτοπορία", "ταξική συνείδηση", "ριζοσπαστικότητα", "Δικτατορία του προλεταριάτου", "ελευθεριακός κομμουνισμός" και άλλα τέτοια πομπώδη, αλλά υπάρχουν πολλοί που προσπαθούν να αγωνιστούν χωρίς αυτά.
Νιώθουν την αδικία, βιώνουν το αίσθημα αλληλεγγύης, συζητούν.
Δεν υπάρχει κανένα "κόμμα πρωτοπορίας" στην Εγχώρια Αριστερά, δεν διαθέτουν όλοι οι Έλληνες και όλοι οι Μετανάστες ταξική συνείδηση, δεν είμαστε όλοι ριζοσπαστικοί, δεν πιστεύουΝε όλοι στη "δικτατορία του προλεταριάτου", δεν είμαστε όλοι "επαναστάτες" με "ταξική συνείδηση", δεν σκεφτόμαστε όλοι τους Μαρξ και Μπακούνιν ως αγίους και άρα μη αμφισβητήσιμους.

Τώρα αμφισβητούνται όλα. Τώρα σύντροφοι όλα διαπραγματεύονται και συζητούνται πάνω σε νέες βάσεις.
Σε όποιο ποσοστό συμβαίνει κάτι τέτοιο, ίσως τελικά οδηγηθούμε σε σκέψεις περισσότερο Μαρξιστικές και Αναρχικές από ό,τι νομίζουμε.