Όταν ο Σαμαράς παρίστανε τον πολλά βαρύ και μαγκίτη, τον θρησκευόμενο και τον δημοκράτη, τον διαπραγματευτή και τον τύπο "έτσι σκίζονται τα μνημόνια κ. Τσίπρα" νεοδημοκρατοπασοκτζήδες χαίρονταν με αυτό το υφάκι και χειροκροτούσαν αυτή τη Βαρέων Βαρών… μαγκιά του σε κοινοβούλιο και κανάλια.
Εκεί μέσα, στη βουλή, πέφτουν βροχηδόν οι ατάκες ταπώματος του ενός στον άλλον, χαίρονται εκ περιτροπής οι εκάστοτε ατακαδόροι-ταπαδόροι ενώ οι ταπωμένοι προσπαθούν με τις απαντήσεις τους να μετατραπούν σε ταπαδόρους, ώστε να βρουν κι αυτοί το δίκιο τους μέσα από ατάκες φωτιά, ατάκες τιμωρούς.
Ποιος ο λόγος λοιπόν σύντροφοι Συριζαίοι ή φίλα προσκείμενοι αυτών, να δίνετε τόσο μεγάλη σημασία στο αν ο Τσίπρας βούρκωσε, έκλασε, έβηξε, χέστηκε ή επταρνίσθη (που θα έλεγε κι ο Πανούσης, ο Τζίμης), αφού γνωρίζετε ότι το ίδιο ή αντίστοιχο γεγονός θα γινόταν αντικείμενο γελοιοποίησης και σφοδρής κριτικής από πλευράς σας στην περίπτωση που δράστες θα ήταν οι Σαμαράς- Βενιζέλος, ενώ οι οπαδοί του Βαγγέλη ή του Αντώνη θα βρίσκονταν ακριβώς στη θέση που είσαστε εσείς τώρα;
Και μη μου πείτε ότι τους έχετε για τόσο ανίκανους, που να μη μπορούσαν να βουρκώσουν ή ακόμα και να κλάψουν παριστάνοντας ότι νιώθουν τον πόνο του ελληνικού λαού!
Μη μου πείτε ότι δεν αναγνωρίζετε και σε αυτούς το δικαίωμα να αισθάνονται ανθρώπινοι!
Μιλάμε για γνήσιους πολιτικάντηδες, όχι τίποτα υβρίδια, για αυτό ίσως πρέπει να το ξανασκεφθείτε.
Επειδή λοιπόν ο καιρός περνάει κι ο χρόνος είναι αμείλικτος, αφού ο Δυτικός Κόσμος τον έχει μετατρέψει σε χρήμα (με προεξάρχουσα την ίδια την Ευρώπη του… Πολιτισμού και των Αξιών) και επίσης επειδή ο λαός απεφάνθη, καλό είναι τώρα πιά το Θυμικό να σωπάσει και να ψιθυρίσει λίγα λόγια η Λογική.
Καλό θα είναι το Σημαίνον να δώσει τη θέση του στο Σημαινόμενο.
Καλό θα είναι η Σημειολογία της Οικονομικής Διαπραγμάτευσης να δώσει τη θέση της στην ουσία της Οικονομικής Διαπραγμάτευσης.
Γιατί ωραία είναι η ελπίδα και η ανάταση (όχι η εθνική, θα προτιμούσα την ταξική να πω την αλήθεια αλλά τέτοια ώρα τέτοια λόγια), ωραίο και χρήσιμο το θυμικό (το έχουν χρησιμοποιήσει πολλά αστικά όπως και επαναστατικά καθεστώτα), ειδικά όταν ερωτεύεσαι, κάνεις σεξ, πίνεις κανά ‘γάρο με φίλους να γουστάρεις, ή κατεβάζεις κανά ρακόμελο, ουζάκι και τα συναφή, καλά είναι και "τα έτσι κι αλλιώς" του Βαρουφάκη αλλά επειδή ο πολιτικός χρόνος είναι φοβερά πυκνός, μήπως ήρθε η ώρα να γίνει μια βαθιά βουτιά στην ουσία;
Γιατί έχω την εντύπωση ότι πάντα για την Αριστερά η ουσία είναι το σημαινόμενο και όχι το σημαίνον, δηλαδή η επικοινωνία της ουσίας κι όχι η διαχείρισή της με επικοινωνιακούς όρους.
Ναι, το γνωρίζω, ζούμε σε αστικό καθεστώς με την ουσία εκ των πραγμάτων παρατημένη κάπου στην άκρη της Ιστορίας, όσο κι αν γίνονται προσπάθειες αποκατάστασης.
Ναι, το γνωρίζω, πως πολλοί από εσάς θα εκλάβετε αυτά τα λόγια ως εμπαθή.
Κανένα πρόβλημα να είναι κανείς εμπαθής, αρκεί να ξέρει τους λόγους, αρκεί να πιστεύει ότι η πραγματικότητα τον αναγκάζει.
Εσείς λοιπόν οι Συριζαίοι, εσείς οι οπαδοί, αν θέλετε κι αν το βρίσκετε καλό, σταματήστε να είστε οπαδοί και γίνεται φίλαθλοι.
Καταλαβαίνω ότι πήρατε για πρώτη φορά το πρωτάθλημα αλλά η αλήθεια είναι ότι ο αγώνας μόλις άρχισε.
Αρχίστε να κρίνετε τα πεπραγμένα ανθρώπων που ήδη κυβερνούν, ανθρώπων που ήταν προετοιμασμένοι σαν από καιρό για να κυβερνήσουν.
Και ναι, υπάρχουν καλά σημάδια και κακά σημάδια.
Και για να μην ξεφύγω κι εγώ από το σημειολογικό πνεύμα:
- Ένα από τα καλά είναι τα σχέδια του Παρασκευόπουλου περί φυλακών και επέκτασης του συμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια.
- Ένα από τα κακά είναι οι ανακοινώσεις του Υπουργού Πανούση περί επαναστατικών ομάδων που οδηγούν σε γενικευμένη βία και της πολιτικής λύσης για αυτό.
Ψάχνοντας την ουσία μπορείς να βρεις λόγους για να υποστηρίζεις ή να καυτηριάζεις πράξεις και μόνο πράξεις.
Κολυμπώντας στο Θυμικό, όσο καλός κι αν είσαι στην κολύμβηση, πάντα ναυαγός εν τω μέσω του Ωκεανού θα αισθάνεσαι, ειδικά αν αναγκαστείς να βρεθείς κοντά σε ναυάγιο ή δεν είσαι μαθημένος σε φουρτούνες.
Μη γίνεστε λοιπόν- όσο κι αν το έχετε ανάγκη- αυτό που στηλιτεύετε στους άλλους ή τουλάχιστον προσπαθήστε όσο μπορείτε να μην λατρεύετε αρχηγούς όπως οι άλλοι.
Αν μπορείτε.
Εκεί μέσα, στη βουλή, πέφτουν βροχηδόν οι ατάκες ταπώματος του ενός στον άλλον, χαίρονται εκ περιτροπής οι εκάστοτε ατακαδόροι-ταπαδόροι ενώ οι ταπωμένοι προσπαθούν με τις απαντήσεις τους να μετατραπούν σε ταπαδόρους, ώστε να βρουν κι αυτοί το δίκιο τους μέσα από ατάκες φωτιά, ατάκες τιμωρούς.
Ποιος ο λόγος λοιπόν σύντροφοι Συριζαίοι ή φίλα προσκείμενοι αυτών, να δίνετε τόσο μεγάλη σημασία στο αν ο Τσίπρας βούρκωσε, έκλασε, έβηξε, χέστηκε ή επταρνίσθη (που θα έλεγε κι ο Πανούσης, ο Τζίμης), αφού γνωρίζετε ότι το ίδιο ή αντίστοιχο γεγονός θα γινόταν αντικείμενο γελοιοποίησης και σφοδρής κριτικής από πλευράς σας στην περίπτωση που δράστες θα ήταν οι Σαμαράς- Βενιζέλος, ενώ οι οπαδοί του Βαγγέλη ή του Αντώνη θα βρίσκονταν ακριβώς στη θέση που είσαστε εσείς τώρα;
Και μη μου πείτε ότι τους έχετε για τόσο ανίκανους, που να μη μπορούσαν να βουρκώσουν ή ακόμα και να κλάψουν παριστάνοντας ότι νιώθουν τον πόνο του ελληνικού λαού!
Μη μου πείτε ότι δεν αναγνωρίζετε και σε αυτούς το δικαίωμα να αισθάνονται ανθρώπινοι!
Μιλάμε για γνήσιους πολιτικάντηδες, όχι τίποτα υβρίδια, για αυτό ίσως πρέπει να το ξανασκεφθείτε.
Επειδή λοιπόν ο καιρός περνάει κι ο χρόνος είναι αμείλικτος, αφού ο Δυτικός Κόσμος τον έχει μετατρέψει σε χρήμα (με προεξάρχουσα την ίδια την Ευρώπη του… Πολιτισμού και των Αξιών) και επίσης επειδή ο λαός απεφάνθη, καλό είναι τώρα πιά το Θυμικό να σωπάσει και να ψιθυρίσει λίγα λόγια η Λογική.
Καλό θα είναι το Σημαίνον να δώσει τη θέση του στο Σημαινόμενο.
Καλό θα είναι η Σημειολογία της Οικονομικής Διαπραγμάτευσης να δώσει τη θέση της στην ουσία της Οικονομικής Διαπραγμάτευσης.
Γιατί ωραία είναι η ελπίδα και η ανάταση (όχι η εθνική, θα προτιμούσα την ταξική να πω την αλήθεια αλλά τέτοια ώρα τέτοια λόγια), ωραίο και χρήσιμο το θυμικό (το έχουν χρησιμοποιήσει πολλά αστικά όπως και επαναστατικά καθεστώτα), ειδικά όταν ερωτεύεσαι, κάνεις σεξ, πίνεις κανά ‘γάρο με φίλους να γουστάρεις, ή κατεβάζεις κανά ρακόμελο, ουζάκι και τα συναφή, καλά είναι και "τα έτσι κι αλλιώς" του Βαρουφάκη αλλά επειδή ο πολιτικός χρόνος είναι φοβερά πυκνός, μήπως ήρθε η ώρα να γίνει μια βαθιά βουτιά στην ουσία;
Γιατί έχω την εντύπωση ότι πάντα για την Αριστερά η ουσία είναι το σημαινόμενο και όχι το σημαίνον, δηλαδή η επικοινωνία της ουσίας κι όχι η διαχείρισή της με επικοινωνιακούς όρους.
Ναι, το γνωρίζω, ζούμε σε αστικό καθεστώς με την ουσία εκ των πραγμάτων παρατημένη κάπου στην άκρη της Ιστορίας, όσο κι αν γίνονται προσπάθειες αποκατάστασης.
Ναι, το γνωρίζω, πως πολλοί από εσάς θα εκλάβετε αυτά τα λόγια ως εμπαθή.
Κανένα πρόβλημα να είναι κανείς εμπαθής, αρκεί να ξέρει τους λόγους, αρκεί να πιστεύει ότι η πραγματικότητα τον αναγκάζει.
Εσείς λοιπόν οι Συριζαίοι, εσείς οι οπαδοί, αν θέλετε κι αν το βρίσκετε καλό, σταματήστε να είστε οπαδοί και γίνεται φίλαθλοι.
Καταλαβαίνω ότι πήρατε για πρώτη φορά το πρωτάθλημα αλλά η αλήθεια είναι ότι ο αγώνας μόλις άρχισε.
Αρχίστε να κρίνετε τα πεπραγμένα ανθρώπων που ήδη κυβερνούν, ανθρώπων που ήταν προετοιμασμένοι σαν από καιρό για να κυβερνήσουν.
Και ναι, υπάρχουν καλά σημάδια και κακά σημάδια.
Και για να μην ξεφύγω κι εγώ από το σημειολογικό πνεύμα:
- Ένα από τα καλά είναι τα σχέδια του Παρασκευόπουλου περί φυλακών και επέκτασης του συμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια.
- Ένα από τα κακά είναι οι ανακοινώσεις του Υπουργού Πανούση περί επαναστατικών ομάδων που οδηγούν σε γενικευμένη βία και της πολιτικής λύσης για αυτό.
Ψάχνοντας την ουσία μπορείς να βρεις λόγους για να υποστηρίζεις ή να καυτηριάζεις πράξεις και μόνο πράξεις.
Κολυμπώντας στο Θυμικό, όσο καλός κι αν είσαι στην κολύμβηση, πάντα ναυαγός εν τω μέσω του Ωκεανού θα αισθάνεσαι, ειδικά αν αναγκαστείς να βρεθείς κοντά σε ναυάγιο ή δεν είσαι μαθημένος σε φουρτούνες.
Μη γίνεστε λοιπόν- όσο κι αν το έχετε ανάγκη- αυτό που στηλιτεύετε στους άλλους ή τουλάχιστον προσπαθήστε όσο μπορείτε να μην λατρεύετε αρχηγούς όπως οι άλλοι.
Αν μπορείτε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου