Κ.ρατική Μ.ηχανή Π.αραγωγής Ν.εφών

Πρώτη φορά έλαμπε ο ήλιος τόσο δυνατά στη Πολιτεία μας.
Τις υπόλοιπες μέρες έβρεχε ή ο ήλιος στοιβαζόταν ακούσια πίσω από βαριά σύννεφα. Εμείς πάντως ποτέ δεν τον είχαμε δει λουσμένο στη δύναμή του όπως σήμερα.
Αν εξαιρέσεις δύο Κρατικές γιορτές που γίνονταν κάθε χρόνο προς τιμήν του, καμία άλλη μέρα δεν τον αντικρίζαμε.
Είχαμε μάθει από μικροί στο σχολείο πως εκείνες τις δύο μέρες από μόνος του ο ήλιος ερχόταν τόσο υπέρλαμπρος στην Πολιτεία μας. Και είχαμε πειστεί. Είχαμε μάθει πως τα Κρατικά βιβλία έλεγαν πάντα την αλήθεια. Και είχαμε πειστεί.

Όμως σήμερα η Κ.Μ.Α.Π.Ν. (Κρατική Μ.ηχανή Α.υτόματης Π.αραγωγής Ν.εφών) είχε βλάβη στο κεντρικό τηςσύστημα.
Αυτό δεν είχε ξαναγίνει ποτέ.
Δεν υπήρχε καμία Κρατική πρόβλεψη για τέτοιο ενδεχόμενο.

Οι Κρατικοί Μυστικοί Μηχανικοί, που βρίσκονταν πάνω από το κεντρικό σύστημα της Κ.Μ.Α.Π.Ν., προσπαθούσαν να το φτιάξουν αλλά έδειχναν έκπληκτοι και απορημένοι.
"Μα πώς χάλασε κάτι τόσο τέλειο;" αναρωτιόνταν.
Βέβαια, την περισσότερη ώρα κοιτούσαν ψηλά, τον ήλιο, που πρώτη φορά τον αντίκριζαν τόσο καθαρό, τόσο λαμπερό, έμοιαζε σαν ζωντανός οργανισμός.

Ο Μαγικός Κόσμος Του Μνημονίου...

Μνημόνιο ακούω από εδώ Μνημόνιο βλέπω από εκεί και τελικά αντιλαμβάνομαι αλλαγές στον ψυχικό μου κόσμο.
Το σκέφτηκα το πράμα και αποφάσισα, πως πρέπει κι εγώ με τη σειρά μου να θυμάμαι τι πρέπει να κάνω. Όχι όλα μα τα πιο σημαντικά.

Όσο κι αν ακούγεται προσωπικό το θέμα δεν είναι. Πρόκειται για Εθνικό.
Γιατί αν έχω νιώσει σωστά τον παλμό του Πάγκαλου, αν ο καθένας μας θυμόταν τα σημαντικά για αυτόν πράγματα, τώρα δεν θα ήμασταν σε αυτό το σημείο.

Έτσι, μόλις πριν λίγες μέρες άρχισα να φτιάχνω Μνημόνια (Βραχυπρόθεσμα. Μεσοπρόθεσμα, Μακροπρόθεσμα) και να τα αναρτώ φύρδην-μίγδην στο ψυγείο ή όπου αλλού δεν θα μπορούν να διαφύγουν της προσοχής μου..
Ορκίζομαι πως θα προσπαθώ να τα ακολουθώ κατά γράμμα.

Καπιταλισμός, "Φράσεις", Σοσιαλισμός

Καπιταλισμός και Σοσιαλιστική Κοινωνία μετά την επανάσταση.
Αλλά τι είδους Σοσιαλιστική Κοινωνία;
Μαρξιστικά κομμουνιστική;
Αναρχικά κομμουνιστική;
Κολλεκτιβοποιημένη;
Με εργατικό συμβουλιακό κομμουνισμό;
ή μήπως κάπως αλλιώς;

Τέτοια ερωτήματα είμαστε υποχρεωμένοι να τα θέτουμε ως πρώτα στην αξιακή μας ιεραρχία και να τα συζητούμε ενδελεχώς.
ΕΙΔΙΚΑ αυτήν την εποχή.
Όχι να τίθενται τελευταία αλλά να βρίσκονται πάντα πρώτα σε μια ουσιαστική συζήτηση.
Να συζητάμε ό,τι συζητούσαμε πάντα δηλαδή.
Δεν πρέπει να μας επηρεάζει η εποχή, δεν πρέπει να πτοούμαστε από τις αντικειμενικές συνθήκες όποιας ανατροπής υποκειμενικά οραματιζόμαστε, δεν διαδραματίζει κάποιον σπουδαίο ρόλο η σημερινή κρίση του συστήματος ή οι λόγοι της κρίσης αυτής, τίποτα δεν έχει σημασία.
Εμείς, είτε Αναρχικοί είτε Μαρξιστές είτε οποιασδήποτε τάσης, είμαστε σοσιαλιστές και πρέπει να το φωνάζουμε σε όλους.