Διάβαζα την προηγούμενη εβδομάδα, ότι ένα από τα πλοία που ταξιδεύουν στα Επτάνησα, φιλοξενεί στο σαλόνι του την ιερή εμβάδα (παντόφλα) του Αγίου Διονυσίου εκ Ζακύνθου.
Μάλιστα έγινε κι η απαιτούμενη τελετή παράδοσης της παντόφλας
(η αλήθεια είναι ότι δεν γνωρίζω αν πρόκειται για τη δεξιά ή την αριστερή).
Δηλαδή, μπαίνεις στο σαλόνι του πλοίου και σε ειδική λάρνακα υπάρχει μια παντόφλα, που σε περιμένει να την προσκυνήσεις.
Καταρχήν, δεν ήξερα ότι η παντόφλα λέγεται και εμβάς, οπότε έμαθα και κάτι χρήσιμο.
Φαντάζομαι ότι από την ίδια ρίζα προέρχεται κι η λέξη εμβαδόν, που όλοι μας μάθαμε στο σχολείο.
Ούτε την έννοια του εμβαδόντος είχα πολυκαταλάβει τότε,
αλλά αυτό δεν είχε κάτι μεταφυσικό, απλά ήμουν σκράπας σε μαθηματικά, γεωμετρία κ.τ.λ.
Κατά δεύτερον εδώ μιλάμε για ένα προσωπικό αντικείμενο ενός ανθρώπου, το οποίο θεωρείται ιερό, άγιο, επειδή για τους πιστούς του αυτός ο άνθρωπος είναι άγιος.
Δεν ξέρω τί έκανε και τον θεωρούν άγιο- εδώ που τα λέμε τί μάς ενδιαφέρει κιόλας.
Το προσωπικό αντικείμενο ενός αγίου, ακριβώς επειδή έχει αυτή την ιδιότητα, αγιοποιείται κι εκείνο, προφανώς κάνει θαύματα, ίσως να μπορούν να περπατούν και μόνες τους αυτές οι... εμβάδες.
Γενικά η Ορθοδοξία είναι γεμάτη από παντόφλες, κορμιά, κεφάλια, χέρια, ζώνες και διάφορα άλλα που προσκυνώνται άνευ δεύτερης, ούτε καν πρώτης σκέψης.
Μάλιστα, θα τους πρότεινα να συμπεριλάβουν σε αυτόν τον κατάλογο και άλλα προσωπικά είδη όπως οδοντόβουρτσες, ξυραφάκια, σωβρακοφανέλες κ.τ.λ. αν υπάρχουν βέβαια.
Όλα άγια είναι, μην κάνουμε εκπτώσεις.
Όταν διαθέτεις αγιοσύνη ακόμα κι ένα οδοντικό νήμα αποκτά τη δική του ιερή διάσταση.
