Σάββατο 30 Μαΐου 2009

BLOGGIKO ΚΑΛΕΣΜΑ...

ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΓΙΑΤΙ... ΠΡΙΝ ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ
Άρχισα το ιστολόγιο αυτό με σκοπό να γράφω, όποτε μπορώ, κάποιες σκέψεις μου για τα τρέχοντα ζητήματα ή και για άλλα που δεν είναι καθημερινά, αλλά που με ένα περίεργο τρόπο πλανιόνται πάνω από την καθημερινότητα και σε ένα βαθμό την καθορίζουν.
Επίσης ήθελα να επικοινωνήσω με κάποιους ανθρώπους που θα ένιωθα ότι με καταλαβαίνουν, ότι έχουν τις ίδιες σκέψεις, τις ίδιες απόψεις, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν ήθελα να επικοινωνήσω, έστω και με αρνητικό πρόσημο και με τους άλλους, αυτούς που θα διαφωνούσαν, αυτούς που μπορεί να με έβλεπαν εχθρικά.
Το blog μου δεν έχει πολλούς αναγνώστες, αλλά δε θα έγραφα ποτέ κάτι αντίθετο στις απόψεις μου για να τους αποκτήσω. Η αλήθεια είναι ο καλύτερος, ο πιο καθαρός οδηγός όταν εκτίθεσαι οπουδήποτε.

Ο ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΩΣ ΑΦΟΡΜΗ...
Τα γεγονότα του Δεκέμβρη άνοιξαν ένα ρήγμα (μικρό ή μεγάλο δεν έχει σημασία, για κάποιους φωτεινό, για κάποιους σκοτεινό, πάλι δεν έχει σημασία) που έκανε κάποιους να συζητήσουν πράγματα που ίσως πριν δεν είχαν σκεφτεί καν, που έφερε απόψεις αρνητικές και θετικές, που ταρακούνησε από άκρου εις άκρο το πολιτικό σύστημα, που άνοιξε μια κουβέντα που για κάποιους από εμάς δεν έχει κλείσει (μάλιστα είχε ανοίξει πολύ πριν τα γεγονότα του Δεκέμβρη), που έφερε πολύ έντονα στο καθημερινό προσκήνιο προτάγματα και σκέψεις που μέχρι τότε υπέβοσκαν τραγικά μειοψηφικά, που έδωσε ελπίδα σε κάποιους ενώ σε άλλους "πρόσφερε" απλόχερα φόβο και μίσος. Ο Δεκέμβρης ήταν ταυτόχρονα θετικό και αρνητικό γεγονός, ήταν μια έκρηξη οργής και συναισθήματος, μια προσπάθεια λογικής, μα ταυτόχρονα ποιητική, ουσιαστικά πολιτική. Κάποιοι βγήκαν στο δρόμο και έδρασαν, κάποιοι άλλοι κάθησαν στον καναπέ, είδαν τηλεόραση και έκριναν εκ του αφαλούς. Για κάποιους ο Δεκέμβρης ήταν κάτι σημαντικό, ενώ για κάποιους άλλους ήταν ένας απλός κρίκος στην αλυσίδα των επεισοδίων που κάνουν εδώ και χρόνια οι κακοί αναρχικοί, οι ενδοτικοί μηδενιστές, οι κατ' επάγγελμα πλιατσικολόγοι.
Κάτι από όλα αυτά υπάρχει ακόμα, κάτι δεν έχει σβήσει, το νιώθω, το βλέπω. Η μικρή ή μεγάλη κληρονομιά του Δεκέμβρη άφησε θετικά κληροδοτήματα σε όσους θέλησαν να καταλάβουν, να νιώσουν, να σκεφτούν, μα πάνω από όλα να δράσουν.

ΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ... ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ
Δεν ξέρω πολλά για τη σφαίρα του ιστολογίου. Βλέπω πως υπάρχουν blogs με ουσιαστική κριτική και δραστικό προβληματισμό, bloggers με φοβερή σκέψη και απερίσπαστο λόγο. Ταυτόχρονα υπάρχουν bloggers (ή blogs κατευθυνόμενα από δημοσιοκάφρους), που τους ενδιαφέρει μόνο η αναγνωσιμότητα και το κουτσομπολιό, η αναπαραγωγή της καθημερινής και χυδαίας εντόπιας πολιτικής παραγωγής.
Απευθύνομαι στους πρώτους, οι δεύτεροι δε με απασχολούν καθόλου.
Το διαδίκτυο είναι ένα πολύ καλό εργαλείο αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών, αλλά το πρόβλημα είναι ότι αυτές μένουν στο επίπεδο της συζήτησης, της κριτικής, της συμφωνίας ή της διαφωνίας.

Μήπως όλο αυτό τελικά βολεύει την Εξουσία;
Μήπως πρέπει να περάσουμε σε κάποιο άλλο επίπεδο;
Μήπως ξοδεύουμε την όποια επαναστατικότητά μας σε αυτά που γράφουμε;
Μήπως ήρθε η ώρα να δράσουμε ως bloggers;
Μήπως ήρθε η ώρα να μιλήσουμε μεταξύ μας τουλάχιστον;

Κάνω λοιπόν πρόταση σε όποιον ενδιαφέρεται για την απαρχή κάποιας κοινής δράσης, να επικοινωνήσουμε μεταξύ μας, να συναντηθούμε, να μιλήσουμε, να δούμε αν έχουμε κάτι να προτείνουμε.
Mail υπάρχουν, άλλοι τρόποι επικοινωνίας υπάρχουν.
Ξέρουμε ποιοι συμφωνούμε στις βασικές (και όχι μόνο) ωθήσεις που θα θέλαμε να δώσουμε στην κοινωνία που μας έλαχε να ζούμε, να σκεφτόμαστε και να δρούμε.

Προσκαλώ λοιπόν όσους συμφωνούν με το 1/10 όσων γράφω παραπάνω να επικοινωνήσουμε, να συναντηθούμε, να μιλήσουμε, να γνωριστούμε, να δούμε αν μπορούμε με συνδετικό κρίκο την ιδιότητα του blogger να κάνουμε κάτι. Να το συζητήσουμε τουλάχιστον…

ΥΓ: Αν υπάρχει κάποια αντίστοιχη κίνηση από bloggers – περιστασιακή ή μόνιμη- παρακαλώ ενημερώστε με, γατί δεν έχει υποπέσει στην αντίληψή μου και είναι ηλίθιο να προτείνω κάτι που υπάρχει ήδη και λειτουργεί.

Πέμπτη 28 Μαΐου 2009

AC/DC Ή ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ;


ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΠΟ ΕΣΑΣ ΝΑ ΠΡΟΤΙΜΗΣΕΙ ΤΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΤΩΝ ΤΥΧΑΡΠΑΣΤΩΝ AC/DC ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΑΣΗ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗΣ ΜΑΧΗΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΑΡΧΗΓΩΝ!!!!!!


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΚΡΙΝΕΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΑΣ ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ...

ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ΣΤΗΝ ΗΘΙΚΗ...


ΔΗΛΩΝΩ ΕΞΑΡΧΗΣ ΠΩΣ Η ΥΠΕΥΘΥΝΗ -ΚΑΙ ΤΟ ΕΝΝΟΩ- ΣΤΑΣΗ ΜΟΥ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΧΗ.

Ξέρω πως οι κομματικοί μηχανισμοί αγχώνονται πριν από τις κάλπες, αφού βρίσκονται σε μια σχιζοφρενική πορεία εξασφάλισης ψήφων. Όλοι κατηγορούν όλους και έτσι καθένας λειτουργεί μόνος του. Αυτό άλλωστε απαιτεί και η συσπείρωση ψηφοφόρων: πολιτική σχιζοφρένεια και ιλιγγιώδη βλακεία. Ίσως όλο αυτό να μπορεί να εξηγηθεί και με ψυχαναλυτικούς όρους. Κανείς δεν προσπαθεί να ερμηνεύσει τις δημοσκοπήσεις με κοινή λογική όταν είναι εναντίον του, παρά μόνο με επίφαση κοινής λογικής όταν είναι υπέρ του. Ειδικά ΠΑ.ΣΟ.Κ. και ΝΔ έχουν δώσει διαπιστευτήρια στις "συσπειρωτικές" κορώνες και στις αναγνώσεις των δημοσκοπήσεων. Όλοι βγαίνουν κερδισμένοι ακόμα και όταν χάνουν, θυμίζοντας φοιτητικές εκλογές.
Οι δύο Μεγάλοι παίζουν το παιχνίδι τους σε Μεγάλη κλίμακα, και οι Μικρότεροι στην κλίμακα που τους αναλογεί.
Άπαντες δίνουν σημασία στις δημοσκοπήσεις είτε το παραδέχονται είτε όχι.

Σε αυτές λοιπόν τις εκλογές λαμβάνουν μέρος και οι νεοαφιχθέντες λόγω δημοσκοπήσεων – αλλά όχι τόσο νέοι στην πολιτική σκηνή- "Οικολόγοι-Πράσινοι". Μεγάλος ντόρος για το ποιοί είναι, τι έχουν κάνει ως τώρα, τι θέλουν να κάνουν στο μέλλον, με ποιούς θα συνεργαστούν, τι πιστεύουν για την Τουρκία και τα Σκόπια και άλλα πολλά.

Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω σε ποιες περιβαλλοντικές κινήσεις έχουν ή δεν έχουν λάβει μέρος το προηγούμενο διάστημα των Ευρωεκλογών. Αυτό έπρεπε να το ψάξουν όσοι τους αμφισβητούν και ειδικά ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. όταν ήταν ο κατάλληλος χρόνος. (πάντως όχι ακριβώς πριν τις Ευρωεκλογές). Τώρα θυμήθηκαν στο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. να προβάλουν ισχυρισμούς , ότι οι "Πράσινοι" είναι ανύπαρκτοι σε οποιοδήποτε οικολογικό πεδίο, ότι η "πράσινη οικονομία" θέλει κότσια κ.α.; Καταλαβαίνω ότι κι αυτοί παίζουν το παιχνίδι της εικόνας και της αναγνωρισιμότητας ( Καφετζόπουλος, Ρος Ντέϊλι κ.τ.λ.). Πάντως και πέρα από όλα αυτά, σας προτείνω κύριοι του ΣΥ.ΡΙΖΑ. να αφήσετε κατά μέρος το ενδιαφέρον για τα οικολογικά θέματα και να μας πείτε την αλήθεια:
Σας ΚΑΙΕΙ η πορεία του κόμματος σας στις εκλογές, διαβάζετε τις δημοσκοπήσεις που δείχνουν τα ποσοστά σας να πέφτουν, δε μπορέσατε να διαχειριστείτε την κληρονομιά του Δεκέμβρη γιατί δεν θέλετε να καταλάβατε πως δεν υπάρχουν ιδιοκτήτες τέτοιων γεγονότων, οπότε αποφασίσατε να ξεφτιλιστείτε σαν τα κόμματα εξουσίας και να δοκιμάσετε τα πάντα; Μήπως έτσι δεν κάνουν και οι δύο μεγάλοι; Έτσι δεν κάνει και το Κ.Κ.Ε.;
Αναρωτιέμαι αν ξέρετε πως και στην Αριστερά υπάρχουν ηγεμονισμοί και συμφέροντα. Τόσα χρόνια αντιπαραθέσεων με το Κ.Κ.Ε. και προσεγγίσεων με εξωκοινοβουλευτικές δυνάμεις και δεν έχετε ακούσει τίποτα; Μη νομίζετε πως επειδή δεν είστε κόμμα εξουσίας, είστε στο απυρόβλητο. Η Ηθική (ειδικά όταν πηγάζει εξ’ αριστερών) δεν εξετάζει μέγεθος ανηθικότητας και σκοπό, βλέπει συγκεκριμένες πράξεις και πρακτικές.
Μήπως θυμάστε όταν σας «πυροβολούσαν» με αφορμή διάφορα γεγονότα, ΠΑ.ΣΟ.Κ., Ν.Δ., ΛΑ.Ο.Σ. και Κ.Κ.Ε.;
Μήπως τυχόν έχετε ξεχάσει όταν ο Τσίπρας έβγαινε πρώτος στις δημοσκοπήσεις πως ερμηνεύατε την άνοδό σας;
Μήπως έχετε συνειδητοποιήσει ότι παίζετε το ίδιο παιχνίδι με τους μεγάλους, αλλά για εσάς βαρύνει ακόμα περισσότερο αφού ισχυρίζεστε ότι εκφράζετε τη «Ριζοσπαστικής Αριστερά»;

Θέλω να σας ρωτήσω και κάτι άλλο.
Ξέρετε όλες τις ενέργειες για οικολογικά θέματα του ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή δεν ξέρω ποιού άλλου αριστερού σχηματισμού κατεβαίνει στις Ευρωεκλογές και επειδή τις κρίνετε θετικές δε τους επιτίθεστε ή μήπως δε σας ενδιαφέρει αφού τα ποσοστά τους δεν φαίνεται να σας απειλούν;
Μήπως τελικά θέλετε να γίνετε Κ.Κ.Ε. στη θέση του Κ.Κ.Ε.;
Θα σας πείραζε πολύ αν εκλέγονταν ευρωβουλευτές από τους "Οικολόγους-Πράσινους" και μαχόντουσαν για περιβαλλοντικά θέματα; Θα έπρεπε να το κάνετε μόνο εσείς; Αν το κάνει και κάποιος άλλος πειράζει;
Επειδή κατηγορείτε τους "Πράσινους" ως εν δυνάμει μελλοντικούς προδότες και συνεργάτες είτε της ΝΔ είτε του ΠΑ.ΣΟ.Κ., η Ανανεωτική σας Πτέρυγα δε φωνάζει εδώ και χρόνια για συνεργασία με το ΠΑ.ΣΟ.Κ.; Ιστορικά στελέχη της Αριστεράς δε μιλάνε εδώ και χρόνια για προσπάθεια σύγκλισης με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. σε προγραμματικές θέσεις ( Κύρκος, Γλέζος, Κωνσταντόπουλος) και για ενδεχόμενη κυβερνητική συνεργασία;
Γιατί ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν εξέθετε την περιβαλλοντική ανυπαρξία των "Πράσινων" πριν τις Ευρωεκλογές;
Γιατί στις προηγούμενες εθνικές εκλογές συζήτησαν με τους "Πράσινους" τη διερεύνηση της πιθανότητας να αποτελέσουν μια ακόμα συνιστώσα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., αν υποπτεύονταν ότι θα καταλήξουν όπως ο Ντανιέλ Κον Μπετίτ; ( Διαβάστε την Κυριακάτικη Αυγή της 24/5/09).
Γιατί τώρα όλα αυτά;
Ακόμα κι αν δεχτώ ότι πίσω από του "Οικολόγους -Πράσινους" κρύβονται μεγαλοσυμφέροντα και επιχειρηματίες (Αλαφούζος κ.α.), τι σχέση μπορεί να έχει αυτό με την ηθική στάση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. απέναντι σε ένα κόμμα που δεν είναι ούτε Εθνικιστικό ούτε Ακροδεξιό.
Για το Κ.Κ.Ε και την αντιπολίτευσή του δε μιλάω καν, γιατί τα πράγματα είναι πολύ γνωστά.

Όσο για σας κύριοι του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. κρίμα…
Καταντήσατε χειρότεροι από αυτούς που μάχεστε.

Τρίτη 26 Μαΐου 2009

ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ...




ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΚΕΙΜΕΝΟ, ΠΟΥ ΕΣΤΕΙΛΕ Ο ΣΥΧΝΟΣ ΣΧΟΛΙΑΣΤΗΣ ΤΟΥ BLOG ΚΑΙ ΦΙΛΟΣ M.d.T


Τρεις μάχες για την Ιστορία. Ισόποσες λογοκρισίες.

Βουλευτής του ΛΑΟΣ μαζί με τον γραμματέα του πολιτικού του γραφείου εισβάλλουν στο 3ο Γυμνάσιο Σερρών, ύστερα από ανώνυμες καταγγελίες γονέων προς τον ίδιο σχετικά με τον τρόπο και το περιεχόμενο διδασκαλίας της εκπαιδευτικού για το μάθημα του φασισμού. Στόχος τους ήταν να ζητήσουν από τον διευθυντή να γίνουν υποδείξεις[1].

Η εφημερίδα «Ριζοσπάστης» καταγγέλλει φιλόλογο στο 1ο Ενιαίο Λύκειο Πετρούπολης για αντικομμουνισμό σε εκπαιδευτικές και πολιτιστικές δραστηριότητες. Συγκεκριμένα, γίνεται λόγος για "αντικομμουνιστική εκστρατεία" [2].

Ο τομέας Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ΑΠΘ καταγγέλλει στις 14 Μαΐου 2009 τον κ. Γ. Βύζικα, πρόεδρο του Μουσείου Καπνού Καβάλας, επειδή αρνείται την πρόσβαση των ερευνητών στο αρχειακό υλικό του μουσείου. Περιττό να σημειωθεί πως μια τέτοια στάση αντίκειται στον Νόμο και στην αποστολή του μουσείου[3].

Και τα τρία γεγονότα δίνουν ένα στίγμα του σύγχρονου πολιτισμικού μας γίγνεσθαι. Τα δύο πρώτα προέρχονται από κοινοβουλευτικούς φορείς του πολιτικού συστήματος, ενώ το τρίτο από έναν αρχειακό φορέα! Πολλά μπορεί να καταλογίσει κανείς: αντιδραστικότητα, αντιπνευματικότητα, κομματικό σωβινισμό – πατριωτισμό, μισαλλοδοξία, αντινομία θεσμικών υποχρεώσεων.
Σίγουρα, η Ιστορία και οι διαμάχες γύρω από αυτήν ενδιαφέρουν ή θα έπρεπε να ενδιαφέρουν όλους τους πολίτες. Δε συμμερίζομαι το επιχείρημα που λέει ότι κάθε φορά πρέπει να μιλάνε οι αρμόδιοι και οι ειδικοί. Πρώτον, γιατί αυτό λειτουργεί ως άλλοθι αποφυγής ουσιαστικού διαλόγου. Δεύτερον, γιατί η επίκληση αυθεντιών στο δημόσιο χώρο είναι ένα είδος έμμεσου αυταρχισμού.

[1] Αντώνης Λιάκος, «Λογοκριτικές Πρακτικές», Το Βήμα, 24 Μαΐου 2009.
[2] Ό.π.
[3] «Ένα απόρρητο μουσείο καπνού», Το Βήμα 24 Μαΐου 2009.

Ωστόσο, δύσκολα θα αποφύγουμε την επισήμανση πως κάθε παρέμβαση πρέπει να κινείται μέσα σε κάποια όρια. Διαφορετικά, καταργούνται οι εκπαιδευτικοί, οι επαγγελματίες ιστορικοί και σε τελική ανάλυση οι δημοκρατικοί θεσμοί. Οι μάχες για την Ιστορία δεν πρέπει να στήνονται ούτε από πολιτικούς εξτρεμισμούς, δεξιούς και αριστερούς, ούτε από αυθαιρεσίες αρχειακών ιδρυμάτων.

Δευτέρα 25 Μαΐου 2009

ΑΥΝΑΝΙΣΜΟΣ Ή ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ...



A ρε άμοιρε Κορνήλιε τι σου' μελλε να πάθεις...

Κάτι ο Παπανδρέου που ήθελε να μπει με φόρα στο προεκλογικό σκηνικό, κάτι ο Καραμανλής που παρεξηγήθηκε εκ μέρους των ΝεοΔημοκρατών γιατί ο Γιωργάκης τους είπε, και καλά, βάρβαρους, το όνομά σου έπαιξε πολύ, αλλά μόνο το όνομά σου. Τα υπόλοιπα άλλωστε δεν πουλάνε...

Ο Παπανδρέου χρησιμοποίησε τον τίτλο του Περιοδικού "σου" για να δηλώσει... κανείς δεν έχει καταλάβει τι. Δεν ανέφερε ποτέ από που ξεπατίκωσε αυτή την καίρια ερώτηση, δε μας είπε τι εννοεί. Για τον Καστοριαδικό Σοσιαλισμό μιλάει, για τον ΑνδρεοΠαπανδρεϊκό, για τον Σοβιετικό, για την Σοσιαλδημοκρατία που έφερε τη Βαρβαρότητα, για τον Σοσιαλισμό made by George Papandreou; Εγώ αν δεν ξεκαθαρίσει τη θέση του, δε θα ψηφίσω ΠΑ.ΣΟ.Κ. στις Ευρωεκλογές.

Και απ' την άλλη, εκείνος ο Μαλάκας ο Καραμανλής τι έπαθε; Παρεξήγηθηκε για λογαριασμό των οπαδών του; Και γιατί ούτε εκείνος δεν έκανε μια αναφορά στο όνομα του Καστοριάδη ή έστω ρε παιδί μου στην Ρόζα Λούξενμπουργκ; Εκεί στο Tufts τι σκατά τους μαθαίνουν; Πως να κουνάν τα χέρια τους με πειθώ και να ιδρώνουν ομοιόμορφα στο προεκλογικό μπαλκόνι; Γράψτε Tufts στο Google και θα δείτε το εξής: "Tufts is recognized as a premier university dedicated to educating new leaders for a changing world." Καλά ρε πούστη μου, για να κάνει τέτοιες μαλακίες έπρεπε να σπουδάσει; Ούτε να τις κάνει μόνος του δε μπορεί; Βέβαια, εδώ που τα λέμε, άλλο ο αυνανισμός με επικύρωση πτυχίου και άλλο ο μη πτυχιούχος αυνανισμός, ο αγράμματος αυνανισμός, αυτός ρε παιδί μου που δεν διαθέτει Διδακτορικό ή έστω Μεταπτυχιακό, αυτός που έχει μόνο εγκύκλια εκπαίδευση.

Άμα είσαι Πρωθυπουργός, πρέπει να λες και να κάνεις μαλακίες επίσημα, να έχεις το πτυχίο σου, τη μόρφωσή σου, να μπορείς να θεωρείσαι γνήσιος Πολιτικός Απόγονος του Εθνάρχη.

Άστα λοιπόν Κορνήλιε, εδώ στην Ελλάδα παίζουμε ακόμα με τις λέξεις, τις εικόνες, παίζουμε γενικά...

Και αν τυχόν μας βλέπεις από κάπου και είναι εκεί δίπλα σου και o Guy Debord, πες του χαιρετίσματα και εμάς εδώ άσε μας, δεν έχουμε γιατρειά...

Παρασκευή 15 Μαΐου 2009

Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΜΟΥ...

Σοσιαλισμός, ελληνιστί κοινωνισμός.

Ο Σοσιαλισμός δεν ήταν ποτέ ένα ενιαίο σύνολο, καθορισμένο από κοινές αρχές, με πρόταγμα αποδεκτό από όλους και σύμπλευση απόψεων.
Πολλές μορφές Σοσιαλισμού έχουν ανακύψει και υποστηριχθεί.
Υπήρχαν και υπάρχουν ο Ουτοπικός Σοσιαλισμός, o Φιλελεύθερος Σοσιαλισμός, ο Επιστημονικός Σοσιαλισμός (Μαρξισμός), ο Αναρχισμός (κοινοτικός, κομμουνιστικός, ομοσπονδιακός, συνδικαλιστικός, χριστιανικός κ.α.), ο Λενινισμός, ο Τροτσκισμός, 
η Σχολή Της Φρανκφούρτης, η Αυτονομία της "Σχολής Καστοριάδη", ο Kομμουναλισμός του Μπούκτσιν κ.α.
Αυτά τα ρεύματα- άλλα λιγότερο, άλλα περισσότερο- έχουν διαδραματίσει το δικό τους ρόλο στην ιστορία διαφόρων κοινωνιών- μικρότερων ή μεγαλύτερων- και κρατών.
Οδήγησαν ανθρώπους σε δρόμους αγωνίας και βασανισμών, σε μονοπάτια εγρήγορσης και προβληματισμού, έδωσαν χαρές και λύπες.

Ουσιαστικά, οι μορφές αυτές έχουν σχέση με τον τρόπο που επιλέγουν οι διαφορετικού τύπου σοσιαλιστές να κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα.
Ο Σοσιαλισμός - είτε ως ολική θεωρία είτε ως σύνολο επιμέρους ιδεολογικών αποχρώσεων - δίνει έμφαση στην κοινωνία ως όχημα κοινής πορείας και δημιουργίας κοινού μέλλοντος.
Βέβαια, μια κοινωνία όπως η σημερινή, με κληρονομιά ένα κατακερματισμένο παρελθόν και με πιθανότερο μελλοντικό κληροδότημα το ατομικιστικό της παρόν, δεν μπορεί να εμπεριέχει "αισιόδοξη" ποιότητα ζώντων κυττάρων.
Ίσως δεν μπορεί να χαρακτηριστεί καν ως κοινωνία.
Μάλλον αποτελεί σύμπλεγμα ατόμων και επιθυμιών χωρίς συνάφεια και προοπτική.
Πρόκειται για μια εν δυνάμει κοινωνία, που ίσως καταφέρει σε άγνωστο χρόνο και τόπο να πραγματώσει την "αποστολή" της, με απαραίτητη βέβαια προϋπόθεση να την αντιληφθεί πρώτα νοητικά και σε ένα δεύτερο χρόνο να τη "σαρκώσει".
Και όταν μιλάω για αποστολή δεν εννοώ κάποια θεολογικής υφής μεταφυσική γέφυρα που θα θεώσει τον άνθρωπο και την κοινωνία του.
Εννοώ αποστολή της κοινωνίας στα πλαίσια της απτής και ζώσας πραγματικότητας με στόχους καθαρά Ανθρώπινους.
Κάτω από τέτοιες συνθήκες, το έργο του Σοσιαλισμού αποκτά νέα Διάσταση ή ξαναποκτά τελικά το αρχικό του νόημα: Αμφισβήτηση και Ανθρωπισμός.
Μιλάω για μια διαδικασία με σκοπό και στόχους, χωρίς όμως σίγουρη κατάληξη.
Άλλωστε το ταξίδι και οι συνεπιβάτες έχουν σημασία…

Ως γνήσιο τέκνο του Διαφωτισμού, ο Σοσιαλισμός έχει στο επίκεντρό του τον Γήινο Άνθρωπο και όχι τον Άνθρωπο της Βασιλείας των Ουρανών.
Ο Σοσιαλιστικός Άνθρωπος είναι ο Αναγεννημένος Άνθρωπος.
Είναι ο Άνθρωπος που συθέμελα επιθυμεί την ανατροπή του αλλοτριωμένου εαυτού του και την επαναθεμελίωσή του στα πλαίσια του ουσιαστικού, στα πλαίσια της ελευθερίας.

Ο Σοσιαλισμός απαιτείται να συμβαδίσει με την εποχή του.
Αυτό δε σημαίνει την απεμπόληση βασικών του αρχών, ώστε να φαίνεται ότι βαδίζει στην Πρωτοπορία της Σκέψης, θέλοντας με αυτό τον τρόπο να πείσει την κοινωνία για τη συγχρονικότητά του.
Ούτε βέβαια σημαίνει ότι πρέπει να οδηγηθεί σε ένα Σοσιαλισμό τύπου Κ.Κ.Ε, στο Σοσιαλισμό δηλαδή που αναλώνεται στη στείρα αντιπαράθεση με την οικονομία της ελεύθερης αγοράς, χωρίς να ασχολείται με την επίδραση του Μαρξικού Εποικοδομήματος στον ψυχισμό του σύγχρονου ανθρώπου.
Κατά τη γνώμη μου, αυτή η αντίληψη περί Σοσιαλισμού αδικεί τη πλουραλιστικότητα σκέψης που ζητούν οι κάθε τύπου Σοσιαλιστές και κυρίως αδικεί- έτσι πιστεύω τουλάχιστον- τη σκέψη του Μαρξ.
Ο Σοσιαλισμός δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι μόνο Οικονομική θεωρία ή τουλάχιστον δεν πρέπει να προτάσσει πριν και πάνω από όλα τις Οικονομικές σχέσεις.
Είναι πολύ σημαντικές, αλλά δεν είναι οι μοναδικές και η εμμονή σε αυτές αποστεώνει την ουσία του εγχειρήματος.
Δεν δέχομαι δηλαδή στο σύνολό της την άποψη -πραγματική ή αποδιδόμενη στον Μαρξ- πως το οικονομικό Οικοδόμημα είναι αυτό που επιβάλλει τη μορφή του Εποικοδομήματος (πολιτισμός, ανθρώπινες σχέσεις κτλ).
Με λίγα λόγια η οικονομική κατάσταση (Οικοδόμημα) καθορίζει την κοινωνική κατάσταση (Εποικοδόμημα), οι παραγωγικές σχέσεις είναι στο κέντρο και όλες οι υπόλοιπες ατομικές ή κοινωνικές ενέργειες γυρνούν σαν δορυφόροι γύρω τους.
Όλα αυτά εξαρτώνται καταρχήν από το οικονομικό επίπεδο της κοινωνίας την οποία εξετάζουμε με εργαλείο το Μαρξισμό.
Στη σύγχρονη κοινωνία, τουλάχιστον στη Δυτική, που οι παραγωγικές σχέσεις έχουν άλλη μορφή από την εποχή του Μαρξ, που οι συνθήκες εργασίας είναι διαφορετικές, που η εργατική τάξη δεν συνιστά ενιαίο μονοσήμαντο σύνολο, είναι λίγο δύσκολο να ισχύουν μόνο οι επισημάνσεις του Συγγραφέα του "Κεφαλαίου".
Από τη άλλη, αν ο τρίτος κόσμος δεν αποκτήσει οικονομική αυτονομία, αλλά συνεχίσει να παραμένει υποχείριο του πρώτου ή του δεύτερου κόσμου, τότε κανένας Σοσιαλισμός πέραν του Οικονομικού, δεν μπορεί να καρποφορήσει σε αυτόν.
Δεν μπορεί να απαιτήσει κανείς από κάποιον εξαθλιωμένο ή φτωχό να σκεφτεί κάτι παραπάνω από το στομάχι του.
Εμείς όμως του Δυτικού κόσμου, του αναπτυσσόμενου ή αναπτυγμένου, δεν πρέπει να πάμε παραπέρα;

Πιστεύω λοιπόν πως η οικονομική πλευρά του Σοσιαλισμού είναι μονοδιάστατη και αδικεί το πλουραλιστικό πρόσωπό του. Δεν έχω διαβάσει ολόκληρη την εργογραφία του Μαρξ, αλλά στο βαθμό που τη γνωρίζω και επειδή κάθε ανθρώπινο έργο είναι ψηφίδα στο μωσαϊκό του περιβάλλοντος χωροχρόνου μέσα στον οποίο παίρνει σάρκα και οστά, νομίζω πως η θεωρία του είναι ένα πολύ καλό "όπλο" βαθιάς κοινωνιολογικής ανάλυσης, όμως δεν αποτελεί πανάκεια, όπως και μια καμία άλλη θεωρία άλλωστε.

Το ότι ο Μαρξικός Σοσιαλισμός έχει τον τίτλο "επιστημονικός", δεν σημαίνει πως αποτελεί επιστημονικό κλάδο, ούτε σημαίνει πως μπορεί να χρησιμοποιήσει την άμεση πειραματική μέθοδο για εξαγωγή συμπερασμάτων.
Άλλωστε στις κοινωνικές επιστήμες, μόνο σε "πειραματικό εργαστήριο" μπορείς να εξετάσεις τα στοιχεία σου.
Δεν μπορείς, για παράδειγμα, να ωθήσεις ολόκληρη την κοινωνία ή ένα αριθμητικά σεβαστό κομμάτι της σε πράξεις βίας για να μπορέσεις να εξετάσεις το φαινόμενο της βίας.
Έχεις όμως τη δυνατότητα να εξετάσεις τη βία στο "εργαστήριο", ιχνογραφώντας μικρό αριθμό ατόμων και μετά από προσεκτικές στατιστικές αναλύσεις, να ανάγεις τα συμπεράσματά σου στο σύνολο της κοινωνίας.
Άρα, όσοι έχουν το λόγο του Μαρξ ως ευαγγέλιο, επιλέγουν αυτή τη στάση είτε για ψυχολογικούς λόγους, αφού είναι πολύ βολικό με έναν και μοναδικό οδηγό να ισχυρίζεσαι ότι επιλύεις τα κοινωνικά προβλήματα (βλέπε Κ.Κ.Ε.), είτε γιατί έχουν μια μεσσιανική αντίληψη επίλυσης των κοινωνικών φαινομένων, είτε ως συνδυασμό των παραπάνω.
Αντιλαμβάνονται την κοινωνία, τον Καπιταλισμό και την εξέλιξή του, την επιρροή που άσκησε και συνεχίζει να ασκεί στο ανθρώπινο είδος, στον πολιτισμό του, στο φυσικό του περιβάλλον, μόνο μέσα από τα μάτια του Δικού τους Μαρξισμού.
Κατ΄ αυτούς αν λυθούν τα οικονομικά προβλήματα σε Ανατολή και Δύση, τότε όλοι θα είμαστε ευτυχισμένοι.
Είναι λογικό λοιπόν, θεωρητικοί σαν τον Καστοριάδη, τον Μαρκούζε κ.α. να τίθενται στο περιθώριο από τους πούρους Μαρξιστές, και να κατηγορούνται ως επικριτές και αποδομητές της κληρονομιάς που άφησε ο Μαρξ.

Ο Σοσιαλισμός όμως έχει ευρύ και καθημερινό πρόσωπο.
Είναι εκείνος που καλείται να πείσει το μικρο-στέλεχος των 2.000 ευρώ, ότι η ζωή δεν είναι το μεγάλο σπίτι και το πολυτελές αμάξι.
Είναι Αυτός που θα του μιλήσει για το παιδί του που έχει ανάγκη περισσότερου χρόνου Μαζί του,
που δεν θέλει κάποιο περίτεχνο και ακριβό παιχνίδι, που ζητάει επικοινωνία.
Καλείται να του μιλήσει για όποιο θέμα η τρέχουσα ιδεολογία οικονομικού και κοινωνικού περιεχομένου δεν έχει να προτείνει κάτι άλλο, εκτός από επίπεδη διαχείριση και γκρίζο παρόν.
Το έργο ίσως να φαίνεται δύσκολο, αλλά πιστεύω ότι αξίζει τον κόπο.

Πέρα από όλα τα ρεύματα αυτής της θεωρίας και την ανικανότητα των τάσεων να ενωθούν προσδοκώντας το Σημαντικό, ένα από τα βασικά συστατικά του Σοσιαλιστικού Ανθρώπου, κατά τη γνώμη μου, είναι η Δυνατότητα Αμφισβήτησης.
Αμφισβήτηση προς ό,τι πιστεύω, προς τη σιγουριά μου, προς την Απολυτοσύνη μου, προς την Απολυτοσύνη των Άλλων.
Αμφισβήτηση και ΕπαναΣύνθεση.

Τα δικά μου απόλυτα τώρα (κανείς δεν ξεφεύγει από το Απόλυτο της Σκέψης του):
Σοσιαλισμός χωρίς Αμφισβήτηση δεν είναι Σοσιαλισμός, είναι δωμάτιο χωρίς πόρτα.
Είναι αναπνοή χωρίς επιλογή εκπνοής.
Είμαι εγώ και ο εαυτός μου απέναντι στους άλλους.
Είναι η παραδοχή μου πως τα ξέρω όλα και δε χρειάζομαι βοήθεια από κανέναν.
Η Αμφισβήτηση σημαίνει Ελευθερία και Σύγκρουση με το Εγώ μου και τους άλλους.

Καταλαβαίνω πως ο,τιδήποτε κλειστό προσφέρει σιγουριά και ασφάλεια… δεν είναι δα και πολλά χρόνια που έπεσε το Ανατολικό Μπλόκ.
Καταλαβαίνω πως δεν μπορεί να υπάρχει αιώνια αμφισβήτηση.
Προφανώς είναι μια διαδικασία επίπονη και πολλές φορές ατελέσφορη.
Όμως προσφέρει ανοιχτό πέλαγος, πολυτάραχο ταξίδι και ενδιαφέροντες συνεπιβάτες.
Βέβαια σε ένα μεγάλο ταξίδι πηγαίνεις προετοιμασμένος.
Ξέρεις από πριν πως θα πεινάσεις και θα διψάσεις, πως θα χρειαστείς ύπνο, πως κάποιες φορές θα αναζητήσεις τον εαυτό σου, ενώ κάποιες άλλες κουβέντα με το διπλανό σου.
Ο Σοσιαλιστής δεν ταξιδεύει χωρίς αποσκευές.
Μέσα στο σάκο του μεταφέρει το έμπρακτο ενδιαφέρον του για τους συν-ταξιδευτές του, μέσα στη σκέψη του διαθέτει χώρο για όσους δεν τον ακολούθησαν ενώ "έδειχναν" να το ήθελαν, ακόμα και για όσους φοβούνται τη θάλασσα και προτιμούν στη σιγουριά της στεριάς.

Ο Ανθρωπισμός τελικά του Σοσιαλιστή είναι ό,τι τον κρατάει σταθερό και δυνατό στο μεγάλο ταξίδι της Αμφισβήτησης.
Αν τον απολέσει, μετατρέπεται σε έναν Εγωκεντρικό Σκεπτικιστή που αμφισβητεί ακόμα και την αγάπη του προς τους Ανθρώπους.
Και τότε πια το ταξίδι σταματάει…

Δευτέρα 11 Μαΐου 2009

Ο ΚΛΑΣΙΚΟΣ, Ο ΜΑΛΑΚΑΣ, Ο ΕΛΛΗΝΑΣ...


ΠΗΓΗ: ΙΝ GR
Κατά την ομιλία του στην Περιφερειακή Διάσκεψη της ΟΝΝΕΔ, o κ. Καραμανλής ανέφερε τα εξής:
"Το είπα πολλές φορές και θέλω να το επαναλάβω και σήμερα: Δεν πρόκειται να ακολουθήσουμε τον Αρχηγό του ΠΑΣΟΚ στον κατήφορο που επέλεξε (έχουμε ιδιόκτητο κατήφορο εμείς...). Δεν πρόκειται να παρακολουθήσουμε τα άκρα και τις ακρότητες που τον βολεύουν (μόνο τις δικές μας ακρότητες μπορούμε να παρακολουθήσουμε και αυτό άλλωστε κάνουμε...). Χάρισμά του. Επιτέλους όμως (δε σας θυμίζει το προ 2004 γνωστό σύνθημα της Ν.Δ. "ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΕΛΟΣ";). Δεν πάει άλλο η απόπειρα ισοπέδωσης. Δεν πάει άλλο η διαστρέβλωση των πραγμάτων (αυτό λέω και εγώ Πρωθυπουργάρα...). Η Κυβέρνηση αυτή δεν πρόκειται να κατέβει στο στίβο της παραπολιτικής που επέλεξε το ΠΑΣΟΚ" (χα, χα,χα, χου,χου,χου... τα λέει και απότομα ο πούστης...).
Απευθυνόμενος δε προς τα μέλη της ΟΝΝΕΔ είπε, εν όψει των ευρωεκλογών:
"Ξέρουμε όλοι, ότι κάποιοι προσπαθούν να επενδύσουν στο γκρίζο. Προσπαθούν να σας απομακρύνουν από τα δημόσια πράγματα. Προσπαθούν να σας πείσουν ότι τίποτα δεν αλλάζει (ποιός το είπε αυτό; Αλλάζουν πολλά ρε Κωστάκη, προς το χειρότερο όμως...). Ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να αγωνίζεστε (και βέβαια υπάρχει λόγος να αγωνιζόμαστε, μήπως και σε διώξουμε μια ώρα αρχύτερα...). Τους οφείλετε μια ηχηρή απάντηση. Ένα δυνατό όχι. Όχι στην αποστασιοποίηση. Όχι στο μηδενισμό. Όχι στην ισοπέδωση. Απαντήστε δυνατά στις προκλήσεις των καιρών. Ναι στη συμμετοχή. Ναι στις αρχές και τις αξίες που μας ενώνουν (ανηθικότητα, μίζες, σκάνδαλα, βιαιότητα κ.τ.λ....). Ναι στην ελπίδα και το όραμα"
Δεν θέλω να σχολιάσω περισσότερο τα όσα εκστόμισε πάλι ο υπέροχος Πρωθυπουργός μας περί ακροτήτων, κατηφόρας, μηδενισμού κ.τ.λ. στο αντικειμενικότατο ακροατήριο της ΟΝΝΕΔ, που πάντα περιθάλπτει και φροντίζει όλους τους κατατρεγμένους της Ν.Δ. (βλέπε Βουλγαράκη).
Θέλω όμως να σχολιάσω τον τρόπο με τον οποίον παρακολούθησαν τον λόγο του Αρχηγού τους, οι υπέροχοι νεοδημοκράτες νεολαίοι, γιατί είδα κάποια πλάνα στην τηλεόραση και νόμιζα ότι έβλεπα συγκέντρωση προ είκοσι ετών και ακόμη χειρότερα.

Νέοι άνθρωποι χοροπήδηγαν εν γηπεδικώ χορώ, χειροκροτώντας όποτε εκείνος ύψωνε τον τόνο της φωνής του και έδινε το σύνθημα ότι έφτανε στο κορύφωμα της εξυπνακίστικης ατάκας του. Κανείς δεν άκουγε τα λόγια του, μόνο το συναίσθημα είχε σημασία, μόνο οι κινήσεις του Αρχηγού μετρούσαν. Όσο πιο έντονες, τόσο το καλύτερο, τόσο μεγαλύτερη η πόρωση. Κανείς δεν άκουγε τίποτα. Άλλωστε δεν πήγαν εκεί για να ακούσουν, μα για να ακουστούν, για να χλευάσουν τους αντίπαλους, για να ξεφτιλίσουν εαυτούς και αλλήλους. Κρίμα, γιατί είναι νέοι άνθρωποι. Έβλεπες παιδιά 20 και 22 χρονών και σφιγγόταν η ψυχή σου.

Εκείνος, κάθιδρος, εκτοξεύοντας λόγια χωρίς ουσία, λόγια για οπαδούς και μόνο, λόγια για ηλίθιους που νομίζουν δυστυχώς ότι είναι έξυπνοι. Με έντονες κινήσεις που πρόδιδαν πανικό, ενώ ήθελαν να δείξουν σιγουριά, χωρίς γραβάτα για να πλησιάσει τους νέους ακροατές του, με έναν γλοιώδη Ζαγορίτη δίπλα να χειροκροτάει το ο,τιδήποτε, με κοινό λοβοτομημένο, με κοινό κλινικά νεκρό. Άλλωστε, ήξερε που πήγαινε ο Καραμανλής να μιλήσει. Πρέπει να είναι πολύ υπερήφανος για τους νεολαίους οπαδούς του Κόμματός του. Αυτός που υποσχόταν ένα διαφορετικό πολιτικό ήθος, που καταδίκαζε σε όλους τους τόνους τον "ξύλινο" πολιτικό λόγο, που ευαγγελιζόταν σεμνότητα και ταπεινότητα, ξεφτέλισε το κοινό του και ξεφτιλίστηκε με τη σειρά του από εκείνο, κατάφερε χωρίς καμία δυσκολία να οπαδοποιήσει για άλλη μια φορά την πολιτική ζωή του τόπου, αυτού του τόπου που τόσο αγαπά και πονά.
ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΟΥΣ ΑΚΡΟΑΤΕΣ ΤΟΥ. ΑΠΕΔΕΙΞΑΝ ΠΕΡΙΤΡΑΝΑ, ΟΤΙ Η ΑΤΑΚΑ ΤΟΥ ΑΘΛΗΤΙΚΟΓΡΑΦΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ " Ο ΚΛΑΣΙΚΟΣ, Ο ΜΑΛΑΚΑΣ, Ο ΕΛΛΗΝΑΣ..." ΕΧΕΙ ΒΑΣΗ...

Κυριακή 10 Μαΐου 2009

ΚΟΥΙΖ ΓΙΑ ΔΥΣΚΟΛΟΥΣ ΠΑΙΚΤΕΣ...




ΒΡΕΙΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ... ΑΝ ΝΟΜΙΖΕΤΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ, ΠΛΑΝΑΣΤΕ ΠΛΑΝΗ ΜΕΓΑΛΗ
ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ, ΝΑ ΤΟ ΣΥΖΗΤΗΣΟΥΜΕ...

Τετάρτη 6 Μαΐου 2009

Ο ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΤΕΡΟΣ ΞΕΦΤΙΛΑΣ...








Τελικά, είναι θέμα επιλογής του πόσο ξεφτίλας θα είσαι.

Ο πρωθυπουργός έδωσε το παράδειγμα.

Μπασκετοποίησε κυριολεκτικά την πολιτική ζωή του τόπου, επιλέγοντας να συναντήσει προσωπικά την ομάδα του Παναθηναϊκού στο Μέγαρο Μαξίμου και παράλληλα να μην συναντηθεί με τους αγρότες από την Κρήτη, που ήρθαν στην πρωτεύουσα για να ζητήσουν ό,τι είχε υποσχεθεί ο Χατζηγάκης. Αυτούς ανέλαβε να συναντήσει ο διευθυντής του πολιτικού γραφείου του Πρωθυπουργού.

Επίσης, ο καταλληλότερος, τάχθηκε κατά της εξεταστικής για SIEMENS και αποφάσισε να μην παραστεί στο κοινοβούλιο για τη δεύτερη υπόθεση Παυλίδη.


ΜΠΡΑΒΟ, ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΤΕΡΕ ΑΡΧΙΞΕΦΤΙΛΑ...


Τρίτη 5 Μαΐου 2009

ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ, ΖΗΤΩ Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ...



Κωνσταντίνος Αθ. Μαρκόπουλος:Υπουργός Τουριστικής Ανάπτυξης
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 28.12.1960.
Πολιτικές - κοινωνικές δραστηριότητες:
Εντάχθηκε στην ΟΝ.ΝΕ.Δ. το 1976. (Δηλαδή 16 χρονών. Μήπως οι γονείς του τον είχαν ταμένο στον Εθνάρχη Κωνσταντίνο Καραμανλή;)
Μέλος της Νομαρχιακής επιτροπής Ο.Ν.ΝΕ.Δ. Πειραιά το 1997.
Μέλος της Δ.Α.Π.-Ν.Δ.Φ.Κ. Ιατρικής (1978-1984). (Μπράβο του. Αγωνιζόταν και διάβαζε ταυτόχρονα...)
Εκλεγμένο μέλος του Συλλόγου Φοιτητών Ιατρικής (1979-1984).
Σύνεδρος σε δύο Πανσπουδαστικά Συνέδρια της Ε.Φ.Ε.Ε.
Το 1984 ήταν μέλος της Ε.Ε. της Ο.Ν.ΝΕ.Δ. και μετά της ΜΑ.ΚΙ. .
Υπήρξε μέλος της Ο.Κ.Ε. Υγείας της Ν.Δ. (1984-1987). (Πάντως κύριε Μαρκόπουλε, πρέπει να παραδεχτείτε, πως ο συνδυασμός "Υγιής - ΝεοΔημοκράτης" είναι οξύμωρος).
Μέλος της Περιφερειακής Οργάνωσης της Ν.Δ., Περιφερειάρχης Ηπείρου (1987-1988) και Περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδας (1988-1989).
Αντιπρόεδρος στο Δ.Σ. του Εθνικού ιδρύματος Νεότητας (1989-1992).
Το 1990 συμμετείχε στο πρόγραμμα Hellenic-American Leadership στο Λευκό Οίκο με θέμα "Κυπριακό και Αμερικανική βοήθεια 7 προς 10 σε Ελλάδα και Τουρκία".
Το 1993 προσχώρησε στην ΠΟΛ.ΑΝ. . (έφυγε από το μαντρί...)
Επανεντάχθηκε στη Ν.Δ. το Φεβρουάριο του 1999. (Έτσι, έτσι...)
Εργάστηκε από το 1992 ως επιμελητής στο νοσοκομείο "Πεντέλη" και σε άλλα ιδιωτικά ιατρικά κέντρα, από το 2000 ως διευθυντής στην "ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΚΛΙΝΙΚΗ ΑΘΗΝΩΝ".Είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Θωρακοχειρουργικής Εταιρίας.

Επιτροπές της Βουλής
Διαρκής Επιτροπή Εθνικής 'Αμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων Θέση: Μέλος
Διαρκής Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων Θέση: Μέλος
Για τη διερεύνηση του συνόλου της υπόθεσης της μονής Βατοπεδίου Θέση: Μέλος (Το διερεύνησε τόσο καλά το θέμα που στον τελευταίο ανασχηματισμό ο Καραμανλής του ανέθεσε υπουργείο. Έκανε το χρέος του προς την Παράταξη και έπρεπε να αμοιφθεί).

Διαβάζοντας το βιογραφικό αυτού του σπουδαίου πολιτικού ανδρός, συνειδητοποιώ γιατί αυτός ο άνθρωπος έγινε υπουργός. Με τυπικά προσόντα που κατέχουν και πολλοί άλλοι (πτυχίο και μεταπτυχιακό), αλλά με συντριπτικά ουσιαστικά προσόντα ( δειγματοληπτικά αναφέρω: 16 χρονών στην ΟΝ.ΝΕ.Δ. , Μέλος της Νομαρχιακής επιτροπής Ο.Ν.ΝΕ.Δ. Πειραιά το 1997, Μέλος της Δ.Α.Π.-Ν.Δ.Φ.Κ. Ιατρικής (1978-1984), και το 1984 μέλος της Ε.Ε. της Ο.Ν.ΝΕ.Δ. και μετά της ΜΑ.ΚΙ. ) είναι απόλυτα λογικό να είναι ο πλέον κατάλληλος για να υπηρετήσει τον Ελληνικό Λαό, αφού έχει πάρει τόσα διακτορικά στο Πανεπιστήμιο του Κόμματός του.

Βέβαια, ο Περικλής έχει απαντήσει σε αυτόν και σε τύπους της συνομοταξίας του εδώ και χιλιάδες χρόνια.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ "ΕΠΙΤΑΦΙΟ" ΤΟΥ ΠΕΡΙΚΛΗ"
...ενώ ως προς την θέση τους στον δημόσιο βίο κάθε ένας προτιμάται για ένα από τα δημόσια αξιώματα ανάλογα με την επίδοση την οποία σημειώνει σε αυτά, δηλαδή η δημόσιά του σταδιοδρομία εξαρτάται μάλλον από την ατομική του αξία και όχι από την κοινωνική τάξη, από την οποία προέρχεται, ούτε πάλι ένας, ο οποίος είναι μεν φτωχός έχει όμως την ικανότητα να παράσχει κάποια υπηρεσία στην πατρίδα του, εμποδίζεται σε αυτό από το γεγονός ότι είναι άγνωστος..."

Κυριακή 3 Μαΐου 2009

ΔΕΥΤΕΡIΑZEI, ΩΡΑ ΝΑ ΣΤΥΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΕΤΡΑ...



Το ξέρω πως ό,τι γράφω παρακάτω είναι εκ του ασφαλούς. Αυτό σημαίνει πως έχω δουλειά, προς το παρόν. Για αυτό, μη με κατηγορήσει κανείς πως δεν σκέφτομαι τους άνεργους, τους stage και όλους όσους τα περνάνε δύσκολα. Δε βιώνω την ίδια κατάσταση, οπότε θα ήταν ψέμα να πω ότι μπορώ να νιώσω αυτόν που μόλις απολύθηκε ή εκείνον που δεν μπορεί να ζήσει την οικογένεια του και αναγκάζεται να παίζει την υγεία του κορώνα-γράμματα με δυο και τρεις δουλειές.
Δεν είμαι εκτός συστήματος - η αμοιβή της εργασίας μου αποτιμάται σε ευρώ και το νούμερο αυτών, 1000 - αλλά ακριβώς για αυτό το λόγο μπορώ να έχω κάποια άποψη. Ό, τι ακολουθεί είναι ερωτήματα που πρώτα από όλους θέτω καθημερινά στον εαυτό μου, αν και κάποια από αυτά δεν με αφορούν άμμεσα.

Αύριο το πρωί που θα ξυπνήσω για να πάω στη δουλειά, ξέρω ότι θα νιώθω σαν να οδεύω σε κάτεργο. Από τώρα οι σκέψεις μου είναι μαύρες. Αύριο το πρωί θα κοιτάω πάλι τους περαστικούς και θα προσπαθώ να ανακαλύψω τα συναισθήματά τους. Θα αναρωτιέμαι αν κι εκείνοι νιώθουν όπως εγώ.

Αν έχουν βαρεθεί μέσα σε άχαρες δουλειές με αυστηρά πρωινά και ελαστικά απογευματινά ωράρια.

Αν τους αρέσει που τρώνε το μεσημεριανό τους βιαστικά γιατί η δουλειά περιμένει…

Αν την ώρα της δουλειάς θα ήθελαν να κάνουν έρωτα ή να παίζουν με το παιδί τους ή να τεμπελιάζουν με ένα φίλο τους.
Αν βαριούνται στις συναντήσεις που πάνε.

Αν έχουν επιλέξει να φοράνε γραβάτα και κοστούμι.

Αν σέβονται πραγματικά τον προϊστάμενό τους.

Αν η δουλειά τους έχει ενδιαφέρον και για ποιόν; Για τους ίδιους; Για τους άλλους; Για τα λεφτά; Για το σπίτι που θέλουν να πάρουν; Για το φροντιστήριο και τις σπουδές των παιδιών; Για την οικονομία της Ελλάδας;

Αν συμμερίζονται τον ζήλο κάποιων συναδέλφων τους για τη δουλειά.
Αν η καριέρα είναι επιλογή τους…

Αν θέλουν να στύψουν την πέτρα (έτσι δε λένε οι παλιοί;)

ΘΑ τους ρωτούσα


Αν μένουν κοντά στη δουλειά επειδή τους αρέσει η περιοχή ή επειδή το κέντρο του σύγχρονου κόσμου είναι η δουλειά μας…

Αν η καριέρα αξίζει περισσότερο από ένα ηλιοβασίλεμα…

Αν η δουλειά τους προσφέρει κάτι ανεκτίμητο στους συνάνθρωπούς τους…

Αν έχουν κουράγιο μετά τη δουλειά να παίξουν με το παιδί τους, να κάνουν έρωτα με το σύντροφό τους, να διαβάσουν ένα βιβλίο…

Αν η δουλειά τους μαθαίνει να είναι ομαδικοί ή ατομιστές…

Αν μπορούν να αντέξουν τον ανταγωνισμό του διπλανού ή την έπαρση του Διευθυντή…

ΘΑ τους ρωτούσα

Πως νιώθουν όταν βλέπουνε τον ήλιο μέσα από γυάλινα κτίρια φωτοσύνθεσης;

Πως νιώθουν που δουλεύουν ένα χρόνο για μια καλοκαιρινή άδεια;

Πως νιώθουν όταν κοιτάζουν το ημερολόγιο και η 25η Μαρτίου «πέφτει» Σάββατο ή Κυριακή;

Και κάτι τελευταίο

Πως νιώθετε, εσείς οι γυναίκες, που έχετε γίνει στις δουλειές χειρότερες από εμάς τους άντρες; Γιατί δεν καταφέρατε να μας κάνετε περισσότερο ευαίσθητους; Γιατί γίνατε σκληρότερες από εμάς;

Παρασκευή 1 Μαΐου 2009

(ΛΑ.Ο.Σ. Νο 6) ΚΟΥΤΣΟΙ-ΣΤΡΑΒΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ...



Αντιγράφω απο το πρόγραμμα του ΛΑ.Ο.Σ. :

"... Τα λαϊκά κόμματα απορρίπτουν αυτό το μοντέλο της ψεύτικης πολιτικής διαίρεσης της κοινωνίας μας σε "Δεξιά-Κέντρο-Αριστερά" και αντιπροτείνουν ένα μοντέλο οριζόντιας διαίρεσης σε "Πλούσιος-Προνομιούχους-Μη Προνομιούχους..."

"... Οι ιδεολογικές θέσεις των Λαϊκών Κομμάτων δεν ταιριάζουν στον άξονα "Δεξιά-Κέντρο-Αριστερά" καθώς περιλαμβάνουν σημεία που ανήκουν, σημεία τα οποία τα τοποθετούν, και στις τρεις αυτές κλασσικές τοποθετήσεις, κάποια στη Δεξιά, κάποια στο Κέντρο και κάποια στην Αριστερά, ανάλογα με το ποιές θέσεις εξυπηρετούν καλύτερα τα συμφέροντα των " Μη- Προνομιούχων" πολιτών την κάθε φορά..."

Άρα από ό,τι καταλαβαίνω, αυτά που λέει τόσο καιρό ο Καρατζαφέρης περί "Ενοίκων στην ίδια Πολυκατοικία", όπου Νέα Δημοκρατία και Λ.Α.Ο.Σ. πρέπει να τα "βρουν" για το καλό του τόπου, δεν ισχύουν. Γιατί αν το τρίπολο "Δεξιά-Κέντρο-Αριστερά" δεν τον εκφράζουν, τότε δε μπορώ να καταλάβω πως θέτει το κόμμα του στην Πολυκατοικία της Δεξιάς ή γιατί δε το έθεσε ποτέ στην Πολυκατοικία της Αριστεράς (αν υπήρχε...);

Αν θες Καρατζαφέρη, ντε και καλά, να αποδείξεις ότι δε σε ενδιαφέρουν δίπολα και τρίπολα και ότι συμφωνείς και υποστηρίζεις ό,τι καλύτερο υπάρχει ακόμα και στην Αριστερά, τότε πως γίνεται να υποστηρίζεις σταθερά τη Νέα Δημοκρατία και τα στελέχη σου να προέρχονται απο Δεξιά και Ακροδεξιά;

Επίσης πες στον Μπουμπούκο σου, που έχει βρει τόσο φιλόξενη στέγη στην πρωϊνή εκπομπή του ΑΝΤ1 τα Σαββατοκύριακα με εκείνους τους δύο γελοίους δημοσιοκάφρους, που χαριετίζονται μαζί του, πες λοιπόν στο Μπουμπούκι σου να δαβάσει το πρόγραμμα του Λ.Α.Ο.Σ. καλύτερα. Γιατί στη χθεσινή "Ελληνοφρένεια" έπαιξε απόσπασμα από την υπέροχη αυτή εκπομπή, που έδειχνε το βουλευτάκο σου να λέει ότι ο Μπερλουσκόνι είναι μεγάλος ηγέτης γιατί κατάφερε να εξαφανίσει την Αριστερά από την Ιταλία. Μάλιστα χαρακτήρισε την ενέργειά του αυτή ως "ποίημα". Αααα και κάτι άλλο: Πες του να κόψει και το ύφος του ξερόλα και άνετου γιατί δεν είμαστε όλοι μαλάκες σε αυτή τη χώρα.

ΚΑΙ ΜΙΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΑΝ ΜΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙΣ, ΕΣΥ ΜΕΓΙΣΤΕ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ:
ΑΛΛΑΞΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΣΟΥ ΑΠΟ "ΛΑ.Ο.Σ." ΣΕ "ΚΟΥΤΣΟΙ-ΣΤΡΑΒΟΙ-ΦΑΣΙΣΤΟΕΙΔΗ ΚΑΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ, ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ" ΚΑΙ ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ.
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΧΟΥΝ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΤΑ ΑΚΡΑ, ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΣΕ ΕΞΕΛΕΞΑΝ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ,
ΕΣΕΝΑ
ΤΟΝ
ΑΡΧΙΔΗ(Α)ΜΟΚΡΑΤΗ

ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΤΙΚΟ ΔΟΥΛΕΜΑ...





Από την κυβέρνηση, η υπουργός Απασχόλησης κα Πετραλιά στο μήνυμά της σημειώνει ότι «η 1η Μάη είναι μια μέρα πολιτικά, ιστορικά, ταξικά φορτισμένη για τους εργαζόμενους» και δηλώνει ότι «αδιαπραγμάτευτη απόφασή μας είναι να προστατεύσουμε την απασχόληση, εφαρμόζοντας χωρίς καμία παρέκκλιση το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο, διότι θεωρούμε ότι ακόμη κι ένας επιπλέον άνεργος είναι ένα σοβαρό ρήγμα στην κοινωνική δομή, στην ανθεκτικότητα και τη βιωσιμότητα της κάθε επιχείρησης, αλλά και της οικονομίας της χώρας μας».

Το ΠΑΣΟΚ σημειώνει ότι «η παγκόσμια κοινότητα, 123 χρόνια από την εξέγερση στο Σικάγο βρίσκεται στην πιο κρίσιμη καμπή της. Σήμερα περισσότερο παρά ποτέ, το μήνυμα της Εργατικής Πρωτομαγιάς είναι επίκαιρο. Οι εργαζόμενοι βιώνουν την πρώτη μεγάλη οικονομική, πολιτική και κοινωνική κρίση του 21ου αιώνα. Βιώνουν τις συνέπειες του νεοφιλελεύθερου μοντέλου της παγκοσμιοποίησης, του δόγματος της αυτορρύθμισης των αγορών. Βιώνουν τα αποτελέσματα του οικονομικού συστήματος του 'καπιταλισμού καζίνο'. Στην χώρα μας, οι εργαζόμενοι, εξαιτίας των νεοσυντηρητικών επιλογών και πολιτικών της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, βρίσκονται στην δυσκολότερη θέση των τελευταίων δεκαετιών» και καταλήγει: «Αυτές οι ευρωεκλογές είναι δημοψήφισμα για τις πολιτικές της κυβέρνησης. Για το μέλλον της πατρίδας, των πολιτών και της νέας γενιάς».