Μετά από κάθε εκλογική διαδικασία, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα ισχύουν τα εξής:
Το αστικό κράτος παραμένει αστικό κράτος.
Η κοινοβουλευτική δημοκρατία παραμένει κοινοβουλευτική δημοκρατία.
Οι νόμοι παραμένουν νόμοι.
Το Σύνταγμα παραμένει Σύνταγμα.
Οι δικαστικοί και νομοθετικοί θεσμοί παραμένουν στη θέση τους.
Οι οικονομικές τάξεις υπάρχουν ακόμα.
Τίποτα ουσιαστικό δεν αλλάζει σε όλες αυτές τις δομές όταν αλλάζει η διακυβέρνηση, απλώς μπορεί κάποιες πρακτικές να χαλαρώνουν ή άλλες να σκληραίνουν αναλόγως της δεξιάς ή αριστερής κλίσης της εκάστοτε κυβέρνησης.
Παραδείγματος χάριν, επί συγκυβέρνησης Ν.Δ.-ΠΑ.ΣΟ.Κ. η κατάληψη της πρυτανείας θα είχε κατασταλεί την πρώτη εβδομάδα ενώ τώρα επί συγκυβέρνησης ΣΥ.ΡΙΖ.Α-ΑΝ.ΕΛ. κατεστάλη λίγο αργότερα λόγω... αριστερών ανακλαστικών.
Το να ζητούν σύντροφοι αναρχικοί διαφορετική αντιμετώπιση από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α είναι το ίδιο οξύμωρο και απίστευτο, όσο το να δούμε κάποτε τον Πορτοσάλτε να κατεβαίνει σε εκλογές συνεργαζόμενος με το Κ.Κ.Ε. όπως η Κανέλλη.
Το δεύτερο υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες να συμβεί εν συγκρίσει π.χ. με το να αποποιηθεί η αριστερά την κομματική και κρατική της εξουσιαστική υπόσταση.
Το ότι μπορεί να βρισκόμαστε με την αριστερά στον δρόμο, σε εκδηλώσεις κ.τ.λ. δε σημαίνει ότι η αριστερά αλλάζει τομάρι, απλώς προσωπείο αλλάζει, γιατί το εξουσιαστικό της τομάρι δεν κρύβεται με τίποτα.
Το ότι προεκλογικά ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α θεωρούσε τον αναρχικό χώρο συντροφικό είναι το ίδιο οξύμωρο με το ότι καταδίκαζε την επέλαση των κατασταλτικών δυνάμεων στη Βίλα Αμαλία ενώ παράλληλα καταδίκαζε τον αναρχικό χώρο για την κατάληψη των γραφείων της ΔΗΜ.ΑΡ.
Επίσης, καλό είναι να θυμόμαστε ότι το λεγόμενο πανεπιστημιακό άσυλο έχει καταργηθεί εδώ και περίπου τέσσερα ή πέντε χρόνια, άρα, οι μπάτσοι, όποτε λάβουν τις απαραίτητες εντολές έχουν κάθε δικαίωμα να εισβάλλουν σε οποιοδήποτε χώρο του πανεπιστημίου ακόμα και χωρίς εισαγγελική παραγγελία.
Δεν είναι καθόλου οξύμωρο ότι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α χρησιμοποιεί την αστυνομία, το περίεργο είναι ότι δεν έχει ακόμα χρησιμοποιήσει και τον στρατό (μπορεί να το δούμε κι αυτό).
Είμαστε από διαφορετικούς πολιτικούς κόσμους κι αυτό πρέπει να το θυμόμαστε: Εκείνοι Μαρξιστές, Εμείς Ελευθεριακοί.
Ξέρουμε πού συμπλέουμε και πού όχι.
Ξέρουμε κι εμείς τον Μαρξ, όπως και εκείνοι, μόνο που τον διαβάζουμε διαφορετικά.
Γνωρίζουμε κι εμείς μετα-μαρξιστές στοχαστές, ξέρουμε από επαναστατικές ιστορικές στιγμές, μόνο που βρίσκουμε σε όλα αυτά τα ελευθεριακά πυρηνικά τους στοιχεία και στεκόμαστε απέναντι στα εξουσιαστικά τους με κριτική διάθεση.
Είμαι σίγουρος ότι θα δούμε παρά πολλά, πολλά περισσότερα, από εδώ και πέρα.
Λίγη υπομονή χρειαζόμαστε.
Το αστικό κράτος παραμένει αστικό κράτος.
Η κοινοβουλευτική δημοκρατία παραμένει κοινοβουλευτική δημοκρατία.
Οι νόμοι παραμένουν νόμοι.
Το Σύνταγμα παραμένει Σύνταγμα.
Οι δικαστικοί και νομοθετικοί θεσμοί παραμένουν στη θέση τους.
Οι οικονομικές τάξεις υπάρχουν ακόμα.
Τίποτα ουσιαστικό δεν αλλάζει σε όλες αυτές τις δομές όταν αλλάζει η διακυβέρνηση, απλώς μπορεί κάποιες πρακτικές να χαλαρώνουν ή άλλες να σκληραίνουν αναλόγως της δεξιάς ή αριστερής κλίσης της εκάστοτε κυβέρνησης.
Παραδείγματος χάριν, επί συγκυβέρνησης Ν.Δ.-ΠΑ.ΣΟ.Κ. η κατάληψη της πρυτανείας θα είχε κατασταλεί την πρώτη εβδομάδα ενώ τώρα επί συγκυβέρνησης ΣΥ.ΡΙΖ.Α-ΑΝ.ΕΛ. κατεστάλη λίγο αργότερα λόγω... αριστερών ανακλαστικών.
Το να ζητούν σύντροφοι αναρχικοί διαφορετική αντιμετώπιση από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α είναι το ίδιο οξύμωρο και απίστευτο, όσο το να δούμε κάποτε τον Πορτοσάλτε να κατεβαίνει σε εκλογές συνεργαζόμενος με το Κ.Κ.Ε. όπως η Κανέλλη.
Το δεύτερο υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες να συμβεί εν συγκρίσει π.χ. με το να αποποιηθεί η αριστερά την κομματική και κρατική της εξουσιαστική υπόσταση.
Το ότι μπορεί να βρισκόμαστε με την αριστερά στον δρόμο, σε εκδηλώσεις κ.τ.λ. δε σημαίνει ότι η αριστερά αλλάζει τομάρι, απλώς προσωπείο αλλάζει, γιατί το εξουσιαστικό της τομάρι δεν κρύβεται με τίποτα.
Το ότι προεκλογικά ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α θεωρούσε τον αναρχικό χώρο συντροφικό είναι το ίδιο οξύμωρο με το ότι καταδίκαζε την επέλαση των κατασταλτικών δυνάμεων στη Βίλα Αμαλία ενώ παράλληλα καταδίκαζε τον αναρχικό χώρο για την κατάληψη των γραφείων της ΔΗΜ.ΑΡ.
Επίσης, καλό είναι να θυμόμαστε ότι το λεγόμενο πανεπιστημιακό άσυλο έχει καταργηθεί εδώ και περίπου τέσσερα ή πέντε χρόνια, άρα, οι μπάτσοι, όποτε λάβουν τις απαραίτητες εντολές έχουν κάθε δικαίωμα να εισβάλλουν σε οποιοδήποτε χώρο του πανεπιστημίου ακόμα και χωρίς εισαγγελική παραγγελία.
Δεν είναι καθόλου οξύμωρο ότι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α χρησιμοποιεί την αστυνομία, το περίεργο είναι ότι δεν έχει ακόμα χρησιμοποιήσει και τον στρατό (μπορεί να το δούμε κι αυτό).
Είμαστε από διαφορετικούς πολιτικούς κόσμους κι αυτό πρέπει να το θυμόμαστε: Εκείνοι Μαρξιστές, Εμείς Ελευθεριακοί.
Ξέρουμε πού συμπλέουμε και πού όχι.
Ξέρουμε κι εμείς τον Μαρξ, όπως και εκείνοι, μόνο που τον διαβάζουμε διαφορετικά.
Γνωρίζουμε κι εμείς μετα-μαρξιστές στοχαστές, ξέρουμε από επαναστατικές ιστορικές στιγμές, μόνο που βρίσκουμε σε όλα αυτά τα ελευθεριακά πυρηνικά τους στοιχεία και στεκόμαστε απέναντι στα εξουσιαστικά τους με κριτική διάθεση.
Είμαι σίγουρος ότι θα δούμε παρά πολλά, πολλά περισσότερα, από εδώ και πέρα.
Λίγη υπομονή χρειαζόμαστε.
