Κι Αν Έχουμε Γεμίσει... Ντερτιλήδες;

31/01/2013  κηδεύτηκε ο περιβόητος Απριλιανός "επαναστάτης" Ντερτιλής και ο (Γαμω)Παναγιότατος Μητροπολίτης Καλαβρύτων Και Αιγιαλείας Αμβρόσιος χοροστάτησε στην εξόδιο ακολουθία.

Είναι αυτός που έχει αναρτήσει στο προσωπικό του ιστολόγιο

(http://mkka.blogspot.gr/2013/01/blog-post_21.html) τα εξής Εθνοενωτικά:

"Συνέρχεται αύριο στη Θεσσαλονίκη το πολυδιαφημισμένο Συνέδριο, στο οποίον θα παρακαθίσουν στο ίδιο τραπέζι παράγοντες της Εκκλησίας της Ελλάδος και του Αριστερού ιδεολογικού χώρου, θα προσπαθήσουν δε να εύρουν κοινά σημεία ιδεολογικής προσεγγίσεως! Από τήν πρώτη στιγμή, κατά τήν οποία ανακοινώθηκε το Συνέδριο αυτό, νοιώσαμε ένα μεγάλο πόνο στην ψυχή μας. Ένα πόνο ψυχής μόνο καί μόνο, διότι η Εκκλησία, άθελά της ίσως, σε μια κρίσιμη ώρα για την πορεία του Έθνους, έρχεται να προσφέρει πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης στο χώρο της Αριστερής Κουλτούρας…"

Είναι Εκείνοι... Οι Αυνανιστές Της Ζωής

Χθες αυτοκτόνησε ένας άνθρωπος, ένας άνθρωπος από εκείνους που αφήνουν το σημάδι τους σε όσους έτυχε να τον γνωρίσουν.

Δεν τον ήξερα, όμως διάβασα την ανακοίνωση των συντρόφων του κι ήταν σαν να τον είχα γνωρίσει.

Έχω γνωρίσει τέτοιους ανθρώπους, τόσο χωμάτινους, τόσο αγαθούς, τόσο μη-ήρωες, που αν μπορούσα να τους στήσω άγαλμα και να τους ηρωοποιήσω ερήμην τους θα γέμιζε η Αθήνα αξιοπρέπεια και ανθρωπιά.

Αυτοί, δεν ταιριάζουν σε καμία εποχή, δεν μπορούν να την ενδυθούν, κι εκείνη με τη σειρά της τούς αποβάλει με ανακούφιση.

Ακόμα και αν πάνω σε αυτόν τον πλανήτη, στη χώρα τους, στον τόπο τους επικρατούσε η τελειότητα, θα έβρισκαν τα στραβά της και θα έκαναν ό,τι μπορούσαν για να τη μεταμορφώσουν σε όμορφα ατελή... τελειότητα ώστε να έχουν τη δυνατότητα να την ξαναχτίσουν μαζί μας, κι έτσι να μάθουμε ο ένας από τον άλλον πώς συνεχώς δημιουργείται μια νέα ζωή.

Δεν ανήκω σε αυτήν την κατηγορία ανθρώπων ενώ αναγκαστικά για αρκετές ώρες είμαι σε καθημερινή επαφή με μια άλλη πλευρά, με την πλευρά εκείνων που ηρωοποιούνται μόνοι τους και το παίζουν μούρες ενώ κανονικά θα έπρεπε να σκύβουν το κεφάλι και να το βουλώνουν.

Τα Μαύρα Γιαούρτια Του... Μήνδια..

(Ευχαριστώ πολύ τη φίλη Α.
για τις επισημάνσεις και τη βοήθειά της)

To τηλέφωνο χτυπάει μανιασμένο.

Είναι η ροζ γραμμή που συνδέει τους υπουργούς με τον πρώτο όλων των υπουργών, τον Πρώτο.

Έχοντας παραμείνει σε πολιτική έρημο τόσα χρόνια και επανακάμπτων πρόσφατα, δεν έχει συνηθίσει τις πολυτέλειες του εγκόσμιου βίου.

Μόνο το κουδούνι του μοναστηριού που βρισκόταν εκεί, στη σκοτεινή έρημο του Σινά της Εθνικόφρονης πίστης, είχε συνηθίσει να ακούει, και τη φωνή του Ψηλού στους εφιάλτες του.

Έτσι όταν έφτασε  στα- μεγάλα είναι η αλήθεια- αυτιά του ο ήχος του τηλεφώνου, νόμιζε πως κοιμόταν κι έβλεπε εφιάλτες.

Στην άλλη γραμμή ο ξυρισμένος, ψηλός γκομεναίος περίμενε υπομονετικά να απαντήσει ο πρώτος των Πρώτων, ψιθυρίζοντας χριστοπαναγίες και χάνοντας αργά αλλά σταθερά την υπομονή του.

Μετά από σχεδόν 30 χτυπήματα το τηλέφωνο σηκώθηκε από το ανώτατο χέρι.

Δένδιας Speaking...

Hχητικό Απόσπασμα (12-1-2013)