- ΑΡΕΣ

Διάφορες "φυλές" του απόλυτου, μιας μεταφυσικής τελειότητας δηλαδή, που κρύβεται πίσω από προτάγματα και υλιστικές ορολογίες.
Μια Μεταφυσική και Ιδεατή προσέγγιση της πραγματικότητας, που θα ζήλευε ακόμα κι εκείνος, ο πολύς, Πλάτωνας.
Μια τέλεια ερμηνεία της κάθε στιγμής, ταιριαστής με κακοχωνεμένα τσιτάτα, που δεν ταιριάζει σε υλιστές, σε ανθρώπους που κοιτούν και ερμηνεύουν την ανθρώπινη ιστορία και την κοινωνία με όρους ζωής και καθημερινής γείωσης, αλλά σε πιστούς κάποιας θρησκευτικής σέκτας.

Κι η ζωή μας συνεχίζεται μέσα σε βολικά, καλοβαλμένα σχήματα κι ενώ κάνει κρύο εμείς συνεχίζουμε να ζεσταινόμαστε κι όταν βρέχει εμείς πιστεύουμε ότι απλώς στάζει η οροφή της Ιστορίας.
Μαζεύουμε τα παλιά μας εργαλεία, τα χιλιοχρησιμοποιημένα και προσπαθούμε να τη φτιάξουμε, ενώ οι ουρανοί έχουν ανοίξει και πλέον βρέχει καρέκλες μαζί με τα ποδάρια τους.

Αναρχάρες, Επαναστατάρες και Αριστεράρες (κυβερνητικοί και μή) είμαστε όλοι σε διαδικασία πλήρους ανάπτυξης του Επαναστατικού Σχεδίου, απλώς μάς λείπουν το ανθρώπινα υλικά και χαρτογραφούμε ο καθένας από την πλευρά του την πορεία της Αλήθειας.
Κι όσο νομίζουμε ότι την κατέχουμε στην απολυτότητά της, τόσο η ζωή μάς διαψεύδει κι έχει ο θεός, που εμείς δεν πιστεύουμε, αλλά οι άλλοι πιστεύουν ότι έχει κι αυτό έχει μεγαλύτερη ισχύ ακόμα και από το ό,τι δεν υπάρχει καν θεός.

Μια Συζήτηση Με Τον Αλέξη Καλοφωλιά (Alex K.)

Το εισαγωγικό μουσικό απόσπασμα είναι από το "Overloaded” των The Last Drive.

Μια Συζήτηση (18/01/2015) με τον Μουσικό & Μεταφραστή Αλέξη Καλοφωλιά (Alex K.).

O Aλέξης Καλοφωλιάς έχει συμμετάσχει ως μουσικός σε πολλά γκρουπ της εγχώριας Rock Σκηνής, όπως The Last Drive, Earthbound, Distortion Tamers κ.α. ενώ αυτή τη χρονική περίοδο συμμετέχει στο γκρουπ Thee Holy Strangers.

Eπίσης, έχει μεταφράσει βιβλία ποικίλου ενδιαφέροντος.

Τον ευχαριστώ πολύ που αποδέχθηκε την πρόσκλησή μου ώστε να κάνουμε αυτή τη συζήτηση.

Επίσης τον ευχαριστώ για τα δώρα που μου προσέφερε απλόχερα.

Θεματολογία

Περί Μουσικής:

- Παιδική Ηλικία (01:20)

- Η Πρώτη Επαφή Με Τη Rock Μουσική (02:50)

- Η Αντίδραση

Του

Οικογενειακού Περιβάλλοντος

(05:36)

- H Aφετηρία

Των

The Last Drive

(06:47)

- Κοινωνική & Μουσική

Σύνδεση

(Μια Κοινή Συνείδηση)

(09:18)

- H Eπίδραση Του Punk (10:05
)

- Μουσική & Πολιτικοποίηση (11:28)

- Τhe Last Drive

(Αρχική Πορεία & Συνέχεια)

(13:35)

- Punk & Garage (17:11)

- Η Επίδραση

Των

B-Movies

(19:00)

- H Rock Μουσική Ως Σύνολο (20:20)

- Οι "Μουσικές Φυλές" (21:40)

- Η Επιλογή Του Ονόματος

"The Last Drive"

(23:15)

- H Επιλογή Του Μπάσου (24:48)

- Η Μαγεία Του Punk (26:29)

- The Last Drive : Underground & Mainstream (27:07)

- Τhe Last Drive:Συναυλίες

(Κοινωνικοί Χώροι & Συναυλιακοί Χώροι)

(32:53)

- Ένα Κομβικό Σημείο

(Active Member-Τρύπες-Στέρεο Νόβα)

(36:24)

- Οι The Last Drive Στο Εξωτερικό (38:28)

- Τhe Last Drive: Τρία Τραγούδια-Τρεις Περίοδοι

(Blue Moon- Killhead Therapy- Alabama Blues)

(42:16)

- The Last Drive:Τα Σημαντικότερα Support

(Wipers & Dead Moon)

(47:56)

- Περιεχόμενο Μουσικοκριτικής

(Πριν & Μετά Το Διαδίκτυο)

(51:12)

- Η Αδυναμία Των The Last Drive (56:27)

- Αγγλόφωνος & Ελληνόφωνος Στίχος (56:53)

- The Last Drive & Θόδωρος Αγγελόπουλος (58:31)

- The Last Drive

 (Λόγοι Διάλυσης & Επανασύνδεσης)

(1:01:03)

- Ελληνικό Rock ή Rock Από Έλληνες; (1:05:48)

- Το Στίγμα Των The Last Drive (1:07:34)

-Rock Αφήγηση

&

Κοινωνικοπολιτικές Μουσικές Κοινότητες (1:08:36)

- Rock Μπάντα

(Δίσκοι & Συναυλίες)

(1:12:14)

- Μουσική: Τεχνική Δεινότητα ή Πάθος; (1:14:51)

- D.I.Y. Συγκροτήματα (1:17:31)

- The Last Drive

(Κάθε Δίσκος Μια Φράση)

(1:21:20)

- Μουσική & Κοινωνικά Φαινόμενα (1:23:58)

- Μουσικό Όραμα &  Συλλογικότητα (1:26:29)

- Το… Καλάμι 

(Τρεις Καίριες Συναντήσεις)

(1:30:44)

- Η Τέλεια Μουσική Μπάντα (1:33:22)

- Οι Σημαντικότερες Συναυλίες Ως Θεατής (1:34:31)

- Τα "Αντισώματα" (1:38:39)

- Thee Holy Strangers (1:41:11)

Περί Μετάφρασης:

- Περί Μετάφρασης

(Το Έναυσμα & Η Συνέχεια)

(1:42:50)

- Μετάφραση: Μια Επίπονη Διαδικασία (1:47:18)

-"Οι Μαινάδες Του Χίτλερ"  & "Η Κεντρική Ευρώπη" (1:48:31)

-  Μετάφραση: Μια Διαρκής  Ισορροπία (1:50:00)

- Κακό Κείμενο & Καλή Μετάφραση (1:51:11)

Περί Πολιτικής:

- Εκλογικό Σώμα & Ευθύνη (1:53:21)

- Δεκέμβριος ’08 - Κίνημα Πλατειών (1:55:41)

- Πατρίδα & Έθνος (1:58:42)

- Ιδεολογική Τοποθέτηση

(Αναρχία & Ανθρωπισμός)

(2:00:58)

- Περί Χρυσής Αυγής (2:05:07)

- Αναρχικός Χώρος

&

Φασιστικό Φαινόμενο

(2:07:47)

-  Κομματικό Μήνυμα &… Μουσική (2:09:59)

Η Νύχτα φεύγει, Ο Τσίπρας έρχεται...

O ίδιος ο Τσίπρας κι όχι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. πιστεύει ότι είναι η ελπίδα που έρχεται, για αυτό προφανώς και εμφανίζεται από τα παρασκήνια οδεύων προς τη σκηνή ως άλλος Rock Star, ως ο νέος Jim Morrison με ένα μουσικό χαλί δύο μουσικών τόνων να κρατάει το ίσο στα λόγια και την εικόνα, προσπαθώντας να δημιουργήσει το κλίμα του απαραίτητου δέους και της σοβαρότητας σε όσα θα ακουστούν και θα φανούν στη συνέχεια, χαριεντιζόμενος παράλληλα και με τους ψηφοφόρους του ως "εναλλακτικός" παρουσιαστής ανάλαφρης τηλεοπτικής εκπομπής.

Και να πώς αρχίζει το διαφημιστικό μήνυμα:

"Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. είναι η Ευρώπη που αλλάζει…

Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, οι νέες και οι νέοι, οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, οι αγρότισσες και οι αγρότες έχουν ήδη πάρει την απόφαση να γυρίσουνε σελίδα σε αυτόν τον τόπο..."

Μου θύμισε αρκετά λόγους για τους οποίους ο Χάρρυ Κλλυν σατίριζε κάποτε τον πάλαι ποτέ ηγέτη του Κ.Κ.Ε. Εσωτερικού Λεωνίδα Κύρκο, όταν εκείνος μιλούσε για το περιβόητο καλάθι της νοικοκυράς και συμπεριελάμβανε στους επικούς λόγους του όσες περισσότερες κοινωνικές τάξεις μπορούσε.

Και συνεχίζει:

"Το δίλημμα απέναντι στον ελληνικό λαό είναι καθαρό.

Το δίλημμα είναι Μνημόνιο ή ΣΥ.ΡΙΖ.Α., το δίλημμα είναι υποταγή ή αποφασιστική, σκληρή διαπραγμάτευση, το δίλημμα είναι λιτότητα ή ανάπτυξη..."

Στα δύο πρώτα διλήμματα, που υποτίθεται ότι είναι ένα, αλλά διαφέρουν απλώς οι λέξεις, δεν μπορώ να βγάλω νόημα, γιατί αν το δίλημμα είναι Μνημόνιο ή ΣΥ.ΡΙΖ.Α., τότε πώς στην επόμενη πρόταση το δίλημμα είναι υποταγή στο Μνημόνιο ή σκληρή διαπραγμάτευση με αυτό;

Τί βρίσκεται τελικά στον έναν πόλο του διλήμματος και τί στον άλλον;

Γιατί ενώ φαίνεται πάνω στην εκφορά του λόγου ότι είναι το ίδιο, μάλλον δεν είναι.

Μνημόνιο τέλος με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ή σκληρή διαπραγμάτευση με το Μνημόνιο από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α.;

Ρε Αλέξη, μάς μπέρδεψες, όπως έχετε μπερδευτεί κι εσείς οι ίδιοι και ο λόγος είναι απλός:

Όσο πιό κοντά βλέπεις την εξουσία, τόσο οι λεκτικές ακροβασίες, τα κενά νοήματος συνθήματα και τα πολλά, χωρίς νόημα, λόγια κυριαρχούν.

Τόσο, τα διαφημιστικά μηνύματα γενικεύονται και χάνονται, τόσο η φάτσα του αρχηγού και το τί λέει εκείνος παίζουν τον καθοριστικό ρόλο, ακόμα κι όταν αντί για εκείνον μιλούν άλλοι.

Οι ψηφοφόροι, τον αρχηγό έχουν στο μυαλό τους.

Ειδικά, όταν πρόκειται για σχηματισμό της Αριστεράς, αυτό ξενίζει πολύ, όχι επειδή ιστορικά δεν έχει συμβεί κατά κόρον, αλλά επειδή δε θα έπρεπε να είναι ο Αρχηγός το κεντρικό και μοναδικό πρόσωπο, αλλά οι ιδέες, η γειωμένη ελπίδα, η συλλογικότητα, η αλληλεγγύη, τα κινήματα, η αξιοπρέπεια.

Ψιλά γράμματα για ανθρώπους και οργανισμούς, που ήθελαν κάποτε να εμπλακούν στα κινήματα, αλλά η Κ.Κ.Ε.δικη μήτρα από την οποία προέρχονται, δεν τους άφησε σχεδόν ποτέ να δουν πέρα από την κομματική τους μύτη.

Η Νύχτα φεύγει, ο Τσίπρας έρχεται...

Αντώνης: "Κάτσε να τα πούμε ρε Νικόλα"

Εκεί που παίζεις μπάλα, πιτσιρικάς, βάζεις γκολ στο αυτοσχέδιο τέρμα του αντιπάλου και ξαφνικά εμφανίζεται ένας γραβατωμένος τύπος με δύο ξενέρωτους και μια χαμογελαστή να τον συνοδεύουν (δεν παραπέμπουν σε προσωπική ασφάλεια, μάλλον τους συνάντησε στο δρόμο και τους έπεισε να τον ακολουθήσουν για να μη φάει ξύλο) στοπάρει ως μέγας μπαλαδόρος (παραλίγο να χτυπήσει τα αρχίδια του βέβαια, πιστεύω ότι στα δοκιμαστικά σίγουρα θα τα χτύπησε) και σε αρχίζει στο μπούρου-μπούρου κάνοντας την πρώτη ερώτηση κλειδί:

- "Πώς σε λένε"

- "Νικόλα"

απαντάς εσύ

ενώ φυσιολογικά θα απαντούσες πάνω στις καύλες-ντουζένια της εφηβείας

- "Και τι σε νοιάζει εσένα; Δώσε τη μπάλα ρε γέρο να παίξουμε τώρα!".

Κανονικά, από εδώ και κάτω, θα σταματούσε οποιοσδήποτε διάλογος μεταξύ ενός εφήβου κι ενός ηλικιωμένου, πολύ περισσότερο δε όταν πρόκειται για τον Πρωθυπουργό και ειδικά τον συγκεκριμένο.

Τελοσπάντων, ας καταπιούμε ότι η εφηβεία στο συγκεκριμένο διαφημιστικό αναδεικνύεται ως ώριμη και διαλεκτική, ας δεχτούμε ότι σέβεται και κωλώνει μπροστά στις εξουσίες, ας βγάλουμε δηλαδή από πάνω της τα κυριότερα χαρακτηριστικά της και πάμε παρακάτω.

Αμέσως μετά και ως δια μαγείας, οι συνοδοί  εξαφανίζονται ενώ ταυτόχρονα εμφανίζονται παιδιά διαφόρων ηλικιών, εκεί που δεν υπήρχαν τόσα, αφού φαίνεται ότι ο Αντώνης με την καινούργια του οδοντοστοιχία ομοιάζει στον Jesus, που κι αυτός αγαπούσε τα παιδιά, όπως κι όλοι οι μεγάλοι ηγέτες της προ- και της μετα- πολίτευσης.

Αρχίζει ο διάλογος σε πιο σοβαρό επίπεδο, αφού ο Νικόλας αναφέρει στον Αντώνη κάτι που του είπε ο πατέρας του, ο οποίος κι αυτός φαίνεται πολύ ψύχραιμος σε σχέση με ό,τι φανταζόμαστε ότι βιώνει τα τελευταία χρόνια από τις πολιτικές του Αντώνη και του έτερου Καππαδόκη Βαγγέλη.

Γιατί, θα ήταν πιο φυσιολογικό να πει ο Νικόλας στον Αντώνη:

- "Να σου πω κάτι; Ο πατέρας μου λέει ότι είσαι πολύ μαλάκας κι ότι μας έχεις γαμήσει πατόκορφα"

κι ο Αντώνης να έχει δύο τρόπους απάντησης:

1) - "Πώς τον λένε ρε αρχίδι τον πατέρα σου τον μαλάκα;

 Όνομα και επίθετο θέλω, τώρα, παλιοκομμούνια".

2) - "Κάτσε να τα πούμε ρε Νικόλα"

όπως το λέει δηλαδή, μια χαρά αλλά μετά να υπάρχει άλλη τροπή στην ιστορία. 

Εντωμεταξύ, όλα τα παιδάκια κάθονται να ακούσουν τον Αντώνη, γιατί έχουν αντιληφθεί ότι θα πει σπουδαία πράγματα, σαν αυτά που κάνει δηλαδή.

Κατά τα άλλα, εσύ έχεις την καύλα σου να συνεχίσεις το παιχνίδι κι έχεις τώρα τον άλλον να σου ζαλίζει τους όρχεις και να θέλει να κουβεντιάσετε κιόλας για το γήπεδο που φτιάχνει και ονομάζεται Ελλάδα και άλλα τέτοια εμπριμέ.

Μια κουβέντα του είπες κι αυτός λέει χίλιες το λεπτό, δεν προλαβαίνεις να μιλήσεις καν, μόνο ψελλίζεις ο κακομοίρης.

Συμπέρασμα:

Αν είσαι έφηβος, παίζεις ποδόσφαιρο σε κάποια πλατεία και ξαφνικά η μπάλα σου βρεθεί στα πόδια ενός μεσήλικα ή ηλικιωμένου, μην τον αφήσεις ποτέ να σου πιάσει κουβέντα, ποτέ.

Κάτι θέλει από ΄σένα και δε θα είναι για καλό.

Βρίσ΄ τον ή αγνόησέ τον, πάρε τη μπάλα σου και συνέχισε το παιχνίδι με τους φίλους σου. 

Όπως θα γινόταν στην πραγματική ζωή δηλαδή.

Μη Μασάς.

ΕκλογοΑναρχικά...

Με αφορμή μια προχθεσινή συζήτηση.

Η προσφορά μεγάλη, πολύ μεγάλη.

Σε όλους τους πολιτικούς χώρους υπάρχει ποικιλία εδώδιμων και αποικιακών προϊόντων, καθότι εκλογές πλησιάζουν και πρέπει να σκεφτούμε ποιος από όλους αυτούς θέλουμε να καθορίζει τη ζωή μας, σε ποιόν θέλουμε να την αναθέσουμε, ποιός θα μάς κουμαντάρει καλύτερα, αξιότερα από τον άλλον.
Η Αριστερά κατακερματισμένη, οι Σοσιαλδημοκρατούντες το ίδιο, η Δεξιά με όλα της τα παρακλάδια, επίσης.
Ευτυχώς, που δεν λαμβάνει μέρος και ο αναρχικός χώρος στις εκλογές, γιατί τότε τα πράγματα θα ήταν πολύ δύσκολα για να αποφασίσεις σε ποια από όλες τις ομάδες, μικρή ή μεγάλη, θα έδινες την ψήφο σου, ποιό έντυπο θα εμπιστευόσουν, ποιόν προεκλογικό αγώνα τελικά θα προτιμούσες.