Πέμπτη 8 Ιανουαρίου 2015

ΕκλογοΑναρχικά...

Με αφορμή μια προχθεσινή συζήτηση.

Η προσφορά μεγάλη, πολύ μεγάλη.

Σε όλους τους πολιτικούς χώρους υπάρχει ποικιλία εδώδιμων και αποικιακών προϊόντων, καθότι εκλογές πλησιάζουν και πρέπει να σκεφτούμε ποιος από όλους αυτούς θέλουμε να καθορίζει τη ζωή μας, σε ποιόν θέλουμε να την αναθέσουμε, ποιός θα μάς κουμαντάρει καλύτερα, αξιότερα από τον άλλον.
Η Αριστερά κατακερματισμένη, οι Σοσιαλδημοκρατούντες το ίδιο, η Δεξιά με όλα της τα παρακλάδια, επίσης.
Ευτυχώς, που δεν λαμβάνει μέρος και ο αναρχικός χώρος στις εκλογές, γιατί τότε τα πράγματα θα ήταν πολύ δύσκολα για να αποφασίσεις σε ποια από όλες τις ομάδες, μικρή ή μεγάλη, θα έδινες την ψήφο σου, ποιό έντυπο θα εμπιστευόσουν, ποιόν προεκλογικό αγώνα τελικά θα προτιμούσες.


Γιατί κι εμείς, από εδώ, οι "εκτός", έχουμε τα προβλήματά μας, κυρίως μη εκλογικά, που αντανακλώνται όμως σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις, με την έννοια ότι καλώς ή κακώς- προφανώς κακώς για εμάς και την κοινωνία- το αποτέλεσμα σε αυτές καθορίζει τις ζωές μας και άπαντες το γνωρίζουμε αυτό.
Γιατί ό,τι κι αν κάνουμε στο μεσοδιάστημα των δύο, τεσσάρων ή όσων ετών παρεμβάλλονται ανάμεσα στις εκλογικές αναμετρήσεις, αποκλείεται να καταφέρουμε, υπό τις παρούσες συνθήκες, αυτό που επιτυγχάνεται σε αυτές, γιατί αυτές είναι η πηγή της οικονομικής και πολιτικής ισχύος. 

Εμείς βέβαια, έχουμε την πολυτέλεια να διαχωριζόμαστε, να τονίζουμε τις υπαρκτές διαφορές μας, που όλοι τις γνωρίζουμε, και μόνο, ή συνήθως μόνο, όταν αντιμετωπίζουμε προβλήματα, που άπτονται συνολικά του χώρου, αλλά και της κοινωνίας, τότε να στεκόμαστε αλληλέγγυοι μεταξύ μας.
Υπάρχουν αρκετά παραδείγματα μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια, που δε νομίζω ότι χρειάζεται να αναφερθώ σε κάποια συγκεκριμένα.

Τόσα ωραία μυαλά, τόσοι σπουδαίοι και ευαίσθητοι άνθρωποι, που ψάχνουν τρόπους ώστε να πράξουν ό,τι μπορούν για την υπόθεση ενός καλύτερου κόσμου, τόσο ενδιαφέρον χώρος με πολυποίκιλες προσεγγίσεις και ιδέες και μέσα σε αυτές τις κρίσιμες πολιτικές συνθήκες, δεν έχει κάποιο ουσιαστικό σχέδιο, κάτι να προτείνει, που να ξεφεύγει από τα συνηθισμένα είτε της εσωτερικής του συνάφειας είτε του πεδίου που ονομάζεται γενική πολιτική, που να μπορεί στα αλήθεια να πείσει για το αδιέξοδο του κοινοβουλευτισμού και την δύναμη των ίδιων των ανθρώπων να ανακαταλάβουν τις ζωές τους ολοκληρωτικά και στην πλήρη ολότητά τους, να εμπνεύσει την κοινωνία σε μια αντικαπιταλιστική και αντικοινοβουλευτική προοπτική.
Όχι με ελπίδα μόνο, μα με αλήθεια και ελπίδα μαζί. 

Θεωρώ ότι στην πραγματικότητα μάλλον δεν έχουμε καταφέρει να κοινωνικοποιηθούμε και μάλλον παραμένουμε εκτός των κοινωνικών διεργασιών, όπως αυτές είναι διαμορφωμένες και διαμορφώνονται συνεχώς από την κυρίαρχη πολιτική και οικονομική ισχύ.
Υπάρχει δηλαδή ένα δέος, όχι όμως και το αντίπαλό του, που κάλλιστα θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς.
Κι όταν λεώ "εμείς" δεν εννοώ να παραστήσουμε τους καθοδηγητές της κοινωνίας, ούτε να γίνουμε ποτέ κάτι τέτοιο, αλλά να αποτινάξουμε από πάνω μας τον ελιτισμό και τη λογική του "εμείς τα ξέρουμε όλα" και αυτό το "εμείς", ο "χώρος", να είναι κάτι που θα αφορά ένα μεγάλο κομμάτι του κοινωνικού χώρου.
Σε αυτό το "εμείς" αναφέρομαι.

Εμπλεκόμαστε συχνά κι εμείς στη λογική του μικροαστού, που υποτίθεται ότι αντιμαχόμαστε, αυτού δηλαδή που ξέρει από μηχανές αυτοκινήτων μέχρι ποδόσφαιρο και πολιτική.
Αν πραγματικά πιστεύουμε ότι η πολιτική είναι κοινωνικό, καθημερινό και ανθρώπινο πεδίο, τότε εμείς, δεν μπορούμε να διδάσκουμε, παρά μόνο να ακούμε, να συναισθανόμαστε κι αν είμαστε σε θέση, μόνο να συμβουλεύουμε, να θέλουμε μαζί με τους άλλους δηλαδή, να μπορούμε να συμπορευόμαστε μαζί τους, όσο γελοίες κι αν μάς ακούγονται οι αιτιάσεις τους για τον κοινοβουλευτισμό, τις εκλογές, το οικονομικό και πολιτικό σύστημα κι όλους τους παραγόμενους από αυτά θεσμούς.

Νομίζω ότι παραμένουμε ταυτόχρονα περιθωριακοί και ελιτιστές, γιατί προφανώς το δεύτερο παρέχει δικαιολογία στην ύπαρξη του πρώτου κι ενώ κινούμαστε εντός της κοινωνίας, σχεδόν πάντα εμείς τα ξέρουμε όλα και είτε την κρίνουμε εξ΄αποστάσεως είτε θέλουμε να βρισκόμαστε μέσα της αλλά πολλές φορές με δασκαλίστικο ύφος. 
Και τουλάχιστον το μηδενιστικό λεγόμενο ρεύμα ή αλλιώς αυτό του Ατομικού Αναρχισμού, τίθεται ξεκάθαρα εναντίον της κοινωνίας και αναζητά λύση στην ατομική εξέγερση, στη στιγμή, στην δυνατότητα εξέγερσης της προσωπικότητας του καθενός από εμάς, στρεφόμενη συνήθως και κατά του λεγόμενου Κοινωνικού Αναρχισμού.

Τα γράφω όλα αυτά γιατί ήδη έχει φτάσει η στιγμή (αν δεν έχει ήδη έρθει)  που πάλι, κάποιες αναρχάρες, θα κατηγορήσουν συντρόφους τους για το γεγονός ότι θα λάβουν μέρος στο εκλογικό πανηγύρι.

Μα μήπως στα αλήθεια νομίζουν ότι κι εκείνοι δε γνωρίζουν το οξύμωρο και το αδιέξοδο των εκλογών της κεντρικής πολιτικής σκηνής;

Μήπως νομίζουν ότι δεν γνωρίζουν τις διαφορές μεταξύ Αριστεράς και Αναρχίας

ή μήπως νομίζουν

ότι ξαφνικά πείστηκαν για οποιοδήποτε προεκλογικό πρόγραμμα αριστερών, κοινοβουλευτικών και εξωκοινοβουλευτικών, κομμάτων;
Πάντα, οι διαφορές ήταν, είναι και θα είναι υπαρκτές.
Επίσης, όμως, πάντα κάποιοι αναρχικοί ψήφιζαν και πάντα κάποιοι αναρχικοί τους θεωρούσαν ρεφορμιστές.
Ας αναλογιστούμε όμως ότι δε θα υπήρχε αυτό το πρόβλημα, αυτό το δίλημμα, αν εμείς οι ίδιοι, χρόνια τώρα, είχαμε κάνει τον Αναρχισμό κοινωνική υπόθεση (είναι οξύμωρο, αλλά δεν έχει γίνει ακόμα κάτι τέτοιο), αν εμείς οι ίδιοι δεν στεκόμασταν πολλές φορές με κείμενα και συμπεριφορές απέναντι στην κοινωνία που μάς έχει γεννήσει από τα σπλάχνα της, αν δεν αναζητούσαμε τόσο συχνά τις ευθύνες για την αποτυχία μας σε αυτήν, αλλά σχεδόν ποτέ στο τί μπορεί να κάνουμε λάθος εμείς.

Προσωπικά, δεν πρόκειται να ψηφίσω κανέναν, όμως, αντιλαμβάνομαι τους λόγους, που αρκετοί σύντροφοι θα το κάνουν.
Κι αυτή η αντίληψη δεν αποτελεί δικαιολόγηση της συμμετοχής τους στις εκλογές, παρά μόνο αποτύπωση μιας πραγματικότητας, που την γνωρίζουμε όλοι μας καλά.

Γιατί,  όσο εμείς δεν είμαστε έτοιμοι, όσο εμείς περιθωριοποιούμαστε, όσο δεν αλλάζουμε τακτικές, που να οδηγούν στον ίδιο στρατηγικό στόχο, τόσο θα υπάρχουν αναρχικοί, που θα ψηφίζουν για αντιπροσώπους, τόσο η κοινωνία θα μάς γυρνάει την πλάτη και θα ψάχνει στην κεντρική πολιτική σκηνή τις λύσεις για τα αδιέξοδά της .
Ας μην ψάχνουμε άλλο τις ευθύνες εκείνης, ή καλύτερα, ας κοιτάξουμε πρώτα τον εαυτό μας και τα του οίκου μας κι έτσι θα έχουμε πιό αξιόλογα κριτήρια για να κρίνουμε και τους γύρω μας.
Γιατί, κι εμείς στην κοινωνία ανήκουμε, από αυτήν προερχόμαστε και σε  αυτήν απευθυνόμαστε.

17 σχόλια:

  1. Συμφωνο με την θεση που πειρες για τις εκλογες,ψηφοφορια ,αλλόστε κανουν χιλιαδες τερτιπια ωστε να παρουν ψηφο-ακυρο στο πρωτο κμμα,λευκο στο πρωτο κομμα,+50 εδρες για τον πρωτο ακομα και αν δεν τους επελεξε ο λαος,και απο περσι ακουω οτι θα τιμορουντε ποινικα(φιλακιση ή προστιμο) οσοι δεν ψηφιζουν,αν και δεν νομιζω να ισχυει-.Και να συμφωνισω ακομα και για αυτο που ειπες περι "μικροαστη ζωη" αναρχικων ,που κατακρινετε και απο αλλους αναρχικους αλλα και απο ολοκληρη την κοινωνια..αν καποιος δηλωνει αντισυστηματικος δεν πρεπει να κανει τιποτα που να εμπεριεχεται στο συστημα...αυτο ειναι λιγο δυσκολο καθως ζουμε σε μια κοινωνια που ολα οργανονονται και λειτουργουν με βαση το συστημα.Επισης ακομα και αν καποιος εχει "ουτοπικες" ιδεες ,δεν σημαίνει οτι και αυτος δεν μεγαλοσε μεσα στα σημερινα σκατα ,αρα και καποιες απο τις πραξεις τους/μας ΔΥΣΤΙΧΟΣ ή ευτιχως θα συγκαταλέγονται σε αυτα.
    Fanofdoctor

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Fanofdoctor , εγώ αναφέρομαι περισσότερο στην κριτική που θα έπρεπε όσοι αυτοπροσδιοριζόμαστε ως αναρχικοί/αντιεξουσιαστές να κάνουμε στην τακτική μας και τον χώρο μας. Εννοείται ότι όλοι ζούμε μέσα στις αντιφάσεις μας, δεν γίνεται αλλιώς.
    Σε ευχαριστώ για το σχόλιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλησπέρα,


    αν και δεν είμαι αναρχικός θα ήθελα να πώ την άποψή μου επί του θέματος.

    Καταρχήν θα συμφωνήσω όσον αφορά την ματαιότητα των προσπαθειών (ελπίζω να αποδέχεσαι τον χαρακτηρισμό). Αν όχι παίρνω πίσω το "συμφωνώ".

    Χαρακτηρίζω τις προσπάθειές σας μάταιες διότι ο περισσότερος κόσμος δεν γνωρίζει καν τί πρεσβεύετε. Προσωπική μου γνώμη αυτό είναι πρόβλημα κοινωνικοποίησης όπως και εσύ είπες.

    Αυτό το πρόβλημα είναι κοινώς αποδεκτό από το χώρο; Οι παλιοί τί λένε; Θέλω να πώ τη δεκαετία του 70 υπήρχε μια μεγαλύτερη κινητικότητα νομίζω, που οφείλονταν; Υπήρχε ένα ρεύμα παγκόσμιο θα μου πείς το οποίο σίγουρα μας επηρέασε. Η μουσική πάντως πρέπει να έπαιξε μεγάλο ρόλο στην εξάπλωση αυτή.


    Τεσπά επιστρέφω στο σήμερα εντοπίζω το πρόβλημα που νομίζω ότι είναι χρόνιο και λέω γιατί όχι στο εκλογικό πανηγύρι; Θα έχετε μια ευκαιρία να ακουστεί η φωνή σας έστω και λίγο στον πολύ κόσμο ο οποίος σας ξέρει μόνο κάτω από μια μάυρη κουκούλα. Η κουκούλα να ξέρεις αφενός ξενίζει και αφετέρου προπαγανδίζεται ευκολότερα.

    Μακάρι να υπήρχε κάποιος και μέσα στη βουλή. Θα δείτε και τί άνθρωπος είναι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. εντελως φιλικα να σου πω οτι εκεινος ου θελει να μαθει ειναι ευκολο να μαθει και τι πρεσβευει ο αναρχιμος χωρος...μια βολτα στο κεντρο της αθηνας βλεοντας τις αφισες ή επισκεψηνσε διαφορα σαιτ θα βοβθουσε.η πλεοψηφια νομιζω οτι απλα δεν την νοιαζει τι λεμε,εχει εμποτιστει τοσα χρονια με μποικη προπαγανδα.οπως το πες "πανηγυρι'...ειναι αντιθετο στην ιστορια του ααρχισμου και τι πρσεβευει το να συμμετεχει σε αυτο καθως δεν αναγνωριζει το κρατος,..οι αναρχκοι παλευουν να περασουν τα μνμ τους μεσα απο διιαδικασιες αντιπληροφορησης....κιμεπειδη δε μπορω να μιλαω για ολους καθως δεν εκπροσωπω την αναρχια θα σου πω για μενα...για μενα αναρχισμος ει αι η συνεχομενη παλη,αλληλεγγυη,μια ανθρωπια οχι οπως το εννοει ο χριστια ισμος..ναιμειναι ουτοπικο το ξερω αλλα

      Διαγραφή
    2. Παντως ματαιο δεν υφισταται κι εξηγουμαι.Ο αγωνας του Ρωμανου μονο ματαιος δεν ηταν,ενας αναρχικος μονος του μαζι με την συμπαρασταση πολλων εκανε το κρατος ανω κατω.Ματαιος δεν ηταν ομδεκεμβρης του 08....ξεκινησε πο,υς κοσμος τοτε να σκεφτεται αλλιως,να μην καταπινει αμασητα καθε προπαγανδα που του σερβιραν,ματαιο δεν ειναι που καθομαι και σουναπαντω γιατι σημαινει οτι σκεφτεσαι,προβληματιζεσαι και ρωτας για κατι που δεν υποστηριζεις αλλα μπορει και να λες απο μεσα σου''μαλλον κατι εχουν να πουν αυτοι οι αναρχικοι,δεν ειναι τελικα ετσι οπως τους παρουσαζουν"..μπορω να γραφω ωρες...σημασια εχει καθενας μας να μη σταματα να παλευει,να ρωτα,να μαθανει ειδαλλως ναι ειναι ματαια....κι ευω ακομα απαντησεις ψαχνω σε πολλα και ζω τις αντιφασεις μου οπως καθε ανθρωπος,τις αγωνιες μου οπως κι εσυ...σημασια εχει αυτο που ο καθενας πιστευει να τον κα,υτερευει σαν ανθρωπο,αυτο πιστευω οτι αξιζε και σιγουρα μονο ματαιο δεν ειναι..σορυ αν κουρασα,φιλικα!

      Διαγραφή
    3. Από τη στιγμή που οι προσπάθειες παραμένουν άκαρπες γιατί να μην κάνεις μια διαφορετική προσέγγιση; ¨Αλλωστε θα μπορούσε να κατέβει κάποιος στις εκλογές απλά και μόνο για να ακουστεί. Θα κυκλοφορούσαν αρκετές χιλιάδες ψηφοδέλτια σε όλη την Ελλάδα τα οποία θα έστελναν ένα μνμ μέσω του ονόματος και του εμβλήματος. Από κεί και πέρα καμμία συμμετοχή. Βγαίνεις και διαβάζεις μπροσούρες.

      Διαγραφή
    4. Εντελώς μάταια δεν είναι αυτά που ανέφερες, συμφωνώ. Αλλά απέχουν έτη φωτός μέχρι να φέρουν την αλλαγή

      Διαγραφή
  4. Ελιτισμος...τα ειπες ολα ελευθεριακε....ναι εειναι η πρωτη φορα που σκεφτομαι να ψηφισω και το συζηταω καθημερινα..λεω να ριξω ΕΕΚ στον πρωτο γυρο και συρζα στον δευτερο. ονο και μο ο γιατι δε θα αντεξω ξανα τις ιδιες α,ροδεξιες φαττσες.Απο την αλλη λεω να απεχω λογω πεποιθησεων.μερα τημερα,κουβεντα τη κουβετα τεινω στην πρωτη επιλογη για τους ,ογος
    ου προανεφερα..σημασια εχει οτι θα ειμαι και παλι στους δρομους..δε ξρω,πρωτη φορα νιωθω τοσο μεγαλο διλμμαθελω τη γνωμη σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. προτιμω την ουτοπια μου ου με κα,υτερευει σαν ανθρωπος παρα κατι ρεαλιστικο που απλα θα μεκανει να επιβιω νω....ειναι κατι ου ξερω οτι δε θα συμβει οσο ζω αλλα πιστευω οτι μετα απομπολλα χρονια ομανθρωπος θα στραφειεκει καθως χε θα ατεχει τον τοπο ζωης.μη νομιζεις και σε εμας ειναι τοσες διαωορετικες οι προσεγγισεις που καταληγουμε σε ελιτισμοοπως σωστα λεει το κειμενο καινο ιζουμεοτι τα ξερουμε ολα.οσο ζω θα ζω γιατινςεξεγερσιακες στιγμες κπως τουβδεκεμβρη2008,τις στιγμες που βρισκομαι με συντροφους και νιωθω τοσο ασφαλης,.ξερω γραφω πολλα και σεμπερψεψα...τελειωνω με αυτο,η αναρχια μου χει προσφερει αρκετες λυπες καινδυσκολιες αλλα εκεινη η ρημαδα η στιγμη που προσφεει την απο,υτη ελευθερια δεν την αλλαζω με τιποτα,,,,αυτα τα μπερδεμενα.αλλα ηθελα κιαλλα εγραψα,να σαι καλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Kαλησπέρα Ανώνυμε

    Δεν μπορώ να σου πω τι λένε παλιοί αναρχικοί, αλλά ήταν άλλες εποχές τότε. Η «κουκούλα» στην οποία αναφέρεσαι δεν χαρακτηρίζει τους αναρχικούς. Χαρακτηρίζει την προπαγάνδα των καναλιών και είναι ένας ατυχής, επιτηδευμένος και εμβόλιμος χαρακτηρισμός. Μπορείς να πας σε καταλήψεις, σε στέκια, σε πορείες, σε συνελεύσεις γειτονιάς κι εκεί θα δεις πάρα πολλούς… ακουκούλωτους αναρχικούς. Μην αναπαράγεις την προπαγάνδα του κράτους και των καναλιών. Δεν είναι ενδυματολογικό το θέμα.
    Τέλος, ο αναρχισμός αγωνίζεται για τη μη ανάθεση της ζωής των ανθρώπων, αλλά την διαχείριση της από τους ίδιους. Άρα, ποτέ δε θα ήθελε, δε θα επιθυμούσε, να εισέλθει στη βουλή, μα φτιάξει κόμμα, προς θεού. Είναι οξύμωρο με τις βασικές του αρχές. Είναι άλλο πράγμα πολλοί αναρχικοί να ψηφίζουν κι άλλο πράγμα αν οι εκλογές στα όρια μιας αστικής δημοκρατίας μπορούν να υποστηριχθούν από τον αναρχισμό. Δεν μπορούν και δε θα έπρεπε κιόλας. Είναι σαν να πεις σε κάποιον φιλελεύθερο να μην πιστεύει στους αόρατους οικονομικούς νόμους της ελεύθερης αγοράς. Δεν γίνεται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλησπέρα Φίλε bela lugosi

    Bela συμφωνώ σε όσα λες, όμως εγώ μιλάω για λάθος τακτικές και ματαιότητα σε σχέση με το τι θα μπορούσαμε να είχαμε πετύχει, δε μιλάω για μια γενική, ισοπεδωτική ματαιότητα. Φυσικά ο αναρχικός χώρος έχει πετύχει πολλά, αλλά λέω, ότι θα μπορούσαμε ακόμα περισσότερα και θα έπρεπε να είχαμε προετοιμαστεί πολύ καλύτερα μέσα σε αυτά τα χρόνια της κρίσης, ώστε να μην λαμβάνει τόσος κόσμος μέρος στο εκλογικό πανηγύρι, αλλά να προσπαθεί να βρει τρόπους ώστε να αναλάβει ο ίδιος τη ζωή του. Ευθύνες έχει και η κοινωνία, αλλά το κείμενο αναφερόταν στις δικές μας, που είναι, κατά τη γνώμη μου, πιο σημαντικές και βαρύνουσες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Γειά χαρά και πάλι,

    σε καμμία περίπτωση δεν αναπαράγω την προπαγάνδα των καναλιών και του κράτους - προφανώς δεν έγινα κατανοητός. Επαναλαμβάνω λοιπόν το σχόλιό μου:


    Θα έχετε μια ευκαιρία να ακουστεί η φωνή σας έστω και λίγο στον πολύ κόσμο ο οποίος σας ξέρει μόνο κάτω από μια μάυρη κουκούλα. Η κουκούλα να ξέρεις αφενός ξενίζει και αφετέρου προπαγανδίζεται ευκολότερα.


    Επεξηγώ:

    Ο πολύς κόσμος σας ξέρει μόνο κάτω από μια μαύρη κουκούλα. Ισχύει αυτό ή όχι; ¨Ασε το γιατί ξέρει την ¨σκοτεινή¨ σας πλευρά μόνο.

    Προσωπικά συμπαθώ το αναρχικό κίνημα και για το λόγο αυτό είμαι και αναγνώστης σου. Ναι συμφωνώ ότι φταίει η προπαγάνδα των καναλιών (το επισημαίνω και γω άλλωστε στην τελευταία φράση), αλλά ο λόγος αυτός δεν αλλάζει το αποτέλεσμα όπου δεν σας ξέρει το ευρύ κοινό, ούτε εσάς, ούτε το τί πρεσβεύετε.


    ¨Οσον αφορά την πρότασή μου για συμμετοχή κάποιου αναρχικού στις εκλογές, φαντάζομαι πως είναι αντίθετο προς τις αρχές σας. Από κει και πέρα όμως θα μπορούσατε να χρησιμοποιήσετε την εκλογική διαδικασία σαν ένα τρόπο μαζικής διανομής φυλλαδίων (στην προκειμένη θα είναι τα ψηφοδέλτια) και τα οποία θα στέλνουν ένα μνμ μέσω του εμβλήματος και του ονόματος του υποτιθέμενου "κόμματος". Από κει και πέρα ο υποψήφιος μπορεί να εμφανίζεται όπου του δίδεται η ευκαιρία και να διαβάζει μπροσούρες χωρίς καμμία περαιτέρω συμμετοχή! Ο υποψήφιος θα είναι απλά όργανο προώθησης και διέγερσης του κόσμου. Τώρα αν από κει και πέρα μεταμορφωθεί από όργανο προώθησης σε όργανο εξουσίας θα είναι κρίμα για το κίνημα αλλά ευτύχημα για τον ίδιο όπου βρήκε επιτέλους τον πραγματικό του εαυτό. ¨Ενα παράδειγμα έδωσα μήπως και μάθει ο κόσμος τα πιστεύω σας. Πιθανότατα να μην έχει αποτέλεσμα αλλά κανείς δεν ξέρει.


    ευχαριστώ τον bela lugosi και εσένα για το χρόνο σας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ΥΓ 1. στο σημείο όπου γράφω: "ευτύχημα για τον ίδιο όπου βρήκε επιτέλους τον πραγματικό του εαυτό" αστειεύμομαι λυπούμενος τον άνθρωπο όπου δεν μένει σταθερός στα πιστεύω του
    ΥΓ 2. θέλω να σου προτείνω αν είναι δυνατόν να προσθέσεις στις συζητήσεις που κάνεις ένα ερώτημα όπου να έχει να κάνει με την εκπαίδευση και τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών - προσωπικά θα άκουγα και ολόκληρη συζήτηση επ΄αυτού. Την πρόταση αυτή την κάνω όντας επηρεασμένος από το βιβλίο "Αιμίλιος ή περί αγωγής" του Ρουσσώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Kαταρχήν και προς αποφυγή παρεξηγήσεων να διευκρινίσω κάτι, που προφανώς είναι αυτονόητο και είναι το εξής: το blog εκπροσωπεί μόνο εμένα και τις απόψεις μου. Δεν μιλάω εκ μέρους του αναρχικού ή οποιουδήποτε άλλου χώρου.

    Δεν χρειάζεται κάποιος αναρχικός ή κάποιο «αναρχικό κόμμα» να λάβει μέρος στις εκλογές, ώστε οι απόψεις των αναρχικών να γίνουν ευρύτερα γνωστές, γιατί όποιος επιθυμεί μπορεί να τις μάθει είτε από μπροσούρες που κυκλοφορούν, από φυλλάδια, από βιβλία που διατίθενται στο εμπόριο. Δεν είναι δύσκολο και δεν γίνεται όλα να δίδονται στο πιάτο, σαν να πρόκειται για καταναλωτικό προϊόν. Όποιος θέλει, μπορεί να μάθει.
    Το ότι πολύς κόσμος ξέρει τους αναρχικούς ως κουκουλοφόρους είναι και δική του ευθύνη, εκτός από δική μας. Τα τελευταία χρόνια (ειδικά από το Δεκέμβριο του 2008 και μετά) νομίζω ότι αυτό έχει αλλάξει, γιατί βρέθηκε κόσμος μαζί με αναρχικούς και είδε ότι δεν είναι τέρατα με πέντε μάτια και οκτώ μύτες, αλλά άνθρωποι όπως όλοι οι άλλοι.
    Ένας τύπος, που θα εμφανιζόταν στα κανάλια διαβάζοντας μπροσούρες και προπαγανδίζοντας τις αναρχικές ιδέες μάλλον θα θεωρούνταν γραφικός και θα τον έτρωγαν ζωντανό οι πολιτικάντηδες όλων των κομμάτων. Δε θα είχε αποτέλεσμα κάτι τέτοιο. Υπάρχουν τρόποι να καταστεί πιο προσοδοφόρα η διάδοση των αναρχικών ιδεών, των δράσεων των αναρχικών χώρων, καταλήψεων, στεκιών κτλ, αλλά δεν είναι αυτός. Κάτι τέτοιο μάλλον θα γελοιοποιούσε και τις ιδέες και τους ανθρώπους που τις πιστεύουν.

    Εγώ σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου και την παράθεση των απόψεών σου.

    ΥΓ 1. Μπορείς να μου εξηγήσεις λίγο παραπάνω το ΥΓ 2.;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελευθεριακέ καλησπέρα,

      καταρχήν ευχαριστώ για την απάντησή σου και σόρρυ για τη μεγάλη καθυστέρηση. Το παρόν το είχα στείλει και παλιότερα στο μέιλ σου αλλά δεν ξέρω αν το έλαβες.

      Πιστεύω ότι το θέμα της διαπαιδαγώγησης/εκπαίδευσης θα έπρεπε να το εντάξεις κάπου ανάμεσα στα θέματά σου, γιατί μόνο μέσω της παιδείας και της γνώσης θα μπορέσει να χειραφετηθεί η κοινωνία.

      Προσωπικά το θέμα με απασχολεί αρκετά και γι αυτό θα ήθελα πολύ να ακούσω απόψεις όσον αφορά τη διαπαιδαγώγηση και την εκπαίδευση από ανθρώπους σαν και αυτούς που φιλοξενείς.

      Πχ πως μεγάλωσαν οι ίδιοι, τί θα άλλαζαν και τί θα κρατούσαν από τις τακτικές όπου οι γονείς τους χρησιμοποίησαω ν για να τους μεγαλώσουν, πως θα ήθελαν να δουλεύει το το νηπιαγωγείο, το σχολείο το πανεπιστήμιο;



      Δεν θα μπώ στη διαδικασία να σου αναφέρω τα λάθη των γονέων της σημερινής κοίνωνίας (εννοείται αυτά όπου θεωρώ εγώ ως λάθη). Αντί αυτού, θα σου παραθέσω σε τυχαία σειρά κάποια αποσπάσματα από τον "Αιμίλιο ή περί αγωγής" του Ρουσσώ.



      --Αν πέση, αν κάνη μια καρούλα στο κεφάλι, αν λυθή η μύτη του, αν κόψη τα δάχτυλά του, αντί να σπεύσω κοντά του με ύφος συγκινημένο, θα μείνω ήσυχος για λίγη ώρα. Το κακό γίνηκε, αυτό είναι μια ανάγκη, που την υπομένει: όλη μου η βία δεν θα χρησιμέψη στο να το τρομάξω περισσότερο και να μεγαλώσω την ευαισθησία του.



      --Αντί να προσέχω πως να μη χτυπήση ο Αιμίλιός μου, αντίθετα θα στεναχωρηθώ πολύ αν δεν χτυπήση ποτέ και μεγαλώση χωρίς να γνωρίσει πόνο.



      --Ο Αιμίλιος δεν θα χει μήτε σκαμνάκια, μήτε καροτσάκια και από τη στιγμή όπου θα μπορή να βάζη τώνα πόδι μπροστά στ΄άλλο, δεν θα τον υποβαστάξουν παρά σε μέρη λιθόστρωτα και τότε θα περνούμε βιαστικά. Αντί να τον αφήσουν να κυλιέται σ΄ένα μολυσμένο δωμάτιο, ας τον οδηγήσουν καλλίτερα κάθε μέρα σ΄ένα λειβάδι. Εκεί ας τρέχη ας πέφτη, εκατό φορές τη μέρα, τόσο το καλλίτερο, θα μάθη νωρίτερα να σηκώνεται. Η ευεξία της ελευθερίας εξαγοράζη πολλά τραύματα.

      Διαγραφή
    2. --Μη προσφέρετε ποτέ στις αδιάκριτες επιθυμίες του παρά φυσικά εμπόδια, ή τιμωρίες που γεννιώνται από αυτές τις ίδιες πράξεις και που θα τις ξαναθυμηθούν σε κατάλληλη ευκαιρία. Χωρίς να του απαγορεύετε να κάνη το κακό αρκεί να του το εμποδίζετε. Η πείρα και η αδυναμία μονάχα πρέπει να του είναι οι νόμοι.

      --Φυλάγεστε προ πάντος από το να δίνετε στο παιδί μάταιους κανόνες ευγένειας, που του χρησιμεύουν στην ανάγκη σα μαγικά λόγια για να υποτάξη στις θελήσεις του ότι το περιστοιχίζει, και να λαβαίνη στη στιγμή ότι θέλει.
      --Ξέρετε ποιό είναι το πιο σίγουρο μέσο να κάνετε το παιδί σας δυστυχισμένο; Είναι να το συνηθίσετε να ταχη όλα.
      --Αφήνοντας τα παιδιά εντελώς ελεύθερα να εξασκούν τις απερισκεψίες τους, πρέπει να απομακρύνουμε από αυτά κάθε τι που να μπορεί να μας κάνη να την ακριβωπληρώσουμε και μη αφήνουμε στη διάθεσή τους τίποτα ευκολόσπαστο και πολύτιμο. Το διαμέρισμά τους να ναι στολισμένο με έπιπλα βαριά και στερεά. Να μην υπάρχουν διόλου καθρεύτες και πορσελάνες διόλου αντικείμενα πολυτελείας. ¨Οσο για τον Αιμίλιό μου, που θα αναθρέφω στην εξοχή, το δωμάτιό του δε θα χη τίποτα που να το ξεχωρίζει από το δωμάτιο του χωριού. Προς τί να το επιπλώσει κανένας με τόση φροντίδα αφού θα μείνη τόσο λίγο; Αλλά απατώμαι.Θα το στολίσει ο ίδιος και θα δούμε σε λίγο με τί.

      --Το άμεσο ενδιαφέρον, να το μεγάλο κίνητρο, το μόνο, που οδηγεί σίγουρα και μακριά. Ο Αιμίλιος λαβαίνει κάποτε από τον πατέρα του ή τη μητέρα, ή τους συγγενείς ή τους φίλους προσκλήσεις για γεύμα, για περίπατο, για κάποιο δημόσιο θέαμα. Οι προσκλήσεις αυτές είναι σύντομες, σαφείς, καλογραμμένες. Πρέπει να βρεθή κάποιος να του τις διαβάσει. Αυτός ο κάποιος ή δε βρίσκεται πάντοτε τη στιγμή που τον θέλει κανένας, ή αποδίδει στο παιδί τη μικρή χάρη, που το παιδί τουκανε την προηγούμενη. ¨Ετσι η ευκαιρία η στιγμή χάνεται. Τέλος του διαβάζουν την πρόσκληση αλλά δεν είναι πια καιρός. Α! Αν ήξερε να διαβάζει ο ίδιος! Λαβαίνει κι άλλες! Είναι τόσο σύντομες! Το θέμα είναι τόσο ενδιαφέρο! Θα θελε να δοκιμάση να τις συλλαβίσει. Βρίσκει πότε βοήθεια και πότε άρνηση. Αγωνίζεται και συλλαβίζει, τέλος ,το μισό μιας πρόσκλησης: πρόκειται αύριο να φάη κρέμα... Δεν ξέρει μήτε που , μήτε με ποιόν.... Πόση καταβάλλει προσπάθεια να διαβάση και το υπόλοιπο. Δεν πιστεύω ο Αιμίλιος να έχη ανάγκη γραφείου. Να μιλήσω τώρα για τη γραφή; ¨Οχι, ντρέπομαι να διασκεδάζω μ αυτές τις μωρολογίες σε μια πραγματεία αγωγής.

      το παρακάτω απόσπασμα είναι σε ελεύθερη απόδοση μιας και δεν μπορούσα να το βρώ στο βιβλίο:
      Ο Αιμίλιος θα ζωγραφίζει. ¨Ολες του τις ζωγραφιές θα τις κρεμάω στον τοίχο. Φυσικό είναι, οι πρώτες του ζωγραφιές να μοιάζουν περισσότερο με μουτζούρες. Εν τούτοις θα τις κρεμάω και αυτές και μάλιστα σε ακριβές κορνίζες. ¨Οσο περνάει ο καιρός και ο Αιμίλιος θα ζωγραφίζει καλύτερα, θα κρεμάω τις ζωγραφιές του σε όλο και πιο απλές- φτωχές κορνίζες. Τις πολύ καλές μάλιστα θα τις κρεμάω έτσι σκέτες το χαρτί μονάχα. Μετά από χρόνια θα βλέπουμε τις ζωγραφιές του και ίσως κάνει την αντιστοιχία με τους ανθρώπους. Να μάθει δλδ να μην κρίνει από την εμφάνιση.
      Συγκεκριμένη δομή εκπομπής δεν μπορώ να σκεφτώ για να σου πώ. Πιστεύω πάντως να υπάρχουν άνθρωποι που να έχουν ασχοληθεί με το θέμα της διαπαιδαγώγησης ή με το πως θα μπορούσε το σχολείο να γίνει ο χώρος έρευνας και δημιουργίας και όχι μέσω χειραγώγησης.
      Θα προσπαθήσω να ψάξω, αν σε ενδιαφέρει, να βρώ κάποιον τέτοιο και να στον προτείνω.



      με εκτίμηση για την προσπάθειά σου

      Διαγραφή