Κυριακή 29 Απριλίου 2012

Τα Φυσικά Φαινόνενα Της Ζωής Μας...




OΙ ΕΚΛΟΓΕΣ
Οι συζητήσεις που γίνονται από τους "συναδέλφους" στη δουλειά για τις εκλογές και την επιλογή της ψήφου τους είναι τουλάχιστον επιπέδου νηπιαγωγείου (συγνώμη αν προσβάλω τα νήπια, απλά είναι μια φράση που συνηθίζουμε να λέμε εμείς… "οι μεγάλοι").
Φαντάζουν σε αυτούς σαν κάτι μεταξύ κυριακάτικου αγώνα ποδοσφαίρου, μπύρας, χαβαλέ και μιας ανεξήγητης προσμονής για το τί μέλλει γενέσθαι. Αυτό το μέλλον είναι πολύ άμεσο. Τη Δευτέρα στη δουλειά θα συζητάνε εν είδη κουτσομπολιού τα αποτελέσματα.
Μετά από μια εβδομάδα θα έχει σταματήσει οποιαδήποτε κουβέντα.
Πάντα υφέρπει μια μεταφυσική προσμονή, μια αγωνία για το επαύριον του αποτελέσματος των εκλογών. Ανεξήγητο φαινόμενο, γιατί κανένας από τους "συναδέλφους" δεν ενδιαφέρεται στην πραγματικότητα. Αν ενδιαφερόταν πραγματικά, τα τρία, τουλάχιστον, τελευταία καταιγιστικά χρόνια θα ασχολιόταν λίγο περισσότερο με τα συμβαίνοντα. Αλλά μπα, τίποτα.
Τι μισθό θα πάρουμε, αν θα λάβουμε τίποτα επιπλέον από την καλοσυνάτη διοίκηση της εταιρείας, τί θα φάμε και τί θα πιούμε. Τα μοναδικά ενδιαφέροντα είναι αυτά. Όχι, λάθος. Ενδιαφέρονται και για το ποιος γνωστός διάττων αστήρ συνουσιάστηκε με ποια γνωστή ή άγνωστη, τί θα γίνει με τους ενοχλητικούς μετανάστες κ.α.
Όλα μετατρέπονται σε κουτσομπολιό και τίθενται σαν θεματολογία σε κίτρινή φυλλάδα.
Οι εκλογές είναι κουτσομπολιό.

Με το μέλλον όμως τι γίνεται; Και κατά πόσο είναι δυνατόν ένα παρόν που δεν διαχειρίζεται από εμάς τους ίδιους να γεννήσει ένα μέλλον διαφορετικής ποιότητας; 
Όποτε έχω προσπαθήσει να μιλήσω μαζί τους και να πω τη γνώμη μου χαμογελούν ειρωνικά.
Αυτοί ξέρουν.
Όπως τότε, που στρεφόταν η κυβέρνηση εναντίον των δημοσίων υπαλλήλων κι εκείνοι είχαν γίνει κυβερνικότεροι της κυβέρνησης. "Καλά να τους κάνουν, δεν δουλεύουν και ταλαιπωρούν τον κόσμο". Έτσι έλεγαν. Παρενθετικά λέω πως και αρκετοί δημόσιοι υπάλληλοι τότε ξύπνησαν και άρχισαν να διαμαρτύρονται. Όταν έπαιρναν τους μισθούς τους δεν μιλούσε κανείς ή σχεδόν κανείς. Αν έχουμε το μισθό μας, την ανέλιξή μας, τη βόλτα μας είμαστε καλά. Χέσ’ τα όλα τα άλλα. Ο καθένας την πάρτι του.
Έλεγα λοιπόν στους "συναδέλφους" ότι θα φτάσει κι η δική μας σειρά κι εκείνοι χαμογελούσαν. Όταν έφτασε κι η σειρά των ιδιωτικών υπαλλήλων χαμογελούσα εγώ.

Έχουν δεχτεί ως φυσικό φαινόμενο το γεγονός της αφαίρεσης της συμμετοχής τους. Μάλλον δεν το αντιλαμβάνονται καν. Δεν καταλαβαίνουν το βαθμό της μή συμμετοχής τους. Η προσωπική τους άγνοια και η προπαγάνδα των επαγγελματιών πολιτικών τούς έχουν πείσει πως οι εκλογές είναι το μοναδικό και καθοριστικό πεδίο συμμετοχής. Στις εκλογές αρχίζει και τελειώνει η συμμετοχή.
Οι "συνάδελφοί"  μου δεν καταλαβαίνουν ότι δεν υπάρχει καν αφαίρεση κι ότι απλά υπάρχει ένα ολόπλευρο κενό συμμετοχής.
Οι εκλογές δεν είναι συμμετοχή, είναι παρωδία συμμετοχής. Θα ήταν συμμετοχή αν υπήρχε πολύπλευρη συμμετοχή τα τέσσερα χρόνια που συνήθως μεσολαβούν μεταξύ δύο εκλογικών αναμετρήσεων. Ίσως σε αυτές τις εκλογές να το καταλάβει και ο πλέον ανυποψίαστος των τελευταίων τριάντα ετών, αν δεν το έχει καταλάβει ήδη.
Η ζωή, ή ίδια η ανθρωπότητα δεν αντιλαμβάνεται κοινωνικές θεσμίσεις που δεν μπορούν να προάγουν την ουσία της.
Και οι εκλογές το μόνο που μπορούν να αναπαράγουν είναι τις επόμενες εκλογές.  
Πριν λίγα χρόνια όσοι ψήφιζαν ήταν υπεύθυνοι ενώ όσοι δεν ψηφίζαμε θεωρούμασταν ανεύθυνοι. Τώρα, που πολλοί από αυτούς που είχαν ΣΥΝΗΘΙΣΕΙ να ψηφίζουν, λένε πως δεν θα ψηφίσουν, πάλι θεωρούνται υπεύθυνοι. Εγώ και οι άλλοι πότε επιτέλους θα θεωρηθούμε υπεύθυνοι από την κοινή γνώμη; Το ΄χω παράπονο.
Θα φέρω τώρα ένα παράδειγμα για αυτούς που θεωρούνται υπεύθυνοι και νομίζουν πως συμμετέχουν.
Προχθές έλεγε ένας στη δουλειά ότι σκεφτόταν να ψηφίσει Τσίπρα (όχι Συ.ριζ.α.), αλλά αφού εκείνος λέει ότι μπορεί να συνεργαστεί με τον Καμμένο (όχι με τους Ανεξάρτητους Έλληνες) δεν θα ψηφίσει τελικά Τσίπρα, γιατί δεν γουστάρει τον Καμμένο. Τσίπρας, Καμμένος, Παπαρήγα, Καρατζαφέρης, Κουβέλης κ.τ.λ. Είναι ευκολότερο να αναφέρεσαι σε πρόσωπα παρά σε πολιτικές.
Τα κόμματα έχουν πολιτική ουσία (αν έχουν) μέσα από τα προγράμματά τους. Δηλαδή προγραμματίζουν τί θα κάνουν σε περίπτωση που κυβερνήσουν ή σε περίπτωση που θα αντιπολιτεύονται.
Τα πρόσωπα βέβαια μπορούν να παίξουν ρόλο στην χάραξη πολιτικής γραμμής και να στρέψουν το κόμμα προς κάποια κατεύθυνση. Αλλά τα πρόσωπα από μόνα τους είναι τίποτα αφού λαμβάνονται υπόψη ως τηλεοπτικές περσόνες, ως αποσπάσματα κάποιου τηλεοπτικού προγράμματος.
Αν διαθέτουν κάτι τα κόμματα είναι το πρόγραμμά τους.
Είναι η πολιτική τους πρόταση.
Δεν είναι το όμορφο, χοντρό ή αντιπαθητικό πρόσωπο του αρχηγού.
Αυτή η παντελής έλλειψη πολιτικής ωριμότητας έχει πολλές φορές στραφεί εναντίον των ανεγκέφαλων ψηφοφόρων, που νόμιζαν, πως επειδή πχ ο Ανδρέας Παπανδρέου μιλούσε ωραία, ο Μητσοτάκης ήταν το αντίπαλο δέος του Ανδρέα, ο Καραμανλής δεν διάβαζε τους λόγους του, αλλά τους απήγγειλε από στήθους ως καλός ρήτωρ ενώ ταυτόχρονα κουνούσε έντονα τα άνω άκρα του και τους ώμους του και ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν ήρεμος και μειλίχιος, θα ήταν και καλοί πρωθυπουργοί.
Κανένας δεν διάβασε κανένα πολιτικό πρόγραμμα, τουλάχιστον για να λέει πως ξέρει την αιτία της επιλογής του. Κι έτσι όταν έφτανε η ώρα που συνουσιάζονταν μαζί του και οι τέσσερις εκ περιτροπής, ψήφιζε τον άλλον που λανθασμένα πίστευε πως θα συνουσιαζόταν μαζί του λιγότερο ή τουλάχιστον θα αποδεικνυόταν προσεκτικότερος.
Όσοι λοιπόν πιστεύουν στις εκλογές (εγώ όχι), καλό θα ήταν να ψηφίζουν με κάποιον λογικό γνώμονα κι όχι σαν ιθαγενείς που τους δείχνουν μπιχλιμπίδια και ενθουσιάζονται. Στα παραπάνω παραδείγματα δεν έθεσα καθόλου την πολιτική συγκυρία των εκάστοτε περιόδων που έδρασαν αυτοί οι... μεγάλοι πολιτικοί άνδρες. Δεν ήταν αυτός ο σκοπός μου. 
   
Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ
Όπως έχουν δεχτεί ως φυσικό φαινόμενο τον Καπιταλισμό και προσπαθούν μέσα σε μια συνεχή καταιγίδα να φέρουν λίγο ήλιο και ξαστεριά, αλλά προσέξτε: μόνο για αυτούς. Οι υπόλοιποι δεν τους ενδιαφέρουν.
Γιατί ο Καπιταλισμός δημιουργεί το πολιτισμικό πεδίο που οι άνθρωποι μετατρέπονται σε κάτι χειρότερο από αρπακτικά θηρία. Σε κλείνει, περιορίζει την αντίληψή σου και σε ξαναδημιουργεί αφαιρώντας από μέσα σου όποιο υπόλοιπο ανθρωπιάς έχει μένει.
Ο Καπιταλισμός λοιπόν δεν είναι φυσικό φαινόμενο, είναι ανθρώπινο, οικονομικό καταρχήν, σύστημα. Για να αντιληφθείς βέβαια κάτι τέτοιο πρέπει να διαβάσεις για αυτόν, να σκεφτείς πώς λειτουργεί, τί υπήρχε πριν αυτός επιβάλλει την παρουσία του στην ανθρώπινη ζωή, με ποιους τρόπους έγινε αυτό, από ποιες φάσεις έχει περάσει, πόσο έχει αλλάξει προκειμένου να διατηρηθεί, πόσο έχει εισάγει στον ψυχισμό μας την ιδιώτευση και το προσωπικό συμφέρον κι άλλα πολλά.
Αν δεν θες να ασχοληθείς με την ανάλυση του Μαρξ για τον Καπιταλισμό, γιατί σου είπαν ότι είναι δύσκολος ή ξεπερασμένος και εσύ το πίστεψες, κάνε έναν κόπο και διάβασε Άνταμ Σμιθ ας πούμε ή Χάγιεκ ή Βέμπερ ή οποιονδήποτε άλλον έχει μια διαφορετική προσέγγιση στο φαινόμενο του Καπιταλισμού από ό,τι ο Μαρξ. Ασχολήσου με τον Καπιταλισμό, γιατί τώρα που κατάλαβες ότι κι αυτός ασχολείται μαζί σου, πρέπει να βρεθείς σε θέση νοητικής εγρήγορσης.
Πάντως έτσι κι αλλιώς ασχολήσου λίγο με το τί συμβαίνει στη ζωή σου και μην στρέφεσαι στις συνωμοσιολογικές "αναλύσεις" που είναι εύκολες, αλλά δεν σε βοηθούν να καταλάβεις: Οι Εβραίοι, ο Πάπας, οι Γερμανοί, οι Τούρκοι, οι Κομμουνιστές, οι Αναρχικοί και οι Μετανάστες δεν αποτελούσαν ποτέ σοβαρά πολιτικά επιχειρήματα.
Αν αρχίσεις να το αντιλαμβάνεσαι, θα είναι η αφετηρία ώστε να ασχοληθείς με τα σοβαρά. 
Η Πολιτική Ζωή αφορά τη ζωή σου, η Οικονομική Ζωή που είναι άρρηκτα συνυφασμένη με αυτήν αφορά τη ΖΩΗ σου. 
Ό,τι συμβαίνει γύρω σου αφορά τη ΖΩΗ ΣΟΥ. 
Ασχολήσου με τη ΖΩΗ ΣΟΥ.   

12 σχόλια:

  1. Αυτό είναι ένα από τα καλύτερα πολιτικά άρθρα που διάβασα τον τελευταίο καιρό. Συγκροτημένη, κατανοητή, ανθρώπινη πολιτική θέση, λογικά και συναισθηματικά ισορροπημένη, πολύ μακριά από τη στείρα και εγωιστικά αποστασιοποιημένη στάση που κρατάνε συνήθως όσοι αποφάσισαν να μην ψηφίσουν (αλλά, πιθανά, δεν είναι βέβαιοι για την απόφασή τους οπότε μην μπορώντας να τη στηρίξουν, επιτίθενται προκαταβολικά αμυνόμενοι).

    Μπράβο Ελευθεριακέ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σε ευχαριστώ πολύ Riski
    Ξέρεις πόσο πολύ μετράει η γνώμη σου για μένα.
    Είμαι σίγουρος πως το ξέρεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ελευθεριακε τι χαμπάρια

    ερ. Δικό σου ειναι το άρθρο ?

    κουσιατε ναζταροβια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλημέρα, χμπάρια τα ίδια.
    Ναι, δικό μου είναι.
    Σου έκανε κάτι εντύπωση και ρωτάς;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αρχικά νομιζα πως εκνευριστικές χοντρα μα τους απολιτικους συνάδελφους και τους
    έκανες ενα ειδος επίθεσης,συμβαίνει πάντως συχνα άνθρωποι ακομα και βαθιά
    μορφωμένοι να ειναι πολιτικα "αναλφάβητοι" η" ακομα θα μπορούσε να ειναι ενας
    τροπος αυτοάμυνας να απαξιώνεις κατι που δεν γνωρίζεις ,αλλα δεν γίνετε να εχουν
    ολοι τα ιδια σημαντικά ενδιαφέροντα μπορεί καποιοι να ξερουν κατι αλλο πολυ καλα
    οπως ανόργανη γυμναστική η"αλλοι να κουρεύουν κήπους.
    Εγω αυτο που βλεπω εδω και καιρο(πολυ) ειναι πως αυτοι που ασχολούνται
    με τα κοινωνικό/πολίτικα με ανιδιοτέλεια ειναι τραγικά λίγοι σε αριθμούς.ακομα και σε νεους
    Ο ηγέτης σύμβολο λειτουργεί συσπειρωτικα και εύκολα ομως σε δεύτερο χρονο
    δημιουργεί αλλου τύπου προβλήματα , αλλα υπάρχει και κατι αλλο,, το πολιτικό σύστημα που εχουμε
    ειναι αρχηγικό ετσι μας εχουνε μάθει και ετσι λειτουργούμε γιατι σου φαίνεται παράξενο

    To Τσιπρας και οχι συριζα μου θυμίζει καποιους που ακουγαν morrison anti doors
    εμενα παντως θα μου φαινότανε χειρότερο να ψήφιζαν συνειδητά συριζα
    παρα τον Αλεξη σαν πρόσωπο
    Και δεν το κανω απο κομματική υποχρέωση οποιοι ψαχνουν κατι
    ποιο ριζοσπαστικό και τους συναντώ αλλα ταυτόχρονα τους βλεπω διστακτικούς
    απέναντι σε αυτο που εγω εχω διαλέξει η πρόταση που τους κανω ειναι τα μ-λ.
    Ακουσες τι ειπε ο Μητσοτάκης (βλαντ Ντεπετς τον ελεγαν παλιά) για το κκε σε σχεση
    με την συνταγματική νομιμότητα ?
    Εν το μεταξύ το κκε ειναι το κομμα που σέβεται το σύνταγμα περισσότερο απο τους άλλους
    τις περισσότερες φορές απο αυτους που το έφτιαξαν
    και παραπάνω απο οσο θα έπρεπε,, είναι ομως και εξηγήσιμο ,απλα θελει υπομονή
    για να το συνηθίσεις

    κουσιατε ναζταροβια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Η τυχη της ίδιας μας της ζωής δεν είναι θέμα βαθιάς ή ρηχής μόρφωσης. Πρόκειται για τη ζωή μας.
    Αν δεν ασχοληθούμε ούτε με αυτό τότε να μην έχουμε παράπονο αν μετά μάς πάρουν και τα σώβρακα.
    Οι ίδιοι άνθρωποι όταν πάνε στον μανάβη ξοδεύουν αρκετή ώρα για να διαλέξουν τις καλές ντομάτες, αλλά όταν πρόκειται να επιλέξουν τί θέλουν για τη ζωή τους επιλέγουν σε 2 λεπτά.
    Στον συριζα αναφέρθηκα επειδή όντως έγινε αυτή η κουβέντα περί τσίπρα και καμμένου. όταν με ρωτούν δεν κάνω καμία πρόταση, γιατί πρέπει οι ίδιοι να έχουν την ευθύνη της επιλογής τους. Ψάξτε και επιλέξτε, αυτό τούς λέω. Η τύχη της πορείας της ζωής τους δεν μπορεί να είναι ένα ενδιαφέροντα ανάμεσα σε όλα τα άλλα. Είναι το κυρίαρχο ενδιαφέρον. Και δεν έχουν σχέση αυτές οι σκέψεις με το αν εγώ ψηφίζω ή όχι. Αυτός όμως που αποδέχεται την αντιπροσωπευτική "δημοκρατία" πρέπει να ξέρει τί κάνει, όσο μπορεί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πράγματι φίλε μου, πολύ καλό το κέιμενό σου. Σε απλή γλώσσα, εύκολα κατανοητό.
    Δυστυχώς, συμφωνώ σε όλα.
    Εμένα, διαβάζοντάς το, μου ήρθε στο νου και πάλι μία φράση που στοίχειωνε την καθημερινότητά μας πριν λίγα χρόνια : "Ο κλασικός ο μαλάκας ο Έλληνας"
    Αν υποθέσουμε ότι ο μέσος Έλληνας έχει και μία μέση ευφυία και κάτσει για μία γαμημένη φορά στη ζωή του και σκεφτεί σοβαρά όλα τα παραπάνω, λογικά ένα μεγάλο μέρος θα καταλήξει σε ένα από τα εξής δύο : α) Δεν πρέπει να κοιτώ την πάρτι μου ΜΟΝΟ αλλά και τους δίπλα μου γιατί ότι συμβαίνει σε αυτούς μαθηματικά θα συμβεί και σε μένα και β) Πόσο με εκφράζει πραγματικά η έννοια της ψήφου με αυτά τα δεδομένα που μας επιβάλλουν?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλησπέρα φίλε "Ανώνυμε",
    Έχεις και στα δύο δίκιο, ειδικά για το ότι αυτό που θα συμβεί στους άλλους, αργά ή γρήγορα θα συμβεί και σε 'μένα.
    Αυτό που οι ψηφοφόροι έπρεπε να είχαν κάνει πριν 20 χρόνια με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ το έκαναν μόλις προχθές κι αφού είχε προηγηθεί ό,τι είχε προηγηθεί.
    Υπάρχει μια μεγάλη διαφορά χρονικής φάσης.
    Επειδή όμως ο χρόνος συμπυκνώνεται δραματικά διατηρώ τις ελπίδες μου. Στο Σύνταγμα έπρεπε να είχαν βγει οι άνθρωποι όχι μόνο για λόγους οικονομικούς, αλλά και για λόγους κοινωνικούς πολύ πιό πριν.
    Δεν χρειάζεται να σου βάλουν το χέρι στην τσέπη για να καταλάβεις το μαύρο που καλύπτει την καθημερινότητά σου.
    Η ζωή δεν είναι μόνο οικονομία ή αν αποτελεί ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της, πρέπει να είναι μια άλλη οικονομία, ανθρώπινη και αποφασιστέα από τον ίδιο τον άνθρωπο.
    Το δεύτερο που θέτεις είναι ακόμα πιό δύσκολο να καταστεί αντιληπτό όταν όλοι θεωρούν την ψήφο και τις εκλογές τη μοναδική και κύρια πολιτική τους υποχρέωση.
    Από εκεί ξεκινάει ένα μεγάλο κομμάτι αντιπροσώπευσης κάτω από στημένες πολιτικές, οικονομικές και εκλογικές συνθήκες, που θα εξάγει αποτελέσματα κατώτερα πάντα των περιστάσεων ή αλλιώς πολύ βολικά για τους κυβερνώντες.
    Σε ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Eleuyeriake γιατι δεν δέχεσαι την οικονομία σαν εργαλείο (η" την δέχεσαι ?) απο την στιγμη
    που ειτε μας αρεσει είτε οχι αυτος ειναι ο λογος που αμέσως οι συμπολίτες μας
    αντέδρασαν .Δεν διαφωνώ σε αυτα που λες αλλα η πραγματικότητα μας απαντά
    τι να κάνουμε, πως δεν την βλέπουμε ?
    Δεν νομίζω πως αυτο που λεω ειναι "χυδαίος" οικονομισμός
    απο μεταλεργατης (κουσιατε ναζταροβια)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς με την ερώτηση αν δέχομαι την οικονομία σαν εργαλείο.
    Αν μου εξηγήσεις, θα σου απαντήσω και στα υπόλοιπα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. δεν λεω κατι σπουδαίο ομως
    τις οικονομικές συνθήκες τις αντιλαμβανόμαστε ποιο αμεσα γιαυτο και
    ειναι ευκολότερο να ερθεις σε επικοινωνία με συμπολίτες μας που δεν έχουν/είχαν
    σχέση με τα κινήματα για την κοινωνική απελευθέρωση.Sτο λεω αυτο
    διοτι στάθηκε η προσοχή μου σε σχεση με την παρουσία του κοσμου στην πλατεία
    και σε αυτο που έγραψες πως δεν κατέβηκαν μονο για λογους οικονομικούς
    ,Δεν ξερω σε ποιο βαθμο κατέβηκαν για καποιο αλλο λογο πλην του οικονομικού
    που ανέφερες αλλα νομίζω πως χωρις την επίθεση του κράτους στο εισόδημα τους
    δεν θα συμμετείχαν για κανένα αλλο λογο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Το ίδιο πιστεύω πως λέμε. Το να αντιλαμβάνεσαι την χειροτέρευση της ζωής σου μόνο με οικονομικούς ή καλύτερα οικονομίστικους όρους (με την έννοια ότι πρόκειται για μια οικονομία που δεν καθορίζεις ο ίδιος, αλλά που σε καθορίζει εκείνη) είναι ένα μείον της αντίληψής μας.
    Η οικονομία έχει αποκοπεί από τις κοινωνίες και βιώνεται ως κάτι διαφορετικό, μοναδικό, ατομικό, κάτι που δεν μας αφορά συλλογικά. Μόνο αν βαίνει καλώς ή σε άλλες περιπτώσεις κακώς, ασχολούμαστε μαζί της και προσπαθούμε να την κατανοήσουμε, αν κι εκείνη παραμένει ερμητικά ακατανόητη με όλα αυτά τα νούμερα και τους όρους, που σχεδόν κανείς από εμάς δεν καταλαβαίνει.
    Αυτό συμβαίνει και στην περίπτωση που η οικονομία πάει καλά και τα κράτη αναπτύσσονται. Και τότε οι όροι είναι ακατανόητοι, αλλά δεν το σκεφτόμαστε καν.
    Η οικονομία όπως και όλα τα υπόλοιπα που έχουν απομακρυνθεί από την κοινωνία, πρέπει να τεθούν εξαρχής εντός της σκέψης μας και να αναπροσαρμοστούν. Μέσα στον Καπιταλισμό όλα έχουν αποκτήσει ένα συμπαγές και μονοσήμαντο νόημα, όλες οι έννοιες έχουν γίνει σχεδόν ακαταλαβίστικες.
    Αυτό πρέπει να το παλέψουμε ώστε να αλλάξει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή