Ελάχιστες Πλανώμενες Αισθήσεις...

Το ξέρω πως πολλά από τα παρακάτω μπορούν να δικαιολογηθούν από τις εκάστοτε ιστορικές και πολιτικές συνθήκες.

Αλλά αυτός δεν είναι ο μοναδικός τρόπος για να σκεφτόμαστε και να κρίνουμε τα πράγματα.

Ακούω πολύ συχνά τη φράση "μού το λέει η διαίσθησή μου".

Τι να είναι άραγε διαίσθηση; Αν εξετάσεις το θέμα ετυμολογικά πρόκειται μάλλον για κάποιο συμπέρασμα, που συνάγεται διαμέσου της αίσθησης.

Καταλαβαίνεις κάτι μέσω της αίσθησής σου.

Δε λέω, σπουδαίο υλικό η αίσθηση, αρκεί το σώμα της να στηρίζεται σε ποδάρια φτιαγμένα από λογική ή ακόμα καλύτερα το αντίστροφο.

Διογένης: " Γιατί Είσαι For The Dick…"

Κάθε πρωί που ξυπνάω νιώθω ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα.

Οι μέρες περνούν, τα χρόνια περνούν, μα η αίσθηση φαντάζει το ίδιο πρωτόγνωρη όπως την πρώτη μέρα. 
Σαν να κάνεις κάθε μέρα έρωτα και με διαφορετικό άνθρωπο, κάθε μέρα είναι ευτυχισμένη.
Λάθος. Δεν είναι έτσι απλά κι όχι μόνο ευτυχισμένη, είναι κάτι παραπάνω.

Είναι ένα συναίσθημα που δεν μπορώ να περιγράψω.
Μόνο ποιητής ή ζωγράφος θα μπορούσε να το αποδώσει αν και δεν είμαι απόλυτα σίγουρος ότι κι αυτοί θα τα κατάφερναν. Ένα κομμάτι χαρτί με διάσπαρτες φράσεις, ένας καμβάς  με πλούσια χρώματα, ένα φαγητό φτιαγμένο με φαντασία, μια όμορφη γυναίκα κι άλλα τόσα δεν είναι τίποτα μπροστά σε ό,τι νιώθω κάθε πρωί.