Δεξιά: Πνεύμα & Ηθική

Το βίντεο προσπαθεί να αποδώσει το ήθος, την αισθητική και το κύρος της Δεξιάς.

Συνδέεται και βέβαια συμπληρώνεται από το κείμενο που ακολουθεί.

Αλλιώς ξεκίνησα την παρακάτω ανάρτηση και αλλιώς μού βγήκε. Δεν πειράζει.
Μα θα μου πει κάποιος: "ρε ’συ, γιατί συνεχίζεις να ασχολείσαι με τη Δεξιά;"
Απαντώ: υπάρχει ένας σημαντικός λόγος που για μένα είναι πρωτεύων.

Οι Διαχωρισμοί
Διαφωνώ πλήρως ως άνθρωπος με οποιαδήποτε έκφανση της Δεξιάς Ιδεολογίας.
Όλα της τα παρακλάδια μού είναι από αντιπαθή έως αποκρουστικά.
Κι αυτό όχι λειτουργώντας με το θυμικό, αλλά σκεπτόμενος όσο μπορώ λογικά.
Είτε πρόκειται για τη Φιλελεύθερη, Νεοφιλελεύθερη, Αναρχοκαπιταλιστική (ναι, υπάρχει και τέτοια) είτε για την Εθνικιστική, Φασίζουσα, Φασιστική, Εθνικοσοσιαλιστική ή οποιαδήποτε άλλη μορφή έχει κατά καιρούς λάβει, η Δεξιά επιθυμεί τον πλήρη διαχωρισμό των ανθρώπων από ό,τι θα ήταν δυνατόν να τους ενώσει.


Προβάλει ως ψυχικά φυσικές, πτυχές του ανθρώπου που ναι μεν υπάρχουν
(Υλική Απόλαυση, Ανταγωνισμός, Επιβολή, Ιεραρχία, Εξουσιαστικότητα, Αδιαφορία κ.α.) αποκρύπτοντας ταυτόχρονα το οικονομικό καθεστώς υπό του οποίου αυτές οι πτυχές εντείνονται και μεγιστοποιούνται προς όφελος πάντα των οικονομικά ισχυροτέρων.
Ευτυχώς δεν είναι οι μοναδικές και πάντως δεν είναι εκείνες που έχουν κρίνει ή κρίνουν ακόμα είτε τη σημαντικότητα είτε την ασημαντότητα του ανθρωπίνου περάσματος σε αυτόν εδώ τον πλανήτη, γιατί ακόμα και Μ.Α.Τ.ατζής να είσαι, αν δεν έχεις Συντροφικότητα και Αλληλεγγύη με τον διπλανό σου Μ.Α.Τ.ατζή, θα σας πάρουν και τους δύο φαλάγγι.

Η Δεξιά διαθέτει στο οπλοστάσιό της διάφορους κυρίαρχους τρόπους διαχωρισμού:
Ταξικό-Εισοδηματικό, Νοητικό, Φυλετικό, Ιεραρχικό, Εθνικό, Θρησκευτικό.
Υπάρχουν κι άλλοι διαχωρισμοί, όμως πιστεύω πως συνήθως αποτελούν κυήματα των παραπάνω κυρίαρχων.
Ο τρόπος του διαχωρισμού σχετίζεται με τον τύπο Δεξιάς που θα επιλέξει κάποιος, όλες όμως οι τάσεις διαφοροποιούν έτι περαιτέρω το διαφορετικά στοιχεία (οξύμωρο, αλλά γίνεται) προσπαθώντας παράλληλα να ενώσουν και να δυναμώσουν εντονότερα τα όμοια.
Το γεγονός αυτό από μόνο του δεν έχει καμία εγγενή αξία, διότι το όμοιο παραμένει έτσι κι αλλιώς ενωμένο (αν βέβαια δεν διασπασθεί στα εξ’ ων συνετέθη) ενώ το διαφορετικό ζητά τη βοήθειά μας, ώστε να ενωθεί και να γίνει ακόμα ισχυρότερο του ομοίου.

Δεξιά Λογική
Ένα παράδειγμα Δεξιάς Λογικής θα μπορούσε να’ ναι το παρακάτω.
Οι ανθρώπινες φυλές είναι υπαρκτές και με αυτή την έννοια υπάρχει φυλετικότητα, δηλαδή ύπαρξη διαφορετικών φυλών ή αλλιώς ποικιλότητα και πολυμορφία.
Αυτό δεν είναι κάτι κακό, το αντίθετο ισχύει. 
Δεν μπορώ να φανταστώ έναν κόσμο με ένα είδος σκύλων ή ένα είδος πουλιών.
Αντίθετα, το διαφορετικό σε όλα τα φυσικά είδη είναι πλούτος, αποτελεί συμπλήρωμα του ενός είδους προς το άλλο, αλλά και συμπλήρωμα των διαφόρων τύπων του ιδίου είδους.
Η ίδια η φύση προασπίζει τη διαφορετικότητά της μέσα απ’ τα γεννήματά της.
Αν για παράδειγμα φυόταν ένα μόνο είδος πιθήκων δε θα είχαμε τη δυνατότητα να ταξινομήσουμε τον Μιχαλολιάκο και τον Κασιδιάρη, που ενώ ξεκάθαρα καταλαβαίνουμε ότι ανήκουν στο ίδιο είδος φαίνεται να διαφέρουν στον τύπο.
Αν κάποιος μπει στη διαδικασία να θεωρήσει ότι λόγω του πολιτισμού (μέγεθος που δεν επιδέχεται αντικειμενικής κατανόησης και κρίσης, γιατί δεν είναι φυσικό αλλά ανθρώπινο), που βέβαια δεν έχει παράξει ο ίδιος, είναι καλύτερος από τον άλλον, ότι ο πολιτισμός του είναι ποιοτικότερος (ποιος το κρίνει αυτό άραγε;) και άρα ισχυρότερος, τότε η φυλή γίνεται ιδεολόγημα, τον διαχωρίζει εντελώς από αυτόν που θεωρεί κατώτερο (σύμπλεγμα ανωτερότητος) ή και ανώτερο (σύμπλεγμα κατωτερότητος) και τον διαχέει σε εκείνους που μοιάζουν όμοιοί του.
Δεν έχει τίποτα σημασία πλέον πέραν του ότι ανήκεις στην ίδια Φυλή, Έθνος, Θρησκεία- αυτά συνήθως πάνε σετ.

Έτσι λοιπόν η Φυλετικότητα, που είναι κάτι το φυσικό, καταπίπτει σε Φυλετισμό (Ρατσισμό) με όλες τις καταστρεπτικές συνέπειες που "παρέχει" στο συγκεκριμένο ιδεολόγημα η προσπάθειά του να καταστεί Ιδεολογία.
Η διαχείρισή της Φυλετικότητας από άρρωστους υπο-ανθρώπους, που έχουν γαλουχηθεί και τελικά ενηλικιωθεί με το ανταγωνιστικό ιδεώδες του ακραίου Κοινωνικού Δαρβινισμού της ελεύθερης αγοράς (συντρίβω τον οικονομικά αδύναμο) αλλά και με εκείνο του Φυσικού Δαρβινισμού της επιβολής του ισχυροτέρου (συντρίβω τον φυσικά ανίσχυρο), εξηγούν τον πολιτισμό και την καλλιέργεια (κουλτούρα) των διαφορετικών φυλών και λαών όπως τους εξυπηρετεί, προσπαθώντας να χρησιμοποιήσουν μάλιστα βιολογικά, γενετικά αλλά και κοινωνιολογικά δεδομένα. Όλα αυτά μετατρέπουν τη φυλετικότητα σε φυλετισμό, ένα απάνθρωπο και εναντίον των φυσικών και ανθρωπίνων κοινωνιών ιδεολόγημα.

Εκείνοι λένε πως αν το έθνος σου διαθέτει αρχαία ιστορία, έχει κάνει κατακτήσεις, έχει δημιουργήσει αυτοκρατορίες, μπορείς να είσαι υπερήφανος, για αυτό και κατά τη γνώμη των απανταχού εθνικιστών υποχρεούσαι να υπερέχεις όλων των άλλων.
Το θέμα είναι ότι όλοι βρίσκουν λόγους ώστε να αισθάνονται υπερ-έχοντες.

Ακόμα όμως και μέσα στη Λευκή Φυλή τους έχουν προβλήματα.
Άλλο ο Έλληνας, άλλο ο Ρώσος, άλλο ο Βούλγαρος.
Ναι μεν λευκός κι ο Βούλγαρος, αλλά κάποτε υπήρξε εχθρός του ελληνικού έθνους τους, οπότε η φυλετική συγγένεια πάει περίπατο και αναζητείται η Εθνική Ομοιογένεια.
Το ίδιο κι ο Εθνικιστής Βούλγαρος από τη δική του μεριά.
Μετά εμπλέκονται οι διαφορετικές θρησκείες, τα διαφορετικά δόγματα των ίδιων θρησκειών, υπο-φυλές της κυρίας φυλής και η αλυσίδα μίσους και διαφοροποίησης δεν έχει τέλος.

Αν υπάρχει απορία ή ερώτηση ενός Εθνικιστή, η απάντηση είναι Ναι.
Έχουμε διαφορετικά χρώματα, είμαστε πολύχρωμοι, πολύθρησκοι, πολυποίκιλοι κι αυτή η διαφορετικότητα μάς κάνει Ανθρώπους.
Είμαστε ίδιοι στην ουσία μας, το γενοτυπικό μας υλικό είναι κοινό και οι πολιτισμοί μας δεν κρίνονται από τη μονομέρειά τους, αλλά από την πολύ-συλλεκτικότητα ή τη διάθεσή μας να τους συμπλέξουμε θετικά ακόμα κι αν προσπαθούμε μια ζωή.
Δεν είμαστε μόνοι σε αυτόν τον κόσμο.

Οι διαφορές μας κρύβονται αλλού.
Κρύβονται εκεί που είμαστε σίγουροι πως τα πράγματα είναι φυσιολογικά. Πού;
Στην οικονομική-κοινωνική μας τάξη και στην προσπάθειά μας είτε να ανεβούμε στην ταξική κλίμακα, είτε να διατηρηθούμε στο υψηλό επίπεδο που τυχόν βρισκόμαστε, είτε τελικά να προσπαθήσουμε, ώστε να εξαλείψουμε αυτή τη μάστιγα από τη ζωή του ανθρωπίνου είδους.
Δύσκολος, διαρκής αγώνας.

Οι οικονομικές τάξεις είναι μια κοινωνική πραγματικότητα-όχι βέβαια φυσική- που δεν επιδέχεται αμφισβήτησης. Στο μυαλό βέβαια των περισσότερων ανθρώπων οι οικονομικές τάξεις είναι εγγεγραμμένες όχι ως κοινωνική πραγματικότητα αλλά ως φυσικά γεγονότα.
Αν μπεις στη διαδικασία να θεωρήσεις εαυτόν καλύτερον από τον διπλανό σου επειδή διαθέτεις περισσότερους πόρους, μεγαλύτερο εισόδημα, περιουσία, τότε η τάξη μετατρέπεται σε όχημα κοινωνικής επιβολής, ενίοτε και προσωπικής αλλοτρίωσης και δε θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Επιβάλλεσαι λόγω κατοχής πόρων, ιεραρχείς υλικές, ανθρώπινες, κατ’ επέκταση ψυχικές ανάγκες.
Ο πλούτος είναι κοινός και εργαζόμαστε όλοι για αυτόν.
Τι διαφορά έχω εγώ ως καθαρή, ανθρώπινη ουσία από έναν συνάνθρωπό μου Αφρικανό; Καμία. Είμαστε κι οι δύο παραγωγοί πλούτου υπό συνθήκες εκμετάλλευσης.
Διαφορετικές για εκείνον, σκληρότερες, αλλά το καθεστώς είναι το ίδιο.
Γιατί πρέπει να ανταγωνιστώ τον Κινέζο συνάδελφό μου στη φτώχεια;
Εκείνοι που στέκονται από πάνω μας, εκείνοι που διαθέτουν πόρους και κεφάλαια φαντάζομαι πως όταν ο πλανήτης καταστραφεί θα πέσουν μαζί μας.
Πριν όμως πέσουν, θα ήταν θεάρεστο έργο αν καταφέρναμε να τους ρίξουμε οι ίδιοι.

Το Εγχώριο Δίδυμο Μοντέλο Δεξιάς
Το μοντέλο Αντιπαράθεσης "Γεωργιάδης -Χρυσή Αυγή" λειτούργησε δύο συνεχόμενες φορές κατά το πρόσφατο χρονικό διάστημα.
Μετά τη σύγκρουση Γεωργιάδη-Παναγιώταρου στον τηλεοπτικό σταθμό Extra η ιστορία επανελήφθη ως φάρσα, με τον έναν πόλο, δηλαδή τον Γεωργιάδη να εμφανίζεται ως σταθερή αξία και τον δεύτερο πόλο να αλλάζει στον σκληρότερο και περισσότερο διαβασμένο Κασιδιάρη. Άλλωστε, Ηλίας ο Παναγιώταρος Ηλίας κι ο Κασιδιάρης.
Φάνηκε ότι ο Παναγιώταρος δεν "τράβαγε" ιδιαίτερα και μειονεκτούσε του Γεωργιάδη, ενώ ο Κασιδιάρης σαφώς προετοιμασμένος και περισσότερο τσαμπουκάς αντιμετώπισε τον Γεωργιάδη στα ίσα και με προοπτική (ή μήπως κίνδυνο για τους σκληροπυρηνικούς;) άμεσης αστικοποίησής του προφίλ του.
Εντωμεταξύ είναι παρατηρημένο, ότι μετά το επεισόδιο με την Κανέλλη οι δημοσιογράφοι είναι πολύ ευγενικοί μαζί του, προφανώς φοβούμενοι ότι μπορεί το μεσογειακό ταμπεραμέντο του Κατά"λευκου" Κασιδιάρη να στραφεί και προς τους ίδιους. Δεν είναι να παίζεις με αυτά…
Αν δεις το βλέμμα του καταλαβαίνεις αμέσως πόσο μίσος κρύβεται μέσα του και πόσο… ανεκτικός αντέχει να είναι με τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Οι συσπάσεις του στόματός και το παίξιμο των ματιών μαρτυρούν πως κάτι δεν πάει καλά με αυτόν τον… άνθρωπο.
Πάντως φαίνεται από τις ματιές τους ότι φοβούνται και ίσως μερικοί να ελπίζουν και κάποια βίαιη αντίδρασή του.
Την πρώτη επιτυχή προσπάθεια έκανε ο θαρραλέος Παυλόπουλος στον Extra και συνέχισε ο Σκάϊ την επομένη ημέρα.
Eίναι τοις πάσι κατανοητό, πως το δίδυμο αυτό έχει όλες τις προοπτικές για να κατισχύσει όλων των υπολοίπων τηλεοπτικών διδύμων και ταυτόχρονα να δημιουργήσει φοβερές επιτυχίες στο τηλεοπτικό στερέωμα ακόμα και εν είδη τηλε-reality.

Ουσιαστικά ψαρεύουν στα ίδια θολά νερά.
Μέσα σε έναν κόσμο καθημαγμένο από τα οικονομικά μέτρα και την διαρρέουσα από παντού ανασφάλεια, μέσα σε ένα εργατικό περιβάλλον μη ταξικής προσέγγισης των κοινωνικών και οικονομικών του προβλημάτων είναι πολύ εύκολο για ένα αστικής προέλευσης κι ένα καθαρόαιμο φασιστοειδές να τσακώνονται σε ξένο αχυρώνα.
Το ότι έχουν εκλεγεί από τον λαό δεν σημαίνει τίποτα, γιατί ο λαός, εμείς, συχνά κάνουμε τραγικά λάθη. Ο Χίτλερ με εκλογές εξελέγη και άρχισε την πορεία του προς την εξουσία, στα καθ΄ημάς ο Μεταξάς το ίδιο.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η κοινωνία που διαβιώνουμε έχει πάψει να παράγει ελπίδα, δεν είναι κατά κανέναν τρόπο ζωτική, δεν προσφέρει ζωή, παρά μόνο βίο, δηλαδή βία.
Άλλο όμως ζωή κι άλλο βίος.

Δύο Δικά Μας Παιδιά
Όταν ο βίος γίνεται βιαιότερος, αναλόγως της εποχής, η ακροδεξιά είτε Φιλελεύθερη είτε Φασιστική διαδραματίζει το ρόλο της σε αυτό.
Ο Γεωργιάδης, που παριστάνει την αθώα περιστερά για την άνοδο της Χρυσής Αυγής και μάλιστα την πολεμά τελευταία λυσσασμένα (προφανώς για ψηφοθηρικούς λόγους) είναι αυτός που διαφήμιζε το πλέον πρόσφατο βιβλίο του πατρός Πλεύρη για τους Εβραίους, "Εβραίοι, όλη αλήθεια"{Σημ 1.}, αυτός που καταφέρεται εναντίον των μεταναστών εδώ και πολλά χρόνια, αυτός που χρησιμοποιούσε και χρησιμοποιεί τη λεκτική βία, την ειρωνεία και την απαξίωση ως πρωταρχικά του όπλα εναντίον των τηλεοπτικών/πολιτικών του αντιπάλων.
Τα επιχειρήματά του διανθίζονται πάντα από βίαια ξεσπάσματα ελληνοπρεπούς οργής.

Είναι αυτός που δεν επιτρέπει στον Κασιδιάρη να ισχυρίζεται πως το κόμμα του, η Χρυσή Αυγή, δεν σχετίζεται με κάποιο ιστορικό προηγούμενο όπως την κατηγορούν, εννοώντας το ΝSDAP, ενώ ο Γεωργιάδης ανακαλύπτει σε νεκρό χρόνο πολλές τέτοιες ιστορικές συνδέσεις του σήμερα με τον εμφύλιο και γενικότερα με την προ- και μετά του εμφυλίου δράση του Κ.Κ.Ε.
Θέλει να μάς πείσει περί του άμεσου κομμουνιστικού κινδύνου.
Εκείνος είναι ιστορικός και γνωρίζει.

Το τελευταίο διάστημα είτε μέσω τηλεοπτικών εκπομπών είτε μέσω συνεδριάσεων της βουλής έχει συμβεί το εξής τραγελαφικό συνάμα και επικίνδυνο.

Ο Γεωργιάδης και ο Βορίδης έχουν αυτοχρισθεί υπερ-δημοκράτες, διαθέτοντας την καλύτερη και πλέον σύγχρονη συσκευή μέτρησης της δημοκρατικότητας κι έτσι έχουν βαλθεί να μάς μετρήσουν όλους: Αναρχικούς και Αριστερούς, Ακροδεξιούς, Φασίστες, Εθνικοσοσιαλιστές.
Αυτοί θα μας πουν τί είμαστε και πόσο, γιατί και πώς μπορούμε να θεραπευθούμε από τη λανθασμένη αντίληψή μας για την αληθινή φύση της Δημοκρατίας.
Τώρα, πώς γίνεται οι χθεσινοί φασίστες και νυν δημοκρατικοποιημένα αστικά Φασιστοειδή να εγκαλούν τους υπόλοιπους για έλλειψη δημοκρατικότητας, είναι κάτι, που όπως συχνά-πυκνά λέει κι ο Γεωργιάδης "μόνο στην Ελλάδα μπορεί να συμβεί".

Δύο Δικά Μας Παιδιά: Ο Ναζισμός είναι Αριστερά
Μετά τη δημοσίευση του άρθρου του Κασιμάτη στην Καθημερινή {Σημ 2.}, όπου με όπλο την καταδίκη της απανταχού βίας- εκτός της Κρατικής που θεωρείται νόμιμη- ουσιαστικά εξισώνει την Αριστερά συνολικά με τη Ναζιστικών ιδεωδών Χρυσή Αυγή έχει ξεκινήσει ένας πόλεμος, που όπως φαίνεται δεν θα έχει ούτε αίσιο ούτε σύντομο τέλος.
Σε αυτόν τον πόλεμο από την πλευρά της Παλαιοκομματικής Δεξιάς πρωταγωνιστούν κυρίως ο Γεωργιάδης με τον Βορίδη κι έπονται βέβαια εκπρόσωποι της τρικομματικής κυβέρνησης (π.χ. Σαχινίδης κ.α.)
Και τί δεν έχει σκαρφιστεί ο Γεωγιάδης ώστε να πλήξει την Αριστερά αλλά τώρα πιά κυρίως τη Χρυσή Αυγή, η οποία φαίνεται να ανεβαίνει δημοσκοπικά αποσπώντας ψήφους και από το κόμμα του.
Είναι οξύμωρο, αλλά ο Γεωργιάδης παριστάνει πολύ πειστικά τον Δημοκράτη.
Κατά πόδας κι ο Βορίδης, που σε πρόσφατη ομιλία του στη βουλή μάς ανέλυσε πόσο ταυτίζεται η Αριστερά με τη Χρυσή Αυγή σε διακαιϊκό επίπεδο.{Σημ 3.}

Ο δε Γεωργιάδης προχώρησε ακόμη παραπέρα.
Προβάλει φανατικά τις τελευταίες μέρες ένα βιβλίο που επανεκδόθηκε το 1990 από τη Χρυσή Αυγή και τιτλοφορείται "Ο Εθνικοσοσιαλισμός είναι ένα κίνημα της Αριστεράς", στο οποίο κατά τη γνώμη του αποδεικνύεται πως ο Εθνικοσοσιαλισμός είναι όντως κίνημα της Αριστεράς κι όχι φυσικά της Δεξιάς, στην οποία ο ίδιος ανήκει και δεν θα μπορούσε να λανθάνει επ’ ουδενί.

Αφού το δεύτερο συνθετικό της λέξης Εθνικοσοσιαλισμός ταυτίζεται με τον πυρήνα της Αριστεράς κι αφού κατά τον Γεωργιάδη και οι δύο πόλοι θέλουν ισχυρό κράτος (κάποιος πρέπει να τού πει ότι αυτό δεν ισχύει για την Αριστερά), τότε αυτόματα ο Εθνικοσοσιαλισμός χρεώνεται ως ιδεολογική απόληξη και κυρίως ως πρακτική στην Αριστερά.
Η μόνη τους διαφορά είναι πως ο ένας Σοσιαλισμός είναι Διεθνιστικός ενώ ο άλλος Εθνικός. Σύμφωνα με αυτή τη λογική οι "Χριστιανοδημοκράτες" είναι Χριστιανοί και Δημοκράτες και η "Νέα Δημοκρατία" είναι όντως και Νέα και Δημοκρατία.

Έχει ενδιαφέρον η σκέψη του Γεωργιάδη και σίγουρα βολεύει όλους εκείνους που ταυτίζουν τον Επαναστατικό Κομμουνισμό και τον Αντιεξουσιαστικό Σοσιαλισμό με ο,τιδήποτε δικτατορικό και ολοκληρωτικό.
Δεν ισχυρίζομαι πως η Αριστερά δεν συμπεριέλαβε στην ιστορική της πορεία ολοκληρωτικές πρακτικές και καθεστώτα.
Διεκδικώ όμως το δικαίωμα να ισχυρίζομαι πως ο ολοκληρωτισμός δεν είναι το συστατικό στοιχείο του Κομμουνισμού και δεν αναφέρομαι μόνο στον Μαρξισμό.
Άλλωστε ολοκληρωτισμοί υπάρχουν παντού, δεν είναι κανείς μοναδικός φορέας τους εκτός βέβαια του Εθνικοσοσιαλισμού και Φασισμού ή καθεστώτων που έχουν ιδεολογική και πρακτική αφετηρία από αυτούς.

Δεν θα υπερασπιστώ εδώ τον Μαρξισμό, που αποτελεί την πλέον γνωστή εκφορά του Κομμουνιστικού ιδεώδους. Δεν είναι αυτός ο σκοπός μου.
Απλώς θα προσπαθήσω να επαναφέρω τη λογική στο μυαλό του κ. Γεωργιάδη, ο οποίος συνηθίζοντας να κατακεραυνώνει τους πολιτικούς του αντιπάλους νομίζει πως υπερ-έχει ως άτρωτος αρχαίος πολεμιστής… που θα ήθελε να είναι.

Ταύτισε λοιπόν την Αριστερά με τον Εθνικοσοσιαλισμό.
Είναι αλήθεια πως υπάρχει μια "Αριστερή" τάση στον Εθνικοσοσιαλισμό.
Μια τάση όμως, που κάποιοι από τους Εθνικοσοσιαλιστές Θεωρητικούς είδαν με Αριστερό πρόσημο, αυτοί την ερμηνεύουν ως Αριστερή.
Ξεχνά ο Γεωργιάδης, ενώ δεν θα έπρεπε ως ιστορικός που είναι, την επαναστατική περίοδο που διένυε η ανθρωπότητα όταν άρχισε να ανδρώνεται ο Χίτλερ, τί είχε να αντιμετωπίσει στη Γερμανία της εποχής του, τα γεγονότα μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, την προσπάθεια του Αδόλφου να υποκλέψει τα χρώματα της σημαίας, το ύφος, ακόμα και τη "φρασεολογία" της Σοβιετικής Ένωσης, πώς ανεπιτυχώς τελικά θέλησε μέσα από το "Ο Αγών Μου" να διεμβολίσει τον Μαρξισμό ως θεωρία.
Αυτά δεν τα λέω εγώ, τα γράφει ο ίδιος ο Χίτλερ στο "Ο Αγών Μου".
Μια πρόχειρη ματιά πείθει για τον ισχυρισμό μου.

Ο Μεταξάς
Μήπως μπορεί να μάς πει ο κ. Γεωργιάδης πώς τα καταφέρνει να θαυμάζει τον Μεταξά και ταυτόχρονα να πιστεύει στον Κοινοβουλευτισμό;
Πώς συμβαίνει ο μέντοράς του Κωνσταντίνος Πλεύρης να δηλώνει Αντιδημοκράτης, Εθνικοσοσιαλιστής και ταυτόχρονα θαυμαστής του Μεταξά;
Θέλω να πω πώς συμβαίνει ένας Κοινοβουλευτικός κι ένας Αντικοινοβουλευτικός να θαυμάζουν το ίδιο πολιτικό πρόσωπο;
Παριστάνει πως δεν γνωρίζει την άποψη του Κωνσταντίνου Πλεύρη για το καθεστώς της "4ης Αυγούστου του Ιωάννη Μεταξά {Σημ 4.} του οποίου και ο ίδιος είναι ένθερμος, δηλωμένος θαυμαστής.
Θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος πως το καθεστώς Μεταξά ήταν μια γελοία-γκροτέσκα εκδοχή του Γερμανικού Εθνικοσοσιαλιστικού Καθεστώτος: Λόγοι, εκδηλώσεις. Ε.Ο.Ν. κτλ.
Όμως ακόμα κι αν είναι έτσι, κανείς- η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν πολλές διαφωνίες και αλληλοσυγκρουόμενες ερμηνείες ως προς το περιεχόμενο του Μεταξικού Καθεστώτος ακόμα και μέσα στον Ακροδεξιό χώρο {Σημ 5.}- δεν μπορεί να αμφισβητήσει τον θαυμασμό του Μεταξά για τα αναδυόμενα τότε Εθνικά/Ολοκληρωτικά Καθεστώτα και την επιρροή που άσκησαν στην πολιτική του αντίληψη.
Τον Μεταξά θαυμάζουν οι "Δημοκράτες" Βορίδης, Γεωργιάδης, Καρατζαφέρης και οι Αντιδημοκράτες Πλεύρης, Μιχαλολιάκος κ.τ.λ.
Είναι λοιπόν ένα πρόσωπο μάλλον ευρείας αποδοχής.
Ποιά είναι όμως τα στοιχεία που τούς ενώνουν στο πρόσωπο του Μεταξά ενώ άλλα υποτίθεται πως τους χωρίζουν;
Δύο πράγματα: Το Εθνικό του όραμα και ο Αντικομμουνισμός του.

Αν διαβάσει κανείς τον εναρκτήριο λόγο του Μεταξά όταν επεβλήθη το Καθεστώς της 4ης Αυγούστου {Σημ 6.} θα νομίζει πως μιλά ο Γεωργιάδης ή ακόμα και ο Σαμαράς πριν τις τελευταίες εκλογές, πάντως σίγουρα οι Καρατζαφέρης και Πλεύρης.
Το ότι μπορεί να υπάρχουν διαφορές μεταξύ τους δεν αναιρεί την ιδεολογική τους συγγένεια.

Ο Αρχηγός
Επίσης ξεχνά ο Γεωργιάδης, πως ένας από τους πυλώνες της Εθνικοσοσιαλιστικής Ιδεολογίας είναι η έννοια του Αρχηγού (Fuhrer). 
Πόσες φορές δεν τον έχουμε ακούσει να πλέκει το εγκώμιο του εκάστοτε αρχηγού του συμπληρώνοντας σχεδόν πάντα πως του αρέσει η ιεραρχία και ειδικά η στρατιωτική, η οποία είναι το απαύγασμά της, η τελειότερη μορφή της.
Άραγε, συμφωνεί με το προσφιλές στη Χρυσή Αυγή σύνθημα "Λαός-Στρατός-Εθνικισμός";
Και μια και το έφερε η κουβέντα, δεν θυμάται τα συνθήματα που ακούγονταν σε ένα από τα πρώτα συνέδρια του ΛΑ.Ο.Σ.; {Σημ.7}
Ξεχνά λοιπόν, για να επανέλθω, πως ο πυλώνας αυτός, δηλαδή η "Αρχή του Οδηγού" (Fuhrerprinzip) δεν είναι αρχή της Αριστερής Παράδοσης αλλά του Εθνικοσοσιαλισμού.

Αφού λοιπόν ισχυρίζεται πως ο Εθνικοσοσιαλισμός είναι κίνημα της Αριστεράς, τότε κι εκείνος προφανώς είναι εν κρυπτώ αριστερός και δεν το έχει αντιληφθεί.

Στο "Ο Αγών μου" ο Αδόλφος σημειώνει τα εξής:
"όταν η καταστροφή του εβραϊσμού θα έχει επιτευχθεί, τότε θα οικοδομηθεί η δεύτερη φάση: η δημιουργία του ρατσιστικού κράτους με βάση της γερμανικές φυλετικές αρετές και τις αιώνιες αξίες του "ελληνικού ιδεώδους".
Υπάρχουν διαφορές σίγουρα, αλλά λαμβάνοντας υπόψην το γενικό πλαίσιο, σε τί διαφέρουν ο αντιλήψεις του Γεωργιάδη από το παραπάνω απόσπασμα;
Δεν ισχυρίζεται πως η αρχαία Ελλάδα ήταν κατά βάση φυλετική και δείχνει τον θαυμασμό του ως προς αυτό;
Δεν μιλάει κι εκείνος για τις αιώνιες φυλετικές αρετές και τις επίσης αιώνιες αξίες του ελληνικού ιδεώδους;
Μήπως έχει ξεχάσει μια παλιά εκπομπή στο πάλαι ποτέ Tele-City {Σημ.8} όπου ήταν καλεσμένος του Κωνσταντίνου Πλεύρη και μιλούσε απαξιωτικά για την ιστορία άλλων αρχαίων λαών και ειδικά των εβραίων- δίνοντας χαρά και προσφέροντας αυθόρμητο πονηρό γελάκι στον μέντορά του- εν συγκρίσει πάντα προς την ιστορία των τέλειων ελλήνων προγόνων του;
Μήπως ξεχνάει την εμμονή του με το ελληνικό ιδεώδες, που κατά περιόδους βέβαια και αναλόγως των πολιτικών του συμφερόντων το αποτυπώνει άλλοτε ιμπεριαλιστικά, άλλοτε καπιταλιστικά, ακόμα και με νεοφιλελεύθερο πρόσημο τα τρία τελευταία χρόνια;
Μήπως κύριε Γεωργιάδη ο Πλεύρης είναι αριστερός κι αυτός;

Τα 25 Σημεία
Στα 25 σημεία του Εθνικοσοσιαλιστικού Εργατικού Γερμανικού Κόμματος και ειδικότερα στα άρθρα 7, 8 και 24 αναφέροται αντιστοίχως τα εξής:

Άρθρο 7: "Ζητούμε από το Κράτος να αναλάβει να εγγυηθεί στους πολίτες το δικαίωμά τους στο να εργάζονται και να ζουν. Αν δεν είναι δυνατή η διατροφή ολόκληρου του πληθυσμού του κράτους, πρέπει εκείνοι που πλεονάζουν από όσους ανήκουν σε ξένα έθνη (οι μη πολίτες) να εκδιωχθούν"

Άρθρο 8: "Κάθε περαιτέρω μετανάστευση Μη Γερμανών πρέπει να αποφεύγεται. Απαιτούμε από όλους τους μη Γερμανούς που εισήλθαν στη Γερμανία μέχρι την 2η Αυγούστου 1914 να εγκαταλείψουν το Ράιχ άμεσα"

Άρθρο 24: "Ζητούμε ελευθερία για όλα τα θρησκευτικά πιστεύω στο Κράτος στο βαθμό που δεν θέτουν σε κίνδυνο την ύπαρξή του ή προσβάλλουν το ηθικό πλαίσιο της Γερμανικής Φυλής"

Βλέπετε καμία Ιδεολογική Ταύτιση ή έστω Ομοιότητα; Μπα…


Σημειώσεις

{Σημ 1.}
http://www.youtube.com/watch?v=ZJ9bYnrnCNE
http://jungle-report.blogspot.gr/2008/03/o_27.html

{Σημ 2.}
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_16/09/2012_461507

{Σημ 3.}
http://www.youtube.com/watch?v=Qkf8N7I__uU&list=PL7406CAF69860BDD5&index=58&feature=plcp 
(Η Ανάλυση Του Βορίδη Περί Δικαίου)

{Σημ.4}
Στο βιβλίο "Αντιδημοκράτης" ο Πλεύρης γράφει:

"Αλλά ακριβέστερα υπερηφανεύομαι, διότι σαν Έλλην Εθνικοσοσιαλιστής εμπνέομαι και καθοδηγούμαι, από τις αρχές του Ι. Μεταξά, ο οποίος δια της 4ης Αυγούστου πραγματοποίησε την συνδυασμένη εφαρμογή των ιδεών του έθνους και του σοσιαλισμού"

και αλλού

"Ο Εθνικοσοσιαλισμός, σαν κοινωνικό σύστημα δεν μπορεί φυσικά να εφαρμοσθή παντού, με την ίδια ακριβώς όψι. Θα υπάρχη πάντα ένας διαφορισμός, διότι οι συνθήκες που επικρατούν δεν είναι ίδιες σε κάθε λαό. Έτσι είναι δυνατόν να έχουμε ελληνικό εθνικοσοσιαλισμό, όπως και γερμανικό, αγγλικό ή γαλλικό".

{Σημ.5}
http://mavroskrinos.blogspot.gr/
(Iστοσελίδα με... ΕθνικοΑντιεξουσιαστικό περιεχόμενο)

{Σημ.6}
http://www.ioannismetaxas.gr/
(Για περισσότερα)

{Σημ.7}
http://www.youtube.com/watch?v=vkmn5_InX1o&feature=channel_video_title
http://jungle-report.blogspot.gr/2010/11/blog-post_07.html

{Σημ.8}
http://www.youtube.com/watch?v=ovR6tOlCvFA