Παρασκευή 17 Μαΐου 2013

Συζήτηση Με Τον Απέναντι;

Θέλω Τη Γνώμη Σας 

Διαβάστε το παρακάτω και πείτε μου τη γνώμη σας 
είτε μέσω σχολίου 
είτε στο mail eleftheriahtipota@gmail.com 

Όταν άρχισα να κάνω αυτές τις ερασιτεχνικές- αφού δεν είμαι δημοσιογράφος- "Συνεντεύξεις"/Συζητήσεις με ανθρώπους που με ενδιαφέρει είτε το έργο τους είτε οι απόψεις τους, είχα πάντα στο νου μου ότι προσωπικά θα με ενδιέφερε να κάνω αντίστοιχες Συζητήσεις και με ανθρώπους του αντίθετου ιδεολογικού χώρου
(Δηλ του Ακροδεξιού/Φασιστικού/Εθνικοσοσιαλιστικού), όχι με σκοπό να προσπαθήσω να τους "κολλήσω στον τοίχο", (άλλωστε αυτό το έχουν αναλάβει εργολαβικά και καθημερινά οι πολιτικάντηδες και οι δημοσιογράφοι όλου του πολιτικού φάσματος στα τηλεοπτικά παράθυρα και το εξασκούν μεταξύ τους με μεγάλη επιτυχία), ούτε βέβαια με σκοπό να προωθήσω την ιδεολογία και τις απόψεις τους, οι οποίες είναι γνωστές και μη εξαιρετέες.

Στόχος μου ήταν να εκφράσουν τις απόψεις τους μέσα σε ένα διαφορετικό πολιτικό περιβάλλον από ό,τι συνηθίζουν και αν καταστεί εφικτό να γίνει μια σοβαρή ιδεολογική και πολιτική κουβέντα ακόμα κι αν αποδειχθώ ο "χαμένος" σε αυτήν.

Στην πρώτη "Συνέντευξη" (γενόμενη στις 11/10/2011 και τελικά αναρτημένη στις 25/10/2011)) που είχα κάνει με τον Γ. Ρούση (ανηρτημένη11/10/2011) και σε απάντηση στο σχόλιο ενός φίλου
στο blog http://eleftheriahtipota.blogspot.gr/
και συγκεκριμένα στην ανάρτηση
{"Γ. ΡΟΥΣΗΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟΣ… Μαρξισμός Και Αναρχισμός Για το Σοσιαλιστικό Κράτος")
http://www.blogger.com/comment.g?blogID=348030288371213141&postID=5252869669650627904
είχα γράψει το εξής σχόλιο:


"Ο/Η Ο ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟΣ είπε...
Σε ευχαριστώ πολύ Βασίλη. Θέλω να κάνω κι άλλες παρόμοιες συνεντεύξεις και θα προσπαθήσω να κάνω και με ανθρώπους εντελώς άσχετους ιδεολογικά με μένα. Οι συζητήσεις με αντίθετους των πιστεύων μου ανθρώπους με ενδιαφέρουν πάρα πολύ.
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια".

Έχω σκεφτεί ήδη δύο πρόσωπα χωρίς να έχω κάνει ακόμα καμία κρούση προς αυτά, γιατί θέλει μεγάλη προετοιμασία (όπως και όλες οι μέχρι τώρα συζητήσεις βέβαια), αλλά ίσως ακόμα μεγαλύτερη.
Γιατί εδώ που τα λέμε, άλλο είναι να μιλάς με κάποιον που οι ιδέες σου ταυτίζονται ή τουλάχιστον ομοιάζουν κι άλλο να συζητάς με έναν ιδεολογικό αντίπαλο.
Όσο ενδιαφέρον έχει, άλλο τόσο δύσκολο φαντάζει, τουλάχιστον σε εμένα.
Θα ήθελα τη γνώμη σας για αυτό πού σκέφτομαι και δεν έχω ακόμα αποφασίσει να κάνω, ελεύθερα, χωρίς καμία αυτολογοκρισία και βέβαια αν τελικά κάνω κάτι τέτοιο η βοήθειά σας θα είναι απαραίτητη.

Ευχαριστώ

Ο Ελευθεριακός


(18/5/2013) YΓ 


Κάποιες απαραίτητες διευκρινήσεις στο παρακάτω απόσπασμα της χθεσινής ανάρτησης κι όχι μόνο

«Όταν άρχισα να κάνω αυτές τις ερασιτεχνικές- αφού δεν είμαι δημοσιογράφος- "Συνεντεύξεις"/Συζητήσεις με ανθρώπους που με ενδιαφέρει είτε το έργο τους είτε οι απόψεις τους, είχα πάντα στο νου μου ότι προσωπικά θα με ενδιέφερε να κάνω αντίστοιχες Συζητήσεις και με ανθρώπους του αντίθετου ιδεολογικού χώρου 
(Δηλ του Ακροδεξιού/Φασιστικού/Εθνικοσοσιαλιστικού), όχι με σκοπό να προσπαθήσω να τους "κολλήσω στον τοίχο", (άλλωστε αυτό το έχουν αναλάβει εργολαβικά και καθημερινά οι πολιτικάντηδες και οι δημοσιογράφοι όλου του πολιτικού φάσματος στα τηλεοπτικά παράθυρα και το εξασκούν μεταξύ τους με μεγάλη επιτυχία), ούτε βέβαια με σκοπό να προωθήσω την ιδεολογία και τις απόψεις τους, οι οποίες είναι γνωστές και μη εξαιρετέες».

1) Θέλω να διευκρινίσω το εξής: το «κόλλημα στον τοίχο» δεν αφορά τη συμπεριφορά των δημοσιογράφων απέναντι στους φασίστες της Χ.Α., αλλά τον τρόπο που έχουν επιλέξει να "παίζουν" οι τηλεοπτικοί δημοσιογράφοι με τους πολιτικούς, δηλαδή "ατάκα στην ατάκα και προσπαθώ να σε κολλήσω στον τοίχο", ευγενές σπορ της τηλεοπτικής δημοκρατίας και των επαγγελματιών δημοσιογράφων και πολιτικών. Καμία σχέση με τον τρόπο αντιμετώπισης τχν ΧΑαυγιτών από τους δημοσιογράφους.

2) Οι άνθρωποι που έχω σκεφτεί δεν ανήκουν στη Χ.Α., διότι η Χ.Α. δεν έχει ιδεολογικό ενδιαφέρον, αφού δεν δέχεται εντέχνως το ναζιστικό παρελθόν της, οπότε μια συζήτηση με κάποιον από αυτούς δε θα είχε κανένα ενδιαφέρον, αφού έχουν ενταχθεί πλήρως στο κοινοβουλευτικό παιχνίδι και μέσω αυτού προσπαθούν να διαχύσουν τον εσμό τον ιδεών τους, αλλά με προκάλυψη την ψεύτικη δημοκρατία (αυτοί ξέρουν την αληθινή) και τον πολιτικαντισμό αυτών και όλων των υπολοίπων.
Μιλάω για πρόσωπα που παραδέχονται τις ιδέες τους και δεν παριστάνουν (στο μέτρο του δυνατού) τους υποστηρικτές του όποιας μορφής δημοκρατικού πολιτεύματος.
Συνεπώς, αυτοί δεν είναι τόσο νομιμοποιημένοι, ειδικά ο ένας εξ αυτών.  

8 σχόλια:

  1. Είναι αναλόγως με το τι θες να πετύχεις με τη συνέντευξη-συζήτηση. Αν θες να δώσεις στο κίνημα τροφή για σκέψη τότε ίσως αξίζει να το κάνεις. Αν θες να συζητήσεις για να συζητήσεις και να το δούνε κι άλλοι, εγώ δεν βλέπω το λόγο. Αν θες μια ιδεολογική διαπάλη μέσα από την κάμερα, πάλι δεν βλέπω το λόγο. Συζήτηση με τον απέναντι μπορείς να κάνεις και χωρίς κάμερες. Αυτά από μένα που δεν με ψήνει γενικά η φάση "συνέντευξη" αν και πήρα ορισμένα πράγματα από αυτές που έχεις κάνει.
    Συντροφικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σε ευχαριστώ πολύ για την παράθεση της άποψής σου σύντροφε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. καλημερα,

    εχει παρα πολυ ενδιαφερον αυτο που λες. Εγω θα το εβλεπα με πολυ μεγαλο ενδιαφερον . Ενα προσωπο ισως που θα ειχε ενα ενδιαφερον να γινει συνεντευξη θα ηταν ο Κρανιδιωτης Φαηλος.(ειναι ενας ανθρωπος που εχει πιστευω και τα υποστηριζει, ασχετως την γνωμη που εχω προσωπικα για αυτα). Σιγουρα δεν ειναι ακριβως αυτο που ψαχνεις αλλα θεωρω πολυ κοντα. Το βλεπω λαθος ?

    χαιρετω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γεια σου,
    συμφωνώ ότι δεν έχει νόημα να συζητήσεις με χρυσαυγίτη, γιατί ο τελευταίος δεν είναι ιδεολογικός αντίπαλος αλλά κοινός εγκληματίας. Κατά τα άλλα, πάντα υποστήριζα και θα υποστηρίζω "όχι φασισμό στο φασίστα", οπότε κάθε διάλογος -εφόσον είναι τέτοιος- έχει νόημα.
    Ωστόσο εγώ θα ήθελα να προτείνω μια συζήτηση με κάποιον υποστηρικτή του νεοφιλελευθερισμού. Μια τέτοια συζήτηση κατά τη γνώμη μου έχει πολύ περισσότερο νόημα για το πολιτικό πλαίσιο του αναρχισμού.
    Για παράδειγμα κάτι που χρόνια με απασχολεί είναι το ζήτημα του αντικρατισμού που χαρακτηρίζει και τους δύο χώρους. Αν κάτι είναι ξεκάθαρο όλη την τελευταία περίοδο στην Ελλάδα, είναι η αποδόμηση του κράτους με κάθε δυνατό τρόπο, φυσικά με στόχο τη συρρίκνωση δικαιωμάτων κτλ. Είναι ίσως προφανές ότι ο νεοφιλελεύθερος εναντιώνεται στο νόμο κι όχι στην εξουσία, ενώ ο αναρχισμός κατά την γνώμη μου το αντίθετο. Το ζήτημα όμως είναι πως στην πράξη, αποσταθεροποιητικές πρακτικές από τον αναρχικό χώρο στην ουσία διευκολύνουν την εισβολή του νεοφιλελευθερισμού. Αυτό είναι κάτι που η εξουσία το γνωρίζει καλά και το εκμεταλλεύεται. Είναι λοιπόν πιστεύω αναγκαία μια μεγαλύτερη εμβάθυνση στο ζήτημα του αντικρατισμού από τη μεριά του αναρχικού χώρου, και μια ιδεολογική αντιπαράθεση με έναν νεοφιλελεύθερο θα φώτιζε τέτοιες πτυχές. Έχω πολλά να πω για το θέμα αλλά ας μην σε κουράσω άλλο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. not_me ο΄χι, δε το βλέπεις εντελώς λάθος κι εχεις δίκιο για τον Κρανιδιώτη, απλά δεν έχω στο νού μου αυτή τη στιγμή να ασχοληθώ με "κοινοβουλευτικά" πρόσωπα. Και ο Κρανιδιώτης έχει γίνει κι αυτός πλέον ψιλο-πολιτικάντης καθότι ο σαμαράς είναι πλέον πρωθυπουργός και δεν τον "παίρνει" για πολλά. Κατάλαβες πως το εννοώ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος η ιδέα σου είναι πολύ καλή, αλλά πρέπει να βρεθεί χρόνος και να έχω και βοήθεια.
    Και επειδή δε με κουράζεις καθόλου, γράψε σχόλιο με ό,τι θες πάνω στο θέμα ή στείλε μου mail.
    Θα αναμένω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ναι καταλαβαινω... και εχεις ενα δικιο αν και με τον συγκεκριμενο τυπο (εχω την αισθηση πως) ειναι αυτο που λενε θελει η π.... να κρυφτει και η χαρα δεν την αφηνει σχετικα με τα πιστευω του !!

    καλο βραδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πολύ ενδιαφέρον αλλά και πολύ δύσκολο το εγχείρημα. Σωστά αφήνεις εκτός τους Χρυσαυγίτες για όλους τους λόγους που είπες και εσύ αλλά και οι υπόλοιποι. Αν αφήσουμε εκτός και τους πολιτικούς/βουλευτές κτλ. το μυαλό που πηγαίνει μόνο σε ένα άτομο : Κωνσταντίνος Πλεύρης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή