Kαταλαβαίνω, έχει "μουντιάλ" εφέτος, την παγκόσμια γιορτή ποδοσφαίρου, μια από τις εκφάνσεις της ανθρώπινης θεαματικής παγκοσμιότητας.
Όχι την μοναδική αλλά σίγουρα θεωρούμενη από τις πλέον εντυπωσιακές μέσα στην κοινωνία του θεάματος, που μάς έλαχε να διάγουμε τον ά-χαρο βίο μας, αν βέβαια εξαιρέσει κανείς τις ζωντανές ή ακόμα και μαγνητοσκοπημένες φάσεις από πρόσφατες - ή όχι και τόσο- πολεμικές συρράξεις ανά τον κόσμο.
Κι εσύ θες να ασχοληθείς με όλο αυτό, θες να νιώσεις τον παλμό έστω και μέσα από τον τηλεοπτικό δέκτη, θέλεις να νιώσεις... παγκόσμιος.
Έλληνας μεν, παγκόσμιος δε.
Ξέρω, ξέρω ότι αν μπορούσες, θα ήσουν εκεί. Το ξέρω. Αλλά... ας όψεται η πουτάνα η οικονομική κρίση, το μακρινό της απόστασης, το αφεντικό που θα φωνάζει, αν και θα μπορέσει να σε νιώσει, αλλά είναι αφεντικό και πρέπει να φωνάζει ακόμα κι όταν υποτίθεται ότι σε καταλαβαίνει.
Τα τελευταία χρόνια σε έχω δει να ασχολείσαι με οποιοδήποτε "αθλητικό" γεγονός έχει παγκόσμιες διαστάσεις, ακόμα κι αν είναι γκολφ, ακόμα κι αν πρόκειται για δύο τύπους, που πετάνε ένα στυλό στον αέρα και το γραπώνουν στην πτώση του με το στόμα τους, το ξαναπετάνε και πάλι από την αρχή.
Ξέρω... θες να δεις αγώνες, πρόσωπα, τακτικές, να χαρείς, να κρίνεις παίκτες και προπονητές, να κοζάρεις και κανά βραζιλιάνικο κώλο ρε αδερφέ.
Είναι η χώρα του χορού, του σπουδαίου καρναβαλιού, είχες κι έχεις όνειρο ζωής να βρεθείς σε ένα από αυτά. Θα δείξει... μην απογοητεύεσαι.
Στα εν οίκω τώρα.
Ευκαιρία να ξαναδείς φίλους, που ίσως έχεις να δεις καιρό, να μαζευτείτε σε σπίτια και καφετέριες, να παραγγείλετε πίτσες και σουβλάκια, να πιείτε κανά ουϊσκάκι, αντροπαρέα κυρίως γαρ.
Πιθανόν να ξαναπροσπαθήσεις για μια ακόμη φορά να εξηγήσεις στη σύντροφό σου τα καλά του αθλητισμού και δη του ποδοσφαίρου ενώ ήδη η κοιλιά σου θα ξεχύνεται έξω από την μπλούζα κι αυτό μάλλον θα καθιστά αναξιόπιστα στα μάτια της τα λεγόμενά σου, αλλά δεν τρέχει και κάτι... ο (υπερ)θεαματικός αθλητισμός είναι... θέαμα, κέρδος και θέαμα, κέρδος δια μέσω του θεάματος και ως γνωστόν, (υπερ)θέαμα και κέρδος συνήθως ταυτίζονται.
Άλλωστε οι άθλοι ανήκουν στον μυθικό ήρωα Ηρακλή, εμείς μόνο για να τους ακούμε και να πλάθουμε θεάματα στο νου μας είμαστε. Αυτό μπορούμε, αυτό κάνουμε.
Μια παρένθεση
(Ναι, δε λέω, και στην παγκόσμια μουσική σκηνή- με την οποία τυχαίνει να ασχολούμαι πολλά χρόνια ως ακροατής- συμβαίνουν αυτά. Ουδείς χώρος άγιος και επιπλέον καμία προσπάθεια αγιοποίησης από πλευράς μου ούτε του Μουσικού ούτε οποιουδήποτε άλλου τέτοιου.
Ένα ίσως ατυχές παράδειγμα: Άλλο να δεις τους Pink Floyd κι άλλο τους Dead Moon- αν υπήρχαν ακόμα.
Κι οι δύο προσφέρουν θέαμα, μόνο που διαφέρει το ένα με το άλλο και για αυτό - εκτός της εγνωσμένης μουσικής αξίας και των δύο γκρουπ στο είδος τους- το συναυλιακό εισιτήριο των πρώτων στοιχίζει πολύ περισσότερο από εκείνο των δεύτερων. Εξαιρουμένου του προσωπικού γούστου (που αποτελεί θέμα συζήτησης βέβαια το πώς διαμορφώνεται), το γιατί και το πώς μπορεί οι μεν πρώτοι να σου αρέσουν περισσότερο από τους δεύτερους, μπορεί να μας το "πει" η περίπτωση του Bob Dylan και του Phil Ochs.
Η Μουσική Βιομηχανία μπορεί να κάνει θαύματα).
Εσύ όμως ασχολείσαι διάολε με τον ποδοσφαιρικό αθλητισμό κι είναι τόσο πολύ μέσα στο αίμα σου και το μυαλό σου, που παρακολουθείς και οτιδήποτε τον αφορά: παίζεις "στοίχημα", "κίνο" κι άλλα τζογαδόρικα παιχνίδια πάνω σε στημένα- όπως εσύ λες- ποδοσφαιρικά ματς (γιατί ως γνωστόν, θέαμα και κέρδος συνήθως ταυτίζονται) και παρακολουθείς πρωταθλήματα άλλων χωρών, γιατί το εντόπιο και δε σου φτάνει και δε σου κάνει, δεν είναι σαν των ξένων.
Όταν βέβαια παίζει η εθνική, τα ξεχνάς όλα, ξαναβγαίνουν στην επιφάνεια τα εθνικά σου αντανακλαστικά, που τα τελευταία χρόνια σε έχουν πείσει ότι τα έχει καταπατήσει η Μέρκελ μαζί με τους γερμανικούς δορυφόρους, αλλά, εντελώς ξαφνικά μπροστά στην φανέλα του Έθνους, όλοι είμαστε το ίδιο, ισότιμοι, ιδίων ευκαιριών άνθρωποι, αφού είναι τοις πάσι γνωστό ότι "αφεντικά και δούλοι σκατά γινήκαμε ούλοι".
Ευκαιρία λοιπόν να αποδείξεις τί Έθνος "είμαστε", γιατί όταν εμείς είχαμε χοληστερίνη, οι άλλοι ήταν ακόμα ανεβασμένοι στα δέντρα κι έψαχναν απεγνωσμένα να φάνε τους καρπούς τους μήπως και αποκτήσουν την πολυπόθητη χοληστερίνη προκειμένου να μάς μοιάσουν.
Σε ακούω ήδη, καλοκαιράκι γαρ, εκεί στο μπαλκόνι, να φωνάζεις και να χειροκροτάς τις επιδέξιες κινήσεις, τακουνάκια, τάκλιν, τρίπλες αστέρων της στρογγυλής θεάς.
Και οι ντελιβεράδες πάνω-κάτω σαν τα ηλεκτρόνια, με αστρικές ταχύτητες, να μάς προλάβουν όλους, να φάμε, να δούμε, να ονειρευτούμε με βαρύ στομάχι φάσεις, να τις ξανασκεφτούμε το επόμενο πρωί, να τις συζητήσουμε στη δουλειά ή στο διαδίκτυο.
Κι εκείνοι, εκεί, να προσπερνούν, να περνάνε τα στοπ, να γράφουν στα αρχίδια τους τα απαγορευτικά.
Γιατί το θέαμα θέλει και γεμάτο στομάχι, μπύρες κ.τ.λ. και τα θέλει τώρα, γρήγορα, άμεσα.
Ξέρω, εσύ δεν είσαι από εκείνους τους μίζερους, που σε όλα βρίσκουν κάτι να πουν, να κατηγορήσουν και να μιζεριάσουν.
Δεν είσαι σαν αυτούς, που στις πορνοταινίες βρίσκουν εκμετάλλευση του γυναικείου σώματος, στις βρώμικες παραλίες οικολογική καταστροφή και στον Χατζηνικολάου επιτηδευμένη αντικειμενικότητα.
Εσύ, δεν ασχολείσαι με τέτοια.
Όμως υπάρχουν κι αυτοί που ασχολούνται με τα προηγούμενα κι όχι μόνο.
Αλλά ακόμα κι εκείνοι βρίσκουν τον τρόπο να ιδεολογικοποιούν με θετικό πρόσημο τα γούστα και τις προθέσεις τους, να αιτιολογούν και τελικά να δικαιολογούν τα αθλητικά θεάματα και τελικά να τα αποκόπτουν από το καπιταλιστικά ιδεολογικό τους πλαίσιο.
Το ίδιο μπορεί να είχαν κάνει και στους ολυμπιακούς αγώνες του 2004, όταν εξαφανίστηκαν από τους δρόμους της Αθήνας πρεζάκια, πουτάνες, άστεγοι και λοιπά "λούμπεν" στοιχεία, ενώ εκείνοι και γνώριζαν και σκέφτηκαν "δε γαμιέται..." δηλώνοντας παράλληλα, κάποιοι από αυτούς, και εθελοντές στην προσπάθεια του Έθνους...
Φαίνεται ότι την ίδια τακτική ακολουθούν και τώρα όταν ακούν για τα επεισόδια, που για προφανείς λόγους γίνονται στην Βραζιλία.
Πάλι βρίσκουν δικαιολογίες για να στηθούν μπροστά στην τηλεόραση σκεπτόμενοι "ρε πούστη μου, μια φόρα στο τόσο είναι το μουντιάλ και δε θα το δω; Δε γαμιέται...".
Και το πρόβλημα είναι ότι "γαμιέται", από παντού γαμιέται.
Κι εγώ προσωπικά δε θα σου μιλήσω υποκριτικά, γιατί το ξέρω πώς δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα απέναντι στο καπιταλιστικό θηρίο. Επίσης, δεν πρόκειται να σου πω ότι αν δε δεις το μουντιάλ θα πέσει σύγκορμο το καπιταλιστικό δέντρο καταγής.
Γιατί κι εγώ μέσα σε αυτόν τον κόσμο ζω και δεν είμαι επαναστάτης, ούτε βέβαια ελιτιστής, που κοιτάω την κοινωνία από ψηλά με στόμφο και αηδία. Σε καταλαβαίνω, γιατί όλοι μας πέφτουμε - ακόμα κι όταν δεν το αντιλαμβανόμαστε- μέσα στην καπιταλιστική λούμπα.
Είναι έτσι δομημένες οι κοινωνίες μας και ο νους μας, που όση προσπάθεια κι αν κάνουμε σε όσους τομείς κι αν μπορούμε δεν θα καταφέρουμε να αποφύγουμε το απευκταίο: το καπιταλιστικό φαντασιακό που ρημάζει κάθε μας κίνηση με ιλιγγιώδη ταχύτητα.
Όμως, έχω την εντύπωση ότι εδώ, είναι τόσο εξόφθαλμα τα πράγματα όσο η δικαστική απόφαση για τις καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών. Ένας λαός που σέρνεται από τη φτώχεια σε μία από τις... μεγαλύτερες πλέον οικονομίες του φιλελεύθερου κόσμου και που η ανεργία χτυπάει κόκκινο, δεν είναι μια χώρα, που μπορεί να περάσει απαρατήρητη από τα μάτια μας.
Δεν έχω πάει ποτέ εκεί, το μόνο που ξέρω είναι ό,τι διαβάζω, όποτε τύχει, για αυτόν τον τόπο και ειδικά ό,τι διαβάζω τον τελευταίο καιρό λόγω της... μουντιαλικής συγκυρίας.
Σκέφτομαι... αν γινόταν εδώ αυτό το αθλητικό πάρτι, μέσα στις τωρινές συγκυρίες, όλοι αυτοί που σήμερα, αύριο και όλες τις υπόλοιπες μέρες θα παρακολουθήσουν τους αγώνες, θα έπρατταν το ίδιο;
Θα είχαν την ίδια ευκολία στο να αποκόψουν το γεγονός από την υπόλοιπη πραγματικότητα;
Θα προσπαθούσαν να το ιδεολογικοποιήσουν με θετικό πρόσημο ή να το απο-ιδεολογικοποιήσουν;
Δεν ξέρω την απάντηση κι ούτε ξέρω αν έχω δίκιο ή άδικο, αλλά μου ήρθε στο μυαλό το "Ratamahatta" των Μέγιστων Sepultura.
Αυτοί σίγουρα τα γράφουν πολύ καλύτερα από εμένα.
Ratamahatta
BIBOCA DIVE
GARAGEM GARAGE
FAVELA SLUMS
FUBANGA HOODLUM
MALOCA SHANTY
BOCADA GHETTO
MALOCA SHANTY
BOCADA GHETTO
FUBANGA HOODLUM
FAVELA SLUMS
GARAGEM GARAGE
BIBOCA DIVE
PORRA!!! FUCK!!!
ZE DO CAIXAO COFFIN JOE (Brasilian cult horror movie director)
ZUMBI (famous afro-slave in Brasil)
LAMPIAO (gang leader from nothern Brasil)
Όχι την μοναδική αλλά σίγουρα θεωρούμενη από τις πλέον εντυπωσιακές μέσα στην κοινωνία του θεάματος, που μάς έλαχε να διάγουμε τον ά-χαρο βίο μας, αν βέβαια εξαιρέσει κανείς τις ζωντανές ή ακόμα και μαγνητοσκοπημένες φάσεις από πρόσφατες - ή όχι και τόσο- πολεμικές συρράξεις ανά τον κόσμο.
Κι εσύ θες να ασχοληθείς με όλο αυτό, θες να νιώσεις τον παλμό έστω και μέσα από τον τηλεοπτικό δέκτη, θέλεις να νιώσεις... παγκόσμιος.
Έλληνας μεν, παγκόσμιος δε.
Ξέρω, ξέρω ότι αν μπορούσες, θα ήσουν εκεί. Το ξέρω. Αλλά... ας όψεται η πουτάνα η οικονομική κρίση, το μακρινό της απόστασης, το αφεντικό που θα φωνάζει, αν και θα μπορέσει να σε νιώσει, αλλά είναι αφεντικό και πρέπει να φωνάζει ακόμα κι όταν υποτίθεται ότι σε καταλαβαίνει.
Τα τελευταία χρόνια σε έχω δει να ασχολείσαι με οποιοδήποτε "αθλητικό" γεγονός έχει παγκόσμιες διαστάσεις, ακόμα κι αν είναι γκολφ, ακόμα κι αν πρόκειται για δύο τύπους, που πετάνε ένα στυλό στον αέρα και το γραπώνουν στην πτώση του με το στόμα τους, το ξαναπετάνε και πάλι από την αρχή.
Ξέρω... θες να δεις αγώνες, πρόσωπα, τακτικές, να χαρείς, να κρίνεις παίκτες και προπονητές, να κοζάρεις και κανά βραζιλιάνικο κώλο ρε αδερφέ.
Είναι η χώρα του χορού, του σπουδαίου καρναβαλιού, είχες κι έχεις όνειρο ζωής να βρεθείς σε ένα από αυτά. Θα δείξει... μην απογοητεύεσαι.
Στα εν οίκω τώρα.
Ευκαιρία να ξαναδείς φίλους, που ίσως έχεις να δεις καιρό, να μαζευτείτε σε σπίτια και καφετέριες, να παραγγείλετε πίτσες και σουβλάκια, να πιείτε κανά ουϊσκάκι, αντροπαρέα κυρίως γαρ.
Πιθανόν να ξαναπροσπαθήσεις για μια ακόμη φορά να εξηγήσεις στη σύντροφό σου τα καλά του αθλητισμού και δη του ποδοσφαίρου ενώ ήδη η κοιλιά σου θα ξεχύνεται έξω από την μπλούζα κι αυτό μάλλον θα καθιστά αναξιόπιστα στα μάτια της τα λεγόμενά σου, αλλά δεν τρέχει και κάτι... ο (υπερ)θεαματικός αθλητισμός είναι... θέαμα, κέρδος και θέαμα, κέρδος δια μέσω του θεάματος και ως γνωστόν, (υπερ)θέαμα και κέρδος συνήθως ταυτίζονται.
Άλλωστε οι άθλοι ανήκουν στον μυθικό ήρωα Ηρακλή, εμείς μόνο για να τους ακούμε και να πλάθουμε θεάματα στο νου μας είμαστε. Αυτό μπορούμε, αυτό κάνουμε.
Μια παρένθεση
(Ναι, δε λέω, και στην παγκόσμια μουσική σκηνή- με την οποία τυχαίνει να ασχολούμαι πολλά χρόνια ως ακροατής- συμβαίνουν αυτά. Ουδείς χώρος άγιος και επιπλέον καμία προσπάθεια αγιοποίησης από πλευράς μου ούτε του Μουσικού ούτε οποιουδήποτε άλλου τέτοιου.
Ένα ίσως ατυχές παράδειγμα: Άλλο να δεις τους Pink Floyd κι άλλο τους Dead Moon- αν υπήρχαν ακόμα.
Κι οι δύο προσφέρουν θέαμα, μόνο που διαφέρει το ένα με το άλλο και για αυτό - εκτός της εγνωσμένης μουσικής αξίας και των δύο γκρουπ στο είδος τους- το συναυλιακό εισιτήριο των πρώτων στοιχίζει πολύ περισσότερο από εκείνο των δεύτερων. Εξαιρουμένου του προσωπικού γούστου (που αποτελεί θέμα συζήτησης βέβαια το πώς διαμορφώνεται), το γιατί και το πώς μπορεί οι μεν πρώτοι να σου αρέσουν περισσότερο από τους δεύτερους, μπορεί να μας το "πει" η περίπτωση του Bob Dylan και του Phil Ochs.
Η Μουσική Βιομηχανία μπορεί να κάνει θαύματα).
Εσύ όμως ασχολείσαι διάολε με τον ποδοσφαιρικό αθλητισμό κι είναι τόσο πολύ μέσα στο αίμα σου και το μυαλό σου, που παρακολουθείς και οτιδήποτε τον αφορά: παίζεις "στοίχημα", "κίνο" κι άλλα τζογαδόρικα παιχνίδια πάνω σε στημένα- όπως εσύ λες- ποδοσφαιρικά ματς (γιατί ως γνωστόν, θέαμα και κέρδος συνήθως ταυτίζονται) και παρακολουθείς πρωταθλήματα άλλων χωρών, γιατί το εντόπιο και δε σου φτάνει και δε σου κάνει, δεν είναι σαν των ξένων.
Όταν βέβαια παίζει η εθνική, τα ξεχνάς όλα, ξαναβγαίνουν στην επιφάνεια τα εθνικά σου αντανακλαστικά, που τα τελευταία χρόνια σε έχουν πείσει ότι τα έχει καταπατήσει η Μέρκελ μαζί με τους γερμανικούς δορυφόρους, αλλά, εντελώς ξαφνικά μπροστά στην φανέλα του Έθνους, όλοι είμαστε το ίδιο, ισότιμοι, ιδίων ευκαιριών άνθρωποι, αφού είναι τοις πάσι γνωστό ότι "αφεντικά και δούλοι σκατά γινήκαμε ούλοι".
Ευκαιρία λοιπόν να αποδείξεις τί Έθνος "είμαστε", γιατί όταν εμείς είχαμε χοληστερίνη, οι άλλοι ήταν ακόμα ανεβασμένοι στα δέντρα κι έψαχναν απεγνωσμένα να φάνε τους καρπούς τους μήπως και αποκτήσουν την πολυπόθητη χοληστερίνη προκειμένου να μάς μοιάσουν.
Σε ακούω ήδη, καλοκαιράκι γαρ, εκεί στο μπαλκόνι, να φωνάζεις και να χειροκροτάς τις επιδέξιες κινήσεις, τακουνάκια, τάκλιν, τρίπλες αστέρων της στρογγυλής θεάς.
Και οι ντελιβεράδες πάνω-κάτω σαν τα ηλεκτρόνια, με αστρικές ταχύτητες, να μάς προλάβουν όλους, να φάμε, να δούμε, να ονειρευτούμε με βαρύ στομάχι φάσεις, να τις ξανασκεφτούμε το επόμενο πρωί, να τις συζητήσουμε στη δουλειά ή στο διαδίκτυο.
Κι εκείνοι, εκεί, να προσπερνούν, να περνάνε τα στοπ, να γράφουν στα αρχίδια τους τα απαγορευτικά.
Γιατί το θέαμα θέλει και γεμάτο στομάχι, μπύρες κ.τ.λ. και τα θέλει τώρα, γρήγορα, άμεσα.
Ξέρω, εσύ δεν είσαι από εκείνους τους μίζερους, που σε όλα βρίσκουν κάτι να πουν, να κατηγορήσουν και να μιζεριάσουν.
Δεν είσαι σαν αυτούς, που στις πορνοταινίες βρίσκουν εκμετάλλευση του γυναικείου σώματος, στις βρώμικες παραλίες οικολογική καταστροφή και στον Χατζηνικολάου επιτηδευμένη αντικειμενικότητα.
Εσύ, δεν ασχολείσαι με τέτοια.
Όμως υπάρχουν κι αυτοί που ασχολούνται με τα προηγούμενα κι όχι μόνο.
Αλλά ακόμα κι εκείνοι βρίσκουν τον τρόπο να ιδεολογικοποιούν με θετικό πρόσημο τα γούστα και τις προθέσεις τους, να αιτιολογούν και τελικά να δικαιολογούν τα αθλητικά θεάματα και τελικά να τα αποκόπτουν από το καπιταλιστικά ιδεολογικό τους πλαίσιο.
Το ίδιο μπορεί να είχαν κάνει και στους ολυμπιακούς αγώνες του 2004, όταν εξαφανίστηκαν από τους δρόμους της Αθήνας πρεζάκια, πουτάνες, άστεγοι και λοιπά "λούμπεν" στοιχεία, ενώ εκείνοι και γνώριζαν και σκέφτηκαν "δε γαμιέται..." δηλώνοντας παράλληλα, κάποιοι από αυτούς, και εθελοντές στην προσπάθεια του Έθνους...
Φαίνεται ότι την ίδια τακτική ακολουθούν και τώρα όταν ακούν για τα επεισόδια, που για προφανείς λόγους γίνονται στην Βραζιλία.
Πάλι βρίσκουν δικαιολογίες για να στηθούν μπροστά στην τηλεόραση σκεπτόμενοι "ρε πούστη μου, μια φόρα στο τόσο είναι το μουντιάλ και δε θα το δω; Δε γαμιέται...".
Και το πρόβλημα είναι ότι "γαμιέται", από παντού γαμιέται.
Κι εγώ προσωπικά δε θα σου μιλήσω υποκριτικά, γιατί το ξέρω πώς δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα απέναντι στο καπιταλιστικό θηρίο. Επίσης, δεν πρόκειται να σου πω ότι αν δε δεις το μουντιάλ θα πέσει σύγκορμο το καπιταλιστικό δέντρο καταγής.
Γιατί κι εγώ μέσα σε αυτόν τον κόσμο ζω και δεν είμαι επαναστάτης, ούτε βέβαια ελιτιστής, που κοιτάω την κοινωνία από ψηλά με στόμφο και αηδία. Σε καταλαβαίνω, γιατί όλοι μας πέφτουμε - ακόμα κι όταν δεν το αντιλαμβανόμαστε- μέσα στην καπιταλιστική λούμπα.
Είναι έτσι δομημένες οι κοινωνίες μας και ο νους μας, που όση προσπάθεια κι αν κάνουμε σε όσους τομείς κι αν μπορούμε δεν θα καταφέρουμε να αποφύγουμε το απευκταίο: το καπιταλιστικό φαντασιακό που ρημάζει κάθε μας κίνηση με ιλιγγιώδη ταχύτητα.
Όμως, έχω την εντύπωση ότι εδώ, είναι τόσο εξόφθαλμα τα πράγματα όσο η δικαστική απόφαση για τις καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών. Ένας λαός που σέρνεται από τη φτώχεια σε μία από τις... μεγαλύτερες πλέον οικονομίες του φιλελεύθερου κόσμου και που η ανεργία χτυπάει κόκκινο, δεν είναι μια χώρα, που μπορεί να περάσει απαρατήρητη από τα μάτια μας.
Δεν έχω πάει ποτέ εκεί, το μόνο που ξέρω είναι ό,τι διαβάζω, όποτε τύχει, για αυτόν τον τόπο και ειδικά ό,τι διαβάζω τον τελευταίο καιρό λόγω της... μουντιαλικής συγκυρίας.
Σκέφτομαι... αν γινόταν εδώ αυτό το αθλητικό πάρτι, μέσα στις τωρινές συγκυρίες, όλοι αυτοί που σήμερα, αύριο και όλες τις υπόλοιπες μέρες θα παρακολουθήσουν τους αγώνες, θα έπρατταν το ίδιο;
Θα είχαν την ίδια ευκολία στο να αποκόψουν το γεγονός από την υπόλοιπη πραγματικότητα;
Θα προσπαθούσαν να το ιδεολογικοποιήσουν με θετικό πρόσημο ή να το απο-ιδεολογικοποιήσουν;
Δεν ξέρω την απάντηση κι ούτε ξέρω αν έχω δίκιο ή άδικο, αλλά μου ήρθε στο μυαλό το "Ratamahatta" των Μέγιστων Sepultura.
Αυτοί σίγουρα τα γράφουν πολύ καλύτερα από εμένα.
Ratamahatta
BIBOCA DIVE
GARAGEM GARAGE
FAVELA SLUMS
FUBANGA HOODLUM
MALOCA SHANTY
BOCADA GHETTO
MALOCA SHANTY
BOCADA GHETTO
FUBANGA HOODLUM
FAVELA SLUMS
GARAGEM GARAGE
BIBOCA DIVE
PORRA!!! FUCK!!!
ZE DO CAIXAO COFFIN JOE (Brasilian cult horror movie director)
ZUMBI (famous afro-slave in Brasil)
LAMPIAO (gang leader from nothern Brasil)
Ελευθεριακέ γειά χαρά,
ΑπάντησηΔιαγραφήσυμφωνώ με όσα λες και πιστεύω πως όποιοι άνθρωποι είναι σκεπτόμενοι και έχουν κοινωνικούς προβληματισμούς θα έπρεπε να κλείσουν τις τηλεοράσεις τους, στο μουντιάλ και σε ότιδήποτε άλλο θεωρούν καταβάθος ανήθικο.
Οι καθημερινές μας πράξεις δεν είναι καθόλου αθώες αλλά κάθε άλλο έχουν μεγάλη βαρύτητα. Τους δίνουμε λόγω ύπαρξης όταν αγοράζουμε τις πρόσκαιρες και επιφανειακές απολαύσεις που μας πουλάνε, γιατί αυτό που δίνουμε στο τέλος είναι η ελευθερία μας και όχι χρήματα.
από την άλλη όμως θα διαφωνήσω με τη σύγκριση που κάνεις μεταξύ των pink floyd και των dead moon
χωρίς να γνωρίζω καθόλου τους δεύτερους θα ήθελα να κάνω την εξής παρατήρηση/ερώτηση: Μπορούμε να χαρακτηρίζουμε κάποιον ως αντισυστημικό και εκτός κυκλώματος επειδή απλά είναι εκτός κυκλώματος; Θέλω να πώ ότι οι pink floyd είχαν τεράστια αποδοχή από τον κόσμο και φυσικό ήταν το σύστημα να προσπαθήσει να εκμεταλευτεί αυτή τους την επιτυχία. Οι dead moon είχαν την ίδια αποδοχή και την κλώτσησαν;
μαγκιά είναι να έχεις το μέλι στο δάχτυλο και να μην το τρως. Αν δεν το χεις δεν μπορείς να χαρακτηριστείς ως εγκρατής.
Εμένα πχ μου αρκεί ότι οι pink floyd είχαν προβληματιστεί με την εμπορευματοποίησή τους. Το have a cigar είναι ένα τραγούδι που γράφουν για τον προβληματισμό τους αυτό. Σου προτείνω να το ακούσεις δες και στίχους.
Δεν σου λέω ότι δεν υπηρέτησαν το χρήμα. Αλλά ποιός είχε την εξουσία και δεν διεφθάρει;
συγχαρητήρια για την προσπάθεια σου
καλημερα, δε διαφωνώ σε αυτο που λες, σχηματικά εντελώς έθεσα το δίπολο pink floyd-dead moon ώστε να εκθέσω τον προβληματισμό μου. Ε'ίμαι θαυμαστής των pink floyd, όλων των περιόδων τους. Θα μπορούσα να θ'έσω ένα παράδειγμα από την ελληνική rock σκηνή για να υποστηρίξω την άποψή μου αυτή ή πχ την πορεία των spandau ballet των δύο πρώτων δίσκων και των μετέπειτα δίσκων τους. Ήταν λοιπόν εντελώς σχηματικό, μόνο και μόνο για να ενδείξω την απόσταση μεταξύ τους.
ΑπάντησηΔιαγραφή