Ο Αμβρόσιος μίλησε (για την ακρίβεια... έγραψε) κι όταν μιλάει ένας ιεράρχης (sic ποιμήν) του μεγέθους του, το κοπάδι (sic ποίμνιο) πρέπει να σιωπά και να σκέφτεται σοβαρά τα γραφόμενά του πατρός του, αν όχι να τα κάνει άμεσα πράξη.
Γιατί, αν κάθε ελληνοορθόδοξος (ή όποιος άλλος, όποιου δόγματος και θρησκείας) ιερέας είναι εκπρόσωπος και αντιπρόσωπος του θεού του επί της γης και κάνουμε μια απλή αναλογία, αμέσως αποδεικνύεται τί μπορεί να είναι και τί μπορεί να καταφέρει ένας επίσκοπος του πνευματικού επιπέδου του εν λόγω ιεράρχη.
Και τί έγραψε με αφορμή το θάνατο του ηθοποιού Μηνά Χατζησάββα στο προσωπικό του ιστολόγιο (http://mkka.blogspot.gr/2015/12/blog-post_9.html ) αυτός ο πεφωτισμένος εκ Θεού ιεράρχης;
"Σας συμβουλεύω: Μη τους πλησιάζετε! Μη τους ακούτε! Μη τους εμπιστεύεσθε! Είναι οι κολασμένοι της Κοινωνίας! Δικαίωμά τους, βέβαια, είναι κρυφά -ιδιωτικά- να ζούν όπως θέλουν! Αλλά κάποιοι ξεφτυλισμένοι δεν μπορούν να υπερασπίζωνται δημοσίως τα πάθη της ψυχής των! Την Ελλάδα μας διοικούν σήμερα πια άθεοι άνθρωποι! Σας υπενθυμίζω, λοιπόν, τα λόγια του Λεχ Βαλέσα της Πολωνίας:
«άνθρωπος χωρίς Θεό είναι επικίνδυνος!»
Ε, λοιπόν, αυτούς τους ξεφτυλισμένους, φτύστε τους! Αποδοκιμάστε τους! Μαυρίστε τους! Δεν είναι άνθρωποι! Είναι εκτρώματα της φύσεως! Ψυχικά και πνευματικά πάσχουν! Είναι άτομα με νοητική διαταραχή! Δυστυχώς, αυτοί είναι τρις-χει-ρότεροι και πολύ πιό επικίνδυνοι από κάποιους, που ζούν στα τρελλοκομεία! Μή διστάζετε, λοιπόν! Όταν καί όπου τους συναντάτε, φτύστε τους! Μη τους αφήνετε να σηκώνουν κεφάλι! Είναι επικίνδυνοι! Η Εκκλησία μας προσεύχεται γι' αυτούς ως εξής: «Εκλείποιεν αμαρτωλοί από της γης και άνομοι, ώστε μη υπάρχειν αυτούς» (Ψαλμός 103). Δηλ. Ας εξαφανισθούν από την γή όλοι οι αμαρτωλοί και όλοι οι άνομοι, ώστε να μην υπάρχουν! Στον αγύριστο να πάνε όλοι αυτοί οι καταραμένοι!".
Τέτοια προχριστουγεννιάτικα μηνύματα απέστειλε ως ευλογία στο χριστιανικό ποίμνιο -κι όχι μόνο- ο γνωστός καρδιακός φίλος του πραξικοπηματία Ντερτιλή και υποστηρικτής της επταετίας Αμβρόσιος.
Μέσα βέβαια από τους μύδρους που εξαπολύει εναντίον της Άννας Βαγενά, βουλευτού του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. (που δε με ενδιαφέρει καθόλου ως στέλεχος της επαγγελματικής πολιτικής τάξης) στην ουσία δείχνει με το δάχτυλο και κατακρίνει (με τη στρεψοδικία και την πονηριά που τον διακρίνει βέβαια, ισχυρίζεται ότι, δεν κρίνει πρόσωπα αλλά πράξεις) όλους εκείνους που υποστηρίζουμε τα πλήρη πολιτικά δικαιώματα των ομοφυλόφιλων συνανθρώπων μας και βέβαια και τους ίδιους τους ομοφυλόφιλους/ες.
Και όσοι από εμάς δεν πιστεύουμε σε κανέναν Θεό, και συνεπώς δεν ανήκουμε στο χριστιανικό, ελληνορθόδοξο ή όποιο άλλο ποίμνιο, καθόλου δε μάς ενδιαφέρει η θεολογική υπόσταση και αιτιολόγηση των λόγων ενός παπά.
Αυτά θα τα βρουν μεταξύ τους όσοι θεολογούν ή θεολογίζουν.
Δεν μάς ενδιαφέρει καθόλου η ηθελημένη και χρόνια αποχή (λέμε τώρα) του Αμβρόσιου από την υπέρτατη ηδονή του σεξ και τα προβλήματα (σωματικά και εγκεφαλικά), που αυτή μπορεί να του έχει δημιουργήσει.
Αυτό όμως που μάς νοιάζει στα αλήθεια είναι ότι, πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει η επίσημη εκκλησία να πολιτεύεται, να έχει άποψη για όλα (λες και τη ρωτήσαμε), και σε συζητήσεις με διάφορους να υψώνεται ένας θεολογίζων λόγος, δηλαδή ένας παράλογος λόγος (αντίφαση εν τοις όροις, το ξέρω), καταδικαστικός σε κάθε πλευρά της ζώσας, ανθρώπινης πραγματικότητας, της ίδια της ζωής, να σταματήσουμε να λέμε τα ερωτικά όργανα "αναπαραγωγικά" αλλά ηδονικά (όπως πολύ σωστά είχε επισημάνει ο Τζαίησον Ξενάκης) και εν τέλει να φωνάξουμε στα μούτρα του Αμβρόσιου και των ομοίων του τα εξής:
- Θα γαμιόμαστε όπως θέλουμε και σε όποιους συνδυασμούς γουστάρουμε.
Αν έχεις εσύ ή οι όμοιοί σου οποιοδήποτε πρόβλημα με αυτό, λύστε το με τον θεό σας ή αν δεν τα καταφέρετε, ελάτε να μάς κλάσετε τα αρχίδια,τα μουνιά κ.ο.κ.
- Τα πολιτικά δικαίωματα, ακόμα και σε ένα αστικό κράτος, αφορούν ή θα έπρεπε τουλάχιστον να αφορούν τους πάντες.
Δικαίωμα ψήφου ή όποιο άλλο πολιτικό δικαίωμα θα πρέπει να αφαιρεθεί πάραυτα από εσάς Αμβρόσιε, διότι η δική σας βασιλεία είναι των ουρανών.
Αυτήν περιμένετε, σε αυτήν ομνύετε, αυτήν θέλετε.
Μην μπλέκετε λοιπόν τα χέρια σας και τα ακρωτηριασμένα μυαλά σας στα ανθρώπινα πράγματα.
Είστε τυχεροί, που συνεχίζουμε να σάς ανεχόμαστε μέσα στις κοινωνίες μας, εσάς, τους αρνητές της Ζωής, τους εραστές του Θανάτου.
- Ζητήστε άμεσα συγχώρεση από τον θεό σας για το κακό που έχετε κάνει στα μυαλά και τα σώματα των ανθρώπων.
- Μην παριστάνετε τους αγαθούς και αθώους.
Είστε σαν όλους μας.
Το πρόβλημά σας είναι ότι δεν είστε σε θέση να το παραδεχτείτε αλλά καμώνεστε τους θεούς.
Δεν θέλω να μακρηγορήσω, δεν υπάρχει και λόγος άλλωστε.
Για αυτό Αμβρόσιε, τράβα και γαμήσου (κάποιος με περίεργα γούστα θα υπάρχει να σε ικανοποιήσει και σένα, αν δηλαδή δεν τον/την έχεις βρει ήδη, και καλά κάνεις, μη μασάς ρε) κι άσε μας κι εμάς να γαμηθούμε, να γλειφτούμε, να αλληλοβασανιστούμε, να πιούμε ο ένας τον άλλον και τούμπαλιν, σε όλους τους πιθανούς συνδυασμούς, που ο καθένας κι η καθεμιά μας γουστάρει, με όποιον και όποια θέλει και όποτε το θελήσει, επίτρεψέ μας επίσης να πεθάνουμε και να την "κάνουμε" από εδώ όπως γουστάρουμε κι όχι όπως γουστάρει το πειραγμένο σου μυαλό εσένα και των ομοίων σου.
Ευχή σου δίνω ρε: Τράβα Γαμήσου Επιτέλους, μπας και γίνεις άνθρωπος.
Yγ: Όσο για εκείνους, που δηλώνουν χριστιανοί, δύο δρόμοι υπάρχουν:
- Μελετάτε, συγκρίνετε, ερμηνεύετε και κρίνετε τους λόγους και τους στόχους των ιεραρχών σας με γνώμονα τα λόγια της θρησκείας σας και του θεού σας κι αν τα βρείτε να ταυτίζονται, συνεχίστε κι εσείς την πνευματική σας κατηφόρα, συνταυτιζόμενοι πλήρως μαζί τους.
- Μελετάτε, συγκρίνετε, ερμηνεύετε και κρίνετε τους λόγους και τους στόχους των ιεραρχών σας με γνώμονα τα λόγια της θρησκείας σας και του θεού σας κι αν τα βρείτε να μην ταυτίζονται, κάνετε τα απαραίτητα (αν μπορείτε και αν θέλετε, που δεν το νομίζω) για τη θρησκεία σας και την εκκλησία σας.
Αν ισχύει το πρώτο, είστε, κι εσείς και η θρησκεία σας, για λύπηση.
Αν ισχύει το δεύτερο, είστε σε ακόμα χειρότερη θέση.
Σε κάθε περίπτωση, εμάς- που δεν έχουμε κανέναν θεό, δεν ανήκουμε σε καμία θρησκεία και κανένα δόγμα, δεν ασχολούμαστε με καμία εκκλησία- δεν μάς ενδιαφέρουν οι θανατολάγνοι, οι πολέμιοι της Ζωής, δηλαδή εσείς.
Γιατί, αν κάθε ελληνοορθόδοξος (ή όποιος άλλος, όποιου δόγματος και θρησκείας) ιερέας είναι εκπρόσωπος και αντιπρόσωπος του θεού του επί της γης και κάνουμε μια απλή αναλογία, αμέσως αποδεικνύεται τί μπορεί να είναι και τί μπορεί να καταφέρει ένας επίσκοπος του πνευματικού επιπέδου του εν λόγω ιεράρχη.
Και τί έγραψε με αφορμή το θάνατο του ηθοποιού Μηνά Χατζησάββα στο προσωπικό του ιστολόγιο (http://mkka.blogspot.gr/2015/12/blog-post_9.html ) αυτός ο πεφωτισμένος εκ Θεού ιεράρχης;
"Σας συμβουλεύω: Μη τους πλησιάζετε! Μη τους ακούτε! Μη τους εμπιστεύεσθε! Είναι οι κολασμένοι της Κοινωνίας! Δικαίωμά τους, βέβαια, είναι κρυφά -ιδιωτικά- να ζούν όπως θέλουν! Αλλά κάποιοι ξεφτυλισμένοι δεν μπορούν να υπερασπίζωνται δημοσίως τα πάθη της ψυχής των! Την Ελλάδα μας διοικούν σήμερα πια άθεοι άνθρωποι! Σας υπενθυμίζω, λοιπόν, τα λόγια του Λεχ Βαλέσα της Πολωνίας:
«άνθρωπος χωρίς Θεό είναι επικίνδυνος!»
Ε, λοιπόν, αυτούς τους ξεφτυλισμένους, φτύστε τους! Αποδοκιμάστε τους! Μαυρίστε τους! Δεν είναι άνθρωποι! Είναι εκτρώματα της φύσεως! Ψυχικά και πνευματικά πάσχουν! Είναι άτομα με νοητική διαταραχή! Δυστυχώς, αυτοί είναι τρις-χει-ρότεροι και πολύ πιό επικίνδυνοι από κάποιους, που ζούν στα τρελλοκομεία! Μή διστάζετε, λοιπόν! Όταν καί όπου τους συναντάτε, φτύστε τους! Μη τους αφήνετε να σηκώνουν κεφάλι! Είναι επικίνδυνοι! Η Εκκλησία μας προσεύχεται γι' αυτούς ως εξής: «Εκλείποιεν αμαρτωλοί από της γης και άνομοι, ώστε μη υπάρχειν αυτούς» (Ψαλμός 103). Δηλ. Ας εξαφανισθούν από την γή όλοι οι αμαρτωλοί και όλοι οι άνομοι, ώστε να μην υπάρχουν! Στον αγύριστο να πάνε όλοι αυτοί οι καταραμένοι!".
Τέτοια προχριστουγεννιάτικα μηνύματα απέστειλε ως ευλογία στο χριστιανικό ποίμνιο -κι όχι μόνο- ο γνωστός καρδιακός φίλος του πραξικοπηματία Ντερτιλή και υποστηρικτής της επταετίας Αμβρόσιος.
Μέσα βέβαια από τους μύδρους που εξαπολύει εναντίον της Άννας Βαγενά, βουλευτού του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. (που δε με ενδιαφέρει καθόλου ως στέλεχος της επαγγελματικής πολιτικής τάξης) στην ουσία δείχνει με το δάχτυλο και κατακρίνει (με τη στρεψοδικία και την πονηριά που τον διακρίνει βέβαια, ισχυρίζεται ότι, δεν κρίνει πρόσωπα αλλά πράξεις) όλους εκείνους που υποστηρίζουμε τα πλήρη πολιτικά δικαιώματα των ομοφυλόφιλων συνανθρώπων μας και βέβαια και τους ίδιους τους ομοφυλόφιλους/ες.
Και όσοι από εμάς δεν πιστεύουμε σε κανέναν Θεό, και συνεπώς δεν ανήκουμε στο χριστιανικό, ελληνορθόδοξο ή όποιο άλλο ποίμνιο, καθόλου δε μάς ενδιαφέρει η θεολογική υπόσταση και αιτιολόγηση των λόγων ενός παπά.
Αυτά θα τα βρουν μεταξύ τους όσοι θεολογούν ή θεολογίζουν.
Δεν μάς ενδιαφέρει καθόλου η ηθελημένη και χρόνια αποχή (λέμε τώρα) του Αμβρόσιου από την υπέρτατη ηδονή του σεξ και τα προβλήματα (σωματικά και εγκεφαλικά), που αυτή μπορεί να του έχει δημιουργήσει.
Αυτό όμως που μάς νοιάζει στα αλήθεια είναι ότι, πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει η επίσημη εκκλησία να πολιτεύεται, να έχει άποψη για όλα (λες και τη ρωτήσαμε), και σε συζητήσεις με διάφορους να υψώνεται ένας θεολογίζων λόγος, δηλαδή ένας παράλογος λόγος (αντίφαση εν τοις όροις, το ξέρω), καταδικαστικός σε κάθε πλευρά της ζώσας, ανθρώπινης πραγματικότητας, της ίδια της ζωής, να σταματήσουμε να λέμε τα ερωτικά όργανα "αναπαραγωγικά" αλλά ηδονικά (όπως πολύ σωστά είχε επισημάνει ο Τζαίησον Ξενάκης) και εν τέλει να φωνάξουμε στα μούτρα του Αμβρόσιου και των ομοίων του τα εξής:
- Θα γαμιόμαστε όπως θέλουμε και σε όποιους συνδυασμούς γουστάρουμε.
Αν έχεις εσύ ή οι όμοιοί σου οποιοδήποτε πρόβλημα με αυτό, λύστε το με τον θεό σας ή αν δεν τα καταφέρετε, ελάτε να μάς κλάσετε τα αρχίδια,τα μουνιά κ.ο.κ.
- Τα πολιτικά δικαίωματα, ακόμα και σε ένα αστικό κράτος, αφορούν ή θα έπρεπε τουλάχιστον να αφορούν τους πάντες.
Δικαίωμα ψήφου ή όποιο άλλο πολιτικό δικαίωμα θα πρέπει να αφαιρεθεί πάραυτα από εσάς Αμβρόσιε, διότι η δική σας βασιλεία είναι των ουρανών.
Αυτήν περιμένετε, σε αυτήν ομνύετε, αυτήν θέλετε.
Μην μπλέκετε λοιπόν τα χέρια σας και τα ακρωτηριασμένα μυαλά σας στα ανθρώπινα πράγματα.
Είστε τυχεροί, που συνεχίζουμε να σάς ανεχόμαστε μέσα στις κοινωνίες μας, εσάς, τους αρνητές της Ζωής, τους εραστές του Θανάτου.
- Ζητήστε άμεσα συγχώρεση από τον θεό σας για το κακό που έχετε κάνει στα μυαλά και τα σώματα των ανθρώπων.
- Μην παριστάνετε τους αγαθούς και αθώους.
Είστε σαν όλους μας.
Το πρόβλημά σας είναι ότι δεν είστε σε θέση να το παραδεχτείτε αλλά καμώνεστε τους θεούς.
Δεν θέλω να μακρηγορήσω, δεν υπάρχει και λόγος άλλωστε.
Για αυτό Αμβρόσιε, τράβα και γαμήσου (κάποιος με περίεργα γούστα θα υπάρχει να σε ικανοποιήσει και σένα, αν δηλαδή δεν τον/την έχεις βρει ήδη, και καλά κάνεις, μη μασάς ρε) κι άσε μας κι εμάς να γαμηθούμε, να γλειφτούμε, να αλληλοβασανιστούμε, να πιούμε ο ένας τον άλλον και τούμπαλιν, σε όλους τους πιθανούς συνδυασμούς, που ο καθένας κι η καθεμιά μας γουστάρει, με όποιον και όποια θέλει και όποτε το θελήσει, επίτρεψέ μας επίσης να πεθάνουμε και να την "κάνουμε" από εδώ όπως γουστάρουμε κι όχι όπως γουστάρει το πειραγμένο σου μυαλό εσένα και των ομοίων σου.
Ευχή σου δίνω ρε: Τράβα Γαμήσου Επιτέλους, μπας και γίνεις άνθρωπος.
Yγ: Όσο για εκείνους, που δηλώνουν χριστιανοί, δύο δρόμοι υπάρχουν:
- Μελετάτε, συγκρίνετε, ερμηνεύετε και κρίνετε τους λόγους και τους στόχους των ιεραρχών σας με γνώμονα τα λόγια της θρησκείας σας και του θεού σας κι αν τα βρείτε να ταυτίζονται, συνεχίστε κι εσείς την πνευματική σας κατηφόρα, συνταυτιζόμενοι πλήρως μαζί τους.
- Μελετάτε, συγκρίνετε, ερμηνεύετε και κρίνετε τους λόγους και τους στόχους των ιεραρχών σας με γνώμονα τα λόγια της θρησκείας σας και του θεού σας κι αν τα βρείτε να μην ταυτίζονται, κάνετε τα απαραίτητα (αν μπορείτε και αν θέλετε, που δεν το νομίζω) για τη θρησκεία σας και την εκκλησία σας.
Αν ισχύει το πρώτο, είστε, κι εσείς και η θρησκεία σας, για λύπηση.
Αν ισχύει το δεύτερο, είστε σε ακόμα χειρότερη θέση.
Σε κάθε περίπτωση, εμάς- που δεν έχουμε κανέναν θεό, δεν ανήκουμε σε καμία θρησκεία και κανένα δόγμα, δεν ασχολούμαστε με καμία εκκλησία- δεν μάς ενδιαφέρουν οι θανατολάγνοι, οι πολέμιοι της Ζωής, δηλαδή εσείς.
Σωστά τα σχόλια, αλλά μην νομίζεις ότι έχει και καμια σπουδαία επιρροή, και οι πιστοί καταλαβαίνουν ότι αυτά τα λόγια δεν είναι χριστιανικά. Μην του δίνεις τόση σημασία, σιγά το σκουπίδι
ΑπάντησηΔιαγραφήΑσπασία, δεν είμαι σίγουρος κάτα πόσο δεν επηρεάζονται οι πιστοι ούτε το κατά πόσο αυτά τα λόγια δεν εμπεριέχονται σε αυτό τουλάχιστον που έχει επικρατήσει ως χριστιανισμός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΕ,
ΑπάντησηΔιαγραφήμε αφορμή την παραπάνω τοποθέτηση,θα ήθελα να αναφερθώ στα εξής κατά τη γνώμη μου σημαντικά.
Ξεκινώντας από την χαραυγή του πολιτισμού, οι θρησκευτικοί ηγέτες φορώντας παρωπίδες και συμμαχώντας συστηματικά και ξεδιάντροπα με κάθε μορφή εξουσίας, πάντοτε επέβαλλαν τα πιστεύω τους και τα θέλω τους στους φτωχούς, αφελείς & κοινωνικά «αδιάβαστους» πιστούς τους, ενώ οι τελευταίοι πάντοτε είχαν την ψευδαίσθηση ότι κάτι καλό θα κομίσουν (γαλήνη, Παράδεισο κτλ μετά θάνατον) αν ακολουθήσουν τον βοσκό, ο οποίος έχει εντολή «εκ των άνωθεν» να τους ορίζει το μέλλον τους, και ως εκ τούτου ο Άνθιμος να μην αποτελεί καμία εξαίρεση με βάση την παραπάνω λογική.
Το επικίνδυνο κατ’εμέ, δεν είναι μόνο αυτά που έγραψε ή που κατά καιρούς έχει πει, και στα οποία έχει φροντίσει σκόπιμα να πάρει δημοσιότητα ο λόγος του, για ευνόητους πάντα λόγους, αλλά το γεγονός ότι απευθύνεται σε ένα ακροατήριο, στο οποίο δεν είπε τίποτα παραπάνω & τίποτα λιγότερο (για ακόμα μία φορά), από όλα όσα ήθελε με τη σειρά του αυτό να ακούσει ως συνομιλητής του, που αν μη τι άλλο, είναι το ίδιο, το οποιό τις περισσότερες φορές έχει αποδείξει με τη στάση του, πως βλέπει οτιδήποτε διαφορετικό από αυτό ως βασικό του αντίπαλο, που πρέπει, είτε να επαναφέρει στο «σωστό» κατ’ αυτό πάντα δρόμο, είτε να ταπεινώσει/περιθωριοποιήσει και δεν διστάζει να συντρίψει αν το κρίνει αναγκαίο και απαραίτητο, όσους διαφωνούν και εναντιώνονται σε παρόμοιες ενίοτε σκοταδιστικές λογικές.
Για να προσθέσω τέλος, και δύο σημαντικές διαφορές που εγώ διακρίνω.
Η μία, ανάμεσα σε μία μειοψηφία με κριτική ικανότητα, άποψη και θέληση για ανατροπή και η δεύτερη , αυτή της «φιλεύσπλαχνης φιλανθρωπίας» της επίσημης «πεφωτισμένης» Εκκλησίας & του ποιμνίου της (για να συμφωνήσω κ εγώ με τη σειρά μου, sic!!) κατ’ επέκταση.
Η πρώτη κατηγορία θεωρεί ότι οι φτωχοί, οι περιθωριακοί, οι διαφορετικοί(με ότι & αν σημαίνει αυτό,εντός ή εκτός παρένθεσης) δεν νοούνται ως αντικείμενα (βοήθειας, συμπόνιας, ελεημοσύνης) αλλά ως δρώντα υποκείμενα της ιστορίας τους, ως δρώντα υποκείμενα της απελευθέρωσής τους, συγκριτικά με την δεύτερη που αρκείται στο δόγμα της τυφλής πίστης, υπακοής & υποταγής.
Δυστυχώς, όμως διαπιστώνω πως αν & έχουμε μπει στον 21 ο αιώνα,η Ελευθερία σ’ αυτή τη χώρα μαζί με τα ανθρώπινα δικαιώματα & το δικαίωμα στην ίδια την ελεύθερη βούληση παραμένει στα αζήτητα!!!!
mavros axatis δε θα μπορούσα να συμφωνήσω παραπάνω με όσα γράφεις
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια την ομοφυλοφιλία και τις απόψεις τις εκκλησίας ,των θρησκειών κ.λ.π. γι΄αυτήν μπορούμε να πούμε πολλά που ,σε τελική ανάλυση ,δεν έχουν παρά φιλολογική αξία. Οι προσωπικές μου απόψεις είναι κάπου εδώ
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://rproject.gr/article/omofylofilia-alitheies-kai-psemata-gia-diaforetiko-sexoyaliko-prosanatolismo-kai-dyo-logia
και παίρνω και κάτι και από τους φιλελεύθερους
http://e-rooster.gr/03/2006/241
που κι αυτοί καταλήγουν ουσιαστικά στα ίδια συμπεράσματα αν και από εντελώς άλλη αφετηρία.
Αυτό που θέλω να σχολιάσω είναι ο Αμβρόσιος κι ο κάθε λογής Αμβρόσιος .
Είναι αποκρουστικά όσα λέει εδώ ο Αμβρόσιος; Ναι, αναμφίβολα, όπως και είναι τουλάχιστον υποκριτικό να εκφράζει την ΄΄θρησκεία της αγάπης΄΄ γεμάτος μίσος κλπ κλπ. Γνωστά πράγματα.
Το θέμα μου είναι λίγο πιο πέρα. Κάθε φορά που ακούω τέτοιες δηλώσεις μου έρχεται στο μυαλό ‘’ο πόλεμος όλων εναντίον όλων΄΄
ή αλλιώς το ΄΄η κόλαση είναι οι άλλοι΄΄ των υπαρξιστών. Και εξηγούμαι.
Ο κάθε Αμβρόσιος στη δική του οπτική πιστεύει πως μιαν άλλη καλύτερη κοινωνία θα έρθει μόνο όταν ΄΄φάμε΄΄ όλους όσους δεν είναι αρεστοί στη δική μας θεώρηση των πραγμάτων, όποια κι αν είναι αυτή. Αλλά μήπως το ίδιο δεν πιστεύουν και οι ένα σωρό άλλοι; Οι Αμβρόσιοι π.χ. θέλουν να ΄΄φάνε΄΄ τους αμαρτωλούς, οι αμαρτωλοί τους Αμβρόσιους, οι χριστιανοί τους μουσουλμάνους, οι κομμουνιστές τους καπιταλιστές και τούμπαλιν, οι αναρχικοί τους φασίστες και τούμπαλιν, οι έλληνες τους τούρκους κοκ. Ο κατάλογος δεν έχει τέλος ,κι όλα αυτά γιατί; Γιατί στον όποιο άλλο αναγνωρίζουμε το πρόσωπο του εχθρού που οριοθετείται διαφορετικά κάθε φορά. Και το τραγικό της ανθρώπινης ιστορίας είναι ότι πολλά από αυτά τα ΄΄φαγώματα΄΄ γίνονται στο όνομα μιας ΄΄ανώτερης΄΄ θεώρησης των πραγμάτων που πολλές φορές-το έχουμε δει στην ιστορία- έχουν γεννήσει τέρατα. Ένα γεγονός που προέρχεται ίσως από την θρησκευτική αντίληψη της ιστορίας ,ότι δηλαδή καθαρίζοντας τον κόσμο από τους ΄΄κακούς΄΄ θα φέρούμε τον παράδεισο στη γη. Και στο όνομα της αποκάθαρσης από τους κακούς άλλους βρίσκεται η μήτρα κάθε φασισμού.
Ακούγονται κάπως πασιφιστικά όλα αυτά; Μήπως έτσι σχετικοποιούμε π.χ. την ταξική πάλη ή τους πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες; Κάθε άλλο. Η τραγωδία της ανθρώπινης ιστορίας είναι ότι από την αγροτική επανάσταση και μετά, εδώ και κάπου 10.000 χρόνια, η ιστορία όλων των κοινωνιών είναι ένας διαρκής αγώνας με πολλά ζικ-ζακ και πισωγυρίσματα ανάμεσα στον πραγματικό πόθο των ανθρώπινων πλασμάτων για ελευθερία και δικαιοσύνη από τη μια και από την άλλη τις αναπόφευκτες συγκρούσεις όλων των ειδών που προέκυψαν από την ανάδυση των εκμεταλλευτικών κοινωνιών με τα άπειρα εποικοδομήματα που αυτές δημιούργησαν.
---συνέχεια---
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπαρξιστικά μιλώντας, ο Σαρτρ υιοθέτησε την άποψη ότι οτιδήποτε εκδηλώνεται μέσα στη συνείδησή μας αναφέρεται σε κάτι. Όταν, λόγου χάρη, επιθυμούμε, επιθυμούμε κάτι – ένα παγωτό ή όταν πιστεύουμε, πιστεύουμε κάτι - ότι θα κερδίσει η ομάδα μας ή ότι αύριο θα κάνει καλό καιρό, το ίδιο και όταν φοβόμαστε, φοβόμαστε κάτι – το σκοτάδι, το θάνατο ή το αεροπλάνο, κ.ο.κ. H συνείδησή μας είναι πάντοτε συνείδηση τινός.
Είναι σαφές ότι το σημείο αναφοράς της συνείδησής μου είναι υποδεέστερο αυτής. Εκείνο στο οποίο αναφέρεται η συνείδησή του – ένα παγωτό, ας πούμε, στην περίπτωση που η συνείδησή μου, επιθυμώντας το, αναφέρεται σ’ αυτό – το αντιμετωπίζω έτσι, ώστε να ικανοποιήσω μια προσωπική ανάγκη μου, είναι υποχείριο μου. Ακόμη και αν κάτι στο οποίο αναφέρεται η συνείδησή μου – όπως το σκοτάδι, στην περίπτωση που φοβάμαι το σκοτάδι – με υπερβαίνει, προσπαθώ να το φέρω στα μέτρα μου, για να το χειριστώ, όπως με ικανοποιεί καλύτερα.
Όταν όμως το σημείο αναφοράς της συνείδησής μας είναι κάποιος συνάνθρωπος μας, η σχέση μας αποκτά άλλη σημασία. Γίνεται ανταγωνιστική. Γιατί, αν υποτεθεί ότι εγώ καθιστώ κάποιον σημείο αναφοράς της συνείδησής μου, τον μεταχειρίζομαι σαν ένα αντικείμενο έτοιμο να ικανοποιήσει κάποιο αίτημά μου. Τον αλλοτριώνω, καθώς από εκεί που ήταν μια αυτόνομη, ανεξάρτητη και αξιοπρεπής ύπαρξη, τον καθιστώ υποχείριο των διαθέσεών μου.
Ο Σαρτρ θεωρεί ότι ανάλογα ανταγωνιστικές είναι όλες οι κοινωνικές σχέσεις μας. Ο καθένας προσπαθεί να αλλοτριώσει τον άλλο καθιστώντας τον από αυτόνομη ύπαρξη αντικείμενο της συνείδησής του, ο οποίος, με τη σειρά του, προκειμένου να ανακτήσει τη χαμένη ανεξαρτησία του, επιχειρεί να κάνει αντικείμενο της συνείδησής του εκείνον που τον είχε κάνει υποχείριο της συνείδησής του κ.ο,κ. Η συνείδηση του ενός επιδιώκει να καταστήσει αντικείμενο τη συνείδηση του άλλου, προκειμένου να διατηρήσει την ελευθερία της. Ο αγώνας για την ελευθερία μας είναι ένας ανελέητος αγώνας, για να απαλλαγούμε από τους άλλους που επιχειρούν να αλλοτριώσουν την ύπαρξή μας καθιστώντας την αντικείμενο της συνείδησής τους. Με αυτή την έννοια, οι άλλοι είναι η κόλαση.
Έτσι, στο πλαίσιο της φιλοσοφίας του υπαρξισμού, ο ηθικός τρόπος διαβίωσης του ανθρώπου προσέλαβε από το Σαρτρ έντονα δραματικό τόνο. Έχοντας κανείς, κατά το Σαρτρ, γεννηθεί σε έναν ξένο και αφιλόξενο κόσμο, που η παρουσία των άλλων τον έχει μετατρέψει σε κόλαση γι’ αυτόν, καλείται -προκειμένου να δημιουργήσει τον εαυτό του πορευόμενος από το μηδέν στο ον, από εκείνο που θα μπορούσε να γίνει σ’ εκείνο που τελικά θα γίνει- να πράττει το σωστό μόνος του, εντελώς αβοήθητος, μην περιμένοντας τη βοήθεια κανενός Θεού, μην έχοντας για στήριγμα καμιά ηθική αρχή.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: σκότωσε το τέρας που κρύβεις μέσα σου. Κι επειδή πάντα η κόλαση θα είναι οι άλλοι , ο αγώνας για ελευθερία, ανθρωπιά και δικαιοσύνη δε θα σταματήσει ποτέ.
ωραιος...
ΑπάντησηΔιαγραφήωραιος...
ΑπάντησηΔιαγραφή