Ηχητική Καταγραφή μίας εκ των τριών ενοτήτων στα πλαίσια της εκδήλωσης
"Μαύρες & Κόκκινες Σελίδες 2015".
Δεν στάθηκε εφικτό να καταγράφουν οι παρεμβάσεις ανθρώπων από το κοινό λόγω έλλειψης εξοπλισμού.
"Πανκ, Χημείο και ανθός της ελληνικής νεολαίας”.
Τομές αντεξουσίας και αντικουλτούρας στον ελλαδικό χώρο τη δεκαετία του 80 με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του Νίκου Σούζα: “Σταμάτα να μιλάς για θάνατο μωρό μου”, εκδ. Ναυτίλος.
18:00 “Μην καρτεράτε να λυγίσουμε”. Πολιτικοί κρατούμενοι και εξόριστοι μέχρι το 1974, με αφορμή την έκδοση της ατζέντας 2016 από το ταμείο αλληλεγγύης στους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές
19:00 “Η πρόσληψη του Κορνήλιου Καστοριάδη από τον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο”, με αφορμή την πρόσφατη έκδοση κειμένων του από τις εκδόσεις Στάσει Εκπίπτοντες και Ελευθεριακή Κουλτούρα
20:00 “Πανκ, Χημείο και ανθός της ελληνικής νεολαίας”. Τομές αντεξουσίας και αντικουλτούρας στον ελλαδικό χώρο τη δεκαετία του 80 με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του Νίκου Σούζα: “Σταμάτα να μιλάς για θάνατο μωρό μου”, εκδ. Ναυτίλος
21:00 Προβολή της ταινίας “Ακυβέρνητοι: μια διαδρομή στη σύγχρονη αναρχική Καταλωνία”
Ο Αμβρόσιος μίλησε (για την ακρίβεια... έγραψε) κι όταν μιλάει ένας ιεράρχης (sic ποιμήν) του μεγέθους του, το κοπάδι (sic ποίμνιο) πρέπει να σιωπά και να σκέφτεται σοβαρά τα γραφόμενά του πατρός του, αν όχι να τα κάνει άμεσα πράξη. Γιατί, αν κάθε ελληνοορθόδοξος (ή όποιος άλλος, όποιου δόγματος και θρησκείας) ιερέας είναι εκπρόσωπος και αντιπρόσωπος του θεού του επί της γης και κάνουμε μια απλή αναλογία, αμέσως αποδεικνύεται τί μπορεί να είναι και τί μπορεί να καταφέρει ένας επίσκοπος του πνευματικού επιπέδου του εν λόγω ιεράρχη. Και τί έγραψε με αφορμή το θάνατο του ηθοποιού Μηνά Χατζησάββα στο προσωπικό του ιστολόγιο (http://mkka.blogspot.gr/2015/12/blog-post_9.html) αυτός ο πεφωτισμένος εκ Θεού ιεράρχης;
"Σας συμβουλεύω: Μη τους πλησιάζετε! Μη τους ακούτε! Μη τους εμπιστεύεσθε! Είναι οι κολασμένοι της Κοινωνίας! Δικαίωμά τους, βέβαια, είναι κρυφά -ιδιωτικά- να ζούν όπως θέλουν! Αλλά κάποιοι ξεφτυλισμένοι δεν μπορούν να υπερασπίζωνται δημοσίως τα πάθη της ψυχής των! Την Ελλάδα μας διοικούν σήμερα πια άθεοι άνθρωποι! Σας υπενθυμίζω, λοιπόν, τα λόγια του Λεχ Βαλέσα της Πολωνίας: «άνθρωπος χωρίς Θεό είναι επικίνδυνος!» Ε, λοιπόν, αυτούς τους ξεφτυλισμένους, φτύστε τους! Αποδοκιμάστε τους! Μαυρίστε τους! Δεν είναι άνθρωποι! Είναι εκτρώματα της φύσεως! Ψυχικά και πνευματικά πάσχουν! Είναι άτομα με νοητική διαταραχή! Δυστυχώς, αυτοί είναι τρις-χει-ρότεροι και πολύ πιό επικίνδυνοι από κάποιους, που ζούν στα τρελλοκομεία! Μή διστάζετε, λοιπόν! Όταν καί όπου τους συναντάτε, φτύστε τους! Μη τους αφήνετε να σηκώνουν κεφάλι! Είναι επικίνδυνοι! Η Εκκλησία μας προσεύχεται γι' αυτούς ως εξής: «Εκλείποιεν αμαρτωλοί από της γης και άνομοι, ώστε μη υπάρχειν αυτούς» (Ψαλμός 103). Δηλ. Ας εξαφανισθούν από την γή όλοι οι αμαρτωλοί και όλοι οι άνομοι, ώστε να μην υπάρχουν! Στον αγύριστο να πάνε όλοι αυτοί οι καταραμένοι!".
Ισχυρές ενδείξεις Αντισημητισμού από υποψήφιο πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας ή αλλιώς η συνεχής και πολύτροπη προσπάθεια μετάλλαξης ενός ακροδεξιού σε αστό δεξιό.
Και βέβαια το θέμα δεν είναι αν κάποιος άνθρωπος έχει δικαίωμα να αλλάζει ή τουλάχιστον να παριστάνει ότι αλλάζει απόψεις κατά την πάροδο των ετών.
Το θέμα είναι το ότι ένας άνθρωπος σαν τον Γεωργιάδη, που κατά τα γνώμη του φέρει την απόλυτη αλήθεια, μπορεί να πει και να ισχυριστεί οτιδήποτε, προκειμένου να επιτύχει το σκοπό του κάθε φορά.
Ο Ελευθεριακός: Δηλώνετε μετααριστερός, άεθνος και ευρωπαϊστής. Ποιο είναι το εννοιολογικό περιεχόμενο των λέξεων αυτών; Δημήτρης Λιθοξόου: Επέλεξα το «μετααριστερός» για να σηματοδοτήσω την ιδεολογικο-πολιτική πορεία μου. Στα νιάτα μου υπήρξα μαοϊστής και στη συνέχεια ευρωκομμουνιστής. Η άρνηση του μαρξισμού και του λενινισμού έγινε εκ των έσω, έχοντας βρεθεί αντιμέτωπος με τις αντιφάσεις της κομμουνιστικής θεωρίας. Βγήκα από την κομμουνιστική αριστερά, ερχόμενος σε σύγκρουση με αυτά που πίστευα. Δεν βρέθηκα εξ αρχής απέναντι σε αυτή. Το «άεθνος» θέλει να δηλώσει τη μη ένταξή μου σε κάποια εθνική κοινότητα. Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου θεωρούσα τον εαυτό μου εθνικά Έλληνα. Γι’ αυτό υπήρξε και η δημόσια δήλωση μου, πάνω στην κορύφωση της εθνικής υστερίας και των συλλαλητηρίων του 1992, ότι «ντρέπομαι που είμαι Έλληνας». Το πέρασμα όμως, από την περηφάνια στην ντροπή, αφορούσε έναν άνθρωπο ενταγμένο σε μία εθνική κοινότητα. Στην περίπτωσή μου, την ελληνική εθνική κοινότητα. Η κατανόηση του εθνικού φαινομένου, υπήρξε για μένα επιτακτική ανάγκη, μετά τα οδυνηρά πολιτικά βιώματά μου, όπου από παρατηρητής μετατράπηκα σε συμμέτοχο των εξελίξεων, στο χώρο των μειονοτήτων. Για ένα διάστημα αποδέχτηκα την άποψη που ορίζει το έθνος ως «φαντασιακό κατασκεύασμα (σύμφωνα με τη διατύπωση του Μπένεντικτ Άντερσον). Όλες ωστόσο οι κοινότητες, που αριθμούν περισσότερα από λίγες εκατοντάδες μέλη είναι «φαντασιακές», καθώς τα μέλη τους δεν γνωρίζονται μεταξύ τους. Τελικά κατέληξα να ορίσω το έθνος ως μοντέρνα ιδεολογική πολιτική κοινότητα. Μια κοινότητα που ορίζει το «εμείς» των μελών της με πολιτισμικά υλικά και επιθυμεί να ορίζει η ίδια τις τύχες μιας χώρας. Τα «όρια» αυτής της χώρας και τα «κοινά» πολιτισμικά στοιχεία των μελών, περιγράφονται και αναθεωρούνται διαχρονικά από την ίδια την κοινότητα, με αυθαίρετο τρόπο, σε σχέση πάντα με τη δύναμη ή την αδυναμία των γειτόνων, των αντίπαλων εθνών. Και για να εξηγήσω το «άεθνος». Πώς είναι δυνατόν να είσαι μέλος μιας κοινότητας της οποίας αμφισβητείς την ιδεολογική αφήγηση και τους πολιτικούς σχεδιασμούς της; Όταν είσαι ένας Ρωμιός ευρωπαϊστής (: που επιθυμεί να γίνει πολίτης μιας πολιτικά Ενωμένης Ευρώπης), και η κοινότητα οχυρώνεται ιδεολογικά και πολιτικά στην Ελλάδα του 2009, αρνούμενη κάθε αλλαγή, είναι φανερό πως πρόκειται για διαμετρικά αντίθετες επιλογές.
